Αλλαγή πορείας στον κόσμο.

Στην επίσκεψη του Ζελένσκι στον Λευκό Οίκο ένας δημοσιογράφος ρώτησε-επέπληξε τον Ζελένσκι για την εμφάνιση του λέγοντας του ότι δείχνει μεγάλη ασέβεια επειδή δεν φορά κουστούμι.

Ο Ζελένσκι απάντησε ότι θα φορέσει όταν τελειώσει ο πόλεμος. 

Σε μας μια πιο κακόμοιρη αναλογία, ο Τσίπρας έλεγε ότι θα φορέσει γραβάτα όταν τελειώσουμε με τα μνημόνια. Μας έφερε και άλλα και πάλι γραβάτα δεν φόρεσε. 

Σε πολλές περιπτώσεις πολέμου οι αρχηγοί επισκέπτονται τον Λευκό Οίκο ντυμένοι όπως ο κόσμος που αντιπροσωπεύουν για να μεταφέρουν το μήνυμα της κατάστασης που βρίσκεται η χώρα.

Ο Τζώτσιλ επισκέφθηκε τον Λευκό Οίκο σε καιρό πολέμου με την φόρμα της αεροπορίας, ο Γκάντι κατέβηκε από το πλοίο όταν έφτασε στην Ινδία από την Αφρική με τα ρούχα της κατώτερης κάστας και συνέχισε ακόμα πιο ταπεινά μέχρις τέλους. 

Έχουμε διαβάσει τα χίλια άσχημα για τον Ζελένσκι και μπορεί όντως να είναι ένας στυγερός δικτάτορας, αλλά δεν καταλαβαίνω το γιατί η λύση να παραδοθεί σε έναν άλλον επίσης στυγερό δικτάτορα είναι η λύση. Το θέμα όμως είναι πάντα ο πλούτος του κάθε κράτους και όλα τα άλλα είναι μια σαλτσούλα όπως φαίνεται.

Εμείς είμαστε απλοί άνθρωποι χωρίς να ξέρουμε το τι συμβαίνει στο παρασκήνιο αλλά δεν σταματάμε να είμαστε και σκεπτόμενα όντα που ανησυχούμε για το μέλλον βλέποντας ανθρώπους στα όρια της παραφροσύνης να εξουσιάζουν τον κόσμο.

Ογδόντα χρόνια ειρήνης και διπλωματίας πετάχτηκαν στα σκουπίδια ίσως από την αδυναμία του Ζελένσκι να ελιχθεί πιο διπλωματικά για να κερδίσει χρόνο στις συνομιλίες και να βρει τρόπο για να πάρει τις εγγυήσεις που χρειάζεται η χώρα του. Ίσως να ήταν σχεδιασμένο από τον Τράμπ για άλλους λόγους , και αυτό είναι κάτι που δεν θα το μάθουμε ίσως ποτέ.

Το θέμα είναι ότι ο παραδοσιακός ισχυρός σύμμαχος δηλώνει ότι είναι εχθρός μας και έχει αγκαλιάσει ότι μέχρι χτες ήταν αντίπαλοι της χώρας του.

Ο Τραμπ παραβλέπει ότι η ισχυρή παρουσία του στρατού της Αμερικής στην Ευρώπη και κυρίως στην Γερμανία ήταν απόφαση της ίδιας της Αμερικής και των Ευρωπαίων για να μην έχει την ευκαιρία η Γερμανία να κάνει έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο.

Η Ελλάδα μας είναι μια μικρή χώρα με πληθυσμό μόλις με μιας πόλης άλλων κρατών και χρειαζόμαστε ισχυρούς συμμάχους. Δεν έχουμε άλλη λύση από το να συμμετάσχουμε σε έναν μεγάλο και όσο πιο δυνατόν Ευρωπαικό συνασπισμό, μιας και παρά τις διαφορές, μοιραζόμαστε κοινή γη, κοινές αξίες και τρόπο σκέψης.

Η Ευρώπη κατάφερε και ξεπέρασε πολλά, μοιράστηκε πολλά και παρά τα όσα αρνητικά έχουμε υποστεί καλό θα είναι να θυμόμαστε και τα οφέλη που έχουμε αποκομίσει.

 Ο Ρήγας Βελενιστλής (Φεραίος), είχε όνειρο να ενωθούν όλα τα Βαλκάνια σε έναν ενιαίο χώρο μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αλλά νίκησε η τάση των εθνικών χωρών. 

Από τότε όμως ο κόσμος ήρθε πιο κοντά, και αν ο πλανήτης πια είναι μια γειτονιά, η Ευρώπη είναι το σπίτι μας και αντί να θέλουμε να κλειστούμε στο "δωμάτιο μας", ας προσπαθήσουμε να διορθώσουμε τα λάθη και να κάνουμε μια γερή " ανακαίνηση".

Ο κόσμος αλλάζει και αυτές οι μέρες είναι από αυτές που καταγράφονται στα βιβλία. 

Το μέλλον αν μη τι άλλο, θα έχει πολύ ενδιαφέρον.

 

Τα εθνικά κράτη άρχισαν να αναδύονται κυρίως από τον 17ο αιώνα και μετά, αλλά η εδραίωσή τους ως η κυρίαρχη μορφή πολιτικής οργάνωσης έγινε τον 19ο και 20ό αιώνα.

Βασικά στάδια της εμφάνισης των εθνικών κρατών:

1. Ειρήνη της Βεστφαλίας (1648):

   • Θεμελίωσε την έννοια της κυριαρχίας και της ανεξαρτησίας των κρατών.
   • Σηματοδότησε το τέλος των θρησκευτικών πολέμων στην Ευρώπη και ενίσχυσε τα πρώτα εθνικά κράτη, όπως η Γαλλία και η Αγγλία.

2. Διαφωτισμός και Αμερικανική-Γαλλική Επανάσταση (18ος αιώνας):

   • Ανέπτυξαν τις ιδέες του έθνους, της λαϊκής κυριαρχίας και του εθνικισμού.
   • Το μοντέλο του κράτους-έθνους ενισχύθηκε μέσω της επανάστασης στη Γαλλία (1789) και της ίδρυσης των ΗΠΑ (1776).

3. Εθνικιστικά κινήματα και Ενοποιήσεις (19ος αιώνας):

   • Ενοποίηση της Ιταλίας (1861) και της Γερμανίας (1871).
   • Εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες, όπως η Ελληνική Επανάσταση (1821) που οδήγησε στη δημιουργία του ελληνικού κράτους το 1830.

4. Διάλυση Αυτοκρατοριών και Δημιουργία Εθνικών Κρατών (20ός αιώνας):

   • Μετά τον Α’ και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο διαλύθηκαν αυτοκρατορίες (Αυστροουγγρική, Οθωμανική κ.ά.), και δημιουργήθηκαν νέα κράτη.
   • Μεταποικιακή περίοδος (1945-1975): Πολλές χώρες στην Αφρική και την Ασία έγιναν ανεξάρτητα εθνικά κράτη.

Συνολικά, η ιδέα του εθνικού κράτους συνδέεται με τον εθνικισμό και την έννοια του έθνους ως κοινότητας με κοινή γλώσσα, πολιτισμό και ιστορία. Σήμερα, τα περισσότερα κράτη στον κόσμο ακολουθούν το μοντέλο του εθνικού κράτους, αν και υπάρχουν και πολυεθνοτικά κράτη.