Κοτοφάγωμα στην Φαντασία από τον Επαγγελματοβιοτεχνικό Σύνδεσμο Καρύστου. Μια προσωπική ματιά.

 Χτες το βράδυ, Σάββατο 28 Γενάρη, η Φαντασία γέμισε από κόσμο στο γνωστό μας Κοτοφάγωμα.  

Ένα Καρυστινό έθιμο που έχει τις ρίζες του βαθιά στον χρόνο. Από το μακρινό μας 1966 αν δεν κάνω λάθος, ο Γιώργος Κουκουράκης πρωτοστατεί στην διατήριση του εθίμου που έχει σαν κύριο σκοπό την συλλογή πουλερικών την παραμονή των Φώτων με τα κάλαντα. Σπίτι σπίτι, κοτέτσι κοτέτσι, με συνοδεία οργάνων και μικρά γλέντια στα σπίτια, οι κότες μαζεύονταν και στο τελευταίο Σάββατο του Γενάρη, γινόνταν ένα μεγάλο γλέντι όπου τις έτρωγαν όλοι μαζί.

Για πάρα πολλά χρόνια την συνέχιση του κοτοφαγώματος είχε ο σύλλογος Γραμπιά Καστέλλο Ρόσσο. Φέτος η γέφυρα για το μέλλον ήταν ο Σύνδεσμος Επαγγελματοβιοτεχνών Καρύστου με πρόεδρο τον Βαγγέλη Σπύρου.

Να θυμηθούμε μερικά πράγματα για τον αγαπημένο μας κ.Γιώργο που για όλη μου την ζωή τον ξέρω πρωτοπόρο σε κάθε τομέα της ζωής του.

Άριστος και ξεχωριστός επαγγελματίας, άριστος οικογενειάρχης, η ψυχή της κάθε παρέας με το κέφι του, το χιούμορ του και την καλή του την καρδιά.

Ο κ. Γιώργος έφερε την δεκαετία του 70 την Δώρα Στράτου και έτσι μπόρεσαν να καταγραφούν λόγια και ρυθμοί της περιοχής μας. Καταγράφηκαν, διασώθηκαν και διαδώθηκαν πολύτιμα ψήγματα πολιτισμού του τόπου μας και έκανε την αρχή αναβίωσης τους.

Είχε την πρωτοβουλία και με δικές του ενέργειες έγιναν αφιερώματα στην περιοχή μας και την μουσική μας συστήνοντας την Νότια Καρυστία στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Για πάρα πολλά , πολλά χρόνια ο κ.Κουκουράκης με συνοδεία οργάνων από τους αδελφούς Μαγκανιάρη, έλεγε τα Κάλαντα σε όλη την πόλη και όχι μόνο!

Τώρα που τα χρόνια πέρασαν και γίνεται όλο και πιο δύσκολο να βρεθούν αντικαταστάτες τέτοιων ανθρώπων, καταλαβαίνουμε περισσότερο την συμβολή τους και την σημασία τους.

Ευχαριστούμε πάρα πολύ τον κύριο Γιώργο για όλα !!

Η εποχή άλλαξε αλλά τα έθιμα πρέπει να διατηρηθούν, και για αυτόν τον λόγο η απόφαση του συνδέσμου μας έδωσε τόση χαρά.

Περάσαμε πάρα πολύ ωραία με την ορχήστρα από τους αδελφούς Χουντάση, τον Γιάννη Τσούρκα στο βιολί και την αγαπημένη μας Μαρία Κρίσιλια στο τραγούδι.

Παρόντες πολλοί υποψήφιοι σε κάθε βαθμίδα, αλλά δεν ήταν μόνο λόγο εκλογών. Ο Σύνδεσμος σε κάθε του εκδήλωση δεν ξεχνά τον θεσμικό του ρόλο και έχει καλεσμένους στα όργανα στα οποία δραστηριοποείται .

..................................................................................................................................................

Από το Evima αντιγράφουμε την εξήγηση που ακολουθεί την ανακοίνωση.

Τι είναι όμως το Κοτοφάγωμα και το Κοτομάζωμα; Πόσο παλιά βρίσκονται οι ρίζες του; Από πού αντλεί την μοναδικότητα του;
Από τα παλιά τα χρόνια τη παραμονή των Φώτων στην Κάρυστο, στα χωριά της Γούρνας και στον γυαλό της Καρύστου, είχε καθιερωθεί σαν έθιμο να λένε οι καλαντάρηδες, πού έβγαιναν με τα όργανα , τα ειδικά τοπικά παραδοσιακά κάλαντα των Φώτων, «Σήμερα είναι του Φωτού π` αγιάζουν οι παπάδες και μες τα σπίτια μπαίνουνε και λεν τον Ιορδάνη, βοήθεια να έχουμε τον Άγιο Ιωάννη..» και να παίρνουνε φιλέματα από τους νοικοκυραίους, πρώτα και κύρια, κότες ζωντανές και επί πλέον ότι καλούδια είχε φτιάξει η κάθε νοικοκυρά, διαμορφώνοντας ανάλογα στιχάκια που είχαν σχέση με το κοτομάζωμα.
Τα ειδικά αυτά τοπικά κάλαντα των Φώτων που ακούγονταν μόνο στην περιοχή της Καρύστου , είχαν πολλά στιχάκια που ταίριαζαν σε πολλές διαφορετικές περιπτώσεις καταστάσεων και γεγονότων που υπήρχαν σε κάθε σπίτι.
Άλλοτε έδιναν ευχές να γυρίσουν πίσω οι ναυτικοί και οι ξενιτεμένοι , τραγουδώντας «Μέλι και γάλα στο γιαλό ναρθούν τα καϊκάκια, ναρθεί και μένα ο γιόκας μου με τα παλικαράκια». Άλλοτε να τους θυμηθούν οι ξενιτεμένοι, που είχαν καιρό να στείλουν ειδήσεις, τραγουδώντας «Το βλέπεις κείνο το βουνό που βασιλεύει τα` άστρο, εκεί κοιμάται ο γιόκας μου μες το μεγάλο κάστρο». «Ποιος είναι άξιος και καλός να πα να τον ξυπνήσει», άλλοτε έδιναν ευχές για τα παιδιά του σπιτιού τραγουδώντας «Κι` αν έχεις γιο στα γράμματα και γιο εις το ψαλτήρι να ευχηθούμε όλοι μας να βάλει πετραχήλι» και άλλοτε καλόπιαναν την κυρά του σπιτιού τραγουδώντας «Κυρά ψιλή κυρά λιγνή κυρά καμπανοφρύδα,κυρά μου τα παιδάκια σου θεός να στα χαρίζει , να τα παντρέψεις με καλό και με ταπεινοσύνη».

Άλλες φορές πάλι, παίνευαν τις κόρες του σπιτιού τραγουδώντας «αν έχεις κόρη όμορφη βάλτη να μας κεράσει να ευχηθούμε όλοι μας να ζήσει να γεράσει».
Έτσι, συνεχίζοντας με ευχές ανάλογες με τα ιδιαίτερα συμβάντα του κάθε σπιτιού, που επισκέπτονταν, τραγουδούσαν τα ανάλογα στιχάκια και κατέληγαν πάντοτε με την προτροπή προς τους νοικοκυραίους «Η δώστε μας τον κόκορα ή δώστε μας την κότα ή δώστε ότι θέλετε να πάμε σ` άλλη πόρτα». Υπενθυμίζοντας πάντοτε ότι «εμείς εδώ δεν ήρθαμε να φάμε και να πιούμε ,αλλά σας αγαπούσαμε και ήλθαμε να τα πούμε».
Έτσι γινόταν ΤΟ ΚΟΤΟΜΑΖΩΜΑ.
Τις κότες που μάζευαν οι καλαντάρηδες, τις έτρωγαν μαζί με αυτούς που τις έδιναν και τους φίλους και τους συντοπίτες , αργότερα σε μεγάλο γλέντι που ονομαζόταν ΤΟ ΚΟΤΟΦΑΓΩΜΑ.
Το έθιμο γινόταν στην περιοχή της Καρύστου μέχρι πριν από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ,αλλά στην συνέχεια έπαψε να γίνεται , μέσα στον γενικό εκφυλισμό των εθίμων που προέκυψε και την αρνητική τάση κατά των περισσότερων εθίμων, που έφεραν οι μοντέρνοι καιροί.