" Μαύρη γίδα άσπρο γάλα, γίνεται?"
"Σαγιονάρα με τακούνι" "Καναπίτσα με λεμόνια" , και άλλα τέτοια έλεγε ο Μιχάλης με το παράνομα, Μπαταρόλος. Ένας άνθρωπος που πουλούσε ψάρια αν θυμάμαι καλά στις δεκαετίες 70 και 80 και προκαλούσε άφθονο γέλιο σε όλη την αγορά.
Γυρνούσε από δρόμο σε δρόμο και πολλοί του έπιαναν εξ επίτηδες την κουβέντα για να προκαλέσουν την αντίδραση του που μετά από στόμα σε στόμα, έφτανε σε όλα τα αυτιά σε κάθε μαγαζί και κάθε πελάτη.
Ήταν από τις μορφές που βλέπεις στα έργα για να δώσουν το κάτι που θα κάνει τον θεατή να γελάσει γιατί ο καημένος έλεγε τις απορίες και τα αποθεύγματα ενώ προχωρούσε στον δρόμο λέγοντας ξανά και ξανά τον συλλογισμό του.
Μπορεί ο Μπαταρόλος, -χωρίς άλλα στοιχεία-, να μας έκανε να γελάμε, ο Νικολάκης όμως μας έκανε να λυπόμαστε.
Ο Νικολάκης, ήταν ένας μπεκρής. Τον είχε αφήσει η γυναίκα του και εκείνος το είχε ρίξει στο κρασί από την στενοχώρια του. Τον βοηθούσε η γειτονιά του και του πήγαινε φαγητό και ότι λίγο χρειαζόταν για να ζήσει, και εκείνος συνέχεια λυπημένος περιδιάβαινε τους δρόμους της αγοράς μέχρι τρεκλίζοντας να αρχίσει την ανηφόρα για το φτωχικό του.
Αν τύχαινε στο σχόλασμα του Δημοτικού, τότε περνούσε δύσκολα. Σκληρά τα παιδιά και άπονα σε τέτοιους ανθρώπους, γελούσαν και τον έσπρωχναν η τον απόδιωχναν αν τύχαινε και είχε πέσει στο πεζοδρόμιο.
Ήταν τόσο κρίμα πράγματι, μια πεταμένη ζωή άδικα για μια σκληρή γυναίκα και μια χαμένη αγάπη.
Ο Μπαταρόλος και ο Νικολάκης ήταν δυο μορφές της Καρυστινής αγοράς και δεν έκαναν σε κανέναν πάρα πάνω εντύπωση, ούτε ο ένας ούτε ο άλλος .Μόνο τώρα, τόσες δεκαετίες μετά, έρχονται οι εικόνες τους μαζί με τις αναμνήσεις σαν ένα μέρος της ζωής της αγοράς , μιας αγοράς που τότε ήταν όλη όλη 3,4 δρόμοι.
Μάλιστα για τον Νικολάκη είχε γραφτεί και τραγούδι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου