Με την δολοφονία του Charls Kirk ο διχασμός στην Αμερικάνικη κοινωνία μεγαλώνει ακόμα πιο πολύ και ακόμα πιο γρήγορα. Στις 14 Ιουνίου 2025, στην Μινεσότα των ΗΠΑ, δολοφονείται ένα ζευγάρι Δημοκρατικών, χωρίς να κυμματίσουν μεσίστιες οι σημαίες...
Η δολοφονία του Charls Kirk δημιουργεί πολλές σκέψεις μετά την χρήση του γεγονότος για προπαγάνδα υπερ των υπερ δεξιών θέσεων. Εμείς δεν έχουμε παρά να σκεφτόμαστε ,και σε αυτή την εποχή που όλοι ξέρουμε πια ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται στην πολιτική, να αμφισβητούμε ότι ακούμε σαν είδηση. Γιατί, όπως συνηθίσουμε να λέμε, Ότι δεν είδες με τα μάτια σου και δεν άκουσες με τα αυτιά σου, δεν μπορείς να είσαι σίγουρος /η ότι έτσι είναι.
Παρόλα αυτά, αν θέλετε διαβάστε τα πάρα κάτω στοιχεία που δείχνουν ότι οι δολοφονίες και οι τρομοκρατικές ενέργειες χρησιμοποιούνται για τον διχασμό της κοινωνίας και την επιβολή σκληρών φασιστικών πολιτικών.
🕒 Βασικά γεγονότα
-
Η Melissa Hortman, μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος και πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Πολιτείας της Μινεσότα, κι ο σύζυγός της Mark Hortman, δολοφονήθηκαν στο σπίτι τους στο Brooklyn Park. ABC+5PBS+5euronews+5
-
Την ίδια νύχτα, ο κρατικός γερουσιαστής John Hoffman (Democrat) και η γυναίκα του, Yvette, τραυματίστηκαν σοβαρά από σφαίρες στο σπίτι τους στην περιοχή Champlin. PBS+2euronews+2
-
Το περιστατικό χαρακτηρίστηκε ως πολιτικά στοχευμένη / πολιτική δολοφονία από τις αρχές. ABC+4PBS+4euronews+4
🔍 Πληροφορίες για τον ύποπτο και τη σύλληψη
-
Ο ύποπτος είναι Vance Luther Boelter, 57 ετών. NBC4 Washington+3PBS+3Malay Mail+3
-
Φορούσε στολή «αστυνομικού / επιτήδειου» και χρησιμοποίησε ένα αυτοκίνητο που έμοιαζε με περιπολικό. dw.com+3NBC4 Washington+3The Washington Post+3
-
Είχε π.χ. στη διάθεσή του λίστες με πολιτικούς στόχους και διευθύνσεις, όπλα, και άλλα εφόδια. ABC+2NBC4 Washington+2
-
Συνελήφθη μετά από ανθρωποκυνηγητό, με τις αρχές να το αποκαλούν «το μεγαλύτερο ανθρωποκυνηγητό στην ιστορία της Μινεσότα». Malay Mail+2https://www.wafb.com+2
⚖️ Νομικές ενέργειες / Ανάκριση
-
Ο Boelter αντιμετωπίζει ομοσπονδιακές κατηγορίες για φόνο, προσπάθεια φόνου, χρήση πυροβόλου όπλου, καθώς και κατηγορίες για stalking κ.ά. https://www.wafb.com+3NBC4 Washington+3Financial Times+3
-
Μπορεί να αντιμετωπίσει και ποινή θανάτου σε περίπτωση καταδίκης για ομοσπονδιακά εγκλήματα. Financial Times+1
Η σφαγή της Πιάτσα Φοντάνα (Milano, 12 Δεκεμβρίου 1969) ήταν μια από τις πιο καθοριστικές τρομοκρατικές ενέργειες στη σύγχρονη ιστορία της Ιταλίας και συχνά θεωρείται η αρχή της λεγόμενης «στρατηγικής της έντασης».
🔹 Τι έγινε:
-
Στις 16:37, μια ισχυρή βόμβα εξερράγη στην Banca Nazionale dell’Agricoltura στην Πιάτσα Φοντάνα (κοντά στη Σκάλα του Μιλάνου).
-
Σκοτώθηκαν 17 άνθρωποι και τραυματίστηκαν πάνω από 80.
-
Την ίδια μέρα βρέθηκαν ή εξερράγησαν άλλες βόμβες σε Ρώμη και Μιλάνο.
🔹 Γιατί έγινε / ποιο ήταν το κίνητρο:
-
Επίσημα παρουσιάστηκε αρχικά ως επίθεση αναρχικών. Συνελήφθησαν πολλοί αναρχικοί, ανάμεσά τους και ο σιδηροδρομικός Τζουζέπε Πινέλι, ο οποίος βρέθηκε νεκρός πέφτοντας από το παράθυρο της αστυνομίας, γεγονός που γέννησε θρύλους και διαμαρτυρίες (π.χ. το θεατρικό Accidental Death of an Anarchist του Ντάριο Φο).
-
Ωστόσο, αργότερα αποκαλύφθηκε ότι την ευθύνη είχαν νεοφασιστικές οργανώσεις όπως η Ordine Nuovo, με την κάλυψη τμημάτων των μυστικών υπηρεσιών.
-
Στόχος ήταν να αποδοθεί η ευθύνη στην αριστερά, ώστε να καλλιεργηθεί φόβος στον πληθυσμό και να δικαιολογηθεί αυστηρότερη κρατική καταστολή.
🔹 Σημασία:
Η βομβιστική επίθεση της Πιάτσα Φοντάνα θεωρείται το ξεκίνημα των «χρόνων του μολυβιού» (anni di piombo) στην Ιταλία, μιας περιόδου γεμάτης βία, τρομοκρατία και συγκρούσεις ανάμεσα στην άκρα δεξιά και την άκρα αριστερά, με βαθιά ανάμειξη κρατικών μηχανισμών.
Η σφαγή της Πιάτσα Φοντάνα και τα επακόλουθα γεγονότα:
📅 Χρονολόγιο
12 Δεκεμβρίου 1969 – Ημέρα της σφαγής
-
Έκρηξη στη Banca Nazionale dell’Agricoltura στην Πιάτσα Φοντάνα, Μιλάνο.
-
17 νεκροί, 88 τραυματίες.
-
Άλλες 4 βόμβες τοποθετούνται σε Ρώμη και Μιλάνο (τρεις εξερράγησαν, μία εξουδετερώθηκε).
13–15 Δεκεμβρίου 1969
-
Η αστυνομία κατηγορεί αναρχικούς.
-
Συλλαμβάνονται δεκάδες, ανάμεσά τους ο σιδηροδρομικός Τζουζέπε Πινέλι.
15 Δεκεμβρίου 1969
-
Ο Πινέλι «πέφτει» από το παράθυρο του 4ου ορόφου της αστυνομίας του Μιλάνου.
-
Ο θάνατός του θεωρείται ύποπτος· η αστυνομία μιλά για αυτοκτονία, αλλά η κοινή γνώμη πιστεύει πως δολοφονήθηκε.
1972–1974
-
Ερευνώνται αναρχικοί όπως ο Πιέτρο Βαλπρέντα, αλλά τα στοιχεία είναι αδύναμα.
-
Σταδιακά η προσοχή στρέφεται σε νεοφασιστικές οργανώσεις (Ordine Nuovo).
Τέλη δεκαετίας 1970 – δεκαετία 1980
-
Ανακαλύπτονται διασυνδέσεις νεοφασιστών με τις μυστικές υπηρεσίες (SID).
-
Βγαίνει στο φως η θεωρία της «στρατηγικής της έντασης»: βομβιστικές επιθέσεις από την άκρα δεξιά για να ενοχοποιηθεί η αριστερά και να αυξηθεί η κρατική καταστολή.
1980s–2000s
-
Διάφορες δίκες, αθωώσεις και ανατροπές.
-
Ο φασίστας Φράνκο Φρεντα και άλλοι κατηγορούνται, αλλά λόγω καθυστερήσεων και νομικών κενών μένουν ατιμώρητοι.
2005
-
Επίσημα πλέον η ιταλική δικαιοσύνη αναγνωρίζει ότι η σφαγή οργανώθηκε από νεοφασίστες της Ordine Nuovo.
-
Κανείς, ωστόσο, δεν εκτίει ποινή για το μακελειό, αφού τα εγκλήματα είχαν παραγραφεί ή οι κατηγορούμενοι είχαν ήδη απαλλαγεί.
🔎 Συμπέρασμα
Η σφαγή της Πιάτσα Φοντάνα ήταν ορόσημο:
-
Σηματοδότησε την αρχή των Anni di Piombo (Χρόνια του Μολυβιού).
-
Αποκάλυψε τον ρόλο του κράτους και των μυστικών υπηρεσιών στην «προβοκάτσια» για να ελεγχθεί το πολιτικό κλίμα.
-
Έμεινε στην ιστορία ως «μαύρη τρομοκρατία» (terrorismo nero), δηλαδή η δεξιάς προέλευσης τρομοκρατία στην Ιταλία.
Στημένες / κρατικές δολοφονίες για πολιτικούς σκοπούς — σύντομη επισκόπηση
Τι εννοούμε
Με «στημένες» ή «κρατικές»/«πολιτικές» δολοφονίες εννοούμε πράξεις όπου κράτος, μυστικές υπηρεσίες ή οργανωμένα παρακλάδια τους — συχνά σε συνεργασία με μισθοφόρους ή δίκτυα — δολοφονούν ή παραγγέλνουν τη δολοφονία αντιπάλων, αντιφρονούντων, πληροφοριοδοτών ή πολιτικών εχθρών. Μερικές φορές πρόκειται για «false flag» ενέργειες (παραπλάνηση για να δείξουν πως φταίει κάποιος άλλος)· άλλες φορές για στοχευμένες «wet jobs» (δολοφονίες εξ αιτίας πολιτικής αντιπαλότητας).
Κύριες κατηγορίες / μέθοδοι
-
Άμεσες δολοφονίες / εκτελέσεις με εκτελεστές ή πληρωμένους δολοφόνους. The Guardian
-
Δηλητηριάσεις / τοξικά (π.χ. ραδιενεργά ισότοπα, νευροτοξικά) — χαρακτηριστικά παραδείγματα: Litvinenko (πολώνιο), Skripal / άλλες υποψίες Novichok, Navalny. The Guardian+1
-
«Εξαφανίσεις» και αγνοήσεις — κράτη με γραμμές θανάτου και μυστικές φυλακές. Human Rights Watch
-
Βόμβες / σαμποτάζ (π.χ. τοποθετημένες βόμβες σε αυτοκίνητα) — συχνά για εξόντωση εξόριστων ή αντιπάλων εκτός επικράτειας. Βικιπαίδεια
-
False flag / προτεινόμενες επιχειρήσεις όπου σχεδιάστηκε να παρουσιαστεί η επίθεση ως έργο τρίτου για πολιτικό όφελος (κάποιες προτάσεις προτάθηκαν αλλά δεν υλοποιήθηκαν). Βικιπαίδεια
Σημαντικά / χαρακτηριστικά παραδείγματα (σύντομα)
-
Operation Condor (Νότια Αμερική, 1970s–80s) — συντονισμένο δίκτυο μυστικών υπηρεσιών (Χιλή, Αργεντινή, Παραγουάη κ.ά.) που οργάνωνε καταδίωξη, απαγωγές, βασανιστήρια και δολοφονίες πολιτικών αντιπάλων, ακόμη και εκτός συνόρων. Human Rights Watch+1
-
Δολοφονία Orlando Letelier (Ουάσιγκτον, 1976) — απόπειρα/δολοφονία με βόμβα σε αυτοκίνητο σε αμερικανικό έδαφος, αποδοθέντα σε πράκτορες της χιλιανής DINA (πλαίσιο Condor). Βικιπαίδεια
-
Δηλητηριάσεις/δημόσιες υποθέσεις σε Ευρώπη — π.χ. Alexander Litvinenko (πολώνιο, Λονδίνο 2006) και οι Skripal (Novichok, Salisbury 2018) — υποθέσεις που συνδέθηκαν με μυστικές υπηρεσίες και προκάλεσαν διεθνείς αντιδράσεις. BBC Select+1
-
Georgi Markov (Λονδίνο, 1978) — κλασική υπόθεση «ομπρέλας/ pellet» με ρίσιν· θεωρείται έργο μυστικών υπηρεσιών της εποχής. The Guardian+1
-
Εκτελέσεις εξόριστων σε Ευρώπη (μοντέρνα παραδείγματα) — π.χ. η δολοφονία του Τσετσένου/Γεωργιανού Zelimkhan Khangoshvili στο Βερολίνο (2019), υπόθεση για την οποία γερμανικό δικαστήριο απέδωσε ευθύνες σε πράκτορα με σύνδεση σε ρωσικές υπηρεσίες. The Guardian+1
-
Προτάσεις false-flag που δεν υλοποιήθηκαν — όπως τα έγγραφα του Operation Northwoods (πρόταση ΗΠΑ, 1962) που συζητούσαν κατασκευασμένα περιστατικά/επιθέσεις για να δικαιολογηθούν ενέργειες. Βικιπαίδεια
Γιατί συμβαίνουν / κίνητρα
-
να εξαφανιστούν ηγετικές φωνές της αντιπολίτευσης ή πληροφοριοδότες
-
να τρομοκρατηθεί ή να αποδιοργανωθεί η αντιπολίτευση
-
να δημιουργηθεί πρόφαση για εσωτερικά/εξωτερικά μέτρα (π.χ. εκστρατείες, εισβολές) — σε κάποιες περιπτώσεις «false flag» σχεδιασμός.
(Οι παραπάνω αιτίες τεκμηριώνονται ανά περίπτωση από έρευνες, αποχαρακτηρισμένα έγγραφα και διεθνείς αναφορές.) Human Rights Watch+1
Νομικές/ηθικές επιπτώσεις και διεθνής απόκριση
Σε πολλές περιπτώσεις με σοβαρά αποδεικτικά στοιχεία τα κράτη έχουν επιβάλει διπλωματικές κυρώσεις, έχουν εκδιώξει διπλωμάτες, ή έχουν προχωρήσει σε διεθνή δικαστικά βήματα. Ταυτόχρονα, πολλές υποθέσεις μένουν ατιμώρητες λόγω μυστικότητας, καταστροφής εγγράφων ή κρατικής κάλυψης. Human Rights Watch+1
:Δοδολοφονίες που δεν στοχεύουν μόνο έναν πολιτικό αντίπαλο, αλλά οργανώνονται/εκτελούνται ώστε να προκαλέσουν διχασμό, χάος ή κλιμάκωση μέσα στην κοινωνία.
Αυτές οι πράξεις συχνά έχουν χαρακτηριστικά «τρομοκρατικής προβοκάτσιας» ή «στρατηγικής της έντασης».
Κεντρική ιδέα
Η στοχευμένη δολοφονία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως:
-
εργαλείο διχασμού: χτυπιέται ένα σύμβολο (πολιτικός, δημοσιογράφος, θρησκευτικός ηγέτης) ώστε να οξυνθούν οι διαχωριστικές γραμμές (δεξιά/αριστερά, θρησκευτικές/εθνοτικές κοινότητες, φιλοδυτικοί/φιλοανατολικοί κτλ.).
-
προβοκάτσια (false flag): η ενέργεια παρουσιάζεται σαν έργο ενός «εχθρού» για να ενισχυθούν φόβος, μίσος και καταστολή.
-
στρατηγική της έντασης: διαδοχικά χτυπήματα/δολοφονίες που αυξάνουν ανασφάλεια και σπρώχνουν την κοινωνία σε αυταρχικές «λύσεις».
Χαρακτηριστικά παραδείγματα διεθνώς
-
Ιταλία – “Στρατηγική της έντασης” (1969–1980s)
Σειρά από τρομοκρατικές ενέργειες, δολοφονίες και βομβιστικές επιθέσεις, κάποιες με συμμετοχή παρακρατικών και μυστικών υπηρεσιών. Στόχος: να ενοχοποιηθούν πολιτικές ομάδες (κυρίως αριστερές), να διχαστεί η κοινωνία και να δικαιολογηθεί αυταρχική καταστολή. -
Δολοφονία Rafik Hariri (Λίβανος, 2005)
Η έκρηξη που σκότωσε τον πρώην πρωθυπουργό κλόνισε βαθιά τη χώρα και οδήγησε σε μεγάλα κινήματα (Κέδρινη Επανάσταση) αλλά και σε όξυνση του διχασμού Σουνιτών–Σιιτών. Η υπόθεση ερευνήθηκε από ειδικό δικαστήριο του ΟΗΕ. -
Δολοφονία Γιτζάκ Ράμπιν (Ισραήλ, 1995)
Ο δολοφόνος, εθνικιστής Εβραίος, σκότωσε τον πρωθυπουργό που είχε υπογράψει τις συμφωνίες του Όσλο. Η ενέργεια όξυνε το διχασμό μέσα στο Ισραήλ ανάμεσα σε φιλειρηνικούς και σκληροπυρηνικούς, με τεράστιο αντίκτυπο στη διαδικασία ειρήνης. -
Δολοφονία Ανουάρ Σαντάτ (Αίγυπτος, 1981)
Ο Σαντάτ είχε υπογράψει ειρήνη με το Ισραήλ. Η δολοφονία του από ισλαμιστές εξτρεμιστές δημιούργησε πολωτικό κλίμα που επηρέασε την αιγυπτιακή κοινωνία για δεκαετίες. -
Εν ψυχρώ πολιτικές δολοφονίες στη Βόρεια Ιρλανδία (1960s–1990s)
Δολοφονίες πολιτικών, δημοσιογράφων ή απλών πολιτών συχνά είχαν στόχο να «ρίξουν λάδι στη φωτιά» στις συγκρούσεις καθολικών–προτεσταντών, ώστε να ενταθεί ο εμφύλιος χαρακτήρας της διαμάχης.
Επιπτώσεις
-
Οξύνουν τα κοινωνικά ρήγματα.
-
Δημιουργούν «μάρτυρες» και τροφοδοτούν κύκλους βίας/εκδίκησης.
-
Ενισχύουν ρητορικές μίσους.
-
Ανοίγουν το δρόμο για αυταρχικά μέτρα στο όνομα της «ασφάλειας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου