ΚΑΡΥΣΤΙΝΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ-"ΣΚΟΥΡΕΤΖΕΣ" και "ΤΣΙΡΚΟΥΛΑΤΕΣ".!
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
-Άλλαξε η όψη της και έγινε ακόμα πιο όμορφη η πόλη μας, η αγαπημένη μας Κάρυστος, με τα έργα στην παραλία και την πλακόστρωση των πεζοδρομίων.!!
Και όμως μέχρι το πέρας των εργασιών ήμασταν χωρισμένοι σε "Πεζοδρομιακούς" και "Αντιπεζοδρομιακούς",..τα ξέρετε,..τι να πεις..!
-Έτσι και τότε στα χρόνια της αθωότητας,στα ανέμελα χρόνια του
Σχολείου εκεί στην ΣΤ.! τάξη του Δημοτικού, έτσι ήμασταν και εμείς
χωρισμένοι σε δυο ομάδες..στις "Σκουρέτζες" και στις "Τσιρκουλάτες".!! Τι είχε συμβεί ?.. Να..τσακωθήκανε ο Θανάσης ο
Κούτσουλης με τον Κώστα τον Σκοπελίτη και κορόιδευε ο ένας τον
άλλον...Η γιαγιά του Κούτσουλη έλεγε τις σοκολάτες "Σκουρέτζες" και
η γιαγιά του Σκοπελίτη "Τσιρκουλάτες".! Και εμείς οι συμμαθητές, ως
μετέχοντες στα κοινά, είχαμε πάρει θέση και μοιρασμένοι οι μισοί
φωνάζαμε ομαδικά το σύνθημα "Σκουρέντζες ρε" και απαντούσαν οι
άλλοι μισοί "Τσιρκουλάτες ρε".!!
Οι δάσκαλοι, άκουγαν τα συνθήματα, κοίταζαν με απορία,.. ποτέ δεν
κατάλαβαν...
-Μετά το Δημοτικό χαθήκαμε με τον Κούτσουλη και τον Σκοπελίτη, τα
χρόνια πέρασαν, κόντευα να τους ξεχάσω, ευτυχώς όμως γιατί ξανασυναντηθήκαμε στην Αθήνα..και να πως..
Έμενα στα Εξάρχεια και με τ΄αμάξι μου, ένα 2CV, το επονομαζόμενο "Μητσάρας", πήγαινα Παγκράτι στην Σπ.Μερκούρη στον φίλο μου τον Δημήτρη Βρανά. Με είχε καλέσει ο Δημήτρης γιατί η αδελφή του η Ζωή είχε φτιάξει την σπεσιαλιτέ της το γλυκό "Μωσαϊκό" που ήταν
υπέροχο, έγλυφες τα δάχτυλά σου όταν η Ζωίτσα δεν μπέρδευε την
ζάχαρη με το αλάτι.!
-Και εκεί λοιπόν στην αρχή της Σπ.Μερκούρη ξαφνικά Μπάμ τράκαρα με μια τρίκυκλη μοτοσυκλέτα του 40 απ΄αυτές που έχουνε
ένα καλάθι στο πλάι.!
"Που πας ρε μ@λ@κα με αυτόν τον τενεκέ" μου φώναξε δυνατά ο οδηγός της..! Θύμωσα, προσβλήθηκα, πληγώθηκα..ακούς εκεί..να πει.. τενεκέ τον "Μητσάρα".Το αντιπαρήλθα όμως και συντονιζόμενος
τον ρώτησα ευγενικά.."Εμένα είπες μ@λ@κα ρε μ@λ@κ@ " ?? και εξήλθον του "Μητσάρα" έτοιμος για καυγά όπως και ο αντίπαλος που είχε ξεπεζέψει απ΄την μοτοσυκλέτα.!
Εν τω άμα είχον συρρεύσει αυτοκίνητα και πεζοί που περίμεναν να απολαύσουν την έκβαση της μάχης..
Πλησιάζοντας ο ένα τον άλλον με άγριας διαθέσεις, ξαφνικά λέει ο
μοτοσυκλετιστής.."Ρε Χάρη εσύ" ? ..κοιτάζω..τάχασα.."Ρε Κώστα εσύ" ?..Ήτανε ο Κώστας ο Σκοπελίτης..τότε ακούω και τον συνοδηγό που ήταν στο καλάθι της μοτοσυκλέτας.."Σκουρέτζες ρε".Aυθόρμητα
απάντησα.."Τσιρκουλάτες ρε"..ήτανε ο Θανάσης ο Κούτσουλης..!!
Τι να πεις,είχαμε χαθεί καμιά 20ριά χρόνια και έπρεπε να τρακάρουμε
για να συναντηθούμε.!! Αγκαλιαστήκαμε και οι τρεις και φιληθήκαμε
ακούγοντας.. το χειροκρότημα του πέριξ κοινού που νόμισε ότι έγινε
"φιλικός διακανονισμός,ασφάλειας ατυχήματος" που σημειωτέον τότε
ακόμη.. δεν υπήρχε..!
-Σε λίγο άρχισαν να κορνάρουν όμως γιατί εμείς αγκαλιασμένοι εκεί
στη μέση της Σπ.Μερκούρη είχαμε αρχίσει...-Τι κάνεις ρε? - Χαθήκαμε ρε συ - Παντρεύτηκες? - Θυμάσαι τότε..- Ποιος τις χέζει τις λαμαρίνες..- Πήγες καθόλου πέρα ? - Πωωω ρε χρόνια αξέχαστα..-
"Σκουρέτσες ρε " -" Τσιρκουλάτες ρε " .!!
Ααα.. Ναι και η φίλη μου η Ζωή Βρανά τόχε πετύχει το "Μωσαϊκό".!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου