Φλεβάρης 2008 Τα λεμονοκούκουτσα.
Τούτη η ιστορία που θα πούμε σήμερα είχε γίνει κείνα τα χρόνια. Τότε οι δρόμοι του τόπου μας ήτανε χωματένιοι και που όσοι Καρυστινοί πήγαιναν για μια βδομάδα στην Αθήνα μας περιγελάγανε μετά ότι ο τόπος μας ήτανε πετρώδης και χωματόδης.
Οι πιο παλιοί θυμούνται βέβαια ότι ο μόνος τόπος περιπάτου ήτανε η πλατεία Αμαλίας και το πάνου κάτου ιδίως τις Κυριακές βάσταγε ώρες και ώρες και χαρές στους τσαγκάρηδες που την άλλη μέρα θα είχανε χοντρές δουλειές αλλάζοντας τακούνια στα γυναικεία παπούτσια.
Στην πέρα πάντα δυτικά μεριά, τα καφενεία , ζαχαροπλαστεία η Νεράιδα, ο Μαρίνος, και ο Στούρος ο Κακλαμάνος και ο Ζαφειράτος. Τούτος εκτός από τη μεγάλη ποικιλία γλυκών που με μεράκι και αγνά υλικά έσαγνε οίδιος είχε και αναπαυτικές πολυθρόνες.
Εκεί λοιπόν είχε αράξει η Ελένη από τα Πηγαδάκια με τον άντρα της και τη δεκαοχτάρα κορούλα τους. Και τούτο γιατί εκείνη η κόρη πεθύμησε να φάει γλυκό και μάλιστα πάστα σοκολατίνα. Ο πατέρας δεν είχε πάρει είδηση το γιατί αλλά η μάνα ήξερε και παραήξερε αλλά έκανε τη πάπια.
"Πρέπει να έχει σκοληκοδείτη," είπε στο νοικοκύρη της όταν η κόρη έφυγε να κάνει μια βόλτα. "Είναι βλέπεις μεγάλη πιδημία , θα άκουσες βέβαια ότι πολλοί Καρυστινοί τρέχουν τον τελευταίο καιρό στην Αθήνα στα Νοσοκομεία για να τον κόψουνε! Λέω κι εγώ να δου΄με πότε θα μπορέσω να πεταχτώ κάτι μέρες να μείνουμε στην αδελφή μου και να την πάρω τούτηνε κα της τον κόψουνε οι γιατροί.Συ κοίταξε να κανονίσεις όσα μπορείς γιατί αυτά τα πράγματα θέλουνε λεφτά"
"Καλά καλά" είπε κείνος και άλλαξε κουβέντα.
"Πρέπει και μεις να προσέξουμε τα ξινά " είπε πάλι η μάνα , "γιατί το κοριτσάκι μου από τσείνα έφαε και έπαθε ότι έπαθε. Λεμόνια, πορτοκάλια έχουνε λέπεις κουκούτσα οι πειραντάδες και ένα από κείνα έμεινε στη κοιλιά της και έγινε σκουλικουδείτης.Αμε?"
Ήξερε βέβαια η Ελένη ότι η κόρη της δεν είχε φάει από κείνα τα ξινά αλλά η φούσκωση που όλο ανέβαινε στην κοιλιά της ήτανε από τα ξινά του Γιώργη από τους Μύλους γιατί κείνα της αρέσανε πιο πολύ από τα πορτοκάλια. Που να τολμήσει όμως η μάνα να πεισ τον άντρα της τέτοιο πράγμα. Η καραμπίνα που είχε κείνος για τις μπεκάτσες κρεμούτανε επιδεικτικά πίσω από την πόρτα. Θεός φυλάξει. Έτσι λοιπόν, θα πήγαινε με την κόρη της στην Αθήνα τάχα για το σκουλικοδέιτη και βλέποντας και κάνοντας. Είχε όπως και την ίδια η Ελένη να πάει ίσαμε τους Μύλους και να κουβεντιάσει με τους γονείς του Γιώργη. "Την τύφλα στα μάτια σας" είπανε εκείνοι. "Όπως τα κανονίσατε να τα φάτε".
Με το λόγο λόγο όμως της Ελένης και την καλή προίκα που θα της έδινε, μισοείπανε το ναι με τον όρο όμως αν ο σκουλικοδείτης ήτανε αγόρι θα γινότανε ογάμος, αν όμως ήτανε κορίτσι, ας την έτριβε την κόρη και το μούλικο στη μάπα της?
Στην ώρα του ο σκουλικοδείτης βγήκε αγόρι και τότε μάνι μάνι φτάσανε ο Γιώργης με τους γονείς του και ορίσανε τα του γάμου. Καλέσανε βέβαια ολοίσα και τον πατέρα της νύφης που για χρόνια μετά προσπαθούσε να καταλάβει πως έγινε να βγει ο σκουλικοδείτης αγόρι και να γίνει αιτία τούτο να παντρευτεί η κόρη του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου