Σήμερα το βράδυ παρακολουθήσαμε μια παρουσίαση ανθρώπων, ιστοριών, τραγουδιών, πληροφοριών και σημαντικών σταθμών, που έχουν ένα κοινό. Την παράδοση.
Την παράδοση που τόσο έχουμε παραγνωρίσει για τόσα πολλά χρόνια ενάντια στο ζητούμενο της ψυχής μας που είναι ακριβώς το αντίθετο, όπως απέδειξε η κοσμοσυρροή στην εκδήλωση, παρά την ζέστη που σε άλλες περιπτώσεις , έχει υπάρξει αποτρεπτικός παράγοντας.
Η Χρυσούλα Παλιούρη, δημιούργησε την ορχήστρα Μελίσματα, κατασκευάζει παραδοσιακά μουσικά όργανα, γράφει μουσική και στίχους, καταγράφει σε πολύ όμορφα βίντεο ανθρώπους και τοπία, ερευνά πηγές και μας παρουσιάζει με αγάπη και απέραντο μεράκι, ότι θησαυρούς βρίσκει και ότι ομορφιές δημιουργεί βασισμένες στα παλιά και γνώριμα πατήματα.
Όπως γράφει το πρόγραμμα:
H ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΟΡΧΉΣΤΡΑ ΝΟΤΙΑΣ ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ "ΜΕΛΙΣΜΑΤΑ" ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΜΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ.
"ΣΑΝ Τ' ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΑ...ΣΑΝ ΣΤΟΛΙΣΜΕΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ..."
ΚΕΙΜΕΝΑ: ΠΑΛΙΟΥΡΗ ΧΡΥΣΟΥΛΑ
ΒΙΝΤΕΟ-ΜΟΝΤΑΖ-: ΠΑΛΙΟΥΡΗ ΧΡΥΣΟΥΛΑ
ΑΦΗΓΗΣΗ: ΣΟΦΙΑ ΚΑΚΑΒΟΓΙΑΝΝΗ
ΛΑΟΥΤΟ: ΜΑΓΚΑΝΙΑΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΒΙΟΛΙ: ΤΖΑΝΙΝΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΛΥΡΑ-ΦΛΟΓΕΛΑ-ΤΣΑΜΠΟΥΝΑ - ΠΑΛΙΟΥΡΗ ΧΡΥΣΟΥΛΑ
ΝΤΑΟΥΛΙ- ΝΑΚΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ
ΗΧΟΛΗΨΙΑ-ΦΩΤΑ- ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΖΩΖΩ
Τα βίντεο και τα τραγούδια μπορείτε να τα δείτε στον λογαριασμό της Χρυσούλας στο youtube και στην σελίδα της στο facebook.
Σημείωση
Με ιδιαίτερη συγκίνηση παρακολούθησα το μικρό αφιέρωμα στον παπού μας Λεωνίδα Μήλα όπου ο μικρός του εγγονός Παναγιώτης, χόρεψε το πολύ όμορφο τραγούδι ΒΟΣΚΙΤΙΚΟ.
Ο παπούς μας, βοσκός στον κάμπο Καρύστου, μας άφησε κληρονομιά, μας άφησε και παρακαταθήκη, Να προστατεύουμε τον τόπο που τόσο αγαπούσε.
Και πόσο επίκαιρη είναι αυτή η εκδήλωση σε μια περίοδο που αγωνιζόμαστε ,εμείς οι κάτοικοι στην περιοχή αυτή του κάμπου, να σώσουμε ότι μπορεί να σωθεί. Μπαταρίες, καταφύγιο αδέσποτων, χώρος επόθεσης παλαιών αυτοκινήτων και δεν ξέρω τι άλλο μέχρι να ξυμερώσει, μας έχουν βάλει σε ένα συνεχιζόμενο σπιράλ αγωνίας και αγώνων. Παράδοση σημαίνει, ΠΑΡΑΔΙΔΩ, στην κυριολεξία. Παραδίδω μια ζωή με όλες τις συνήθειες, τις αξίες, τα πιστεύω και τις τέχνες, αλλά ο τόπος που όλα αυτά υπάρχουν πρέπει να είναι το ίδιο και ακόμα περισσότερο σημαντικός , μιας και χωρίς τόπο, δεν υπάρχει τίποτα παρά φευγιό και εγκατάλειψη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου