Έρωτες γέλια και πλάκες, στους στίχους των Καρυστινών

 

Ο  γέρος ήθελε μια μικρή. ( Δεν έχει τίτλο στο βιβλίο)

Πέρασα ΄πο ένα γεφύρι

Βρίσκω μια στο παραθύρι, / με την μάνα της μαλώνει,/ με τον κύρη της ξηγάται /

Λέει, μάνα , πάντρεψε με/ σπιτονοικοκυρεψέ με.

Γέρον άντρα μη μου δώνεις. / Για ύστερα το μετανοιώνεις.

Βάνει ο γέρος τα γυαλιά του, / τσαι τηνέ τραβάει κοντά του.

Κάνει ο γέρος να φιλήσει, τα’ ‘ολο σάλια την γιομίζει.

Τσαι τον πιάνουν τρεις νομάτοι / τσαι τον ρίχνουν στο κρεβάτι/ τσαι βροντάει σαν δεμάτι.

 

Λεμονάτσι μυρωδάτο

Λεμονάτσι μυρωδάτο, / απ’ το περιβόλ’ αφράτο/

Μη πολυμυρίζεις τόσο / τσαι με κάνεις να νυχτώσω.

Σα νυχτώσεις παλληκάρι / κάτσε νάβγει το φεγγάρι / να σε ιδώ να σε γνωρίσω,

Ίσως τσαι να σε αγαπήσω.

Δίστοιχα

1.      Δός του χορού να πάει / τούτή γη θε να μας φάει.

Πανάθεματά και τα δυο/ τη μοίρα και το ριζικό.

 

3.     Όποιος σ΄αγάπη μπερδευθεί/  μην καυχηθεί στην γνώση 

 το μα το θεό τρελλαίνεται / κι΄ας έχει κι΄άλλη τόση.

 

4.      Αστροπελέκι θα γενώ, / στα σύννεφα θα κάτσω /

Κι΄όντας θα σ΄ευλοήσουνε, θα πέσω να σε κάψω.

 

5.      Ως πότε, καϋμένη μάνα , να πληρώνεις τζερεμέ, /

Πάσχισε να με παντρέψεις, να γλυτώσεις από με.

 

6.      Όλον τον κόσμο γύρισα , Γαλατά και Φανάρι,

Δεν είδα τέτοιο πρόσωπο, να λάμπει σα διαμάντι.

 

7.      Φύσα βοριά, φύσα νοτιά, φύσα και συ σορόκο

Να φέρεις την αγάπη μου από τον ξένο τόπο.

 

8.       Πέτρος και Παύλος το λέγανε κ΄οι δώδεκα αποστόλοι,/ 

Ο Θειός να μας κυβερνά, τη συντροφιά μας όλη.

 

9.       Όσα ΄ στεράκια έχει ουρανός, τόσα παιδιά να κάμεις,

Τόσαις φορές να παντρευτείς / και χήρα να πεθάνεις.

 

10.   Μικροταξιδεμένε μου, έλαβα τη γραφή σου,

Στον κόρφο μου την έβαλα, κ΄είπα, καρδιά δροσίσου.

 

11.   Τιγάρις γω γεννήθηκα στα φίδια τσια φοβάσαι?

Τσαι μένα μάνα μ΄έκανε , στσύλα ,δε με λυπάσαι?

 

12.   Μωρή πουτάνα καρυδιά, με τα πολλά κυρύδια,

Που μ΄ έκαμες τα΄αρνήθηκα της νύχτας τα παιχνίδια.

 

13.   Στο παραθούρι πούσαι σύ, γαρουφαλιά δεν πρέπει,

Γιατ΄είσαι συ γαρουφαλιά, τς΄όποιος περνά σε γλέπει.

 

14.   Στο παραθούρι κάθεσαι τσαι μήλο καθαρίζεις,

το δακτυλάτσι σ΄έκοψες, τσαι μένα φοβερίζεις.

 

15.   Δεν ημπορώ να καμ΄αλλιώς, μόν΄να σε ζουγραφίσω

Για να θειωρώ τη ζουγραφιά, να μη σε λησμονήσω.

 

16.   Όπ΄αγαπάει το γεμιντζή, τη θάλασσα τηράζει,

Γλέπει καϊτσι να΄έρχεται, στολίζεται τς΄αλλάζει.

 

17.   Όμορφος πουν΄ο γεμιτζής, όντας βραχεί τς΄αλλάξει,

Τσαι βάλει τ΄άσπρο του βρατσί, τσαι πέσει στο κρεββάτι.

 

18.   Πάρε εσύ τη λύρα σου, τα, εγώ τον ταμπουρά μου

Να πα να ξεφαντώσωμε, πέρα στην πεθερά μου.

Καρύστιος Τούρκος προς Ελληνίδα.

Μαρή Ρωμιοπουλίτσα μου , ο Θειός να του το δώσει,

Που μ΄έκαμες να περπατώ, στον κόσμο δίχως γνώση.

 

Καρύστιος Τούρκος αποδημούντος και αποχαιρετίζοντος την σύζυγό του, ήτις κατώκει εις Γραμπιάν.

 

Φεύγω, τσαι γειά σου αφήνω, Γραμπιά με την πλατάνα,

Στο παραθούρι να μη βγείς, ως νάρχ΄απ΄την Αττάλεια.

 

ΔΙΣΤΟΙΧΑ

 

1.      Στους Μύλους στον Αργασταρά, έχω τσαι γω να κάμω,

       Ένα κλωνί βασιλικό, ν’ απλώσω να το πάρω.

 

2.      Στη Μεκουνίδα είν΄οι όμορφες, τσαι στο Γραμπιά οι άσπρες.

Στους Μύλους , στον Αργασταρά, είναι οι μαυρομάτες.

 

3.      Η Μεκουνίδα χαίρεται, το Κάστρο καμαρώνει,

Τς΄ο δολιασμένος ο Γραμπιάς, κλαίει και δε μερώνει.

 

4.      Καρυστινή  στην ομορφιά, Γριπιώτισσα στα κάλλη,

Κουμιωτοπούλα στο φιλί, έχει περίσσια χάρη.

 

5.      Μεργίζι, λιανομέργιζο, κάτου στο Λιβαδάτσι,

Να πας να κουβεντιάσετε με το χρυσό Λενάτσι.

 

6.      Έβγα στο παραθύρι καθάριο μάλαμμα,

Εγγλέζικη φεργάδα, κορμί γι΄αγκάλιασμα.

Έβγα στο παραθύρι, δυο λόγια να σου πω

Και σαν τα αποσώσω, σε αποχαιρετώ.

 

7.      Στον ερανό θε ν΄ανεβώ, να διπλωθώ να κάτσω,

Να πάρω πένα τσαι χαρτί, το μπόϊ σου να γράψω.

 

8.      Στον ερανό θε ν΄ανεβώ, εις τον κριτή του κόσμου,

Να κάμω δέηση, πουλί μ΄, να σε τσερδίσω φως μου.

 

9.      Στον ερανό θε ν΄ανεβώ, να κατεβώ στον Άδη,

Να πελετσήσω μάρμαρο, να βρώ κρύο πηγάδι.

Για να νιφτούν οι άνιφτοι, να πιούν οι διψασμένοι,

Να πιεί τσαι το πουλάτσι μου, πούτανε διψασμένο.

 

10.   Στον ουρανό θε ν΄ανεβώ, εις τον κριτήν του κόσμου,

Για να σ΄αφήσει νάρχεσαι δυο-τρεις φορές του χρόνου,

Ν΄αρχεις τα Φώρα για Φωτού, τσαι του Βαγιού για βάγια,

Τσαι το Μεγάλο Σάββατο για το Χριστός Ανέστη.

 

11.   Ποιος ουρανός, ποια θάλασσα, ποια πέτρα, ποιο λιθάρι,

Ποια κακομοίρα θα βρεθεί, τον άντρα μου να πάρει?

 

12.   Ξύπνα του κόσμου το κλαδί, του γιασεμιού ασπράδα,

ξύπνα  που δεν εχόρτασες του ύπνου την γλυκάδα.

 

13.   Η  Θάλασσα μ΄εμαύρισε, τσαι συ δε με γνωρίζεις,

Τσαι  τα νησιά με χαίρουνται τσαι συ με λαχταρίζεις.

 

14.   Η θάλασσα μου μήνυσε να πάω να σιργιανίσω,

Στο τσύμα της να τσοιμηθώ τσαι πάλι να ξυπνήσω.

 

15.   Η Θάλασσα ΄ναι μάνα μου, το τσύμα η γι΄αδελφή μου,

Τσαι τα ψαράτσα του γιαλού, η αγαπητική μου.

 

16.   Γλέπω τον κάμπο πράσινο, τσαι την καρδιά μου μαύρη,

Τς΄όποιος μας αποχώρισε, γλήγορα να το λάβει.

 

17.   ΚΩΜΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ Η ΤΡΑΓΟΥΔΙ.

 

Τη στάχτη ανακάτευα, και βρήκα μια βελόνα,

Στον ώμο μου την έριξα, στο ντεμερτζή πηγαίνω,

Να φτιάς΄υνί και πέταλα ,τσικούρι και σκεπάρνι.

Κι ΄ανέβηκα στη ασπαραγγιά, να κόω΄ένα κοντάρι,

Και πέφτ΄από τη σπαραγγιά, και έγινα κουβάρι.

Ω!! χαρά στο παλληκάρι.

 

18.   Αφογκρασθείτε να σας πω, τι έπαθα τη νύχτα,

Μου  κλέψανε το χαρανί, μαζί με τα ρεβύθια.

Δόστε σ΄έμε το χαρανί, και φάτε τα ρεβύθια,

Για μαγερεύω των παιδιών, να μη μου κλαίν΄την  νύχτα.

 

ΔΟΚΙΜΙΟΝ ΤΟΥ ΓΛΩΣΣΙΚΟΥ ΙΔΙΩΜΑΤΟΣ ΚΑΡΥΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΕΡΙΞ.-ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΠΑΧΑΤΖΗΣ-1915,