Το τουριστικό γραφείο του Νίκου Λαγώνικου διοργάνωσε μια εκδρομή για να δούμε την παράσταση ΑΝΤΙΓΟΝΗ σε σκηνοθεσία Ούλριχ Ράσε στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου , και να γνωρίσουμε λίγο τις Σπέτσες.
Ήταν πολύ ωραία εκδορμή με ταιριαστή παρέα και εξαιρετική συνοδό.
Τι είδα λοιπόν που μου έκανε εντύπωση και τι συμπεράσματα έβγαλα που θα μπορούσαν να βρουν κάποια αντιστοιχία σε ότι συμβαίνει γύρω μας και αφορά κατά κάποιον τρόπο την ζωή μας σε μεγαλύτερο η μικρότερο βαθμό.
Δεν θα γράψω για την παράσταση εκτός του ότι μας εντυπωσίασε τρομερά. Υπάρχουν πάρα πολλές κριτικές άλλωστε. Στον δρομάκι μέσα από το πάρκο για το θέατρο όμως μας έκανε εντύπωση το πόσο χάλια ήταν. Ένα χαλασμένο τσιμέντο, άσφαλτο, με φαγωμένα σημεία, λακούβες, δηλ, απαράδεκτο.
Να φανταστεί κανείς τον αγώνα που έκανε ένας κύριος με αμαξίδιο να ανέβει μόνο, φτάνει.
Επίσης στο πάρκινγκ δεν υπήρχε φωτισμός και το απίστευτο, δεν υπήρχε φωτισμός στον δρόμο ! Δέκα χιλιάδες κόσμος το λιγότερο, να ψάχνει στο σκοτάδι να βρει την έξοδο και να προσέχει μην γίνει κάποιο ατύχημα.
Τόσα χρόνια , τόσες πρεμιέρες, τόσα καλοκαίρια που έχει περάσει από την Επίδαυρο όλο το πολιτικό προσωπικό της Χώρας , δεν ενόχλησε κανέναν αυτό το πράγμα? Δεν το είδε κανείς?
Αστεία πράγματα θα μου πεις...Είναι όπως και δω, που άλλοτε ξέρουν και άλλοτε δεν ξέρουν για θέματα που καίνε ανάλογα με ποιον μιλούν.
Δεν είδα την κίνηση που περίμενα να δω για καλοκαίρι. Δεν υπήρχε εκτός από το θέατρο, κόσμος που να θυμίζει ότι είναι περίοδος διακοπών, τουρισμός κλπ. Η καθαριότητα στα μέρη που πήγαμε αλλού ήταν τέλεια, αλλού χάλια. Αλλάζουν οι άνθρωποι σε λίγα χιλιόμετρα? Αναγκαστικά φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι είναι θέμα οργάνωσης από τις αρχές. Στις Σπέτσες η καθαριότητα είναι απίστευτη. Αλλά ούτε εκεί έχει τον αναμενόμενο κόσμο για την εποχή.
Άλλο θέμα που σκέφτηκα ότι έχει κάποια σχέση με εμάς, είναι οι πανπλούσιοι που έχουν σπίτια στο Πόρτο Χέλι . Μάλιστα είδα υπό κατασκευή ξενοδοχείο FOR SEASONS. Και σκέφτηκα την "χαρά" που έχουν μερικοί επειδή θα γίνει μια ξενοδοχειακή μονάδα στους πεταλιούς από πανπλούσιους για πανπλούσιους επίσης. Αυτός είναι ένας κλειστός κόσμος που δεν επηρρεάζει την ζωή των απλών ανθρώπων της υπόλοιπης περιοχής. Οι καταστηματάρχες της Επιδαύρου έχουν τα ίδια σχόλια για την ζωή και το καλοκαίρι με τα δικά μας. Ούτε στους δρόμους, ούτε στον φωτισμό, ούτε στην καθαριότητα της ευρύτερης περιοχής έχουν κάποια θετική επίδραση. Επομένως, εμείς δεν έχουμε κάποιο λόγο να κάνουμε χαρά, ίσως μόνο, να βρει κάποιο μεροκάματο κάποιος ντόπιος.
Οι Σπέτσες τώρα είναι ένα πολύ όμορφο νησί όπως όλοι ξέρετε και αξίζει να πάτε αν μπορείτε. Είναι σαν να είσαι μέσα σε πίνακα ζωγραφικής όπου όλα είναι ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΑ. Μου έκανε εντύπωση ότι ακόμα και αν είναι στενοί οι δρόμοι, υπάρχουν δάφνες που σκεπάζουν τις μάντρες των σπιτιών.
Κουρεμένες βέβαια να μην ενοχλούν τους περαστικούς και τα αυτοκίνητα που είναι μόνο για εξυπηρέτηση και ανεφοδιασμό. Όχι ΙΧ. Αξίζει να πάτε στο μουσείο της Μπουμπουλίνας και να διαβάσετε, η να θυμηθείτε την απίστευτη ιστορία της. Ο πέμπτης γενιάς απόγονος ανέλαβε να αναστήσει το σπίτι της και τώρα χιλιάδες ανθρώπων τιμούν την μνήμη της κάθε χρόνο.
Όπως και το ξενοδοχείο ΠΟΣΕΙΔΟΝΙΟΝ που χάριν στην αγάπη για το νησί του έχτισε στην παραλία ένας Σπετσιώτης και το ανέστησε πολλά πολλά χρόνια αργότερα ένας απόγονος του.
Συμπέρασμα, πάντα ένας είναι που έχει ένα όραμα . Αν είναι τυχερός, δημιουργεί τις συνθήκες, πέφτει στον κατάλληλο καιρό και βρίσκει τους κατάλληλους υποστηριχτές. Αν δεν είναι, παραμένει ένας αιθεροβάμων με ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Το αποτέλεσμα είναι ότι ολόκληρες κοινωνίες ζουν μέσα από αυτούς και γίνονται παραδείγματα για άλλους.
Αυτά είναι λίγα από τα συμπεράσματα της εκδρομής και σας εύχομαι να πάτε και εσείς όπου σας ευχαριστεί !
Το Ποσειδώνιο, με επίσημη ονομασία Poseidonion Grand Hotel, είναι ιστορικό ξενοδοχείο των Σπετσών. Βρίσκεται σε κεντρικό σημείο της πόλης στη προκυμαία του νέου λιμανιού, σε μικρή απόσταση από τη Ντάπια. Ιδρύθηκε το 1914 από τον σπουδαίο Σπετσιώτη ευεργέτη Σωτήριο Ανάργυρο και θεωρείται ένα από τα πιο εμβληματικά κτίρια της σύγχρονης Ελλάδας. Το ξενοδοχείο ανήκει στο ίδρυμα Αναργύρειου και Κοργιαλένειου Σχολής Σπετσών, ενώ συνιδιοκτήτης είναι ο Ιωάννης Περρωτής, εγγονός του Ιωάννη Μεταξά. [1]
Ιστορία
Ο Σωτήριος Ανάργυρος, Σπετσιώτης στη καταγωγή, αναδείχτηκε κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα σε σπουδαίο μεγαλοβιομήχανο καπνού στην Αμερική. Τελικά πούλησε την εταιρία του καθώς η σύζυγός του επιθυμούσε να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Έτσι ο επιχειρηματίας χρησιμοποίησε τη μεγάλη περιουσία του προς όφελος της πατρίδας και ιδιαίτερα της γενέτειράς του, των Σπετσών.
Μια από τις σπουδαιότερες ευεργεσίες του Σωτήριου Αναργύρου προς τις Σπέτσες θεωρείται από πολλούς πως ήταν το Ποσειδώνιο, του οποίου τη κατασκευή ανέλαβε ο αρχιτέκτων Παναγιώτης Ζίζηλας το 1911. Το ξενοδοχείο, ένα κατεξοχήν παράδειγμα νεοκλασικής αρχιτεκτονικής του πρώιμου 20ού αιώνα, ήταν βασισμένο στην έμπνευση του ιδίου του Αναργύρου, αλλά σε μεγάλο βαθμό επηρεασμένο από το στύλ Γαλλικής Ριβιέρας και ιδίως των ξενοδοχείων Κάρλτον στις Κάννες (1911) και Νεγκρέσκο (1912) στη Νίκαια. Συνενώθηκε με το προϋπάρχον αρχοντικό του Δημητρίου Γουδή που αποτελεί και το δυτικό του τμήμα (ξεχωρίζει λόγω της ασυμμετρίας του). Εγκαινιάστηκε το καλοκαίρι του 1914, παρουσία και του πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου, με τον οποίον ο Ανάργυρος διατηρούσε φιλικές σχέσεις. [2]
Το Ποσειδώνιο διέθετε 55 δωμάτια και ήταν το πρώτο ξενοδοχείο στην Ελλάδα με εγκαταστάσεις λουτρών. Λόγω του πολυτελούς του χαρακτήρα και της αρχιτεκτονικής του, συντέλεσε σημαντικά στο όραμα του Αναργύρου οι Σπέτσες να καταστούν ελκυστικές στα Ελληνικά και ξένα ανώτερα κοινωνικά στρώματα. Ειδικά μέχρι και τα μέσα του 20ού αιώνα αλλά και αργότερα το Ποσειδώνιο ήταν από τα πιο κοσμοπολίτικα θέρετρα της Ελλάδας, με τους θαμώνες του να περιλαμβάνουν πολλά επιφανή ονόματα. Εκτός άλλων, από το 1928 οι Σπέτσες είχαν επιλεγεί ως περιφερειακή βάση του Βρετανικού Ναυτικού, τα μέλη του οποίου ενσωματώθηκαν στο πελατολόγιο του ξενοδοχείου.
Η πρώτη ανακαίνιση του κτιρίου έγινε στο διάστημα 1960-1965 ενώ η δεύτερη και πιο πρόσφατη το 2004 με 2009, με έμφαση στη διατήρηση των αρχικών αρχιτεκτονικών του ιδιαιτεροτήτων. Στην τελευταία ανακαίνιση χτίστηκε επίσης ένα δεύτερο καινούργιο κτίριο πίσω από το αρχικό. [3][4]
.jpg)
.jfif)
.jpg)
