Η εμπιστοσύνη όχι μόνο σε ένα άτομο, αλλά στους πάντες. Φαίνεται ότι η δυσπιστία έχει απλώσει ένα φαρμακερό δίκτυ πάνω σε όλους και δηλητηριάζει κάθε καλή πρόθεση.
Δεν είναι δυνατόν να έχουν όλοι οι άνθρωποι την ίδια οπτική των πραγμάτων, ούτε την ίδια άποψη. Γιατί αυτό έχει καταντήσει να ερμηνεύεται με απώτερα κίνητρα και δόλιους σκοπούς?
Ακόμα, ο κάθε άνθρωπος έχει μια λίστα προτεραιοτήτων και θεωρεί πολύ σημαντικό κάτι που κάποιος άλλος πιθανόν, να το αγνοεί παντελώς, η απλά να μην το βλέπει τόσο σημαντικό. Αντί να γίνεται μια σύνθεση και μια αλληλοκατανόηση που θα έφερνε ίσως και μια πιο σωστή ιεράρχηση, προχωράμε εύκολα σε μια ισοπέδωση και απαξίωση των όποιων άλλων.
Δεν θα περάσουμε καλά αυτές τις εκλογές, η μάλλον , θα περάσουμε χειρότερα από άλλες. Αν προσθέσουμε την πίεση που βγαίνει στον κόσμο μετά τις καραντίνες και την συνεχιζόμενη οικονομική ανέχεια, είναι πολύ εύκολο να οξύνεται το θυμικό.
Αν όμως, αν, δίναμε περισσότερο βάρος στις καλές προθέσεις, στις αντικειμενικές διαδικασίες και στην χαρά της συμμετοχής στα κοινά του έρμου βίου μας, ίσως να είμασταν καλύτερα.
Δεν είναι ωραίο πράγμα να φοβάσαι να μιλήσεις μη σε παρεξηγήσει ο ένας και ο άλλος. Που η αλήθεια είναι ότι όχι μόνο σε παρεξηγεί, αλλά δεν διστάζει να ερμηνεύσει και το τι λες και το τι κάνεις με ότι του έρθει στο κεφάλι εκείνη την ώρα, συνήθως με τα χειρότερα που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί και χωρίς να έχει καμιά βάση εκτός από την φαντασία του.
Τι να πει κανείς...Όμως,
σε αυτούς τους γκρι καιρούς, ας μην τα βλέπουμε όλα μαύρα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου