Το περιβάλλον είναι στοιχείο πολιτιστικής κληρονομιάς.

Η περιοχή στην ευρύτερη περιοχή του Αγίου Γεωργίου, Κούι, Συκιές, Χαρτζάνι, Κρυφτή κλπ, μπορεί να μην είναι στην Ουνέσκο η να έχει τεράστιας σημασίας ευρύματα, όμως έχει τέτοια στοιχεία που θα μπορούσε να στηριχτεί ώστε να αναπτύξει ενδιαφέρον επισκεψιμότητας και ανάπτυξης μιας και οι ιδιοκτήτες γης, ενεργά ζουν με την γη και από την γη. Νέες καλλιέργειες ,κυρίως ελιάς, όπως και άλλες βιολογικές καλλιέργειες όπως η φυτεία και το παρασκευαστήριο φραγκοστάφυλλου είναι μόνο λίγα παραδείγματα.

Παραλάβαμε την γη και οφείλουμε να την διαφυλάξουμε με τον καλύτερο τρόπο αν μη τι άλλο, από σεβασμό σε όσους μας την έδωσαν και το τι περίμεναν από μας.

Θέλουμε λοιπόν την διαβεβαίωση ότι δεν θα γίνουν εγκαταστάσεις που υποβαθμίζουν τον τόπο μας.

 

 ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ  ΕΙΝΑΙ  ΚΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΉΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ

Ναι, το περιβάλλον μπορεί να θεωρηθεί στοιχείο πολιτιστικής κληρονομιάς, ιδιαίτερα όταν εξετάζεται σε σχέση με την ανθρώπινη ιστορία, τον πολιτισμό και τις παραδόσεις.

Πώς συνδέεται το περιβάλλον με την πολιτιστική κληρονομιά:

1. Φυσικά τοπία με πολιτιστική σημασία
   Πολλά φυσικά τοπία έχουν ιδιαίτερη σημασία για έναν λαό, καθώς σχετίζονται με ιστορικά γεγονότα, θρύλους, θρησκευτικές πεποιθήσεις ή παραδόσεις (π.χ. ο Όλυμπος στην Ελλάδα, οι Άλπεις για ευρωπαϊκούς λαούς, ο Γάγγης στην Ινδία).

2. Αγροτικά τοπία και παραδοσιακές δραστηριότητες
   Παραδοσιακοί τρόποι διαχείρισης της γης, καλλιέργειας ή βόσκησης αποτελούν πολιτιστική κληρονομιά που συνδέεται με το περιβάλλον (π.χ. οι αμπελώνες της Σαντορίνης, οι αναβαθμίδες στη Νάξο).

3. Αρχαιολογικοί χώροι εντός φυσικού περιβάλλοντος
   Αρχαία μνημεία, ναοί, ή παραδοσιακοί οικισμοί που βρίσκονται σε αρμονία με το φυσικό περιβάλλον ενισχύουν τη σύνδεση φύσης και πολιτισμού.

4. Άυλη πολιτιστική κληρονομιά και φυσικό περιβάλλον
   Έθιμα, παραδοσιακές γιορτές, προφορικές παραδόσεις και μουσική συχνά εμπνέονται ή εξαρτώνται από το φυσικό περιβάλλον.

Αναγνώριση από διεθνείς οργανισμούς:

Ο ΟΗΕ (μέσω της UNESCO) έχει αναγνωρίσει την έννοια της πολιτισμικού τοπίου (cultural landscape), δηλαδή του χώρου όπου συνυπάρχουν φυσικά και πολιτιστικά στοιχεία. Πολλά τέτοια τοπία περιλαμβάνονται στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς.

---

Συμπέρασμα:
Το περιβάλλον δεν είναι απλώς το φυσικό πλαίσιο γύρω από τον άνθρωπο, αλλά συχνά αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της πολιτιστικής του ταυτότητας. Γι' αυτό και η προστασία του περιβάλλοντος μπορεί να θεωρηθεί ταυτόχρονα και προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς.

Ποιος ήταν τελικά ο Ιωάννης και η Ελένη Μπουρνιά? Ποιος ο σκοπός της δωρεάς στο κτήμα στο Χαρτζάνι?

 Από το 2012 έχουμε την τελευταία καταγραφή αγωνίας και απορίας του Αντώνη Καραμπουρνιώτη για την τύχη του Ιδρύματος Μπουρνιά και του 155 περίπου στρεμμάτων του κτήματος δωρεά στο Χαρτζάνι.

Την ίδια απορία έχουμε και μεις και καταθέσαμε εδώ και μέρες ερώτημα στον δήμο με αριθμό πρωτοκόλλου αλλά μέχρι στιγμής καμιά απάντηση.

Στο σημείωμα του ο Αντώνης Καραμπουρνιώτης επανέρχεται με την πρόταση του από το 1999 για δημιουργία νέου νεκροταφείου.

Από ότι ξέρουμε το νέο νεκροταφείο θα γίνει στην τοποθεσία του Αγίου Γεωργίου κοντά στην ΔΕΗ. Καλό είναι να το θυμόμαστε αυτό και τι σκέφτονται να βάλουν δίπλα ...

2. Ρωτά λοιπόν, Τι απέγινε  ο φάκελος του ανωτέρω κληροδοτήματος ο οποίος έχει χαθεί από το αρμόδιο γραφείο? Σημειωτέον ότι εντός του φακέλου υπήρχαν η διαθήκη των δωρητών και λοιπά στοιχεία οριοθέτησης του κληροδοτήματος των 155 στρεμμάτων στο Χαρτζάνι.

3. Γιατί παραμένει στο χρονοντούλαπο του Δήμου το υπόμνημα μου χωρίς να έχω λάβει απάντηση μέχρι σήμερα. Καταστρατηγώντας Συνταγματική Διάταξη και το Νόμο 2.690/99 οι οποίοι ορίζουν την προθεσμία δύο μηνών όπου πρέπει να δίνονται οι απαντήσεις στους δημότες και γενικά στους Έλληνες Πολίτες.

Έχουμε λοιπόν πολλά χρόνια σε εκρεμμότητα τις ερωτήσεις αλλά πουθενά τις απαντήσεις.

Θα θέλαμε να ξέραμε ποιοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι. Τι έγραφαν στην διαθήκη τους για το κτήμα. Έτσι θα καταλαβαίναμε καλύτερα τις προθέσεις της δωρεάς . Παρόλα αυτά, αρνούμαι να πιστέψω ότι οι προθέσεις τους ήταν να γίνει νεκτροταφείο αυτοκινήτων σε οποιοδήποτε στάδιο αποσύνθεσης.

Μιας και έχει γίνει αίτημα, θα επιμένουμε να μάθουμε τις απαντήσεις. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει Ίδρυμα χωρίς κανένα απτό στοιχείο της ύπαρξης του.

Διαχρονικοί αγώνες για την γραμμή Ραφήνας -Καρύστου με Κυκλάδες, αλλά... (1995)

Λένε ότι η ιστορία διδάσκει. Δεν γνωρίζω αν μπορεί να βοηθήσει κάπου μια αναδρομή στο παρελθόν κάπου αλλά εκτός από το καταλάβουμε λίγο το πως λειτουργούν οι εταιρείες της ακτοπλοίας. Έστω για την ιστορία λοιπόν..ακολουθεί η αντιγραφή του φύλλου.

 Ήμασταν στον μακρινό ήδη  Φλεβάρη του 1995 όταν οι προσπάθειες των Συλλόγων Φορέων , Θεσμών και της Επιτροπής Ανάπτυξης Νοτίου Ευβοικού είχαν φέρει τις υποσχέσεις του Α.Βεντούρη- VENTOURIS LINES -σε σχέση με την γραμμή.

Η ανακοίνωση έγραφε:

Kύριοι,

δια της παρούσης επιθυμούμε να σας ενημερώσουμε ότι πρόθεση της εταιρείας μας να δρομολογήσει πλοίο, θα υλοποιηθεί το αργότερον μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου. Τονίζουμε ότι σκοπός μας είναι η αναβάθμιση της γραμμής η εξυπηρέτηση του επιβατικού κοινού, η καλλιτεύρευση των συνθηκών διακίνησης επιβατών και οχημάτων. Θεωρούμε βέβαιο ότι η προσπάθεια η δική μας με την συμπαράσταση την δική σας, θα επιλύσει τα γενικότερα προβλήματα. Ευελπιστόντας ότι η προσπάθεια μας αυτή θα γίνει αποδεκτή και θα τύχει ανταπόκρισης.

Ο γνωστός δημοσιογράφος Νίκος Κακακουνάκης τότε είχε γράψει σχετικά προκαλώντας την αντίδραση του περιοδικού ο ΕΦΟΠΛΙΣΤΗΣ όπου και στην σελίδα του είχε γράψει για τον Κακαουνάκη.

"Ο κ.Κακαουνάκης...Που προ μηνός ζήτησε επειγόντως ...άδειες σκοπιμότητας στον ακριτικό Σαρωνικό. Ενώπιον του Αρχηγού ΛΣ. που χαμογελούσε-αντί να σηκωθεί και να φύγει. Στην ίδια εκπομπή ήταν και ένας ένθερμος υποστιρηχτής των απόψεων Κακαουνάκη. Ο αρχιπλοίαρχος ενός μεγαλοεφοπλιστή του Σαρωνικού, ο Μιχάλης Κούργιαλης! Δεν αφήνουμε την πλάκα?!"

Επίσης την πρώτη Φλεβάρη του 1995 ο υπουργός Γεώργιος Κατσιφάρας ενημέρωνε τους φορείς και τον δήμο για την δρομολόγηση πλοίου Βεντούρη Αν.

'Απαντώτας στα πάρα πάνω σχετικά, σας γνωρίζουμε ότι..

Μετά την θετική γνωμοδότηση της αρμόδιας Επιτροπής (Γ.Ε.Α.Σ-Συνεδρίαση 11/31-8-94) είχε εγκριθεί η χορήγηση άδειας σκοπιμότητας προς δρομολόγηση Ε/Γ-Ο/Γ πλοίου στην γραμμήΡΑΦΗΝΑΣ-ΜΑΡΜΑΡΙ-ΑΝΔΡΟ. Στην συνέχεια εκλήθη ο ενδιαφερόμενος ΒΕΝΤΟΥΡΗΣ Αν. επανειλημμένα να καταβάλει την προβλεπόμενη εισφορά υπερ του ΝΑΤ και να υλοποιήσει την Α.Σ χωρίς όμως να ανταποκριθεί σχετικά. Μετά την παρέλευση τετραμήνου περίπου εισήχθη το θέμα και πάλι στην πάρα πάνω επιτροπή, η οποία στην συνεδρίαση της αριθ.16/19-12-94 ,ύστερα από αίτημα του ενδιαφερόμενου, έθεσε προθεσμία δέκα 10, ακόμη ημερών , για καταβοή της εισφοράς, κάνοντας γνωστό ότι μετά την παρέλευση της η άδεια ανακαλείται.  Επειδή και αυτή η προθεσμία παρήλθε άπρακτη , με την αριθ 1312.416/1/95/16/1/95 απόφαση του ΓΕΝ/ΔΘ/Σ ,Πρώτον, γνωστοποιήθηκε στον αναφερόμενο πλοιοκτήτη η μη ικανοποίηση του αιτήματος του για χορήγηση της ζητούμενης άδειας σκοπιμότητας.

Από τα αναφερόμενα γίνεται αντιληπτό ότι η μη δρομολόγηση του πλοίου στην υπόψη γραμμή οφείλεται αποκλειστικά σε υπαιτιότητα του ενδιαφερόμενου πλοιοκτήτη και όχι στον Γ.Υ.Ν όπως επιχειρείται να εμφανιστεί.

3. Την 27-1-1995 την ίδια μέρα δηλαδή που μας στείλατε σχετικά τηλεγραφήματα, ο προαναφερθείς πλοικτήτης κατέθεσε στο Γ.Ε.Ν αίτηση με την οποία εκδήλωσε την πρόθεση του να δρομολογήση πλοίο στην γραμμή ΡΑΦΗΝΑ-ΜΑΡΜΆΡΙ- ΑΝΔΡΟ. Η ικανοποίηση όμως του αιτήματος αυτό δεν είναι εφικτή, επειδή ήδη έχει από δεκαημέρου και πλέον κοινοποιηθεί  απορριπτική απόφαση μας για τους προαναφερθέντες λόγους. Σε περίπτωση που ο ενδιαφερόμενος επιθυμεί να δρομολογήσει πλοίο στην γραμμή ΡΑΦΗΝΑΣ-ΜΑΡΜΑΡΙΟΥ-ΚΑΡΥΣΤΟΥ, πρέπει να ακολουθήσει την νόμιμη διαδικασία.

4.Πέραν των πάρα πάνω εκτεθέντων, σας υπενθυμίζουμε ότι εκκρεμεί προς υλοποίηση εντός του 1995 αδεια σκοπιμότητας προς δρομολόγηση Ε/Γ-Ο/Γ πλοίου τύπου Καταμαράν, στην γραμμή ΡΑΦΗΝΑ-ΜΑΡΜΑΡΙ-ΚΑΡΥΣΤΟ σε αντικατάσταση του Ε/Γ-Ο/Γ "ΚΑΡΥΣΤΟΣ" . Γι αυτό τον λόγο, σχετική αίτηση της πλοιοκτήτριας εταιρείας για άμεση δρομολόγηση του Ε/Γ-Ο/Γ "ΚΑΡΥΣΤΟΣ"

5. Με την ευκαιρία σας υπενθυμίζουμε και πάλι ότι το Υ.Ε.Ν. παρακολουθεί με ιδιαίτερη προσοχή και ευαισθησία την συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση της Νοτίου  Ευβοίας με ακτοπλοικά πλοία και δεν θα παύσει να αναζητεί τρόπους για την αναβάθμιση της με εξέταση και τυχών νέων αιτήσεων  που θα υποβληθούν για δρομολόγηση πλοίων στην ίδια γραμμή.

Ο Υπουργός

Γεώργιος Κατσιφάρας.

"ΠΟΝΟΨΥΧΟΣ ΑΓΙΟΣ" Διήγημα του Γιώργου Σακκά 1933

 

ΠΟΝΟΨΥΧΟΣ ΑΓΙΟΣ

Είχαν περάσει πια τα Νικολοβάρβαρα. Τα πρώτα χιόνια είχαν καθίσει ,σκύγια μπαμπακερή στην Όχη και τα Χριστούγεννα πλάκωναν γρήγορα.

Ο Κώστας ο Μουρίκης κίνησε για την χώρα σκεφτικός. Τοίμασε το ταγάρι του. Πέταξε λίγες ελιές μέσα τυλιγμένες με κάτι παληοκούρελλα κι’ ένα κομμάτι ψωμί κριθαρένιο , πήτα της γωνιάς, Τώρριξε αναρριχτά στον ώμο και πήρε τη ματσούκα του.

Πέρασε όλο το δρόμο χωρίς να συναντήση κανέναν. Όλοι είχαν πάει στις λιγοστές δουλειές τους η είχαν χωθεί στα σπίτια τους. Το τζάκι ήταν μια η μόνη τους έγνοια τώρα το Δεκέμβρη. Πολλοί είχαν τοιμάσει και τα χοιρινά τους νωρίς νωρίς. Η τσίκνα έβγαινε πνιχτή και κόρωνε  πολύ μακρυά τη μύτη του διαβάτη. Καθόταν ύστερα κόμπος στο λαιμό η αφιλότιμη.

Ο Κώστας ο Μουρίκης δεν πρόσεχε διόλου σ’ αυτό. Τραβούσε για τη χώρα περνώντας καλντρείμια του χωριού του με το κεφάλι προς τη γη και το πηγούνι κολλημένο σχεδόν στο στήθος. Λες και ήταν όμοιος ο Τελώνης ο Αμαρτωλός.

Αμαρτίες βέβαια θε νάχε για να τυραννιέται έτσι σε τούτη τη παλιοζωή. Αμαρτίες απ τους παπούδες του. Έτσι πρώτη φορά αυτός, χρόνια τώρα, έφτανε στην κατάσταση τούτη που βρισκόταν, να έμενε έτσι ρέστος δίχως φράγκο τσακιστό στην τσέπη. Νάταν για τον εαυτό του? Λεφτό δεν έδινε. Τα παιδιά του! Τα έρημα τα παιδιά του συλλογιζότανε!

Ο μήνας είχε έντεκα. Ξωμέρωνε την άλλη μέρα μικρογιορτή. Πίσω της ακολουθούσανε οι χοντρογιορτάδες. Ο Μουρίκης ψωμάκι στην τάβλα ούτε ψίχουλο δεν είχε. Και το γύρευαν τόσο πολύ τα’ αφιλότιμα τα μικρόπαιδα. Αμ’ παιδιά δεν είναι? Και τι μ΄αυτό? Μόνο αυτά θέλανε να φάνε? Αμ’ εκείνος? Δεν ήταν άνθρωπος? Μήπως κι’ αυτός δεν ήθελε να ζήσει?

Και βάδιζε σκεπτικός στο καλντερίμι του δρόμου..

-Νάβρισκα, νάβρισκα θέε μου , τι καλά! Μουρμούριζε.

Τι νάβρισκε? Λεφτά> Όχι λεφτά. Βερεσέ. Βερεσέ στης χώρας τα μαγαζιά. Να πάρη έτσι λίγο σιτάλευρο να κάνη πήτα για τα παιδιά. Να φάνε τα γρουσούζικα. Δεν θα το πλήρωνε? Αμ’ τι δα? Έτσι θα τα’αφηνε? Σαν θα δούλευε θα το ξεπλήρωνε. Αλλά? Δεν ήταν δουλευτής εκείνος?

Κοτζάμ άντρας, θεριωμένο κυπαρίσσι, με χέρια δυνατά ατσαλόνευρα. Βούιζε η γη σαν βύθιζε στα σπλάχνα της το τσαπί του. Πρώτος και καλλίτερος παντού. Στ’ αμπέλια , στα χωριάφια. Αμ ‘ελαντε…που δουλειά η αφιλότιμη… Κι’ αν έβρισκε δω και κει κανένα μεροκάματο που να δη χαίρι και προκοπή. Σαράντα ψωροδραχμές. Και κείνες κουτσουρεμένες. Τι να τις πρωτοκάνεις? Φαί, τσιγάρα, ρούχα, χρέος, κομπόδεμα? Τι, τι να τις πρωτοκάνεις?

Κι’ ο Κώστας ο Μουρίκης βάδιζε και σκεφτότανε.

-Τι διάβολο να τις πρωτοκάνεις? Μπα, δεν βαριέσαι..Καλές είναι κι’ αυτές μα πούνε? Που βρέθηκε  η δουλειά για να τις πάρεις? Αν είχα σαράντα ψωροδραχμές, αγόραζα λίγο σιτάλευρο. Κι’ είχε ο καιρός… Αν αυτός ο καιρός…ο διαβολόκαιρος.. Πήρε κόσμο στο λαιμό του . Έπνιξε τους εξηντάρηδες. Κερατόκαιρος π ‘ανάθεμα τον. Νάβρισκα ..νάβρισκα κανένανε, μουρμούριζε…Θ ‘ αγόραζα ψωμάκι για τα μικρόπαιδα.

Και πάλι τα παιδιά του ήρθανε στο νου. Πέρασε όλη η κουρελαρία του σπιτιού από μπροστά στα μάτια του. Νάτα! Τάβλεπε μπροστά του όλα να περνούν. Με τα λερωμένα πόδια, τα μιξασμένα απανώχειλα τα λιγδιάρικα μάγουλα..Έμοιαζαν μήλα ροδοκόκκινα που κυλίστηκαν στη λάσπη. Και η γυναίκα του, κι’ αυτή διάβηκε μπροστά του..Λερή…αχτένιστη, κοκομοιριασμένη.Ξεστηθιασμένη βύζαινε το μωρό, κρατώντας το νερουλιασμένο βυζί της στο στόμα του. Σιγοτακάπινε κείνο γουλιές γουλιές το γάλα και πιπίλιζε τη ρόγα.

Τα πρώτα σπίτια φάνηκαν στην άκρη του δρόμου. Του Κώστα η καρδιά χτύπησε πιο δυνατά τώρα…

-Τάχα θα βρώ …διαλογιζότανε..

Και πήρε το πρώτο σοκκάκι που το έβγαλε καρφί στα Εβραίικα.. Μπήκα στο πρώτο και στο δεύτερο μαγαζί. Κανένας δεν του μίλησε. Στάθηκε λογάκι στην πόρτα κι’ ‘ερριχνε και στύλωνε τα μάτια στον  έμπορα που καθόταν στον παιζαχτά σαν το μπολιάρικο σκυλί. Σαν να ζητούσε κανένα κόκκαλο να γλύφη.

Όλοι τον διώξανε. Και κείνος έφυγε. Γκιχ δεν έβγαλε. Μπήκε και στο τελευταίο μαγαζί. Χρόνια τώρα δούλευε τον αφεντικό του. Τον γνώριζε καλά.

-Καλημέρα κυρ- Δημήτρη.

-Καλή σου μέρα.

-Λίγο αλεύρι για τα παιδιά. Να φάνε….

- Έχεις λεφτά?

- Σαν δεν έχω τι? Θα στο τα δώσω όποτε βγάλω.

-Χμ..! Και γω.? Που νάβρω και γω τα’ αλεύρι για βερεσέ?

-Ψυχικό θα κάνεις κυρ- Δημήτρη.

-Δε βαριέσαι…Ψυχικό οι παπάδες κάνουνε.

-Να σου δουλέψω μεροκάματο..

-Ουυου…ώσπου να ρθει η Άνοιξις…Κάτσε γύρευε… Τώρα θέλουμε λεφτά..Ως τότε..

- Σιχτίρ κερατάδες και τα λεφτά σας..!

Και τα μάτια του βούρκωσαν. Τα στήθια του φούσκωσαν και μέσα σιγόβραζε ο θυμός.

Ας πεθάνουμε κι’ εμείς..ας πεθάνουμε… Κερατάδες.. Δεν πιστεύετε  την φτωχολογιά..δεν την πιστεύετε..Καλά…Μα θα σας δείξει μια μέρα κείνος!

Κι΄έδειξε με το δάχτυλο χηλά στον ουρανό. Τράβηξε πάλι τον ίδιο δρόμο για το χωριό. Το τράστο του ήταν άδειο. Ήθελε να φύγει, να φύγει..Να μη βλέπει την πολιτεία. Του ρχόταν να φωνάξει να πνίξει κανένα κοιλαρά έμπορο.

Καθώς βάδιζε σιγομουρμούριζε..

-Να πεθάνουνε…να πεθάνουνε κι’ αυτά. Όπως και γω..Τι τα θέλω? Να πεθάνουνε μικρά..Ν’ αγιάσουνε ..αγγελούδια να γένουνε…να μη πεδευτούν μεγάλοι..σαν και μας. Αμ΄τι δα? Σαν θα μεγαλώσουνε κι’ αυτά δουλευτήδες αυτουνών δε θα να γίνουν? Στα παιδιά τους δε θε να δουλέψουνε? Γιατί? Γιατί να ζήσουμε τα κακόμοιρα για γίνουνε είλωτες? Τα μούλικα..Να μεγαλώσουν αυτά τα ασθενιάρικα..να δουλέψουνε όπως κι’ εμείς….Αμέ..! Τα δικά μου? Να πεθάνουν τώρα δα τα φτωχά…Σαν δεν τα ταίζουνε?

Και βάδιζε σκυφτός πιότερο..Κι’ όλο σκεφτότανε και όλο  θύμωνε. Τα στήθια του φούσκωσαν από θυμό και αγανάχτηση. Το βήμα του τώκανε γοργό και νευρικό. Και όλο πιο γρήγορα. Και παραλόγιαζε όσο σίμωνε στο χωριό. ..Να τώρα έτρεχε… Ήθελε γρήγορα να φτάση σπίτι του να δη τα παιδιά του πεθαμένα όλα χάμω, λιάστρα στην ψάθα. Την έβλεπε την κουρελαρία να διαβαίνη  μπρος του. Ν’ απλώνη τα λιγδιάρικα χέρια προς το μέρους του και να φωνάζουνε…ψωμί…ψωμί… Το κεφάλι του βάραινε..Τα μηνίγγια του βούιζαν και τα μάτια του θάμπωναν.

Κάθησε να ξεκουραστή. Ένα ποταμάκι έτρεχε εκεί κοντά. Στήριξε το κεφάλι του στα παλαμόχερα  και ρούφηξε δυο τρεις φορές αέρα καθαρό.

Ένας γεροντάκος πέρασε τότε από κει.

