Βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Δημητρίου στον Άγιο Δημήτριο.

 Στην νοτιοδυτική πλευρά του χωριού, οι κάτοικοι μεταξύ του 13^ου και 14^ου αιώνα είχαν χτίσει έναν ναό, ο οποίος είναι αφιερωμένος στον Άγιο Δημήτριο. Από το όνομα του ναού αυτού, προήλθε και η ονομασία του χωριού.

          Ο ναός είναι του τύπου Α των κατά Α. Ορλάνδο σταυρεπίστεγων ναών, κτισμένος  με λιθάρια μετρίου μεγέθους από το τοπικό πέτρωμα και σκεπασμένος με μεγάλες σχιστολιθικές πλάκες καλής ποιότητας προερχόμενες από τα πετρώματα αυτού του είδους που βρίσκονται κοντά. Οι διαστάσεις του μνημείου, χωρίς την αψίδα του ιερού είναι σύμφωνα με τη δημοσίευση του μνημείου υπό του Χ.Δ. Φαράντου, 8,10 μ. Χ 4,40 μ. με μέγιστο ύψος περίπου 5 μέτρα. Οι τοίχοι έχουν πάχος 0,60 μ. το πλάτος των βασικών καμαρών είναι 3,20 μ. και εκείνο της εγκάρσιας καμάρας 1,90 μ.

         Στο εσωτερικό του ναού βρίσκεται ένα μεγάλο πέτρινο σκεύος σε σχήμα μπανιέρας το οποίο παλαιά χρησιμοποιήθηκε ως κολυμβήθρα. Πάλι όμως πληροφορούμεθα από τον καθηγητή Χ. Δ. Φαράντο ότι το σκεύος αυτό το χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι του χωριού για την παρασκευή της πορφύρας, του γνωστού χρώματος βαφής των αυτοκρατορικών υφασμάτων.