Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ο περίβολος του κάστρου έφτανε μέχρι και την εκκλησία της Αγίας Σοφίας στον Γραμπιά που είχε μετατραπεί σε τζαμί. Ψηλοί προμαχώνες προστάτευαν το πολύτιμο νερό της πηγής. Ήρθε η επανάσταση του 1821 και μετά από πολλά χρόνια μαχών οι καμπάνες κτύπησαν χαρμόσυνα για τους Έλληνες το 1833.
Κοντά στην εκκλησία και μέσα σε ένα μεγάλο κτήμα γεμάτο κυπαρίσσια, ελιές και τριανταφυλλιές, ζούσε ο Μουσταφά με το χαρέμι του. Δεν ήταν όμως ευχαριστημένος ούτε καμιά από τις γυναίκες του χαρεμιού είχε κερδίσει την καρδιά του. Την κέρδισε όμως η μικρή Ελένη, ένα όμορφο κορίτσι που ζούσε εκεί κοντά. Ποιος θα μπορούσε να αντισταθεί στις διαταγές του αφέντη? Έτσι η Ελένη βρέθηκε πίσω από τους ψηλούς τοίχους του κτήματος να υπηρετεί τον Μουσταφά. Η ιστορία όμως δεν περιμένει κανέναν που δεν την αποζητά, και έτσι προχώρησε χωρίς αυτόν. Η απελευθέρωση ήρθε και μαζί της οι πόρτες του χαρεμιού άνοιξαν και οι Βαυαροί αξιωματικοί της φρουράς του Κάστρου πήραν την Ελένη και την παρέδωσαν στον Έλληνα Μητροπολίτη στην Χαλκίδα.
Ο Μουσταφά όμως, δεν είχε φύγει από την Ελλάδα.Περίμενε υπομονετικά την ευκαιρία για να την πάρει πίσω στην Τουρκία μαζί του. Το σχέδιο του απέτυχε και μια νύχτα του Πάσχα του 1834 την δηλητηρίασε μιας και εκείνη αρνήθηκε να τον ακολουθήσει.
ΠΗΓΗ
Θ.Γ Παπαμανώλης
ΚΑΡΥΣΤΟΣ
Ραφήνα-Πεταλιοί -Μαρμάρι, Έκδοση του 1954
Ο Γιατρός και δήμαρχος Τσούρτης είχε γράψει θεατρικό έργο που είχε ανέβει από ερασιτέχνες ηθοποιούς που είχε κατακτήσει το πολυπληθές κοινό.. Μακάρι να το βρίσκαμε κάπου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου