Φθινόπωρο

 

Ήρθε το Φθινόπωρο

 

Πάει  το καλοκαίρι,

Με το μαγιό του

Χαλασμένο από την άρμη,

Με μαύρες κηλίδες από τον ήλιο

Και τις πατούσες του σκασμένες 

Απ’ το χώμα.

Πέταξε το καπέλο του και μας είπε γεια-

Πήγε στο μεγάλο ταξίδι του στον χρόνο

Έτσι ηλιοκαμένο και μισόγυμνο.

 

Ο ήλιος το πρωί,

Η ξαφνική δροσούλα το βραδάκι,

Τα χρώματα που λιώνουν σε μια γλυκύτητα

Στην δύση ,

Είναι τα πρώτα δώρα του Φθινοπώρου.

Έτσι, αργά και υπομονετικά , μας προετοιμάζει για τα κρύα

Του Χειμώνα.

Είμαστε και μεις μέρος του κύκλου,

Το νιώθουμε βαθιά μες την ψυχή μας.

Ο κυνισμός δεν βοηθά,

Μόνο το αγκάλιασμα των συναισθημάτων

Που μας γεννά η Φύση.