Πανελίστες vs Ιεράς Συνόδου.

 

Θα πίστευε κανείς ότι αυτά τα δύο πράγματα δεν επρόκειτο ποτέ να διασταυρωθούν και όμως στις μέρες μας το είδαμε και αυτό.

Ανάμεσα σε ελαφριά θέματα και κουτσομπολιά, ανάμεσα σε περιεχόμενο τηλεπαιχνιδιών και συμβολαίων παρουσιαστών, μιλάμε και για τις αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου και μάλιστα με αιχμηρό τόνο και έντονο ύφους βάζουν στην θέση τους τους ιερείς η άλλους αρμόδιους γιατί αυτοί, - οι πανελίστες- ξέρουν καλύτερα τα θέματα της εκκλησίας και ότι ο "Ο Χριστός είναι αγάπη". 

Και αφού "Ο Χριστός είναι αγάπη" δεν χρειάζεται να ξέρουν τίποτα άλλο. Έχουν μπερδέψει αυτά τα καλά παιδιά την  προσωπική αίσθηση - το προσωπικό βίωμα της θρησκείας με τους κανόνες , την ιστορία, την λειτουργία της εκκλησίας και σαν "Καλοί Χριστιανοί" που λένε ότι είναι, είναι έτοιμοι -με όλο τον σεβασμό πάντα-, όπως λένε, να αμφισβητήσουν , να διαφωνίσουν, να εξερευνήσουν σε  δυο τρία λεπτά, τους κανόνες  και το σκεπτικό της Ιεράς Συνόδου.

Αχ αυτοί οι πανελίστες..αχ με το θράσος τους και την απύθμενη αυθάδεια τους να ανακατεύονται και να μιλούν για πράγματα που δεν έχουν την παραμικρή ιδέα. Κατά την γνώμη τους είναι αρκετό να λες "Πιστεύω στον Χριστό".

 Είναι της εποχής μας η ελαφρότητα, είναι αυτός ο κιμάς των μέσων που ανακατεύουν τα πάντα και χάνεται ο βαθμός βαρύτητας των λόγων, εξανεμίζεται η σημασία των συμβόλων, τα ασύμβατα μοιάζουν συμβατά, και όλοι ικανοποιημένοι προχωρούν σε διαφημίσεις για να μάθουμε μετά το χαρούμενο διάλλειμμα για το τυρί που λιώνει στην πίτσα, το πόσα παιδιά σκοτώθηκαν στην Γάζα, λίγο πριν την αγαπημένη μας σαπουνόπερα και λίγο μετά την δημόσια κατακραυγή του ιερέα που απλά λέει αυτά που λένε πάντα στο ποίμνιο αλλά τώρα είναι  " συντηρητικοί και φασίστες."

Ας μην τα ξεφτιλίζουμε όλα και όταν λέμε, "Με όλο τον σεβασμό" να ξέρουμε ότι όταν έχουμε "Όλο τον σεβασμό" απλά το κλείνουμε το ριμάδι το στόμα μας..τόσο απλά.