Η Διαθήκη. (Εις μνήμην του Ιωάννη Αποστόλου Μπουρνιά)

 

Η Διαθήκη. (Εις μνήμην του Ιωάννη Αποστόλου Μπουρνιά)

Ήταν Δευτέρα τέσσερις Οκτωβρίου του 1954 όταν ο συνταξιούχος δικηγόρος Ιωάννης Μπουρνιάς, πέρασε την πόρτα του συμβολαιογραφείου του Ελευθερίου Κ. Κωστανταράκη στην οδό Τσώρτσιλ στην Αθήνα. Παρόντες ο Αλέξανδρος Σπαλιάρας και ο Γεώργιος Πουλάκος ιδιωτικοί υπάλληλοι.

Εκείνη η Δευτέρα έμελλε να σημαδέψει την μικρή μας πόλη και να μας χαρίσει δύο θησαυρούς. Ο πρώτος και ο πιο γνωστός, είναι το πάρκο δίπλα από το Μπούρτζι και το δεύτερο, ένα κτήμα 175 στρεμμάτων με νερό  με την ονομασία ΧΑΡΤΖΑΝΙ  που ανήκει στην κοινότητα Καλυβίων.

Η διαθήκη γράφει  Σύστασις Ευαγούς Ιδρύματος με την επωνυμία «  Ιωάννου Αποστόλου Μπουρνιά και Ελένης Ιωάννου Μπουρνιά » και ο σκοπός του ήταν η βοήθεια προς τους συνανθρώπους του , τους συγχωριανούς του και μάλιστα τους ασθενέστερους.

Όπως γράφει η διαθήκη, « Σκοπός του Ιδρύματος είναι: 1. Η διά του ημίσεως των ετησίων καθαρών προσόδων ενίσχυσις των πενεστέρων οικογενειών των κατοικουσών εις την κοινότητα Καλυβίων και του νυν δήμου Καρύστου. Το ποσόν τούτο διαιρούμενον εις δύο θα διανέμεται το ήμισυ κατά την παραμονήν των Χριστουγέννων και το υπόλοιπον ήμισυ κατά το Πάσχα εκάστου έτους θα διανέμεται υπό του Προέδρου της κατωτέρω οριζομένης επιτροπής η του αντιπροσώπου  του κατά την κρίσιν αυτού δυναμένου να συμπεριλάβη και πτωχούς άλλων Δήμων και Κοινοτήτων και 2. Η διά του ετέρου ημίσεων των ετήσιων προσόδων εκάστης διετίας προίκισις εναρέτων ,ηιικών και καλών οικοκυρών , νεανίδων των πενεστέρων οικογενειών  των κατοικουσών προ δύο τουλάχιστον  ετών κατά τον χρόνον της εκλογής εις τα συνοικίας η χωριά Καλύβια, Λάλα, Νικάσι, Χαρτζάνι, Άγιος Δημήτριος η ξύλινη γέφυρα, Γουλέτα και την πόλιν της Καρύστου μετά της περιοχής αποτελούσης νυν τον δήμον Καρύστου.»

Καμιά λεπτομέρεια δεν αφέθηκε στην τύχη. Το πώς και πότε θα γίνονται οι πλειστηριασμοί για την χρήση των ακινήτων , το πώς θα κληρώνονται οι δικαιούχοι , το πότε ακριβώς θα ανακοινώνονται τα έσοδα έξοδα, αλλά πάντα προς όφελος των «πενεστέρων» των συγχωριανών του.

Είναι πολύ συγκινητικό το κείμενο και θα έπρεπε να μας γεμίζει ευγνωμοσύνη για τους ανθρώπους που ανιδιοτελώς και με μια καρδιά γεμάτη αγάπη , όχι μόνο πρόσφεραν αλλά και προσπάθησαν να διασφαλίσουν την βοήθεια αυτή μέσα στον χρόνο.

Μόνο που ο χρόνος είναι αμείλικτος και η διάθεση για προσφορά δεν συνοδεύει τους μεταγενέστερους διαχειριστές του ιδρύματος με αποτέλεσμα, το πάρκο Μπουρνιά να έχει παραδοθεί στους ιδιώτες και το κτήμα Χαρτζάνι, να κινδυνεύει να μετατραπεί σε οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που θα επιθυμούσε ο δωρητής, περιγράφοντας το.

Κλείνοντας προσπαθώ να φανταστώ τον Ιωάννη Μπουρνιά εκείνη την Δευτέρα . Πώς να ένιωθε? Πώς να ήταν η ζωή του? Πως πήρε την απόφαση? Πως έβλεπε τα πράγματα αργότερα?

Σε κάθε περίπτωση, είμαστε ευγνώμονες και  υπενθυμίζουμε την επιθυμία του.

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Στην εφημερίδα της "Κυβερνήσεως του Βασιλείου της Ελλάδος αρ.φύλλου 228 της 26 Οκτωβρίου 1970- τεύχος πρώτον" διαβάζουμε στο νούμερο 668 ' Περί συστάσεως ευαγούς ιδρύματος εν Καρύστω Ευβοίας υπό την επωνυμίαν ΙΔΡΥΜΑ ΚΥΒΕΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΠΟΥΡΝΙΑ" . Δυστυχώς δεν έχω καταφέρει να βρω περισσότερα στοιχεία για αυτό το ίδρυμα.