Σήμερα που η θάλασσα είναι γεμάτη μέδουσες, θυμήθηκα μια άλλη τέτοια ζεστή μέρα πριν πολλά πολλά χρόνια. Πάμε πίσω στον χρόνο λοιπόν, στα μέσα της δεκαετίας του 70. Το νέο μας είχε ήδη προλάβει πριν καν ξεκινήσουμε για μπάνιο στην Κρεμάλα. Η Θάλασσα ήταν γεμάτη μέδουσες και καλαμάρια! Ένα τεράστο κοπάδι από καλαμάρια είχε γεμίσει την παραλία και ο αφρός της θάλασσας ήταν γκρι και πλοκαμένιος..Πολύς κόσμος κατέβηκε στην παραλία για να δει το φαινόμενο και η πιτσιρικαρία είχε ήδη ορμήσει μέσα στο νερό για να βγάλει τα καλαμάρια με τα χέρια.
Ο ήλιος είχε γεμίσει τον κουβά του με ζέστη και φως και τον έριχνε στον κόσμο και πάνω μας χωρίς τσιγκουνιές. Η άμμος έκαιγε και το νερό αναταραζόταν από παιδικά χέρια που τίναζαν την θάλασσα για να κάνουν κύμα και να βγάλουν όλο και περισσότερα καλαμάρια έξω στην αμμουδιά.
Ανάμεσα στα καλαμάρια όμως ήταν και πολλές τσούχτρες που άπλωναν τα πλοκάμια τους και άφηναν ανεξίτηλα τα ίχνη τους πάνω στο σώμα μας. Ανάμεσα στις φωνές ενθουσιασμού, ακουγόντουσαν και φωνές πόνου και εκείνη την μέρα, πολλά παιδιά αποκτήσαμε ένα ωραιότατο τατουάζ τσούχτρας που μας συνόδευσε για πολλά χρόνια.
Δεν μπορεί κανείς τελικά να ξέρει από πριν την κάθε μέρα που ζει, σε ποιο αρχείο μνήμης θα καταχωρηθεί και πότε το μυαλό θα ανασύρει αυτό το αρχείο για το βάλει στα "αγαπημένα".. Αυτή η μακρινή μέρα έχει μπει στα αγαπημένα των αναμνήσεων γιατί όπως λέμε σήμερα, είχε # γέλιο#έκπληξη# παρέα# ωραίο καιρό# παιχνίδι# όλοι αγαπημένοι# καλοκαίρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου