ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

 Ρώτησα τα παιδιά αν θα ήθελαν να κάνουμε μια γιορτή και μάλιστα για τους καλικανζάρους.

Το δέχθηκαν με μεγάλη χαρά και αμέσως μαζεύτηκε μια παρέα από μικρά και μεγαλύτερα που με λίγες πρόβες φτιάξαμε μια ωραία παράσταση. Ο κ.Γιάννης Πρεβενιός μουσικός στην σχολή Καλλιτεχνικοί Ορίζοντες της Κωσταντίνας Κολόμπαρη, μας το έφτιαξε πολύ ωραία όπως βλέπετε στο βίντεο.

Όλα απαγορεύονται αλλά πρέπει να είμαστε ευέλικτοι και να ξεπερνάμε τις δυσκολίες και τα εμπόδια. Στην προσπάθεια αυτή όμως ταυτόχρονα, μαθαίνουμε νέα πράγματα, κάνουμε νέους φίλους, περπατάμε νέα μονοπάτια.

Τα παιδιά το ευχαριστήθηκαν πολύ, εγώ περισσότερο νομίζω.

Τα Χριστούγεννα του 2017 ανεβάσαμε μια παράσταση στο πατάρι της Χόβολης και είχαμε περάσει τέλεια. Την ίδια χρονιά στις απόκριες κάναμε την παράσταση με τους γάμους του Δία και της Ήρας. Φέτος, λόγω κόβιτ, σας δείχνουμε την παραστασούλα μας σε βίντεο. Λόγω της ηλικίας των παιδιών, δεν υπάρχει εικόνα. Ελπίζω όμως, οι φωνές τους και οι ιστορίες τους να σας παρασύρουν σε μια γιορτινή ατμόσφαιρα. 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

H ερασιτεχνική καλλιτεχνική παιδική και εφηβική ομάδα ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ, παρουσιάζει τις ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙΣΤΟΡΙΕΣ!

Συμμετέχουν

Λίτσα Βουλή: Εισαγωγή

Νίκος Αθέρας : Γνωριμία με τους Καλικάντζαρους- Δοξασίες και ονόματα

Εμανουέλ Ντρέτσα : Έμμετρη εισαγωγή στο παραμύθι

Ιωάννα Μυρίση : Αφήγηση παραμυθιού

Πέγκυ Μήλα : Αφήγηση παραμυθιού

Χρήστος Μπαγιάτης: Στίχοι παραμυθιού

Απαγγελίες στίχων από την Αγέλαστη Πολιτεία των Αδελφών Κατσιμίχα

Πέτρος Μπαγιάτης: Έκρυθμες καταστάσεις

Παναγιώτης Μπαλτάς : Πολύ έκρυθμες καταστάσεις.

Βάσια Μπαγιάτη: Χαμός στο Ίσιωμα

Ευαγγελία Δρίτσα: Το επόμενο πρωί

Απαγγελία στίχων του τραγουδιού «Οι καλικάντζαροι» του Ορφέα Περίδη : Παναγιώτης Μήλας

Απαγγελία αγγλικού ποίηματος «For Goblins’ name”: Γιώργος Ψάλτης

Αφήγηση ιστοριών από το βιβλίο ΠΑΡΑΔΟΣΗ του Νικολάου Πολίτη

Δημήτρης Γάβριας : Ο Μυλωνάς και τα Λυκοκάντζαρα

Δώρα Κιούκη: Η Πλούμπω και η Μαλάμω

Λίτσα Βουλή : Tα παγανά

Κόλλια Σοφία: Χαιρετισμός

Οργάνωση παράστασης- επιμέλεια κειμένων-συγγραφή παραμυθιού : Σοφία Κόλλια

Μουσική επιμέλεια – πιάνο – Κωνσταντίνα Κολόμπαρη

Ηχογράφηση-ραδιοσκηνοθεσία & δημιουργία video- Γιάννης Πρεβενιός

ΔΙΆΣΩΣΗ Κ ΣΥΝΤΉΡΗΣΗ ΜΝΗΜΕΊΩΝ Δ.Δ. ΓΡΑΜΠΙΑ-ΚΑΡΥΣΤΟΣ

ΔΙΆΣΩΣΗ Κ ΣΥΝΤΉΡΗΣΗ ΜΝΗΜΕΊΩΝ Δ.Δ. ΓΡΑΜΠΙΑ-ΚΑΡΥΣΤΟΣ

Date: Κυρ, 21 Νοε 2021, 14:46

                                  Προς: Αρχαιολογική Υπηρεσία Εύβοιας

                                  Κοιν.:. Υπουργείο Πολιτισμού κ Αθλητισμού

Με το παρόν θα ήθελα να σας γνωστοποιήσω τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως προς την συντήρηση των μνημείων της Τοπικής Κοινότητας Γραμπια και την διάσωση αυτών. 

Αρχικά, θα ήθελα να αναφερθώ στις πέντε Βρύσες του αύλειου χώρου ιερού ναού Αγίας Σοφίας στο κέντρο του οικισμού. Ο τοίχος έχει διογκωθεί με κίνδυνο κατάρρευσης, σε αυτήν την περίπτωση θα υποστεί μεγάλη ζημιά και το μνημείο "Πέντε Βρύσες". Θα ήθελα να επισημάνω επίσης ότι παρόμοιο περιστατικό συνέβη το 1935 και η αναστύλωση του μνημείου έγινε με δαπάνη της οικογένειας Κότσικα κ άλλων μεγάλων ευεργετών της Καρύστου. 

Στη συνέχεια, το μνημείο "Καμάρες" απο όπου διοχετεύεται το νερό προς τις δεξαμενές του κάστρου Castello Rosso, έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές με κίνδυνο κατάρρευσης. Για το εν λόγο μνημείο, έχει αποσταλεί σχετικό έγγραφο από την Κοινότητα Γραμπιά ζητώντας την κατάρτιση σχετικής μελέτης στήριξης, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει παρθεί καμία ενέργεια. 

Τέλος, θα ήθελα να αφερθώ στον τρίκλιτο Βυζαντινό Ναό της Ζωοδόχου Πηγής, στην τοποθεσία Μοντοφώλι, Β.Α. του οικισμού Μεκουνίδας. Μέρος του Ναού έχει ήδη καταρρεύσει λόγο κατολίσθησης του εδάφους. Καθώς ο Ναός ανήκει στην Βυζαντινή Αρχαιολογική Υπηρεσία, δεν επιτρέπεται καμία επισκευή χωρίς την έγκριση αυτής. Παρ' όλες τις αναφορές μας, μέχρι στιγμής δεν έχει ληφθεί καμία σχετική απόφαση κ ο Ναός οδηγείται σε πλήρη κατάρρευση. 

Παρακαλώ όπως προβείτε σε σχετικές άμεσες ενέργειες για την διάσωση των ανωτέρω αναφερθέντων μνημείων. 

Επισυνάπτονται σχετικές φωτογραφίες. 

Με εκτίμηση,

Μυλωνάς Ιωάννης.

Πρόεδρος Δ.Δ. Γραμπιά

 

 

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας για το κλείσιμο της ALPHA BANK στην Κάρυστο.

 

Άννα Καρύκα

Πρόταση ψηφίσματος στο Περιφερειακό Συμβούλιο Στερεάς Ελλάδας της 16/11/2021:

«ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΑΙΤΗΜΑ

Σήμερα, 16/11/2021, θα πραγματοποιηθεί στην Κάρυστο Ευβοίας διαμαρτυρία για το κλείσιμο του μοναδικού υποκαταστήματος της Alpha Bank σε ολόκληρο τον Δήμο Καρύστου, στο οποίο απασχολούνται 7 άτομα και εξυπηρετείται εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, κόσμος ετησίως.

Λιγότερο από ένα μήνα πριν, ο CEO της τράπεζας μίλησε για το πόσο αυτή στηρίζει τις επιχειρήσεις με ενεργό ρόλο στην πράσινη μετάβαση, τη στήριξη έργων ΑΠΕ και άλλα.

Όμως, στον Δήμο που έχει προσφέρει τα μέγιστα στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών πανελλαδικά, προχωρά σε κλείσιμο του υποκαταστήματος. Επομένως, υπάρχει ανακολουθία στην πολιτική της Τράπεζας αλλά και υποκρισία από την πλευρά των εταιριών που ευαγγελίζονται στήριξη της τοπικής κοινωνίας, χωρίς όμως να λαμβάνουν θέση και δράση για ένα τόσο σημαντικό θέμα για τον Δήμο.

Πέραν αυτού, έχει ήδη ανακοινωθεί το μελλοντικό κλείσιμο του υποκαταστήματος της Τράπεζας Πειραιώς του Δήμου, που θα οδηγήσει σε χάσιμο κι άλλων θέσεων εργασίας και δυσλειτουργιών για τους κατοίκους, δεδομένου ότι η εν λόγω τράπεζα εξυπηρετεί αγρότες.

Είναι σαφές ότι τέτοιες ενέργειες αποβαίνουν εις βάρος της τοπικής κοινωνίας και συντελούν στην υποβάθμιση της περιοχής.

Από την άλλη, πρόκειται για σημαντικά θέματα για την τοπική κοινωνία για την επίλυση των οποίων παίζει σημαντικό ρόλο η πολιτική βούληση. Άλλωστε, μένει να δούμε ποια είναι η έμπρακτη στήριξη από την πλευρά της πολιτείας σε έναν νομό ο οποίος βάλλεται από παντού.

Καλώ το Περιφερειακό συμβούλιο Στερεάς Ελλάδας να λάβει ξεκάθαρη θέση επί του θέματος και να υποστηρίξει με κάθε ενδεδειγμένο τρόπο την αποφυγή κλεισίματος του υποκαταστήματος Alpha Bank στην περιοχή αλλά και του υποκαταστήματος της Τράπεζας Πειραιώς, όσο υπάρχει ακόμα χρόνος για την στήριξη του αιτήματος.

Με εκτίμηση, Άννα Καρύκα»

Κάρυστος 16/11/2021

ΘΕΜΑ: ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΟΣ ALPHAΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΑΡΥΣΤΟΥ

Συνάδελφοι, συμπατριώτισσες-ες, φίλες-φίλοι της Νότιας Εύβοιας,

Είναι κοινή μας προσπάθεια η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου της

περιοχής, η καλύτερη παροχή υπηρεσιών, η αύξηση των θέσεων εργασίας, η

οικονομική και κοινωνική πρόοδος.

Τα Πιστωτικά Ιδρύματα αποτελούν Πυλώνες Ανάπτυξης και Δείκτες της

Αγοράς.

Η πεισματική απόφαση της ALPHABANK να βάλει λουκέτο στο κατάστημα της

Καρύστου είναι αναίτια & αδικαιολόγητη διότι:

-Η Νότια Εύβοια έχει στηρίξει παραδοσιακά το κατάστημα Καρύστου και το

Πιστωτικό Ίδρυμα ALPHABANK συνολικά.

-Η Εύβοια εμπιστεύθηκε την ALPHABANK και μετακύλησε τους πελάτες της

Συνεταιριστικής Τράπεζας “ΕΥΒΟΙΚΗ ΠΙΣΤΗ” στην ALPHA.

-To χαρτοφυλάκιο του καταστήματος της Καρύστου και το πελατολόγιο είναι

μείζονος σημασίας.

Εξυπηρετούνται δε στις συναλλαγές τους και μεγάλοι πελάτες (π.χ. οι

Ακτοπλοικές εταιρείες της Νότιας Εύβοιας) αλλά και πολύ μεγάλοι πελάτες

όπως οι εταιρείες Α.Π.Ε..

-Η απόσταση από το κοντινότερο κατάστημα του Αλιβερίου (80 λεπτά με

Ε.Ι.Χ.), είναι απαγορευτική για την διατήρηση κάθε συνεργασίας από τους

συμπολίτες μας με την ALPHA.

-Η σχεδόν ταυτόχρονη με το κλείσιμο του καταστήματος Καρύστου, έκδοση

του Δελτίου Τύπου της ALPHABANK-21/10/2021 (επισυνάπτεται) για την

«Στήριξη της ALPHAστο άλμα της πράσινης μετάβασης», είναι Προκλητική και

Υποκριτική.

Ζητούμε την ΑΜΕΣΗ ΑΚΥΡΩΣΗ της απόφασης για το ΚΛΕΙΣΙΜΟ του ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΟΣ

ΚΑΡΥΣΤΟΥ.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΦΕΡΕΙ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ

ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ ΑΙΟΛΙΚΟΥ ΦΟΡΤΙΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ από τους ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΠΕΛΑΤΕΣ της

ALPHA, ως ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΛΦΑ και ΟΧΙ ΒΗΤΑ.

Το ΚΛΕΙΣΙΜΟ του ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΡΥΣΤΟΥ αποτελεί ΕΧΘΡΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ στο

ΠΑΡΩΝ και το ΜΕΛΛΟΝ της ΝΟΤΙΑΣ ΕΥΒΟΙΑΣ.

Είμαστε αναγκασμένοι να ζητήσουμε από τους κατοίκους και φίλους της

Νότιας Εύβοιας, Επιχειρήσεις & Ιδιώτες, να διακόψουν κάθε συνεργασία με

την ALPHA,

να κλείσουν λογαριασμούς, να διακόψουν πιστωτικές κάρτες-ασφαλιστήρια

συμβόλαια-άλλα προιόντα, να παραδώσουν P.O.S., κ.ά..

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΥΠΟΒΙΒΑΣΜΟ μας σε πολίτες ΒΗΤΑ Κατηγορίας

ΤΟ Δ.Σ.

ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΚΑΡΥΣΤΟΥ

Φραγκοκρατία & Ενετοκρατία

 Φραγκοκρατία & Ενετοκρατία /www.gnoristetinellada.gr/anadromes/sterea-ellada/467-karystos-i-istoria-tis-vasilissas-tou-kavo-doro

Το 1204, ο ένας από τους ηγέτες της Δ’ Σταυροφορίας, ο Βονιφάτιος ο Μονφερατικός, γίνεται κύριος όλης της Βαλκανικής και παραχωρεί την Ελλάδα σε ιππότες ως φέουδα. Η Εύβοια δόθηκε στον Ιάκωβο Αβέσνη, ο οποίος ανέθεσε τη διοίκηση της σε 3 ιππότες. Ένας εξ αυτών, ο Ραβανός Δαλεκάρτσερι, μετά την αποχώρηση του ενός και το θάνατο του άλλου έγινε κύριος όλου του νησιού. Πέθανε το 1216 και το νότιο τμήμα, δηλαδή την περιοχή της Καρύστου, το κληρονόμησε η σύζυγός του Ισαβέλλα με τις δύο κόρες Βέθρα και Γραπέλα ή Φελίζα. Από το 1216 μέχρι το 1250 τιμαριούχοι της Καρύστου ήταν κατά σειρά η Ισαβέλλα, μετά τον θάνατό της η Βέθρα και στη συνέχεια η Φελίζα.

Το 1216 ο Ενετός βαρόνος Δαλεκάρτσερι χτίζει πάνω στις βάσεις βυζαντινού κάστρου το Κόκκινο Κάστρο (Καστέλλο Ρόσσο) στο λόφο Μοντοφόλι. Η Κάρυστος εξακολουθεί να είναι ναυτιλιακός και εμπορικός σταθμός, καθώς και στρατηγικό σημείο για το πέρασμα των πλοίων στο βορειοανατολικό Αιγαίο.

Η περίοδος που ακολουθεί είναι ιδιαίτερα ταραχώδης με συνεχόμενες συγκρούσεις ανάμεσα στους Ιππότες για την εξουσία με αποτέλεσμα η περιοχή και ιδίως τα χωριά του Κάβο Ντόρο να έχουν αραιώσει ιδιαίτερα από πληθυσμό. Για το λόγο αυτό, η Βενετία με διακήρυξη καλούσε όσους θέλουν, να εγκατασταθούν στην περιοχή και θα τους παραχωρούσε κλήρο απαλλαγμένο από κάθε φόρο. Σκοπός της ήταν να προσελκύσει Αλβανούς εποίκους που κατέβαιναν τότε στην Ελλάδα για να στρατεύονται σε περίπτωση ανάγκης και ο εποικισμός των Αρβανιτών στην περιοχή έγινε από το 1402 έως το 1425. Στην συνέχεια, η Κάρυστος και τα χωριά της περιήλθαν στην κυριότητα του οίκου Τζώρτζη της Βενετίας μέχρι το 1470 που την κατέλαβαν οι Τούρκοι.

Τουρκοκρατία
Τον Ιούνιο του 1470 ξεκίνησε ο Τουρκικός στόλος από την Πόλη με ισχυρό στρατό δια ξηράς για να κυριεύσουν την Εύβοια. Στις αρχές Ιουλίου τελικά κατάφεραν να καταλάβουν την Χαλκίδα και μέσα στον ίδιο μήνα κατέλαβαν και την Κάρυστο.

Στην διάρκεια της Τουρκοκρατίας, ο οικισμός της Παλαιοχώρας εγκαταλείπεται και η οχυρωμένη πόλη χτίστηκε κάτω από την προστασία των τοίχων του Καστέλλο Ρόσσο. Η περίοδος ήταν ιδιαίτερα σκληρή για την Καρυστία, καθώς οι κάτοικοι υπέφεραν από το θεσμό της δουλείας και την άγρια φορολογία, ενώ μόνο διέξοδο και στήριγμα είχαν την πίστη τους.

Η Ελληνική επανάσταση
Ο ξεσηκωμός του 1821 βρήκε την Εύβοια και ιδιαίτερα την Κάρυστο κάτω από τον αβάσταχτο τουρκικό ζυγό του Ομέρ Μπέη. Τα περισσότερα χτήματα της περιοχής άνηκαν σε αυτόν και στους Τούρκους αξιωματούχους, ενώ οι Χριστιανοί κάτοικοι είχαν φύγει στα γύρω νησιά του Αιγαίου και στην Αίγινα.

Την Άνοιξη του 1821, πριν και μετά την κήρυξη της επανάστασης ο Ομέρ κινείτο μεταξύ Χαλκίδας και Καρύστου και αγωνίζονταν για την καταστολή της εξέγερσης. Τον Ιούνιο και τον Ιούλιο έγιναν οι πρώτες επαναστατικές κινήσεις στη βόρεια Καρυστία για να ακολουθήσει ο ξεσηκωμός τον Αύγουστο στην περιοχή Καρύστου με την αποτυχημένη εκστρατεία του επίσκοπου Νεόφυτου στα Στύρα.

Η δεύτερη προσπάθεια γίνεται τον Φεβρουάριο του 1822 με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο και η τρίτη απόπειρα έγινε τον Μάρτη του 1824. Ο Κριεζώτης έφθασε στη Βρύση του Μπέη με 800 άνδρες και από εκεί κατεβαίνει και φτιάχνει οχυρά στο Λυκόρεμα, όπου και αγκυροβόλησαν 7 Ψαριανά πλοία για κάθε βοήθεια. Η τέταρτη απόπειρα έγινε τον Μάρτιο του 1826 από τον Γάλλο Φιλέλληνα Συνταγματάρχη Φαβιέρο.

Έτσι, παρά το γεγονός ότι η Εύβοια πλήρωσε ακριβό φόρο αίματος με συνεχείς συγκρούσεις με τους Τούρκους, έμελλε - τελικά- να απελευθερωθεί με διπλωματικές διαπραγματεύσεις και πιο συγκεκριμένα με το πρωτόκολλο του Λονδίνου της 3-2-1830 όπου στο νέο Κράτος περιλήφθηκε και η Εύβοια. Εντούτοις, παρουσιάστηκαν εμπόδια για την αποζημίωση του τούρκικων περιουσιών και έτσι δόθηκε διορία για να φύγουν οι Τούρκοι μέχρι το τέλος του 1832 που παρατάθηκε μέχρι τον Μάρτιο του 1833.

Τα χρόνια μετά την Επανάσταση
Η παράδοση της Καρύστου στον κυβερνητικό αντιπρόσωπο έγινε στις 9 Απριλίου 1833 και στις 15 Απριλίου ορκίστηκε η Δημογεροντία Καρύστου που ψήφισε ο λαός. Η Κάρυστος έχει πολλή καλή ρυμοτομία με ευρείς δρόμους και πλατείες που έγιναν βάσει σχεδίου και κατόπιν παραγγελίας του Όθωνα από τον Βαυαρό μηχανικό Μίρμπαχ. Το 1848 μεταφέρεται η πρωτεύουσα από τους Μύλους στο νέο οικισμό που πήρε στο μεταξύ το όνομα Οθωνούπολις, προς τιμή του Όθωνα, αλλά το 1863 μετονομάζεται η Οθωνούπολις σε Κάρυστο.

Τα νεότερα χρόνια
Το κύριο χαρακτηριστικό της περιοχής ως πριν λίγα χρόνια, ήταν η έλλειψη εκσυγχρονισμού μιας και τόσο η έλλειψη ηλεκτρισμού, όσο και το κακό και απαρχαιωμένο οδικό δίκτυο αναγκάζουν την περιοχή να επικοινωνεί με τον έξω κόσμο δια θαλάσσης και αυτό, μόνο όταν ο καιρός το επέτρεπε.

Αποτέλεσμα είναι να αργήσει σημαντικά η τουριστική ανάπτυξη στην περιοχή και οι κάτοικοι να ζουν από την κτηνοτροφία και τα σχολεία κλείνουν από έλλειψη μαθητών. Λόγω των δυσκολιών διαβίωσης, πολλοί κάτοικοι μεταναστεύουν στις μεγάλες πόλεις. Στα τέλη του αιώνα, η δημιουργία δρόμων βελτιώνεται η πρόσβαση σε όλη την περιοχή, ενώ επεκτείνονται και τα λατομεία της Καρύστου.

 

Λικάριος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση στην πλοήγησηΠήδηση στην αναζήτηση

)

Ο Λικάριος (ή Ικάριος^[1]), ιππότης με Λομβαρδικές οικογενειακές ρίζες, γεννήθηκε στην Κάρυστο της Εύβοιας και έμεινε στην ιστορία για τα στρατιωτικά του κατορθώματα κατά τα τέλη του 13ου αι. μ.Χ. Ο Λικάριος για λόγους προσωπικής εκδίκησης στράφηκε εναντίον των συμπατριωτών του Λομβαρδών που κατείχαν τότε την Εύβοια. Αφού συμμάχησε με τον Αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγο (1223-1282), κατάφερε να κατακτήσει, υπέρ των Βυζαντινών, την Εύβοια και πολλά νησιά του Αιγαίου. Για αυτές του τις υπηρεσίες τιμήθηκε από τον Μιχαήλ Η΄με τον τίτλο του Μεγάλου Δούκα.

Καταγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λικάριος γεννήθηκε στην Κάρυστο στις αρχές του 13ου αι. μ.Χ. Ο πατέρας του, Λομβαρδικής καταγωγής από την πόλη Βιτσέντσα (ή κατ' άλλους Βερόνα^[2]), εγκαταστάθηκε στην Κάρυστο μετά την Άλωση της Πόλης (1204) από τους Σταυροφόρους και την παραχώρηση της Εύβοιας σε Λομβαρδούς ευγενείς. Κατά μία εκδοχή η μητέρα του ήταν Καρυστινή^[3].

Η οικογένειά του ήταν φτωχή και ασήμαντη όμως ο Λικάριος ήταν έξυπνος και πολύ φιλόδοξος.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο γάμος με τη Φελίζα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ιππότης Λικάριος κατά το 2ο μισό του 13ου αι. βρέθηκε να υπηρετεί στην αυλή του Γιβέρτου Β' Ντα Βερόνα, Τριτημόριου της Χαλκίδας. Εκεί γνώρισε την όμορφη Φελίζα, αδερφή του Γιβέρτου και χήρα του Τριμημόριου των Ωρεών, Ναρτζότο Νταλε Κάρτσερι, και την ερωτεύτηκε. Σύντομα και παρά τη διαφωνία τής οικογένειάς της ο Λικάριος παντρεύτηκε κρυφά τη Φελίζα.

Οι συγγενείς της Φελίζας, που δεν ήθελαν έναν άσημο ιππότη για γαμπρό τους, αντέδρασαν έντονα. Ο Λικάριος έβαλε μεσολαβητές να κατευνάσει την οργή τους αλλά δεν τα κατάφερε. Έτσι το νιόπαντρο ζευγάρι αναγκάστηκε να καταφύγει στις Ανεμοπύλες, ένα απομονωμένο κάστρο κοντά στην Κάρυστο. Εκεί ο Λικάριος συγκέντρωσε γύρω του τυχοδιώκτες και πειρατές και επιδόθηκε σε επιδρομές και λεηλασίες των γύρω περιοχών.

Η συμμαχία με τον Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος (εικόνα) παραχώρησε στο Λικάριο το ανώτατο αξίωμα του Μέγα Δούκα.

Ο πόθος του να εκδικηθεί τους υπερόπτες συγγενείς της Φελίζας αλλά και η φιλοδοξία του τον έφεραν στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί συνάντησε τον Αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγο που λίγα χρόνια πριν (1261) είχε απελευθερώσει την Πόλη από τους Φράγκους και ενδιαφερόταν έντονα για την επανάκτηση των Βυζαντινών επαρχιών που, μετά την Άλωση της Πόλης το 1204, είχαν πέσει στα χέρια των Δυτικών. Ο Λικάριος ζήτησε από τον Μιχαήλ Η΄ στρατιωτικές δυνάμεις και σε αντάλλαγμα τού υποσχέθηκε την υποταγή της Εύβοιας. Ο Αυτοκράτορας δέχτηκε τη συμφωνία και ο Λικάριος ενισχυμένος με βυζαντινή φρουρά επέστρεψε στην Εύβοια και άρχισε αμείλικτο πόλεμο κατά των Λομβαρδών ηγεμόνων του νησιού. Αρχικά κατέλαβε το Κάστρο των Ωρεών και το κάστρο "Λα Κούπα" στην Κύμη.

Άνοδος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τη Ναυμαχία της Δημητριάδος (1275) στον Παγασητικό, όπου οι Βυζαντινοί κατανίκησαν τον Λομβαρδο-Ενετικό στόλο των βαρώνων της Εύβοιας, η θέση του Λικάριου ενδυναμώθηκε. Κερδίζοντας την υποστήριξη όλο και περισσότερων Ευβοέων κατάφερε να κυριεύσει το σημαντικό Κοκκινόκαστρο (Καστέλο Ρόσο) στη γενέτειρά του Κάρυστο. Συνέχισε και με άλλα ευβοιώτικα κάστρα ενώ κατέλαβε και τη γειτονική Σκόπελο που μέχρι τότε ανήκε στον Ενετό Φίλιππο Γκίζι.

Η εκδίκηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επόμενος στόχος του Λικάριου ήταν το Κάστρο της Χαλκίδας. Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας κατάφερε να παρασύρει τον στρατό των υπερασπιστών στην περιοχή του Βατώντα, αρκετά έξω από τα τείχη, και να συλλάβει το μεγάλο του εχθρό Γιβέρτο Β' Ντα Βερόνα (αδελφό της Φελίζας) καθώς και τον σύμμαχό του Δούκα των Αθηνών Ιωάννη Ντε Λα Ρος. Παρά τη μεγάλη του αυτή επιτυχία ο Λικάριος δεν μπόρεσε να κυριεύσει την πόλη. Με την Χαλκίδα να είναι το μόνο απόρθητο σημείο της Εύβοιας, εγκαταστάθηκε στο γειτονικό ισχυρό Κάστρο των Φύλλων μετατρέποντάς το σε κατοικία και διοικητήριό του.

Αμέσως μετά (1279) ο Λικάριος ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη για να παραδώσει αυτοπροσώπως στον Αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ τους δύο ισχυρούς ηγεμόνες που είχε συλλάβει στον Βατώντα. Σύμφωνα μάλιστα με μαρτυρία του βυζαντινού ιστορικού Νικηφόρου Γρηγορά, ο αλυσοδεμένος Γιβέρτος Ντα Βερόνα όταν είδε τον πρώην άσημο ιππότη να μιλά με οικειότητα στον Αυτοκράτορα, ταράχτηκε τόσο πολύ που έπεσε νεκρός επιτόπου^[4]. Ο Λικάριος είχε πάρει την εκδίκηση που τόσο επιθυμούσε.

Το απόγειο της δόξας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αυτοκράτορας Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος εντυπωσιασμένος από τις ικανότητες του Λικάριου του έδωσε τον τίτλο του Μέγα Δούκα, δηλαδή του Αρχιναυάρχου του Βυζαντινού Στόλου. Επίσης τον τίμησε δίνοντάς του για σύζυγο μια πλούσια και ευγενή ελληνίδα αφού φαίνεται ότι η Φελίζα, μάλλον λόγω θανάτου^[5], δεν υπήρχε πια στη ζωή του Λικάριου. Ο κάποτε περιφρονημένος ιππότης επέστρεψε στην Εύβοια ένδοξος φεουδάρχης του νησιού, ηγέτης του Βυζαντινού πολεμικού ναυτικού και ευνοούμενος του Αυτοκράτορα.

Το τέλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως Αρχιναύαρχος, ο Λικάριος συνέχισε την επιθετική τακτική του και με ορμητήριο το Κάστρο των Φύλλων κυρίευσε πολλά νησιά και κάστρα. Στα 1280 "όλα σχεδόν τα νησιά του Αιγαίου είχαν περάσει σε βυζαντινά χέρια"^[6] ενώ το 1281 (κατ' άλλους νωρίτερα^[7]) ηγήθηκε και μιας νικηφόρας εκστρατείας των Βυζαντινών εναντίον των Τούρκων στην Παφλαγονία της Μ. Ασίας^[5].

Αμέσως μετά το όνομα του Λικάριου χάνεται από τις ιστορικές πηγές. Δεν υπάρχουν πληροφορίες ούτε για τη συνέχεια της ζωής του ούτε και για το τέλος της. Το ίδιο συμβαίνει και με την τύχη των παιδιών που φέρεται ότι απέκτησε με την ελληνίδα σύζυγό του.