Εμείς, ως κάτοικοι της περιοχής, και συγκεκριμένα οι γείτονες του καταφυγίου, είχαμε σοβαρές ενστάσεις για την τοποθεσία αφού πράγματι, οι άνθρωποι δεν μπορούν να ηρεμήσουν από την φασαρία. Εν τοιαύτη περιπτώση, το έργο επιτέλους γίνεται και ευχόμαστε να παρθούν κάποια μέτρα, όπως μας έχουν πει, για την μείωση του θορύβου.
Είναι ένα πάρα πολύ χρήσιμο και αναγκαίο έργο μιας και φιλοξενούνται πάνω από 50 σκυλιά εκεί. Φανταστείτε να ήταν στον δρόμο.. Είναι αναγκαίο και για την καλή λειτουργία του , όπως έχουμε ξαναπεί αναλυτικά σε άλλη ανάρτηση.
Σήμερα που λέτε παιδιά, σκέφτηκα να κάνω ένα επιτόπου ρεπορτάζ γιατί δεν μου αρέσει να αντιγράφω σκέτα τις αναρτήσεις άλλων από την μια και να καταγράψουμε και τις πρώτες εικόνες, όπως κάνουμε σε όλα τα έργα που γίνονται στην περιοχή μας. Να έχουμε το πριν και το μετά.
Το καταφύγιο είναι πίσω από την ΔΕΗ και έχει ένα δρομάκι που ανεβαίνει μέχρι εκεί. Άφησα το αυτοκίνητο και άρχισα να προχωρώ προς το καταφύγιο. Τα σκυλιά ξεσηκώθηκαν, φώναζαν με όση δύναμη είχαν, "ΕΙΣΒΟΛΕΑΣ- ΕΙΣΒΟΛΕΑΣ- ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΟΠΛΑ".. Φαντάζομαι ότι κάτι τέτοιο γαύγιζαν γιατί άρχισαν να έρχονται στην πύλη, άλλα να σπρώχνουν τα σύρματα για να βγουν έξω από την περίφραξη , άλλα να τρέχουν σε επίπεδο συνεγερμού, χαμός!
Γύρισα πίσω προς το αυτοκίνητο, αλλά μετά είπα στον εαυτό μου, "Σοφία, το ρεπορτάζ θέλει θυσίες!Μην είσαι δειλή" και ξαναγύρισα πίσω μήπως εμφανιστεί κάποιος. Όντως, εμφανίστηκε η κυρία που τα φροντίζει και βγήκε έξω για να μου δείξει που άρχισε το μηχάνημα να σκάβει. Για να περάσω τον δρόμο για το μηχάνημα, έπρεπε να περάσω ακριβώς δίπλα από την περίφραξη και η αλήθεια είναι ότι φοβήθηκα πάρα πολύ. Δεν υπήρχε περίπτωση να ξαναπεράσω από εκεί. Βλέπετε Καρυστινόπουλα μου, την άλλη φορά, ήταν όλοι οι εθελοντές και μια χαρά είχα πάει μέσα, και ήταν όλα πολύ φρόνιμα και αγαπησιάρικα. Τώρα όμως, ήταν άλλη κατάσταση. Ανέβηκα που λέτε τον δρόμο και έφτασα στο μηχάνημα που σήμερα δεν δούλευε. Έβγαλα φωτογραφίες το οικόπεδο όπου έχουν φυτέψει κυπαρίσσια με το ποτιστικό τους σύστημα, όλα μια χαρά.
Εκεί πίστευα ότι τα είχαν φυτέψει για το νεκροταφείο που θα γίνει κάποτε δίπλα μάλλον στο καταφύγιο. Δεν έχω καταλάβει ακριβώς τι θα γίνει που. Για να μην τα πολυλογώ λοιπόν, βρέθηκα στην πλαγιά και σκέφτηκα να την κατέβω και να πάω στον δρόμο, να κάνω τον κύκλο μέχρι το αυτοκίνητο για να μην ξαναπεράσω από την περίφραξη. Κατέβηκα σχεδόν μέχρι τον δρόμο, όταν ένα σκυλί από την απέναντι επιχείρηση άρχισε να γαυγίζει απειλητικά. Στο μυαλό μου ήρθαν αμέσως οι εικόνες από δαγκωματιές πιτ μπουλ, και άντε πάλι πίσω στην πλαγιά να βρω πρόσβαση στον δρόμο. Περνώντας πάνω από αστοιβιές, πατώντας πάνω σε σχίνα, έφτασα επιτέλους στο δρομάκι που ήταν το αυτοκίνητο και όπου φύγει φύγει.
Γελάω με τον εαυτό μου τώρα γιατί κανένα σκυλί δεν μπορούσε να βγει, και σκέφτομαι από την άλλη, ότι ο φόβος μπορεί να σε μπλέξει πάρα πολύ άσχημα, ενώ η ψυχραιμία, σε οδηγεί πάντα σε καλύτερες λύσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου