Πανηγύρι στην Αγία Τριάδα στο Νικάσι Καρύστου." Η αναβίωση των αναμνήσεων..."

Σήμερα είναι του Αγίου Πνεύματος και η εκκλησία της Αγίας Τριάδας στο Νικάσι, για άλλη μια φορά συγκέντρωσε εκατοντάδες πιστών που παρακολούθησαν τον εσπερινό και την λειτουργία από την μια, αλλά και από την άλλη,συμμετείχαν στο μεγάλο πανηγύρι που ακολούθησε. Η Μαρία Κρίσιλια, οι αδελφού Χουντάση και ο Γιάννης Τσούρκας κράτησαν το κέφι ψηλά και η πίστα πήρε φωτιά..

Πολλή νεολαία παντού  γέμισαν τον χώρο νιάτα και οι μεγαλύτεροι τους καμάρωναν , όπως κάνουν πάντα ..Η πιτσιρικαρία είχε βρει τον δικό της χώρο από την άλλη πλευρά της μικρής γέφυρας που περνά πάνω από το ρέμα. Έκαναν τις δικές τους εξερευνήσεις με δισταχτικά βήματα πάνω στις ακανόνιστες πέτρες , βρήκαν βοήθεια να ισοροπήσουν  από τα μακριά κλαδιά των δέντρων, έριχναν νερά και γελούσαν με την καρδιά τους μιας και δεν υπήρχε κανείς να τους πει, "Προσέχετε! Μη! Θα πέσεις! Θα κρυώσεις!" Πως νιώθουν ότι έχουν κατακτήσει τον κόσμο όλο δίπλα στις όχθες του ρέματος, πως βρίσκουν τον δικό τους δρόμο μέσα από το παιχνίδι ! Τα μικρά παιδιά με τις χάρες και τις χαρές τους.

 

Τα πλατάνια μεγαλώνουν αργά και βασανιστικά, φυλακισμένα πίσω από τον τοίχο που χτίστηκε για να μην φαίνεται η κατολήσθηση που έγινε τότε και κατέστρεψε την υπέροχη ρεματιά.  Και ποιανού η καρδιά  δεν σφίγγεται όταν θυμάται το πως ήταν πριν την καταστροφή.. Τεράστια πλατάνια και λίες πέτρες απλωτές και μεγάλες που έφταναν μέχρι πάνω στην ράχη. Έτρεχαν τα νερά από παντού και πλάνταζε ο τόπος από την βουή .

Η αντίστοιχη πιτσιρικαρία ανέβαινε το μονοπάτι και εξερευνούσε την σπηλιά. Με κεριά φτάναμε μέχρι που ακούγαμε το νερό να τρέχει στο υπόγειο ποτάμι και βγαίναμε στο φως από το σκοτάδι με συνωμοτικό ύφος και λασπωμένα ρούχα.

Οι προσκυνητές με τα πράγματα φορτωμένα στα γαιδουράκια ανέβαιναν μέσα από τα μονοπάτια των χωριών για να φτάσουν στην εκκλησία και εκεί έστρωναν τα κιλίμια και έβγαζαν τα φαγητά που είχαν ετοιμάσει για το ολοήμερο πικνίκ τους. Πολλοί έμεναν εκεί από το βράδι . Είμαστε τυχεροί που έχουμε αναμνήσεις από την ανόθευτη φύση και ήμασταν μάρτυρες των θαυμάτων της.

Οι οργανωτές του πανηγυριού προσπάθησαν πάρα πολύ να το οργανώσουν και να ξεπεράσουν τις διάφορες δυσκολίες. Έγινε και μια λαχειοφόρος για να βγουν τα έξοδα της ορχήστρας και τα σουβλάκια είχαν την τιμητική τους όπως κάθε χρόνο. Κράτησαν και φέτος το έθιμο και ευχόμαστε να συνεχίσουν και του χρόνου στην διοργάνωση του πανηγυριού.

Αυτό που λείπει από τα πανηγύρια τα πάρα πολλά τελευταία χρόνια, είναι οι μικροπωλητές . Τα παιδικά μας μάτια δεν είχαν συνηθίσει να βλέπουν τόσα πολλά  παιχνίδια, και στην είσοδο προς την εκκλησία που ήταν απλωμένες οι πραμάτιες τους ,τα παιδάκια έσφιγγαν τα χέρια των γονιών τους, τους έσερναν και  κολλούσαν πάνω στα πολύχρωμα παιχνιδάκια. Έπεφταν πολλά δάκρυα αν δεν κατάφερναν να αποκτήσουν έναν μικρό πλαστικό θησαυρό αλλά αυτό ήταν σπάνιο μιας και οι γονείς υποχωρούσαν και διασκέδαζαν μετά με την χαρά του παιδιού.

Κάθε επίσκεψη στην Αγία Τριάδα είναι γεμάτη αναμνήσεις και εκεί στην μικρή πλατεία που στήθηκε το πανηγύρι, ενώθηκαν οι γενιές και κάποιοι πήραν την σκυτάλη να συνεχίσουν το έθιμο για να συνεχίσουν οι ιστορίες και να δημιουργηθούν νέες αναμνήσεις.