-Γειά σου παππού. Του φώναξε ο Μουρίκης.

-Γεια νάχης..Κουράστηκες συ παλληκάρι μου?

-Ε..τι να κάνω.. Απ’ τη  χώρα βλέπεις..

-Τι νέα?

-Καλά και μαύρα γέροντα..

Ο γέρος στάθηκε..

-Και γιατί μωρέ παιδάκι μου? Τι έχεις?

-Αμ΄τι νάχω παππού.? Ψωμί δεν έχω..Λεφτά δεν έχω..Τα παιδιά φωνάζουνε..

-Μπα..Και δεν ζητάς να σου δώσουν?

-Δίνουν? Ούτε τα’ αγγέλου τους νερό…

-Βρε τι λες? Και δε θέλουνε αυτοί να ζήσετε και σεις?

-Έλα ντε. Πέστα και συ..Τους άτιμους…!

-Μη βρίζεις παιδί μου..Κάτι και για σένα θα βρεθή…

Ο Κώστας κούνησε το κεφάλι .

-        Τι να βρεθή εδώ αφού δεν βρέθηκε στην χώρα γέρο?

-        Ένα φιδάκι διάβηκε από κει κοντά. Ξεχασμένο σερνόταν με την κοιλιά για να κρυφτή στους διπλανούς τοίχους.

-        -Πιάσε αυτό..του φώναξε ο γέρος.

-        -Παραλόγιασες? Του είπε ο Κώστας/

-        -Βρε πιάστο, μη φοβάσαι και θα δεις.

-        Ο Κώστας δοκίμασε..Το φίδι σερνόταν αργά αργά στης χειμωνιάς το κρύο ναρκωμένο. Σαν ο Κώστας το άγγιξε με τα δάχτυλα του μαζεύτηκε και μια κουλούρα μάλαμα γίνηκε.

-        -Χριστός και Παναγιά! Φώναξε.Τ’ είσαι συ γέροντα!?

-        -Μη σε νοιάζει , του αποκρίθηκε αυτός.Κάνε μονάχα αυτό που θα σου πω. Βάλτο αμανάτι στον έμπορο και πάρε ότι θες. Σαν θα δουλέψης το παίρνεις πάλι και τ’ αφήνεις εδώ.

-        Και ξαφανίστηκε από μπροστά του.

 Άγιος η διάβολος κι΄αν είσαι σ’ ευχαριστώ. Του είπε ο Κώστας ο Μουρίκης.

Και γύρισε ξανά στην Χώρα. Πήρε αλεύρι μπόλικο και ρούχα για τα παιδιά. Πέρασε τις χοντρογιορτές, Θεού χαρά.

Ήρθε η Άνοιξη κι’  άρχισαν πάλι οι δουλειές. Με την οικονομία του έβαλε στην πάντα τα λεφτά. Και όπως τούχε πει ο γέροντας πήγε μια μέρα στον έμπορα κάτω στην χώρα.

-        Πάρ’ τα λεφτά και δος μου το μάλαμα.

-        -Ποιο μάλαμα? Καμώθηκε ο έμπορας.

-        Το μάλαμα που σου αμανάτιασα το χειμώνα.

-        -Άντε Χριστιανέ μου στο καλό.

-        -Βρε τι λες?

-        -Κείνο που σου λέω εγώ…Δεν  ξέρω τίποτα.  

Τι να κάνει ο Μαυρίκης? Τον δρόμο πήρε πάλι για το χωριό. Ήταν και τώρα σκεφτικός. Είχε σκυμμένο το κεφάλι και το πηγούνι ακουμπούσε σχεδόν στο στέρνο. Σαν τον αμαρτωλό Τελώνη.

Εκεί στον δρόμο κοντά στο ποταμάκι νάσου πάλι ο γέροντας.

-        Τι γίνηκες βρε αδελφέ?

-        -Τι να γενώ? Στον έμπορα ήμουνα.

-        -Λοιπόν?

-        Δεν ξέρει τίποτα. Δεν δίνει πίσω το μάλαμα.

-        -Καλά…! Του είπε πάλι ο γέροντας. Πήγαινε στ σπίτι σου και θάρθη αυτός γυρεύοντας.

-        Και πήγε πραγματικά ο έμπορας ο διαβολόψυχος  γυρεύοντας τον Κώστα τον Μαυρίκη. Πήγε ν’ ανοίξη την κασσέλα του, το μάλαμα να θαυμάξη κι’ αμέσως τρόμαξε. Φίδι πελώριο παράστεκε κει μέσα, όχεντρα φαρμακερή.

-        Τον Κώστα το Μουρίκη φώναξε τότε να πάρη το τρισκατάρατο. Ούτε λεφτά ήθελε ούτε διάφορο.

-        Κι΄ο Κώστας  ξεκίνησε πάλι για την χώρα. Δεν ήταν τούτη τη φορά όπως τις άλλες. Χαμογελούσε πονηρά. Και σαν στον έμπορα έφτασε το φίδι πάλι έπιασε και κείνο πάλι μάλαμα γίνηκε. Το τσέπωσε κι΄έφυγε. Στη ξώπορτα του φώναξε.

-        -Φίδια φαρμακερά γίνονται οι κόποι σας , οι άφτουροι και σας τρώνε..

-        Και καθώς τούχε πη ο γέροντας , στο ίδιο μέρος που το είχε πρωτοπιάση πήγε και τάφησε. Φίδι σερνάμενο γένηκε πάλι το σερπετό που έφευγε μουδιασμένο στο κρύο της χειμωνιάς. Ήταν ένδεκα του Δεκέμβρη, η ίδια μέρα που το είχε ξαναπιάσει. Και θυμήθηκε πάλι το γέροντα και την μικρογιορτή που ξημέρωνε.

Ο Νίκος Οικονομίδης στην εκδήλωση του Χορευτικού Καρύστου στις 6 Ιουλίου!

 

Διαμαρτυρία της Κοινότητας Καρύστου προς το Υπουργείο Ναυτιλίας

 

πηγή Notiosevoikos.blogspot.com

Επιστολή - Διαμαρτυρία του Πρόεδρου της Δημοτικής Κοινότητας Καρύστου Βαγγέλη Σπύρου προς το Υπουργείο Ναυτιλίας

Η διαμαρτυρία της Κοινότητας Καρύστου προς το Υπουργείο Ναυτιλίας που στάλθηκε 27/05/2025 και την οποία υποστήριξε ο δήμαρχος Καρύστου με νέα του επιστολή πριν μερικές ημέρες!

Κάποιοι προσπαθούν με κάθε τρόπο, ειδικά με την κωλυσιεργια της επέκτασης του λιμένα Καρύστου, να αποκλείσουν την Καρύστο από την ισορροπη ανάπτυξη της ακτοπλοΐας!

Σήμερα 17/6 ακόμα περιμένουμε συνάντηση στο υπουργείο.

Η συνάντηση που είχε προγραμματιστεί για την περασμένη Πέμπτη ακυρώθηκε από πλευράς υπουργείου.

Όπως έχω δηλώσει πολλάκις, το θέμα της επέκτασης του λιμένα και η μη σύνδεση της Καρύστου με τις Κυκλάδες είναι 'κόκκινη γραμμή' για εμένα, από την στιγμή που την θέλει η συντριπτική πλειοψηφία του Καρυστινου Λαού!

Η ανάπτυξη δια θαλάσσης δεν πρέπει να είναι μονόπλευρη!

'Βρέχει' εκατομμύρια παντού γύρω γύρω.....

Νησιωτικό γλέντι από την Κομματική Οργάνωση Καρύστου του ΚΚΕ στο Γενικό Λύκειο Καρύστου

Νησιωτικό γλέντι από την Κομματική Οργάνωση Καρύστου του ΚΚΕ το Γενικό Λύκειο Καρύστου

Παρασκευή 11 Ιούλη - Έναρξη 22:00 -  Γενικό Λύκειο Καρύστου

Με τον Nikos Fakaros και τους Musicaroi

Συμμετέχουν:

Νίκος Φάκαρος, βιολί, τσαμπούνα

Δημήτρης Ρέντας, μπουζούκι, λαούτο, τραγούδι

Δημήτρης Μωραΐτης, μπάσο, κιθάρα, τραγούδι

Αποστόλης Κυπραίος, κρουστά

Μαρία Καραγκιόζη, τραγούδι