Το Πάσχα τέλειωσε και αυτή η φωτογραφία είναι από την Μεγάλη Παρασκευή στον Γραμπιά.
Ένα παλιό σπίτι ανάμεσα στα νέα με την φύση τριγύρω να αναγεννάται όπως κάθε χρόνο αυτή την εποχή. Μια αναγέννηση μαζί με την Ανάσταση, μαζί με τις ελπίδες που γεννούν οι φόβοι για χίλια δυο θέματα που απασχολούν τον κόσμο.
Θα υπήρχε ελπίδα χωρίς την ανάγκη να καταπολεμηθεί ο φόβος? Ένα ερώτημα που γεννά πίστη, θρησκείες, πολιτικές και στάση ζωής. Η ισορροπία ανάμεσα στα δύο είναι που κάνει την διαφορά για την ψυχική μας υγεία και αυτή είναι που πρέπει να διαφυλάξουμε πάση θυσία.
Βλέπουμε παντού γύρω μας το πόσο εύθραυστη είναι αυτή η ισορροπία, η μάλλον καλύτερα, η οπτική μας είναι αυτή που καθορίζει το προς τα που γέρνει κάθε φορά.
Σαν σήμερα ξεκινούσε μια επταετή περιπέτεια για την πατρίδα μας με το πραξιπόπημα των συνταγματαρχών , και παρόλα αυτά, η ελαφρότητα που αντιμετωπίζουμε το δικαίωμα μας στην δημοκρατία είναι αξιοσημείωστη.
Δεν έχουμε συναίσθηση? Δεν έχουμε γνώση? Δεν μας ενδιαφέρει και έτσι και αλλιώς όποιος είναι περιχαρακομένος στα εντελώς προσωπικά του προβλήματα δεν τον νοιάζει αν έχουμε χούντα η δημοκρατία?
Δεν μπορώ να δώσω μια απάντηση. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι όλα είναι θέμα πολιτικής και αυτή η αδιαφορία μας είναι τελικά που μας δημιουργεί πολλά από τα προσωπικά μας προβλήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου