Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2024

Εγκλήματα που τα λένε δυστυχήματα.



Με αφορμή την συναυλία στο Καλλιμάρμαρο για τα Τέμπη, θυμόμαστε και άλλα γεγονότα που οι νεκροί δεν έχουν βρει δικαίωση όπως το Μάτι, την Μάνδρα και άλλα που ο κατάλογος δεν έχει τέλος.
Όλα ξεκινούν και τελειώνουν στις διάχυτες ευθύνες του κράτους που σαν απρόσωπος μηχανισμός καταφέρνει πάντα να αποκόπτει κάποιο μέλος ρίχνοντας του μέρος της ευθύνης και το ίδιο να συνεχίζει με τις πρακτικές του να δημιουργεί η να συντηρεί τις συνθήκες δημιουργίας παρόμοιων καταστάσεων.
Σε κάθε ανάλυση και έρευνα κάθε τέτοιου συμβάντος καταλήγουμε πάντα στα ίδια αποτελέσματα. Διαφθορά, δηλ έγκλημα, Κακοτεχνία με εγκληματικές συνέπειες, δηλ πάλι έγκλημα, Αμέλεια καθήκοντος δηλ πάλι έγκλημα και πάει λέγοντας. Παρόλα αυτά, συνεχίζουμε να τα αναφέρουμε σαν ατυχήματα και όχι εγκλήματα.
Η διαφορά με τα Τέμπη είναι ότι οι γονείς των θυμάτων δημιούργησαν ένα κίνημα υποστήριξης που πιστεύω ότι έγινε τόσο δυνατό γιατί όλοι έχουμε στο μυαλό μας και όλα τα πάρα πάνω.
Σε μια κοινωνία που μπορούν τα διάφορα Funds να αγοράζουν το βιός μας για ψίχουλα από τις τράπεζες και να το πουλάνε όπως θέλουν χωρίς να σέβονται και να υπολογίζουν τους δανειολήπτες ούτε σαν πελάτες ούτε σαν τίποτα δεν συντελείται άλλο ένα μεγάλο έγκλημα?
Δεν είμαστε θύματα μιας μεγάλης εγκληματικής οργάνωσης όπου τα μέλη είναι Τράπεζες- πολιτικοί μέσα και έξω από την Ευρώπη, Ξένα Funds, εισπρακτικές εταιρίες και μεσιτικά γραφεία? 
Αν γινόταν κάποιο θαύμα και ερχόταν μια τεράστια ανατροπή δεν θα αποκαλυπτόταν όλο αυτό και ο κόσμος όλος θα απαιτούσε δικαίωση?
Δεν είναι παράξενο να απαιτείται σε κάθε συνομιλία μαζί τους να είσαι ευγενής, συνεργάσιμος και ανεκτικός? Να δέχεσαι τους όρους αλλιώς χάνεις το σπίτι σου ακόμα και αν έχεις αποπληρώσει το μεγαλύτερο μέρος και με τους τόκους το έχεις ξανά αγοράσει?
Ποιος απαιτεί τέτοια υπακοή με τέτοιες συνθήκες? Όταν κάποιος κρίνει την συμπεριφορά ενός ενήλικα σε επαγγελματική συναλλαγή σε τέτοιο βαθμό δεν είναι ύποπτα τα κίνητρα?
Όπως απαιτεί ένας ολόκληρος δήμος αυτές τις μέρες για να σωθεί το σπίτι ενός οικογενειάρχη?
Όποιον τομέα και να πιάσουμε σε αυτή την κοινωνία θα καταλήξουμε πάνω κάτω στο ίδιο συμπέρασμα. Δυστυχώς, αλλά έτσι είναι τα πράγματα. Μακάρι να βγει η αλήθεια για τα Τέμπη στο φως, μακάρι να υπάρξει κάποιο φως..


 Απο Κινηματογραφική Λέσχη Καρύστου

Μια ιδιαίτερη βραδιά ζήσαμε χθες βράδυ 11/10/24 στην πλατεία της Καρύστου. Μέσα σε χρόνο μηδέν διοργανώθηκε από τον σύλλογο μας ή αναμετάδοση της συναυλίας για το έγκλημα των Τεμπών.
Η Κάρυστος συγχρόνως με το καλλιμάρμαρο αλλά και με δεκάδες άλλες περιοχές της χώρας για 5 ώρες συμμετείχε σ'αυτη την συναυλία-διαμαρτυρία ζητώντας δικαιοσύνη για τα 57 θύματα.
Πολύς κόσμος έμεινε όρθιος όλες τις ώρες και ακόμα περισσότερος γέμισε τα γύρω καφέ συμμετεχοντας. Ακούστηκαν τραγούδια, συνθήματα και υπήρχε παλμός .
Σαν Κινηματογραφική Λέσχη πρέπει μέσα απο την καρδιά μας να ευχαριστήσουμε: Τον Σπύρο Γεωργίου ( οικοδόμος) που αγόγγυστα πήρε πάνω του όλο το στήσιμο της σκηνής . Την Σοφία Ντενούλη Τέχνης Φίλοι που μας έλυσε το πρόβλημα της οθόνης . Τον Σωτήρης Μπαμπανιώτης για τον τέλειο ήχο. Τον Γιώργο Κοκοκυρη George Kokokiris για το ίντερνετ. Τον Δήμο Καρύστου και την Maria Verouhi-Lemonia για την παραχώρηση της πλατείας. Πάνω απ όλα όμως τον George Pantelis για το πείσμα του και την επιμονή ώστε να γίνει η εκδήλωση.
Επόμενο ραντεβού την Τετάρτη 16/10 στην προγραμματισμένη προβολή μας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου