Δεκέμβρης 2000. Η μάνα και η Μάνα.
Όταν φάνηκε κείνο το μαύρο σύννεφο κατάκορφα στην Όχη, μερικοί είπανε ότι ήτανε το φάντασμα του δράκου που ήρχε μετά πολλούς αιώνες για να δει αν υπάρχει ακόμα το δρακόσπιτο του. Άλλοι, οι πιο ψύχραιμοι, είπανε ότι ήταν ο ξάδελφος του Νοτιά, ο κυρ Βοριάς και ότι είχε μαζί του τη γυναίκα του τη Χιονιά, και δυο του παιδιά. Τον κρύο και την Παγωνιά.
Η γυναίκα του ψαρά, όταν τάκουσε σκιάχτηκε. Ο νους της έτρεξε αμέσως στον άντρα της και το μεγάλο τους γιο που από τα χαράματα είχαν φύγει για ψάρεμα. Ούλο το σαραντάμερο δεν είχαν δουλέψει παρά μόνο δυο φορές, όλο κι όλο και τώρα προπαραμονή Χριστουγέννων το σπίτι ήτανε άδειο από όλα. Που να προφτάσουνε δυο χέρια να θρέψουν μια φαμίλα, εννιά νοματαίους!
Εφτά κουτσούβελα τους είχε δώσει ο Πλάστης , το ένα, πιο μικρό από το άλλο. Για τούτο και μόλις ακούστηκε το πρωί η μπουρού ξεκίνησαν πατέρας και γιος για το μεροδούλι. Η θάλασσα ήταν λάδι.
Από πού λοιπόν ξεφύτρωσε κείνος ο καταραμένος ο βοριάς? Όσο προχώραγε η μέρα τόσο ο καιρός αγρίευε. Κατέβηκε από το βουνό κάτου στο γιαλό, άρπαξε τη μεγάλη του πηρούνα και άρχισε να ανακατεύει τη θάλασσα. Τα κύμματα έγιναν θεόρατα και πίσω στη στεριά η κυρά Χιονιά άπλωσε τα κάτασπρα σεντόνια της ενώ τα στρίγκλικα, ο Κρύος και η Παγωνιά, τρύπωσαν στα σπίτια και σε μαγαζιά και έκανα τους ανθρώπουςνα χουχουλίζουνε τα χέρια τους. Είρχε μετά και νύχτα, άγρια και φωνακλού, σκόρπισε το όνειρο της μάνας για Χριστουγεννιάτικο φαγητό και την άφησε με το μωρό στην αγκαλιά ξάγρυπνη μπροστά στο εικονοστάσι να θερμοπαρακαλεί τη Μεγαλόχαρη.
Ένα παιδί είχες Παναγία μου και πόνεσες τόσο, μουρμούρισε. Εσύ που ξέρεις από πόνο, προστάτεψε τα εφτά αγγελούδια. Βάλε το χέρι σου να μην στερηθούμε το νοικοκύρη μας. Βοήθησε τον πατέρα και το παιδί μας να μην τους τύχει κακό. Έλέησε μας.
Η νύχτα όξω παρέα με τον βοριά, ουρλιάζανε με μανία ως το πρωί. Κουρασμένοι μετά κρυφτήκανε σε μια σπηλιά στο Μοντοφώλι για να μην τους μαλώσει ο ήλιος που ερχότανε γελαστός από τη μεριά του Μετοχιού για να γλυκάνει τις καρδιές και να μαζέψει τα χιονισέντονα. Μαζί του έφερε την ελπίδα στην καρδιά της μάνας ,γλυκιά σαν την μορφή της Παναγίας και σαν μήνυμα από την Χάρη της. Και πράγματι. Δεν είχε γύρει καλά καλά ο ήλιος για τη βραδινή του ξεκούραση όταν η αγωνία της μάνας έγινε χαρά και ανακούφιση.
Κατάκοποι από το περπάτημα ο ένας δίπλα στον άλλο φανήκανε στην πόρτα πατέρας και γιος και αφού ξεφόρτωσαν τα λογής λογής πράγματα που κουβαλούσαν σους ώμους αρχίσανε να εξιστορούν..
Ο Βοριάς μας ξόριαζε κατά την Άντρο. Είχαμε φοβηθεί πολύ όταν σε μια στιγμή νιώσαμε ένα αόρατο χέρι να μας τραβάει στον όρμο του Καστριού. Με την βοήθεια της Σοφίας και του αδελφού της τραβήξαμε τη βάρκα στη στεριά και μας κάλεσαν στο σπίτι τους. Μας φίλεψαν τσάι με παξιμάδι και ελίτσες και μας είπανε ότι ο Θεός μας έστειλε πάνου στην ώρα. Το πρωί θέλανε να σφάξουνε το γουρούνι τους και δεν είχανε ένα χέρι να τους βοηθήσει. Καθώς ξέρεις γυναίκα, είπε ο πατέρας , η τύχη σε κείνους τους ανθρώπους πέρασε πολλές φορές από τη πόρτα τους. Την ταίσαν την πότισαν και της είπανε να μείνει. Και θα έμενε. Το κακό τους το ριζικό όμως σκασμένο από τη ζήλια που θα τους έχανε, έβαλε τα δυνατά του και την έδιωξε. Ας ανοίξουνε όμως τα πράματα. Κρέας, αλεύρι, ένα ολόκληρο καρβέλι, μια νταμιτζανίσα λάδι, κάμποσο τυρί σε μια γκαβαδίτσα και σε ένα τενεκεδάκι ολόγλυκο μέλι. Πάρτε τα για τα παιδιά σας είχε πει η Σοφία.
Η δική μας μοίρα δεν μας αγάπησε .Χαρείτε τα Χριστούγεννα στο σπίτι σας και όταν πάτε στην εκκλησία αύριο να γιορτάσετε τον ερχομό του Κυρίου , πέστε του ότι τα πλάσματα του είμαστε και μεις και τον φοξάζουμε. Ανάφτε και μια λαμπαδίτσα εκ μέρους μας. Και ανοίγοντας ένα κουτάκι έβγαλε από μέσα ότι χρήματα υπήρχανε και τάβαλε στο χέρι του ψαρά.
Να γιατί στη θεία ακολουθία της Γέννησης η μάνα η γυναίκα του ψαρά είχε στυλωμένα τα βουρκουμένα της μάτια στην εικόνα της Παναγίας και ακούστηκε να ψιθυρίζει «Σ’ευχαριστώ Παναγία μου με όλη μου την καρδιά για τη βοήθεια σου αλλά έχω ακόμα μια παράκληση και μη με μαλώσεις . Στείλε την ευλογία και την Χάρη σου στους μοναχικούς ανθρώπους και γλύκανε αυτές τις άγιες ημέρες την πίκρα της μοναξιάς τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου