Αντιγράφουμε από το βιβλίο του Κ.Χατζηκωσταντή ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΥΣΤΟΥ 1947.
"Στους χρόνους μας για τον ναό αυτόν της Ήρας υπάρχει μια ωραία ιστορία και γεμάτη από αφέλεια και χάρη λαική παράδοση.
Είναι το σπίτι του Δράκου του "Αηλιά" γιατί μόνο ένας Δράκος, φοβερός γίγαντας μπορούσε να μετακομίση τέτοιους μεγάλους λίθους. "Στου Αηλιά" λοιπόν το βουνό, λέει ο μύθος, στην κορυφή, έχει το σπίτι του ο Δράκος. Είναι σπίτι από θεόρατες πέτρες. Ο Δράκος που κατοικούσε στο σπίτι αυτό, είχε μια αγαπητικιά κεί κοντά στο χωριό, τα Ρούκλια , που πήγαινε κάθε βράδυ καβάλλα στο άλογο του. Η γυναίκα δεν τον αγαπούσε μα δεν ήξερε και πως να γλυτώσει από αυτόν.
Μια μέρα τον ρώτησε αν φοβάται κανέναν και κείνος της είπε "Κανέναν δεν φοβάμαι παρά μόνο τη σκύλα του αδελφού σου" Αυτό τόβαλε κείνη στο νού της και σχεδίαζε πως να βάλη τη σκύλα να τον φάει. Ο Δράκος συνήθιζε όταν ερχότανε να βάνη στ΄άλογο του τόσο κριθάρι , όσο θ' αρκούσε να τρώη το άλογο ως την κονταυγή κι ύστερα καβαλλίκευε κι έφευγε.
Η γυναίκα το λοιπόν ένα βράδυ ανακάτωσε το κριθάρι με άμμο για να μη γλυτώση το άλογο την ταγή του ως τα ξημερώματα. Ο Δράκος πως εξακολουθούσε το άλογο να τρώη και δεν κατάλαβε πως πέρασε η ώρα. Κατέφθασε ο αδελφός της γυναίκας με τη σκύλα και τον κυνήγησε ως κάτω στο βουνό. Εκείνος , ο Δράκος είχε ένα λαγούμι κι από εκεί έβγαινε στην κορφή του βουνού, στο σπίτι του. Τον πρόφθασε στο λαγούμι η σκύλα,και φαίνονται ως τα τώρα τα πατήματα της σκύλας και το γονάτισμα του Δράκου.
Έκοψε μια φωνή τότε ο Δράκος και κάλεσε την αδελφή του από τη Ρούμελη νάρθει να τον γλυτώση. Σαν άκουσε τη φωνή η αδελφή του έτρεξε ως το περιγιάλι του Φυγιά , αλλά στον δρόμο την μπόδιζε το παιδί της που είχε στην αγκαλιά κι ακούμπησε την κούνια του που ήταν από μάρμαρο, στον κάμπο του Φυγιά κι από τότες το μέρος εκεί το λένε Μαρμάρι.
Βρήκε τον αδελφό της που ξεψύχαγε , τον έθαψε και έβαλε μια μεγάλη πέτρα μπρος στην τρύπα και τούτη η τρύπα φαίνεται ως τα τώρα.
Από την μακαρίτισσα την μητέρα μου που όταν ήμουν μικρός μου το διηγήθηκε έμαθα τι ήταν οι Δράκοι. "Ήταν (διατηρώντας το γλωσσικό της ιδίωμα) πιο μεγάλοι τσε πιο δυνατοί από τους άλλους ανθρώπους τσε είχαν ένα μεγάλο μάτι μπρός στο κούτελο που έβγαζε σπίθες σαν φωτιά. Τον πρώτο Δράκο τον έκανε η μάννα του, μια Λάμνισα με ένα διάολο, Τσε οι γυναίκες τους ήτανε τσε αυτές μεγάλες τσε δυνατές τσε γνέθανε με ρόκες που τα σφοντύλια τους ήτανε τσε τσείνα μεγάλα και βαριά.
Μια φορά, που οι γίγαντες είχαν πόλεμο μ΄ένα Βασιλιά, οι γυναίκες τους πετούσαν τα σφοντύλια τους στους οχτρούς τσε σκοτώσανε χιλιάδες απ΄ αυτούς. Τους γίγαντους, όταν τους γεννούσε η μάννα τους τους βουτούσε μέσα σε ένα ποτάμι τσε έτσι δεν τους έπιανε ούτε μπάλα, ούτε σίδερο , παρά μόνο σε τσείνο το μέρος του ποδαριού που τους κρατούσε η μάννα τους όταν τους βουτούσε"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου