Τ Αη Γιαννιού του Κλειδώνου
Της Μαρίας Ευ. Βουλή
Καλό απόγευμα αγαπημένοι μου φίλοι. Και του χρόνου σαν και σήμερα να είμαστε καλά......Την Τετάρτη το απόγευμα είναι η παραμονή του Αη Γιαννιού του Κλειδώνου...
Ας ήταν να γέμιζαν ξανά οι αυλές των σπιτιών από τις χαρούμενες φωνές των κοριτσιών που τέτοια μέρα έκαναν χίλια δυο τεχνάσματα ...Ορμηνεμενες απο τις γιαγιάδες και τις Μανναδες τους προκειμένου να οραματιστουν το παλληκάρι που θα γινόταν άντρας τους.Ελατε κορίτσια φώναζε η μία σαν αγνάντευε στην εξώπορτα της αυλής.Με τα μάγουλα της τα ρόδαλα .Φλογισμένα από τη λαχτάρα και την αγωνία...Έφερα τη βέρα της θείας μου ...Και τότε έβγαζαν μια τρίχα από την κεφαλή τους η καθεμια .Και με τη σειρά έπαιρναν ένα ποτήρι και το γέμιζαν δίχως να βγάλουν τσιμουδια.Με νερό αμίλητο.Και περνούσαν τη βέρα από την τρίχα και την κρατούσαν αμίλητες πάνω από το χείλος του ποτηριού στωικά ..Κι όσες φορές η βέρα κτυπούσε στα τοιχώματα του ποτηριού ...σε τόσα χρόνια θα παντρευοντουσαν..Άλλη έφερνε ένα κόκκινο πανί η μαντήλι.Και με τη σειρά πήγαιναν η καθεμία πάνω από το πηγάδι της αυλής τους .και σκεπάζοντας το κεφάλι τους με το κόκκινο πανί Κοίταζαν μέσα στο πηγάδι.Πολλες έβλεπαν τον άντρα που θα παντρευοντουσαν.Καθρεφτιζοταν λέει το πρόσωπο του μέσα στο νερό Η μάννα μου μου έλεγε πως σαν ήταν κι αυτή κοπελια.Ειδε καθρεπτισμενο μέσα στο νερό το σπίτι της πεθεράς της.Μου έλεγε έτσι χαρακτηριστικά...Το είδα ολοφάνερο.Κι άλλες πάλι ελυωναν μολύβι και τορριχναν μέσα στο νερό.Και από το σχήμα που έπαιρνε...καταλάβαιναν το επάγγελμα που θα έκανε ο καλός τους.Κι ύστερα το έπαιρναν με τρόπο στο χέρι Και φεύγοντας από το σπίτι τους.Σε οποίο σταυροδρόμι άκουγαν ένα όνομα.Αυτο θα ήταν το όνομα του άντρα τους Ειλικρινά σας λέω αλήθεια.Αυτο το έχω ζήσει από κοντά.Απο τόσο κοντά ..Σαν να ήμουν εγώ η ίδια σε αυτό το σταυροδρόμι.....Άλλες πάλι φιλούσαν το όνειρο της παραμονής το βράδυ που θα έβλεπαν....Η αλήθεια είναι.Πως τότε μέσα στις πεντοβολισμενες αυλές από τον βασιλικό και ασβέστη.Ανθιζε ο έρωτας μέσα από τα όνειρα και τις προσδοκίες των κοριτσιών.Γιορταζαν την ανασταση των ονείρων τους. Και λαχταρούσαν τόσο πολύ να γίνουν πραγματικότητα.Που ποιος ξέρει.....Η λαχτάρα αυτή έπαιρνε σάρκα και οστά πολλές φορες .Σε ολες μαζί αλλά στην κάθε μία ξεχωριστά.Που μέσα της έκρυβε κάποιο μυστικό.Μιαν ελπίδα.Που της έδινε τη δύναμη να προσμένει.Να γεμίζει χαρά.Γιατι το όνειρο και η Ελπίδα.ειναι αυτά που δίνουν νόημα στηζωη.Και του χρόνου καλοί μου φίλοι.Και Καλοτυχα να είναι τα νειατα που είναι η Ελπίδα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου