Στις 18 Φλεβάρη στις 7 το απόγευμα στο προαύλιο του Δημαρχείου, ενώνουμε για άλλη μια φορά, το απώτατο παρελθόν με το παρόν. Βρίσκουμε τις ρίζες της αποκριάς και ενώνουμε στοιχεία μέσα από το χρόνο! Ελάτε και εσείς να διασκεδάσετε μαζί μας και να θυμηθούμε ότι σύμφωνα με την μυθολογία το εξοχικό της Ήρας ήταν στην Όχη. Όπως και ότι πάλι σύμφωνα με την μυθολογία, ο γάμος της Ήρας και του Δία έγινε στην κορυφή της Όχης.
Έχετε ακούσει την έκφραση, "Μου σύρανε τα εξ αμάξης?" Αυτή η έκφραση μας έρχεται από τις απόκριες των Αρχαίων Ελλήνων. Διαβάστε το απόσμασμα από το πάρα κάτω άρθρο και δείτε πως έχουν επιβιώσει εκφράσεις και έθιμα.
"Η παγκοσμίως γνωστή γιορτή του Καρναβαλιού έχει τις ρίζες της που αλλού, στην αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα στις παγανιστικές τελετουργίες των αρχαίων Ελλήνων προς τιμήν του Διονύσου, Θεού του κρασιού και των εορτασμών.
Η πιο γνωστή Διονυσιακή εορτή ήταν τα Ανθεστήρια που πραγματοποιούνταν για τρεις ημέρες στην Αθήνα κατά τον μήνα Ανθεστηριώνα δηλαδή τέλη Φεβρουαρίου με αρχές Μαρτίου. Σε όλες αυτές τις γιορτές το κοινό στοιχείο που παραμένει μέχρι και σήμερα είναι ένα, η σατυρική μεταμφίεση.
Στην αρχαία Ελλάδα αυτή η σάτιρα εκφράζονταν με πήλινες μάσκες-προσωπεία ή με δέρματα ζώων ενώ μερικοί σάτυροι έβαφαν το πρόσωπό τους με τρυγία-το κατακάθι του κρασιού-και στεφανώνονταν με κλαδιά κισσού-το ιερό φυτό του Διονύσου- προσπαθώντας να τον τμήσουν την στιγμή που εμφανιζόταν με το τροχοφόρο καράβι του. Ακολουθούσαν αγώνες οινοποιίας και μερικά έθιμα όπως ο γάμος του Θεού Διονύσου με την βασίλισσα-γυναίκα του εκάστοτε βασιλέα της Αθήνας-ενώ τα απογεύματα λάμβαναν χώρα τα γνωστά πειράγματα σε περαστικούς και διαβάτες τα λεγόμενα ‘’αι εκ των αμαξών λοιδορίαι’’.
Αυτή η παράδοση τελικά εξαπλώθηκε και σε άλλα µέρη του κόσµου µέσω της Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας, όμως οι παγανιστικές πρακτικές ήταν τόσο βαθιά ριζωµένες που δεν καταργήθηκαν τελείως . Όταν εµφανίστηκε ο Χριστιανισµός, αν και οι άνθρωποι σταµάτησαν να λατρεύουν τους θεούς του Ολύµπου, οι συνήθειες των Ελλήνων να µεταµφιέζονται και να γιορτάζουν στους δρόµους παρέµειναν.
Όλα τα έθιμα έχουν καταφέρει να διασωθούν με μικρές παραλλαγές σε κάθε γειτονιά της Ελλάδας μας, το αντίστοιχο τροχοφόρο καράβι είναι τα άρματα που δεν λείπουν από καμία παρέλαση ενώ τις δύο Κυριακές της Αποκριάς ο χορός στους δρόμους και το πείραγμα των περαστικών είναι ακόμα ζωντανό από την νεολαία.
https://www.freeminds.gr/
Εδώ βλέπουμε την μεγαλοπρεπή παράσταση στην Νάξο, που τιμά την ιστορία του Θεού του Καρναβαλιού , τον Διόνυσο στον γάμο του με την Αριάνδη, που σύμφωνα με την μυθολογία εξαφανίστηκαν σε μια κορφή βουνών της Νάξου.
Με την Αριάδνη η ουσία της διονυσιακής γυναίκας αίρεται σε θαυμαστό μέγεθος. Είναι η ολοκληρωμένη εικόνα της ομορφιάς που έχοντας το άγγιγμα του αγαπημένου της χορηγεί στην ζωή την αθανασία είναι όμως αναγκασμένη να πορευθεί έναν δρόμο στον οποίο αναπόφευκτος σταθμός είναι η θλίψη και ο θάνατος.
Ονομάζεται ρητώς σύζυγος του Διονύσου (Ησίοδ.Θεογ.948. Ευριπ.Ιππολ.339), και όπως η Σεμέλη ως μητέρα, έτσι κι εκείνη ως αγαπημένη, μπορεί αν και γεννημένη θνητή να μοιρασθεί με τον Θεό την αθανασία. Προς χάριν του, λέει ο Ησίοδος, της έδωσε ο Δίας αιώνια ζωή και νεότητα. Και έτσι οδεύει πάνω στο άρμα του προς τον ουρανό. Επίσης αναφέρεται ότι την οδήγησε ο Διόνυσος σε κάποια βουνοκορφή της Νάξου όπου πρώτα εκείνος και ύστερα αυτή εξαφανίστηκαν (Διοδ.5,51).https://hellenictheology.gr/ariadni-kai-dionysos/https://hellenictheology.gr/ariadni-kai-dionysos/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου