Με έκπληξη και στενοχώρια δάβασα το σχόλιο της κ.Πολυχρονίου και είδα τις απίστευτες φωτογραφίες. Δεν υπάρχουν λόγια πράγματι! Για τον μιναρέ δίπλα στον Τζίμη δεν μιλήσαμε, για τα άσχημα και λάθος κτήρια δεν μιλήσαμε, για το νεοκλασσικό σχολείο, δεν παλέψαμε, για ότι φανεί του καθένα που δεν έχει καλαισθησία και αίσθηση γεωμετρίας και αρχιτεκτονικής πάλι δεν μιλάμε...ΚΑΙ ο κεντρικός μας δρόμος σε αφήνει με το επιφώνημα WTF BRO!
Πάντα πίστευα ότι η γενέτειρα κάθε ανθρώπου δεν είναι μόνο έμπνευση, αλλά είναι βίωμα ανεξίτηλο που γεμίζει τις σελίδες της ζωής μας, κρατώντας ζωντανές τις μνήμες που ζήσαμε ως παιδιά. Σήμερα λοιπόν σε μια πρωινή βόλτα στη πόλη που μεγάλωσα στον κεντρικό και πιο όμορφο δρόμο που οδηγεί από το δημαρχείο στη πλατεία, βρέθηκα έκπληκτη στις εικόνες που βλέπετε . Ο νέος ιδιοκτήτης του πολυώροφου ακινήτου που μάλλον προορίζεται για ξενοδοχείο είχε αποφασίσει να εξαφανίσει τις υπάρχουσες μουριές του πεζοδρομίου και στην θέση τους οι εργάτες έκτιζαν σήμερα με τούβλα τμήμα του πεζόδρομου ανάμεσα σε ένα γκρίζο ικρίωμα με σκεπή που είχαν τις προηγούμενες ημέρες υψώσει. Δεν γνωρίζω φυσικά ποια άδεια έχει δοθεί από το Δήμο και ποιο είναι το πλαίσιο χορήγησης της για να γίνουν τέτοιες παρεμβάσεις. Για την πολεοδομία Καρύστου δεν ρωτάω ….προφανώς είναι δύο τετράγωνα μακριά και κατά συνήθη τακτική δεν ακούει και δεν βλέπει το πιο κεντρικό δρόμο της πόλης.
Η ειρωνεία είναι ότι σε πείσμα των καιρών και μιας εποχής που δεν έχει όρια και φραγμούς, δίπλα του στέκεται αγέρωχο το εμβληματικό διατηρητέο ακίνητο κληρονομιά εύπορων οικογενειών που έζησαν κάποτε στη πόλη και που προς τιμή της κάποια άλλη οικογένεια αγόρασε και διέσωσε, ίσως για να θυμόμαστε και να συγκρίνουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου