Τον Σεπτέμβρη του 2010 το τεύχος της ΚΑΡΥΣΤΙΝΗΣ, ήταν γεμάτο κραυγές αγωνίας για τις φωτιές που είχαν ξεσπάσει και είχε κάψει 12 σπίτια στον Αετό 1 στον Γραμπιά, στα Πηγαδάκια επίσης ένα, με πολλές απώλειες σε μελίσσια, θερμοκήπια κλπ. Η φωτιά είχε επεκταθεί σε Μεκουνίδα, Γραμπιά, Κοκκάλους, Πηγαδάκια, Παλ.Χώρα, και το πρωί της Κυριακής είχε φτάσει στον Αετό. Φυσικά είχαν πιάσει και εμπρηστές, ποτέ δεν ξεκαθάρισαν για όλους τα αίτια. Οι τίτλοι ήταν ΓΙΑ 2Η ΦΟΡΑ ΚΑΗΚΕ Η ΚΑΡΥΣΤΟΣ ΚΑΙ, ΠΟΣΕΣ ΦΩΤΙΕΣ ΑΝΤΕΧΕΙ Η ΚΑΡΥΣΤΟΣ?
Σεπτέμβρης 2010. ΤΣΕΙ ΠΟΥ ΦΥΣΑΕΙ.
Είναι μια φράση ευχή και κατάρα που λεγότανε στα χρόνια της γιαγιάς μου. Ευχή όταν ο αέρας ερχούτανε δροσερός και ευωδιαστός από τον Αργασταρά και δρόσιζε τους κουρασμένους δουλευτές της γης που τότε την δουλεύανε και την πονάγανε οι νοικοκυραίοι της, και κατάρα όταν ο άγριος δράκος από την κορυφή της Όχης τον πέταγε κομμάτια με όλη του την δύναμη όπως ο Δίας τους κεραυνούς του και σάρωνε τους κόπους των αγροτών και τους έστελνε κατ'ανέμου.
Τον τελευταίο χρόνο κείνος ο άγριος δράκος ξένοιαστες που ποτέ οι τοπικοί άρχοντες και ο λαός δεν πήραν μέτρα για να αντισταθούν στο θυμό του ξεσπάθωσε και σε συνεργασία με τους ανόητους και ανεύθυνους μαζί με τους δυνατούς ανέμους έριξε φωτιά και μπούρμπερη που ρήμαξαν ότι ο Θεός μας είχε χαρίσει.
Ήταν όμορφη η περιοχή της Καρύστου. Ο πλάστης μας έδωσε την ευλογία του να κατοικήσουμε σε ένα από τα καλύτερα σημεία της γης του. Ούτε σεισμοί, ούτε λοιμοί, ούτε καταποντισμοί. Μονάχα ένα κουσούρι. Τον βοριά, με την ευχή να οργανωθούμε εμείς για περιορίσουμε την έχθρα του.
Εμείς όμως? Την τύφλα και την μούτζα μας. Και επειδή πλησιάζουν οι δημοτικές εκλογές η τα Καλλικράτεια όπως λιπασμένα τα λέμε, ελάτε να καθίσουμε παδά, στην πόρτα της Καρυστινής της τοπικής εφημερίδας, που πολλά πολλά χρόνια συνδέει με αγάπη ότα τα παιδιά της Καρύστου, στον τόπο μας στην Ελλάδα μας , και ακόμη πιο μακριά ,στην Αμερική και στην Αυστραλία.
Να τα πω εγώ πρώτα σαν πιο μεγαλούτσικος και μετά εσείς, τα σκέφτεστε και ρωτάτε, τα βάζετε στην Καρυστινή σας καρδιά, και με την βοήθεια του Θεού αποφασίζεται.
Πρώτα πρώτα μια μικρή ανασκόπηση.
Στις δημοτικές επιλογές τις κανονικές η τις Καποδιαστριακές που με καμάρι τις οναμάζαμε έτσι, λες και δεν ξέραμε τι τύχη θα είχαμε φυλάξει στον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδας , αντί για δήμαρχο με την σωστή ερμηνεία και το περιεχόμενο της λέξης, εμείς βγάζαμε Αγάδες.
Χωρίς οράματα, χωρίς σχέδιο για την εξέλιξη και την πρόοδο του τόπου, παρά με μόνη έννοια πως θα ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις των αυλικών που στήριζαν την εκλογή τους. Ένα πραγματικό παζάρι, εμπλουτισμένο με μπόλικο τουπέ, απαξίωση των δημοτών, αδιαφορία για την πόλη και μόνο ενδιαφέρον η κοσμική γεμάτη έπαρση ζωή και μια καλή σύνταξη.
Για τα λοιπά? Γαία πυρί μυχθήτω.
Και το είδαμε να πραγματοποιείται και τούτο.
Θυμάμαι με πολύ θλίψη ότι στις συγκεντρώσεις και συνεδριάσεις που γίνονταν σε όποιο μέρος της Ελλάδας από τους Δημάρχους και Κοινοτάρχες, οι δικοί μας το μόνο εφόδιο που παίρνανε μαζί τους ήτανε η αλαλιά.
Τα είχαν κάνει όλα τόσο καλά, που δεν χρειαζόταν κουβέντες.
Τώρα λοιπόν που πλησιάζουν οι δημοτικές εκλογές η, Καλλικράτεια, όπως κατ' ευφημισμό το ονομάσαμε για να θυμόμαστε παλιά Ελληνικά Μεγαλεία, ας προστρέξουμε για να μην ξαναπούμε "Βρε τι πάθαμε"!
Αυτή την φορά τα όρια της αυλής μας έχουν επεκταθεί. Κεφαλοχώρι εμείς της περιοχής θα πάρουμε με στοργή και αγάπη στην αγκαλιά μας και τα αδέλφια μας των περιοχών Μαρμαρίου και Στύρων.
Είναι φυσικό να θελήσουνε και οι από κει άξιοι και ικανοί συντοπίτες μας να διεκδικήσουν τα οφίσια του δήμου. Θα τους δεχτούμε με χαρά αλλά και με την επισήμανση ότι η κάθε κρατική η άλλη υπηρεσία εδώ έχει τα γραφεία της.
Ας το σημειώσουμε και αυτό, και ας πράξουμε το σωστό, για να μην θυμώσουνε οι πρόγονοι μας και μας πουν κατά περίπτωση. "Να πάτε ετσεί που φυσάει".
Στην τελευταία ακρίτσα θα θυμηθώ και πάλι της σοφές κουβέντες της γιαγιούλας μου που όταν μάθαινε ότι δίναμε ανάκαρα σε όλους να μας κουμαντάρουν έλεγε. "Παπούτσι από τον τόπο σου νάναι τσε γυαλισμένο τσε από έπειρο τεχνικό να είναι σολιασμένο".
Άγγελος Κεκεμπάνος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου