Συγκέντρωση για το έγκλημα στα Τέμπη στην πλατεία Καρύστου.

 

Σήμερα το απόγευμα στις 7, αρκετός κόσμος μαζεύτηκε για να αποδώσει  φόρο τιμής στα θύματα της μοιραίας  αμαξοστοιχίας.

Δεν υπάρχει άνθρωπος στην Ελλάδα που δεν αισθάνεται μια βαθιά οδύνη, μια σπαρακτική εσωτερική κραυγή να βγαίνει από τα βάθη της καρδιάς του .

Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει στον νου του τους γονείς των αδικοχαμένων παιδιών που έγιναν ανθρωποθυσία στον βωμό του κέρδος και των προσωπικών συμφερόντων.

Ο πλανήτης όλος ζει μια νεο -φεουδαρχική εποχή όπου τα κέρδη του συλλογικού μόχθου συσσωρεύονται σε ένα ελάχιστον ποσοστό ενώ η ψαλίδα με την ακραία φτώχεια όλο και μεγαλώνει.

Η μεσαία τάξη καταστρέφεται, και ο δημόσιος πλούτος έχει ήδη ξεπουληθεί και χαριστεί με αποτέλεσμα οι υποδομές να καταρρέουν και η κοινωνία να υποφέρει. Θα ρωτήσει κάποιος, και αυτό τι σχέση έχει? Και όμως, όλα ξεκινούν και τελειώνουν, στην πολιτική.

Αυτό που έγινε στα Τέμπη δεν είναι τυχαίο. Είναι το αποτέλεσμα μιας σειράς καταστάσεων που στην νεοελληνική νοοτροπία είχαν την δικαιολογία και την ανοχή. Ρουσφέτια, ξεπουλήματα, βολέματα, παράγοντες και παραγοντίσκοι, όλοι στον χορό της εξουσίας πιασμένοι χέρι χέρι.

Είναι μια ουτοπία να πιστεύουμε ότι ο σημερινός κοινοβουλευτισμός έχει καμιά σχέση με την δημοκρατία. Ότι ο άκρατος καπιταλισμός που ζούμε, έχει καμιά σχέση με το ενδιαφέρον για το δημόσιο καλό. Από την φύση τους είναι αντίθετα.

Και ποια είναι η λύση?

Να μην ψηφίσουμε όπως λέγεται όλο και από πιο πολλούς?

Να αφεθεί ο δρόμος ανοιχτός διάπλατα και ενισχυμένος από την αποχή μας σε ακόμα πιο σκοτεινές δυνάμεις?

Λάθος. Όλο αυτό είναι ένα μεγάλο λάθος. Η λύση είναι η συμμετοχή, η κάθαρση, η απαίτηση για αλλαγή με μας παρόντες, όχι απόντες. Μας θέλουν που μας θέλους πειθήνιους και υπάκουους, να τους χαρίσουμε και με την αποχή μας την ησυχία τους?

Μόνο η ενεργή συμμετοχή σε κάθε βαθμίδα εξουσίας, μικρής η μεγάλης με ανθρώπους που έχουν συναίσθηση της ευθύνης τους μπορεί να βοηθήσει τον κόσμο.

Είναι μεγάλη η οργή και αυτό το έγκλημα δεν πρέπει να ξεχαστεί η να ξεπληθεί  όπως τόσα άλλα, όπως η Μάνδρα και το Μάτι. Όπως κάθε φορά που πνίγονται οι άνθρωποι στα κλειστά ρέματα και παράνομες μπαζωμένες κοίτες. Όπως σε παράλογες φωτιές και ανθρωπογενή κατασκευασμένα ακραία καιρικά φαινόμενα.

Η αδιαφορία τους για ανθρώπινες ζωές δημιουργεί αυτά τα εγκλήματα. Η αδιαφορία μας για το ποιος μας κυβερνά, τους δίνει την εξουσία να τα συνεχίζουν.

Πρέπει να απαιτήσει ο κόσμος να μην ξανακατέβει ο Καραμανλής και ο Σπρίτζης στις εκλογές. Ούτε και όποιος άλλος η άλλη έχει κάποια πολιτική ευθύνη. Να αναζητηθούν οι εισαγγελείς που έθαψαν τις καταγγελίες, να αναζητηθούν όσοι έκρυψαν τις εκθέσεις της ΕΕ που έλεγαν ότι τα τρένα δεν είναι ασφαλή. Και ακόμα και αν τα κόμματα τους δεν τους βγάλουν , να το απαιτήσουν οι υπόλοιποι, να τους διώξει ο κόσμος ο ίδιος. Και τι θα γίνει με τους αρχηγούς τους? Ένα ατελείωτο γαιτανάκι ευθυνών που οδηγεί σε τόσους πολύπλοκους δεδαλώδεις δρόμους που στο τέλος η ευθύνη του κάθε ενός γίνεται ένα τόσο δα μικρό κομματάκι που χάνεται. Δεν πρέπει να χαθεί όμως αυτή τη φορά, δεν πρέπει.

Θα πρέπει να αποφασίσουμε ότι οι πολιτικές ευθύνες δεν θα πρέπει να καλύπτουν σε σημασία τις εγκληματικές ευθύνες και να μην συμμετέχουν στις εκλογές όσοι έχουν τέτοιες ευθύνες.

Από κάπου πρέπει να αρχίσει το ξήλωμα και πρέπει κάτι να γίνει.