Έκλεισαν οι κάλπες και βρισκόμαστε σε ένα διάστημα κενού. Είναι ένα μικρό διάστημα ωρών που όλοι βρίσκονται σε με αιώρηση αναμονής με ανάμεικτα συναισθήματα.
Η κούραση, οι αγωνίες, οι στιγμές που ο κάθε εμπλεκόμενος πιθανόν να υπερέβη τα όρια του χαρακτήρα του και ήρθε σε επαφή με καταστάσεις πέρα από τον έλεγχο του, δημιουργούν ένα εξουθενωτικό συναισθηματικό πλαίσιο που τα δεδομένα του θα αλλάξουν με την ανακοίνωση των τελικών αποτελεσμάτων.
Ίσως αυτή η στιγμή όμως να είναι και η πιο κατάλληλη να μετατραπεί σε νηφαλιότητα και να δούμε τα γεγονότα πάνω από αυτά. Να καταλάβουμε την θέση του άλλου, τις δυνατότητες και τις υπερβάσεις του. Να δεχθούμε τις αδυναμίες της ανθρώπινης φύσης μας και να δείξουμε κατανόηση και αποδοχή των αδυναμιών των άλλων.
Η ανθρώπινη φύση δεν είναι ούτε κρυστάλλινο νερό, ούτε μαύρος βούρκος. Είναι ένα νερό που αναβλύζει από την πηγή της ζωής και στην συνέχεια κυλά και διαμορφώνεται από τα εδάφη, τις βροχές, τα ποτάμια και τις προσμίξεις στην πορεία.
Αυτό που με στενοχωρεί πάρα πολύ, είναι η προσπάθεια οικειοποίησης της εντιμότητας, της ειλικρίνειας , της καθαρότητας του χαρακτήρα, από τον κάθε ένα η κάθε μια που βρίσκεται σε κάποιο χώρο. Είναι κρίμα να χρησιμοποιούμε χαρακτηρισμούς που στενοχωρούν τους συμπολίτες μας, όποιοι και αν είναι αυτοί.
Ας είμαστε πάνω από αυτά, ας δεχόμαστε ότι η άλλη άποψη, είναι απλά , άλλη άποψη.
Ας έχουμε ανοιχτό μυαλό να μην κολλάμε ταμπέλες η να οριοθετούμε τις συμπεριφορές μας μέσα από την επιφύλαξη και τις προσωπικές μας επιδιώξεις.
Η πόλη είμαστε εμείς, όλοι μας . Ούτε οι από δω, ούτε οι από κει, ούτε οι ακόμα πιο πέρα. Ακόμα και αν είναι δύσκολο για πολλούς να το δεχτούν σαν τέτοιο, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν μια τέτοια θέση ζωής και είναι πολιτικά και κοινωνικά πιο υγιές να γίνουν, η να γίνουμε, περισσότεροι.
Εν αναμονή..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου