Καρυστινές παροιμίες, Μέρος 2ον.

1. Κατά μάνα κατά κύρη, έκαμε και γιο Βεζύρη.

2. Βάγια βάγια των βαγιών, φάε ψάρι τσαι κολιό. Την απάνω Κυριατσή, βάλε τ΄ άσπρο σου βρατσί τσαι να πας στην εκκλησία με τα κότσινα αυγά.

3. Από Μάρτη καλοκαίρι κι΄από Αύγουστο Χειμώνα, Μήτε Μάρτη καλοκαίρι, μήτ' απ' Μάρτη καλοκαίρι.

4. Της Αγιάς Μαρίνας σύκο, τ΄άι Τσηρύκου φάε κάρυδι. Τ΄Άη Λιά φάε σταφύλι, πάρε τσαι για το πανηγύρι.

5. Έμαθε η γριά στα σύκα , κι΄όλήμέρα τ' ανεζήτα.

6. Το καημένο το κρασί, την καρδιά μου τήνε ζει.

7. Το ζώ, το ζώ, το ζώο ζώ, το ζώνει το σπαθί. (δίλημμα εκ της προφοράς)

8. Το φαί κάνει το λαρδί.

9. Αρβανίτικα μυαλά, κολοκύθια τούμπανα.

10. Εύρ΄η πέτρα την αμάδα.

11. Ο Μάρτης κι΄αν χιονίσει , καλοκαίρι θα μυρίσει.

12. Ο Μάρτης είναι κάφτης, γδάρτης και παλουκοκάφτης.

13. Ο Μάρτης μια κλαίει, και μια γελάει.

14. Έκλασε η νύφη, σκόλασε ο γάμος.

15. Τζιάμπα ξύδι, γλυκό σαν μέλι.

16. Κόκκινα γένεια, μάτια γαλανά, ψυχή διαβόλου, κορμί του σατανά.

17. Όποιος δεν ξέρει να γδάρει, χαλά κρέας και τομάρι.

18. Παπά χωράφι, παά γαιδούρι.

19. Κάμε με παπά, και ρίξε με στην κοπριά.

20. Το κρασί το νερωμένο δε σηκών΄αρρωστημένο.

21. Της αγιά- Σωτήρας σωτήρεψε, φτωχέ, τα ρούχα σου.

22. Το κρεμμύδι το παχύ, κάνει τ΄άντερο παχύ, και το σκόρδο την ημέρα, δώνει της καρδιάς αέρα.

23. Τώρα π΄άρχισε η γνώση, πάει το γρόσι.

24. Τζίτζικας ελάλησε, μαύρη ρώγα γυάλισε.Μαύρη και φαρμακερή, τσάκα το καλό πουλί.

25. Όταν δεις τον πειρασμό, δέξου τον για αγιασμό.

26. Την αχλάδα, σαν τινάζαν, όσοι λάχαν, τόσοι φάγαν.

27. Τών ποδαριών το ξάπλωμα, ειν΄της κοιλιάς ξελάφρωμα.

28. Μεγαλώνουν τα παιδιά μας, μεγαλώνουν τα δεινά μας.

29. Κόψε ξύλο, κάν΄Αντώνη, κι΄από πλάτανο Μανώλη. Κι΄αν ρωτάς δια το Γιάννη, ό,τι ξύλο κόψεις, κάνει.Μόν΄ο μελεός δεν κάνει.

30. Και το σκυλί χορτάτο, και το ταγάρι γεμάτο.

31. Παιδιού και άγιου μην τάζεις.

32. Η κοπριά και το νερό, κάνει το λάχανο χοντρό.

33. Συμπεθέροι και κουμπάροι, μια χρονιά έχουν την χάρη.

34. Συμπέθερε συμπέθερε, κακό νάχε΄όπου σ΄έφερε.

35. Άσχημη στην κούνια, όμορφη στην ρούγα. Όμορφη στην κούνια, άσχημη στην ρούγα.

36. Όποιος έφαε τ΄αγά το γάλλο, να φάει κι ένα άλλο. Γιατί είν΄ο αγάς κακός.

37. Άι Γιάννη Σκυριανέ, Άι Νικόλα Ψαριανέ, Ταξιάρχη Παναρμιώτη, και άι Γιάννη Κρανιδιώτη.

38. Σα θέλ΄η νύφη κι΄ο γαμπρός, τύφλα νάχει ο πεθερός.

39. Πλύνε, άι στην μάνα σου, ζύμωσε, άι στον άντρα σου.

40. Ο χωριάτης, θέλει ενάμισυ χωριάτη.

41. Στον κατήφορο κ΄οι χελώνες πάνε.

42. Μονάχος χόρευε , και όσο θέλεις πήδα.

43. Ήλιου κύκλος άνεμος, και φεγγαριού βροχή.

44. Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι.

45. Θέλει ο τάτας μου και κλάνει η μάνα μου.

45. Του ζευγίτη η πομπή, στο αλώνι φαίνεται.

46. Του μικρού νερό και του μεγάλου τόπο.

47. Δανείσου καλοπλήρωσε και πάλι μεταδανείσου.

48. Χωριό που φαίνεται , κολαούζο δε θέλει.

49. Μ΄έκαμ΄η μάνα μου και έμοιασα του κύρη μου.

50. Το μήλο από κάτου στην μηλιά θα πέσει.

51. Το βρώμικο κρέας, κι΄οι σκύλοι δεν το τρώνε.

52. Ο κουτσός με τόνα πόδι, δώνει μια και πάει στον πόλη.

53. Του παιδιού μου το παιδί, δυο φορές είναι παιδί. 

54. Όποιος φυλάει τα ρούχα του, έχει τα μισά.

55. Τα θυμάται χαίρεται, τα γλέπει καμαρώνει.

56. Κάνει κάνει, και τ΄αμπέλια ξέφραγα.

57. Τα σκόρδα όσων αναργεύουν , τόσο παχαίνουν.

58. Από τα χτες το δειλινό λείπ΄ ο άντρας μου στον μύλο. Για πέτε μου γειτόνισσες να παντρευτώ η να μείνω?

59. Το κάστανο θέλει κρασί και το καρύδι μέλι.

60. Η παντρεία θέλει αλάτσι, τσ΄άλλο αλάτσι.

61. Όποιος πίνει βερεσέ, δυο φορές μεθάει.

62. Όποιος σοδεύει δεκαοχτώ κι΄εξόδευε τριάντα, στην φυλακή τον βάλανε και δεν ηξέρει γιάντα.

63. Κάλλια ξέρει ο λωλός ο νοικοκύρης παρά χίλιοι γνωστικοί.

64. Να τρέξω θέλω μάνα μου, να σε ιδώ θέλω γιόκα μου.

65. Όλα του γάμου δύσκολα και η νύφη γκαστρωμένη.

66. Ξένο γάιδαρο καβαλλικεύεις, μισόστρατα απομένεις.

67. Τα ρούχα κάνουν όμορφο, τ΄άρματα αντρειωμένο.

78. Όσα φθάσ΄η αλεπού και τ΄άλλα κρεμαστάρια.

79. Με τον εδικό σου φάε και πιέ, κι΄αλισβερίσι μην κάνεις.

80. Ο Θεός να σε φυλάει από σπανό άντρα, κι΄από μουστακού γυναίκα.

81. Του κιοτή η μάνα, μήτε κλαίει μήτε γελάει.

82. Πέντε μέρες βρέχ΄ο Θεός, κι έξη το παλιόσπιτο.

83. Όποιος κλαίει τον κόσμο, βγάνει τα μάτια του.

84. Πότε έγινη η κολοκύθα, πότε μάκρυν΄ο λαιμός της.

85. Τα Νικολοβάρβαρα κι΄οι τοίχ΄αποξυλώνουν.

86. Όποιος κυνηγάει τον άνεμο, ο άνεμος τον παίρνει.

87. Ο λύκος σαν γεράσει, της αλεπούς μασκαράς γένεται.

ΔΟΚΙΜΙΟΝ ΤΟΥ ΓΛΩΣΣΙΚΟΥ ΙΔΙΩΜΑΤΟΣ ΚΑΡΥΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΕΡΙΞ.-ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΠΑΧΑΤΖΗΣ-1915,