Το υφαντό τραπεζομάντηλο.

Μεγάλη Τετάρτη σήμερα και οι ετοιμασίες για το Μεγάλο Σάββατο και την Ανάσταση του Κυρίου έχουν αρχίσει σε κάθε σπίτι.

«Τι θα στρώσω στο τραπέζι?» αναρωτιέται η κάθε νοικοκυρά και ανοίγει τα συρτάρια για να διαλέξει το πιο ταιριαστό.

Και εκεί ανάμεσα στα έτοιμα, είναι και τα υφαντά τραπεζόμάντηλα της προίκας με το μαλακό βαμβακερό ύφασμα και τις κόκκινες η μπλέ ρίγες. Η πάλι το ολόλευκο, το καλό, που είναι για τις «σχόλες» και τις γιορτές.

Το Πάσχα εκτός από Θρησκεία είναι και Παράδοση. Είναι μνήμες από τότε που όσοι είναι μεγαλύτεροι θυμούνται τα υφαντά στο τραπέζι και πάνω του όλα τα καλά της γης μαζί με όλη την προκοπή των νοικοκυραίων.

Τα μοσχοβολιστά πασχαλιάτικα κουλούρια, το ζυμωτό ψωμί, οι πίτες με το τραγανό φύλλο γεμάτη με άγρια χόρτα, διαλεγμένα ένα ένα με μετάνοια στην γη.

Όλα και τα πάντα, από τα χέρια βγαλμένα που δεν προλάβαιναν να ανάψουν την φωτιά, να ασβεστώσουν φρέσκο ασβέστη ακόμα και τους κορμούς των δέντρων, να καθαρίσουν, να μαγειρέψουν, να βγάλουν τα σερβίτσια, και μέχρι να ξαποστάσουν λίγο και να μαζευτεί το ανθρωπομάνι, έβγαινε και άλλη μια δουλειά που έπρεπε να τρέξουν.

Κούραση, μεγάλη κούραση, αλλά έπεφτε το μάτι στα « έργα των χεριών» όπως και στα έργα της ζωής, που δεν ήταν άλλα από τα παιδιά και τα εγγόνια, και κοίτα να δεις, πως η κούραση έφευγε και στην θέση της έμπαινε το κουράγιο για να βγει η γιορτινή μέρα.

Το  υφαντό τραπεζομάντηλο αν τόχεις, μη το κρύβεις. Είναι οι άνθρωποι σου που δεν είναι πια κοντά και σε κάθε άπλωμα του χεριού για να στρωθεί πάνω στο τραπέζι, είναι και μια θύμηση, και  μια πνευματική κάθαρση.

Είτε με ζέστη είτε με κρύο το Αναστάσιμο Φως , χάραζε τον σταυρό στην πόρτα και μετά έκαιγε πάντα το κερί του και έφερνε ελπίδα σε όλον τον κόσμο.

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ.