Νοέμβρης 2008 - Οι κοριοί.
Τούτη η ιστορία με τους κοριούς είχε γίνει παλιά παλιά. Τότε που οι κοριοί δεν ήτανε σαν τους σημερινούς που στήνει όπου τη βολεύει η θεία μας η ΣΙΑ και ακούνε ότι λες και κουβεντιάζεις στα πέρατα του κόσμου.
Οι τοτινοί κοριοί ήτανε κάτι αθώα μαμουνάκια ξαδέρφια των ψήλων ας πούμε με τη διαφορά ότι οι ψήλοι είανι χορευταράδες και τζαναμπέτηδες ενώ οι κοριοί ήτανε ήσυχοι και ύπουλοι. Κρύβονταν ούλη μέρα στις χαραμάδες ότι ξύλινου υπήρχε στο σπίτι, ακόμη και στα κοντάρια του ταβανιού και τις νύχτες ξετρυπώνανε και λάου λάου χώνονταν μέσα στα στρωσίδια του κοιμησού και με το ραχάτι τους ρουφάγανε το αίμα όσων βρίσκονταν μέσα σε κείνα τα στρωσίδια.
Φεύγοντας αφήνανε πάνου στα στρωσίδια η στα κορμιά των κοιμισμένων κάτι μικρά σημαδάκια καφετιά, το υπόλοιπο από το αίμα που είχανε ρουφήξει και με βαριά μυρουδιά σα μπαγάτικο μουρουνέλαιο.
Και τότε ήρθε ο από ντι ντι θεός.
Θάναι πενήντα η και πάρα πάνου χρόνια από τότε που ήρθε το συνεργείο με τους ψεκαστήρες στην πλάτη γιομάτους από εκείνο το θεικό δώρο το ντι ντι που θα ξόρκιζε τα οχληρά μαμούνια στην κακή τους θύμηση.
Έτυχε τότε κείνη ακριβώς την χρονιά να είναι στα δεκαεφτά της η Μαρία από τον Αετό. Όμορφη, ζωηρή, και πεταχτούλα αλλά φτωχή.
Για τούτο άρχισε ένα σούσουρο γύρω από το όνομά της που κατέληξε να τη λένε, ακουσμένη.
"Τον κακό σας τον καιρό παλιοκαιρατάδες!' είπε ε΄κείνη όταν το άκουσε. "Θα σας δείξω εγώ βρωμοκουσελιάρηδες." Και τόδειξε!
Στα συνεργεία του ντιντι τιού που περνάγανε σπίτι σπίτι και ρίχνανε από κείνο το εντομοκτόνο ήτανε και ένας ομορφούτσικος εικοσιπεντάρης που το μάτι του έλαμπε σαν του γερακιού όντας έβλεπε θηλυκό. Όταν λοιπόν είδε τη Μαρία το μάτι του γυαλοκόπησε και έβαλε αμέτι μουχαμέτι να πάει ο ίδιος μοναχός του να της ραντίσει το σπίτι και βλέπε και πράξε.
Το πράγμα φαινότανε από μίλια μακριά και η Μαρία το πρόσεξε. Είπε στην μάνα της να πάει να βοσκήσει τις κατσίκες κάτου στα Μάρμαρα όταν έρθει ο ραντιστής για να μην την πειράξουνε τα πλεμόνια της με κείνο το διάλολο και εκείνη μονάχη θα κουμάντερνε τον εργάτη σε πια σημεία θα ρίξει το φάρμακο.
Όταν λοιπόν ήρχε ο Νίκος-έτσι τονέ λέγανε,- με τον τρόμπα του εντομοκτόνου , του ζήτησε πριν αρχίσει να δουλεύει τη μηχανή να ψάξουν από μαζί να βρούνε τις φωλιές τους κοριούνες και να ρίξουνε πιο πολύ για να πιάσει τόπο. Φυσικά αρχίσανε από το στριποδένιο κρεβάτι το ψάξιμο. Η θέση όμως εκείνη τους σκανδάλισε και για άλλα ψαξίματα και δεν έχασαν χρόνο ψάχνοντας για κείνα.
"Μωρέ, σαν καλά ήτανε και τούτα" Τα ταιριάξανε μια χαρά. Επειδή όμως είδανε ότι ταιριάξανε σε ούλα αποφασίσανε να τηρήσουνε το έθιμο της εποχής και κλεφτήκανε.
Στο μήνα πάνου χωρίς πολλές δυσκολίες έγινε και ο γάμος και από τότε ίσα με σήμερα περνούνε πολύ καλά. Ας τους αφήσουμε να περνούν αυτούς καλά, και μεις καλύτερα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου