ΒΙΟΜΑΤΙΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΠΡΩΤΩΝ ΒΟΗΘΕΙΩΝ.

 

Ξεκινούν τα μαθήματα Σφυριχτής Γλώσσας στις 28 Ιουνίου στο προαύλιο του 2 Δημοτικού Σχολείου!

 Η Σφυριχτή Γλώσσα και οι παραδόσεις του χωριού Αντιά

https://antias-kafereas.blogspot.com/2025/06/blog-post_28.html?fbclid=IwY2xjawLNJjZleHRuA2FlbQIxMQBicmlkETBxOVpZZFVuVk9YTHM4WmpMAR68Zx1EckW6j4KZHYWd-IYuwLOMEQkAFiT_APJwVtkd80ofudyJb1zrspwYJw_aem_NeLrQbOT4VU6GnSrJIv2XA

Σάββατο 28 Ιουνίου 2025

Ξεκινούν τα Μαθήματα Σφυριχτής Γλώσσας του χωριού Αντιά για παιδιά!

Στις 30 Ιουνίου, 7 το απόγευμα, στο προαύλιο του 2ου Δημοτικού Σχολείου Καρύστου ξεκινούν τα Μαθήματα Σφυριχτής Γλώσσας του χωριού Αντιά για παιδιά.

Τα μαθήματα θα γίνονται καθημερινά, στις 7 το απόγευμα, μέχρι τις 10 Ιουλίου.

Τα μαθήματα θα παραδίδει ο Πρόεδρος του Συλλόγου Απανταχού Αντιωτών, Παναγιώτης Τζαναβάρης με την βοήθεια του Χέρμαν Μπούχερτ και του Παναγιώτη Μπουρνουσούζη.

Όσοι γονείς θα ήθελαν να δηλώσουν συμμετοχή για τα παιδιά τους μπορούν να επικοινωνήσουν στο τηλέφωνο 6973 327121 και στο email pantzan48@gmail.com, κ. Παναγιώτης Τζαναβάρης.

Η επισυναπτόμενη Δήλωση Συμμετοχής και Βεβαίωση Συγκατάθεσης πρέπει να παραδοθεί υπογεγραμμένη από τον κηδεμόνα με την έναρξη των μαθημάτων.

Τα μαθήματα υλοποιούνται με την υποστήριξη του Δήμου Καρύστου, των Δημοτικών Σχολείων, και των Συλλόγων Γονέων τους.

Σας περιμένουμε!

Για τους ενήλικους φίλους της Σφυριχτής Γλώσσας του χωριού Αντιά σας ενημερώνουμε πως θα υλοποιηθεί Summer Camp στα Αντιά, από τις 23 μέχρι τις 30 Αυγούστου, με μαθήματα της Σφυριχτής Γλώσσας, φιλοξενία και ξεναγήσεις στην φύση και τον πολιτισμό του Καφηρέα. 

Θα ακολουθήσουν σχετικές ανακοινώσεις.

Μια παράσταση αρχαίας τραγωδίας στην σκηνή του ΕΠΑΛ!

Το 4ο εξάμηνο της σχολής υποκριτικής τέχνης της ΣΑΕΚ Καρύστου ανέβασε τις Βάγχες και απέσπασε τις καλύτερες κριτικές για την απόδοση και την προσπάθεια τους.

Ο Γιώργος Μπινιάρης όπως πάντα πιστός εργάτης της τέχνης, συνέχισε την πολλή καλή δουλειά του και αυτή την χρονιά στην ΣΑΕΚ Καρύστου και οι μαθητές τους τον δικαίωσαν για τις προσπάθειες του.

Η Διευθύντρια της ΣΑΕΚ, Γεωργία Τούρλα, με χαρά υποδέχθηκε τους θεατές στην αίθουσα εκδηλώσεων του Γυμνασίου και ΕΠΑΛ και εμείς θυμηθήκαμε τις όμορφες παραστάσεις που είχαν ανεβάσει τα παιδιά μας όταν ήταν μαθητές.

Η αίθουσα ΚΛΙΜΑΤΙΖΕΤΑΙ! με ολοκαίνουργια air conditioners ! Επομένως την άλλη βδομάδα θα παρακολουθήσουμε την παράσταση ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ σε ιδανικές "καιρικές " συνθήκες!

Η σκηνή της αίθουσας είναι πολύ όμορφη και σε κατάλληλο ύψος για να φέρνει την παράσταση κοντά στον θεατή. Να έρθετε και σεις και δεν θα το μετανιώσετε! Αξίζει!!

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ

 https://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/library/browse.html?text_id=116

Βάκχαι Βάκχαι
Συγγραφέας	Ευριπίδης
Πρωτότυπος τίτλος	Βάκχαι
Παγκόσμια πρώτη παράσταση	405 π.Χ.
Τοποθεσία πρώτης παράστασης	Αρχαία Αθήνα και Θέατρο του Διονύσου
Χορός	Γυναίκες από τη Λυδία
Ρόλοι	Διόνυσος, Πενθέας, Αγαύη, Μαινάδες, Τειρεσίας και Κάδμος
Γλώσσα πρωτότυπου	Αρχαία ελληνικά
Είδος	Τραγωδία
Διαδραματίζεται στο/η	Θήβες
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα
π σ ε

Οι Βάκχες είναι τραγωδία του Ευριπίδη. Γράφτηκε το 407 π.Χ., όταν ο ποιητής βρισκόταν στην Πέλλα της Μακεδονίας, στην αυλή του βασιλιά Αρχέλαου, και σκηνοθετήθηκε από το γιο του ή τον εγγονό του το 405 π.Χ. στην Αθήνα. Η τραγωδία αυτή διδάχθηκε (παίχτηκε) μετά τον θάνατο του δημιουργού της, του Ευριπίδη (406 π.Χ.). Αποτελούσε τριλογία μαζί με τα έργα "Ιφιγένεια εν Αυλίδι" και "Αλκμαίων ο δια Κορίνθου" (ελάχιστοι στίχοι από το οποίο έχουν διασωθεί). Η τριλογία αυτή κέρδισε το πρώτο βραβείο.

Το έργο Βάκχαι έχει γνήσια Διονυσιακή υπόθεση, εξιστορεί δηλαδή την έλευση του Βάκχου (Διονύσου) στη Θήβα κατά την οποία ο Πενθέας φονεύεται από την μητέρα του Αγαύη, διότι αντιστάθηκε στη λατρεία του νέου θεού.

Μερικοί στηριζόμενοι σε κάποιες εσωτερικές μαρτυρίες και αναφορές πιστεύουν πως το έργο γράφτηκε για να διδαχτεί σε δραματικούς αγώνες που οργάνωσε ο Μακεδόνας βασιλιάς προς τιμή των Μουσών και του Διονύσου.

Η Τραγωδία αυτή παίχτηκε και στην παρθική βασιλική αυλή όπως ιστορεί ο Πλούταρχος (Κράσ. 33).

Αίτημα για την Αξιοποίηση και προστασία σημείων Φυσικής Κληρονομιάς της περιοχής Καρύστου

 

Παρασκευή 27 Ιουνίου 2025

Αίτημα για την Αξιοποίηση και προστασία σημείων Φυσικής Κληρονομιάς της περιοχής Καρύστου

Το Επιμελητήριο θεωρώντας ότι, η Νότια Εύβοια ως ένας τουριστικός προορισμός με πλούσια φυσική και πολιτιστική κληρονομιά, χρειάζεται ένα συνεπές και υποστηρικτικό πλαίσιο από την Πολιτεία, ικανό να προστατεύσει, να αναδείξει και να αξιοποιήσει τα βασικά της θέλγητρα, ζήτησε από την Πολιτεία την αξιοποίηση και προστασία μοναδικών σημείων της Φυσικής Κληρονομιάς της.

Το αίτημα που κατατέθηκε στην Υπουργό Πολιτισμού κα Λίνα Μενδώνη και στον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Σταύρο Παπασταύρου, έχει ως ακολούθως.

Αξιότιμη κα Υπουργέ, Αξιότιμε κ. Υπουργέ,

Ο τουριστικός τομέας καταδεικνύει όλο και περισσότερο τον “πρωταγωνιστικό” ρόλο που πρέπει να έχει ως στρατηγικός πυλώνας ανάπτυξης, ανταγωνιστικότητας, ανθεκτικότητας και προοπτικής της ευβοϊκής οικονομίας.

Η Εύβοια αποτελεί ένα τουριστικό προορισμό με πλούσια φυσική και πολιτιστική κληρονομιά, χρειάζεται όμως ένα συνεπές και υποστηρικτικό πλαίσιο από την Πολιτεία, τέτοιο που θα της επιτρέψει να προστατεύσει, να αναδείξει και να αξιοποιήσει τα βασικά της θέλγητρα, αυτά που είναι ιδανικά να την καταστήσουν σταθερό ανταγωνιστικό τουριστικό προορισμό.

Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η παρούσα επιστολή, με την οποία επιθυμούμε να εστιάσουμε στην Κάρυστο και στην ευρύτερη περιοχή της Νότιας Εύβοιας, μία περιοχή για την οποία ο τουρισμός αποτελεί μέγιστο παράγοντα οικονομικής ανάπτυξης δεδομένου ότι πέραν των άλλων διαθέτει όχι μόνο σπάνια πολιτιστικά στοιχεία αλλά και εξαιρετικής σημαντικότητας οικοσυστήματα.

Η περιοχή ωστόσο, παρότι είναι ενταγμένη ως τόπος ιδιαίτερου φυσικού κάλλους στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο «Φύση 2000», έχει στερηθεί τα τελευταία χρόνια πολλές ευκαιρίες τουριστικής αξιοποίησης, με αποτέλεσμα έως και σήμερα να αποτελούν ακόμη ζητούμενα :

Η αξιοποίηση και προστασία σε σημεία Φυσικής Κληρονομιάς, όπως, το Φαράγγι του Δημοσάρη, του Αγίου Δημητρίου και του Πλατανιστού, τον Καστανόλογγο, το σπήλαιο της Αγίας Τριάδας, αλλά και Αρχαιολογικά μνημεία όπως τα μοναδικά Δρακόσπιτα και την Αρχάμπολη !

Επιπλέον τα δύο (2) εμβληματικά μνημεία της Καρυστίας, το Μπούρτζι και τη Βυζαντινή Εκκλησία των Ταξιαρχών στα Καλύβια, τα οποία παραμένουν κλειστά χρήζοντας επείγουσας αποκατάστασης.

Αξιότιμη κα Υπουργέ, Αξιότιμε κ. Υπουργέ,

Γνωρίζοντας σας, ότι τα ανωτέρω αποτελούν καίρια αιτήματα του ΔΗΜΟΥ ΚΑΡΥΣΤΟΥ του ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΚΑΡΥΣΤΟΥ καθώς και άλλων ΤΟΠΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΦΟΡΕΩΝ είμαστε στη διάθεση σας για κάθε περαιτέρω ενημέρωση.

Όντας βέβαιοι για τις θετικότερες των προθέσεων σας αναμένουμε την άμεση ανταπόκριση σας.

Με Κάθε Εκτίμηση,

Ο Πρόεδρος

Γιάννης Γεροντίτης

πηγη Notiosevoikos.blogspot.com

Χρυσούλα Παλιούρη: Ένας άνθρωπος χίλια ταλέντα!

 

Σήμερα το βράδυ παρακολουθήσαμε μια παρουσίαση ανθρώπων, ιστοριών, τραγουδιών, πληροφοριών και σημαντικών σταθμών, που έχουν ένα κοινό. Την παράδοση.

Την παράδοση που τόσο έχουμε παραγνωρίσει για τόσα πολλά χρόνια ενάντια στο ζητούμενο της ψυχής μας που είναι ακριβώς το αντίθετο, όπως απέδειξε η κοσμοσυρροή στην εκδήλωση, παρά την ζέστη που σε άλλες περιπτώσεις , έχει υπάρξει αποτρεπτικός παράγοντας.

Η Χρυσούλα Παλιούρη, δημιούργησε την ορχήστρα Μελίσματα, κατασκευάζει παραδοσιακά μουσικά όργανα, γράφει μουσική και στίχους, καταγράφει σε πολύ όμορφα βίντεο ανθρώπους και τοπία, ερευνά πηγές και μας παρουσιάζει με αγάπη και απέραντο μεράκι, ότι θησαυρούς βρίσκει και ότι ομορφιές δημιουργεί βασισμένες στα παλιά και γνώριμα πατήματα.

Όπως γράφει το πρόγραμμα:

H ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΟΡΧΉΣΤΡΑ ΝΟΤΙΑΣ ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ "ΜΕΛΙΣΜΑΤΑ" ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΜΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ.

"ΣΑΝ Τ' ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΑ...ΣΑΝ ΣΤΟΛΙΣΜΕΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ..."

ΚΕΙΜΕΝΑ: ΠΑΛΙΟΥΡΗ ΧΡΥΣΟΥΛΑ

ΒΙΝΤΕΟ-ΜΟΝΤΑΖ-: ΠΑΛΙΟΥΡΗ ΧΡΥΣΟΥΛΑ

ΑΦΗΓΗΣΗ:  ΣΟΦΙΑ ΚΑΚΑΒΟΓΙΑΝΝΗ

ΛΑΟΥΤΟ:  ΜΑΓΚΑΝΙΑΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

ΒΙΟΛΙ:  ΤΖΑΝΙΝΗΣ  ΙΩΑΝΝΗΣ

ΛΥΡΑ-ΦΛΟΓΕΛΑ-ΤΣΑΜΠΟΥΝΑ - ΠΑΛΙΟΥΡΗ ΧΡΥΣΟΥΛΑ

ΝΤΑΟΥΛΙ- ΝΑΚΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ

ΗΧΟΛΗΨΙΑ-ΦΩΤΑ- ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΖΩΖΩ

Τα βίντεο και τα τραγούδια μπορείτε να τα δείτε στον λογαριασμό της Χρυσούλας στο youtube και στην σελίδα της στο facebook.

Πολλά συγχαρητήρια σε όλους όσους προσπάθησαν για αυτήν την εκδήλωση, κυρίως στην Χρυσούλα που είναι η ζωντανή απόδειξη ότι όταν κάνεις κάτι με αγάπη, πάθος γνώση και ταλέντο, ο κόσμος είναι πάντα μαζί σου.

Σημείωση

Με ιδιαίτερη συγκίνηση παρακολούθησα το μικρό αφιέρωμα στον παπού μας Λεωνίδα Μήλα όπου ο μικρός του εγγονός Παναγιώτης, χόρεψε το πολύ όμορφο τραγούδι ΒΟΣΚΙΤΙΚΟ. 

Ο παπούς μας, βοσκός στον κάμπο Καρύστου, μας άφησε κληρονομιά, μας άφησε και παρακαταθήκη, Να προστατεύουμε τον τόπο που τόσο αγαπούσε. 

Και πόσο επίκαιρη είναι αυτή η εκδήλωση  σε μια περίοδο που αγωνιζόμαστε ,εμείς οι κάτοικοι στην περιοχή αυτή του κάμπου, να σώσουμε ότι μπορεί να σωθεί. Μπαταρίες, καταφύγιο αδέσποτων, χώρος επόθεσης παλαιών αυτοκινήτων και δεν ξέρω τι άλλο μέχρι να ξυμερώσει, μας έχουν βάλει σε ένα συνεχιζόμενο σπιράλ αγωνίας και αγώνων. Παράδοση σημαίνει, ΠΑΡΑΔΙΔΩ, στην κυριολεξία. Παραδίδω μια ζωή με όλες τις συνήθειες, τις αξίες, τα πιστεύω και τις τέχνες, αλλά ο τόπος που όλα αυτά υπάρχουν πρέπει να είναι το ίδιο και ακόμα περισσότερο σημαντικός , μιας και χωρίς τόπο, δεν υπάρχει τίποτα παρά φευγιό και εγκατάλειψη.

"Sommelier" Wine testing- Γευσιγνωσία κρασιών! Μια πρόταση για τους επισκέπτες της πόλης και όχι μόνο Παρασκευή 27 Ιουνίου

Η Κάβα SOMEELIER  κάνει άλλη μια παρουσίαση κρασιών την Παρασκευή 27 Ιουνίου συνεχίζοντας τις πολύ επιτυχημένες συναντήσεις γευσιγνωσίας κρασιού.

Νομίζω ότι όσοι έχουν μικρές η μεγαλύτερες μονάδες φιλοξενίας θα ήταν μια ωραία ιδέα για τους επισκέπτες  να συμμετάσχουν σε τέτοιου είδους παρουσιάσεις κρασιών και να έχουν μια πολύ όμορφη ανάμνηση από την μια , αλλά και ξεχωριστή εντύπωση για την πόλη από την άλλη.

 Αυτή την Παρασκευή 27/06 στις 20:00, έρχεται στην Κάβα μας ένα από τα μεγαλύτερα οινοποιεία της Ελλάδος. Το Κτήμα @kiryianni έρχεται στο Sommelier, για να παρουσιάσει Ετικέτες Φημισμένων Κρασιών του. Κλείστε την θέση σας τώρα!

Για περισσότερες πληροφορίες καλέστε στο 6977220524
Πλατεία Αμαλίας, Κάρυστος Εύβοια

Sommelier

Wine Tasting!
Κλείστε την θέση σας στο wine tasting που εσείς επιθυμείτε!
Standard Wine Tasting
Advanced Wine Tasting
Premium Wine Tasting
Ελάχιστος Αριθμός Ατόμων: 4
Για περισσότερες πληροφορίες dm ή καλέστε μας στο 6977220524

Κάβα, Πλατεία Αμαλίας Κάρυστος Wines and Spirits

Η σημασία της λαογραφίας.

 

Αντιγράφοντας παλαιά κείμενο πρέπει να προσέχουμε την γραφή μιας και είναι σε πολλές λέξεις πολύ διαφορετική από ότι είναι σήμερα. Ειδικά αν πρόκειται για διάλεκτο εκεί γίνεται ακόμα πιο δύσκολο . Το πιο δύσκολο όμως είναι ότι δεν ξέρω να λειτουργώ το πολυτονικό σύστημα στο πληκτρολόγιο και λείπουν οι τόνοι, όπως η δασεία ,η, η περισπωμένη . Μοιάζουν οι λέξεις γυμνές, χάνεται η τονικότητά τους , χάνεται το νόημα τους γιατί το ρήμα τελειώνει σε η, η γιατί δεν διαβάζεται κάποια λέξη έτσι, αλλά αλλιώς.

Λένε ότι την ιστορία της γράφουν οι νικητές. Και η εμπειρία αυτό δείχνει. Πως μπορούμε τότε να μάθουμε την αλήθεια? Η απάντηση είναι απλή. Μέσα από τις ιστορίες της λαογραφίας, τους μύθους, τους θρύλους, τις συνήθειες , τα τραγούδια και όλα όσα συνθέτουν την καθημερινή ζωή.

Εκεί, ανάμεσα στις γραμμές, πίσω από τις λέξεις, στις περιγραφές και στους διαλόγους , φανερώνονται όλα όσα θεωρούμε αληθινή ζωή.

Οι αρχαιολόγοι ψάχνουν με δέος το χώμα, σκαλίζουν με προσοχή, βουρτσίζουν ακόμα και το πιο μικρό κτέρισμα και με τα ευρύματα συνθέτουν ολόκληρες πόλεις, εφευρέσεις, τέχνες , αθλήματα και πιστεύω.

Οι λαογράφοι βρίσκουν τις ιστορίες, και "διαβάζουν" την καθημερινή ζωή των ανθρώπων και μέσα από κει, ζωντανεύει ένας ολόκληρος πολιτισμός , το παρελθόν μας, η ρίζα μας που σαν μεγάλο δέντρο μας ενώνει όλους.

Αν το καλοσκεφτούμε, η λέξη " δέντρο", δεν σημαίνει μια μονάδα, αλλά ένα σύνολο , όπως το γενναιολογικό δέντρο. Τότε λοιπόν δεν μένει παρά να σημαίνει το σύνολο του οργανισμού από τις ρίζες μέχρι το φύλλωμα. Οι ρίζες όμως, και αυτές συνδέονται με τα άλλα γειτονικά τους δέντρα μέσα από τις μικρορίζες. Το ίδιο και οι άνθρωποι, λέξη λέξη, συνήθεια συνήθεια, χορός και μουσική, ρούχα φαγητό, όλα ενώνουν τις ζωές μας  στο τώρα, στο παρελθόν και μας οδηγούν στο μέλλον.

Διαβάζοντας τα βιβλία που έρχονται πάνω από 100 χρόνια πίσω στον χρόνο, βλέπω την πικρία που καταλήγουν να έχουν από την πολιτεία. Και αυτό δεν αλλάζει όσα χρόνια και να περάσουν. Είναι ωστόσο κάπως συγκινητικό το πως νιώθουμε μια σύνδεση διαβάζοντας τα βιβλία τους, σαν μακρινοί φίλοι που έχουμε καιρό να τα πούμε.

"Τα βιβλία είναι οι καλύτεροι μας φίλοι" μας έλεγαν στο σχολείο. Και πράγματι, έτσι είναι, και είναι πάντα εκεί οι "φίλοι" που η φωνή τους φτάνει τόσο μακριά μέσα στον χρόνο για να ενώσει ένα νήμα και να κεντίσει μια βελονιά πάρα πάνω στο μεγάλο πάπλωμα της λαικής ιστορίας μας.

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ ΣΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΚΑΙ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ.

 

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ ΣΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΚΑΙ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ.

Του Γεωργίου Σακκά. Διευθυντού 18^ου Α’ Περιφέρειας Αθηνών.

Στην έκδοση  ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΚΟ ΒΗΜΑ

Στο συνέδριο των Επιθεωρητών, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου κ.Κουρμούλης έκανε έκκληση στους Έλληνες δασκάλους να συμβάλλουν κι’ αυτοί στην συλλογή λαογραφικού και γλωσσολογικού υλικού το οποίο θα επεξεργασθή η Ακαδημία αργότερα.

Η έκκληση αυτή του Καθηγητή και τέσσερα βιβλία που κρατώ στα χέρια μου γραμμένα από συναδέλφους, μου δίνουν την ευκαιρία να γράψω το σημερινό σημείωμα για τη συμβολή του Δάσκαλου στις ιστορικές και λαογραφικές μελέτης της Πατρίδος μας.

Ο δάσκαλος σαν φορέας πολιτισμού εις την πιο απόμερη γωνιά της Πατρίδος μας , μαζί  με τις τόσες άλλες εξωσχολικές φροντίδες τους είναι ο μόνος ενδεδειγμένος νομίζω για την συγκέντρωση του υλικού που ζητάει η Ακαδημία μας και προ παντός το λαογραφικό, ιστορικό και γλωσσολογικό αρχείο. Τα τοπωνύμια της περιοχής και η ντοπιολαλιά είναι οι δύο πόλοι πάνω στους οποίους στηρίζεται η ιστορία και ο πολιτισμός κάθε κράτους. Αν σ’ αυτούς τους δυο πόλους προσθέσουμε και τους μύθους και τους θρύλους της περιοχής , α ήθη και τα έθιμα , έχουμε τότε μιαν ανάγλυφη εικόνα του, εικόνα που θα μαρτυράει πια ολόκληρη τη ιστορική και πνευματική πορεία  και εξέλιξη του μέρους η της περιοχής που μελετάμε.

Πάνω λοιπόν σ΄αυτά, θα στηριχθή ο Δάσκαλος  για ν’ αντλήση πλείστα όσα και χρήσιμα στοιχεία και να τα αξιολογήσει  κατόπιν η Ακαδημία.

Πριν γίνω ακόμη δάσκαλος είχα υπ΄όψιν μου τις τέτοιες εργασίες Παπαχριστόπουλου του Λουκόπουλου, του Μαρίνη, της Λιουδάκη και πολλών άλλων. Όταν έγινα κατόπι δάσκαλος φρόντισα ν’ ακολουθήσω τις εργασίες εκείνων. Στην Καρυστία μάλιστα κατώρθωσα να συλλέξω τόσο πολύ υλικό ώστε πάνω σ’ αυτό έπλεξα και στήριξα το πρώτο μου λογοτεχνικό βιβλίο μου τον τίτλο «Η Βασίλισσα Χαρτζάνα» δέκα σκολικά διηγήματα επηρεασμένα από την Καρυστινή λαογραφία. Κατόπιν, στα 1937 , πήρα το θέμα μου για μια διάλεξη που έδωσα στην Αθήνα, στην αίθουσα της αρχαιολογικής Εταιρείας κάτω από την αιγίδα της Εταιρείας Ευβοικών Σπουδών, που το διήθυνε τότε ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου κ.Πετσάλης και στην οποίαν παρέστησαν πολλοί συνάδελφοι και οι επιθεωρητές της εποχής  εκείνης.

Η διάλεξη εκείνη μ’ ένα γλωσσάριο από 500 λέξεις δημοσιεύθηκε αργότερα  με την ευγενική φροντίδα  του γραμματέως της Εταιρείας  κ.Γιώργου Φουσάρα στο αρχείο της επιστημονικής εκείνης Εταιρείας κι΄έτσι συνέβαλα όσο μπορούσα στο σκοπό των Ευβοικών Σπουδών αφ ‘ενός  και γενικώτερα στο σκοπό της Ακαδημίας μας αφ’ ετέρου.

Από τότε όμως , κι’  έχουν περάσει αρκετά χρόνια , καμιά προσπάθεια δεν κατάβαλα για να συνεχίσω το ίδιο έργο. Ο πόλεμος , η βιοπάλη, η αστοργία του κράτους μαραίνουν το ενδιαφέρον εκείνου που καταπιάνεται στις τέτοιου είδους προσπάθειες μ’ αυτές τις εργασίες, γι΄αυτές τις εργασίες , γι’ αυτό και σιγά σιγά τις εγκαταλείπει.

Γι’ αυτό σήμερα, απ΄την έκκληση του κ.Κουρμούλη, θυμήθηκα λιγάκι τα περασμένα , όχι για για να περιαυτολογήσω αλλά για να μιλήσω μ΄αγάπη και θέρμη για τα τέσσερα βιβλία που κρατώ στα χέρια μου αγαπητών και φίλων συναδέλφων.

Τα 4 αυτά βιβλία είναι η «Καβάλλα άλλοτε και τώρα» του κ.Σταύρου Ρωμανά, η «Ιστορία της Μακεδονίας» του Νίκου Κοσμά, η «Σκόπελος» του κ Δημοσθένη Νασούλη και η «Παιδεία στην Ήπειρο» του κ.Κώστα Παπαγεωργίου. Τα βιβλία αυτά με γεμίζουν χαρά και συναδελφική υπερηφάνεια, γιατί βλέπει κανείς σ’ αυτά πως η φλόγα της μελέτης και της ιστορικής αναδιφήσεως δεν έσβυσε από τον κλάδο μας, αλλά με γεμίζουν και δέος γιατί μέσα στις τόσες αντίξοες περιστάσεις βρίσκονται ακόμη συνάδελφοι που διατηρούν τη φλόγα αυτή και τον ενθουσιασμό και υποβάλλονται μάλιστα και σε τεράστιες οικονομικές δαπάνες για να αξιολογήσουν τις τέτοιου είδους εργασίες των.

" ΕΦΤΑΛΟΥΤΡΟΥΔΕΣ" Διήγημα του Γεώργιου Σακκά .1933

 

ΕΦΤΑΛΟΥΤΡΟΥΔΕΣ

Βάρτης μωρέ της άφτουρης? Κι’ έδειξε ο συντοπίτης μου το χώμα. Ξαφνιάστηκα και γύρισα να δω. Κύτταξα καλά τριγύρω. Τίποτα δεν είδα. Ωστόσο ο Κώστας, η παρέα μου, αγριωπός μου ξαναφώναξε.

-Τι την φυλάς μωρέ? Βάρτης της άφτουρης.

-Ποια να χτυπήσω? Τον ρώτησα σαστισμένος/

-ΑΑ! Έκανε κείνος. Της φταλουτρούς βάρα. Πιτάκοστην στο χώμα. Να..να.. σε ζύγωσε. Και χτύπησε κοντά μου τη γη με τη ματσούκα του.

Κύτταξα.Στα χόρτα τ’ αλωνιού τα κατάξερα, σφαλάγκιολοζώντανο ανάδευε τα μεγάλα πόδια του. Κουνιόταν γρήγορα αλύγικα κι’ ‘ετρεχαν. Κατά τη θημωνιά ο σφάλιαγγας επήγαινε, λες κι’ ένιωθε τον κίντυνο που τον φοβέριζε.

-Βάρτης ντε…ο Κώστας μου ξαναείπε.

-Τι μούκανε το ζούδι? Ας το να κρυφτή. Εκείνος βουρλίστηκε. Λες και τον δάγκασε σκορπιός. Σηκώθηκε από το λιθάρι που καθότανε και με τη πατούνα του τσαρουχιού του το σφάλαγκα λυώμα τον έκανε.

-Άτιμο μαμούνι , σιγομουρμούριζε ,ενώ καθότανε πάλι στο λιθάρι πούταν στο φρύδι τα’ αλωνιού.

-Δεν ξέρεις συ τη φταλουτρού? Μου είπε. Αν σε δάγκωνε τότε…θα μούλεγες το τι χαμπάρια.

- Σαν με δάγκωνε , τι? Του είπα γελώντας κι’ εγώ. Τι θα μούκανε η φταλουτρού σου?

Ο Κώστας πάλι  σα να βουρλίστηκε. Άνοιξε τα διάπλατα μάτια του στης έκπληξης το αίστημα.

-Δεν ξέρεις για την φταλουτρού? Με ρώτησε . Δεν ξέρεις πως θα περάσουνε ακόμα άλλα έξη?

- Ώστε έχουμε και συνέχεια?

-Αλλά? Και γυρίζοντας ο Κώστας τα μάτια του στο χώμα προσεχτικά το κύτταζε. Το ερευνούσε , λες κι’ ήθελε ν’ ανακαλύψη εχθρό επίβουλο η κάτι πολύτιμο που έχασε. Σκάλιζε με τη ματσούκα του τους σβόλους , παραμέριζε τ’ άχυρα , σήκωνε τις πετρίτσες. Έψαχνε, έψαχνε, προσεχτικά. Να την! Να και η άλλη ! φώναξε χαρούμενος και φοβισμένος  μαζί.

Γύρισα πάλι. Κι’ άλλο σφαλάγκι ξυλοπόδαρο έτρεχε σαν το πρώτο. Στα θεόρατα πόδια του τη φουσκωμένη μπάκα του ακουμπούσε. Τρεμάμενο τον ίδιο δρόμο ακολουθούσε το δρόμο που είχε πάρη και το πρώτο.

Ταίρι ζευγαρωμένο διάβαινε στη βάτρα του να πάη χορό να στήση ηδονόχαρο. Δουλεύτρα η σφαλαγκίνα ακούραστη , ποιος ξέρει, τι πανί αιθεριούφαντο να είχε πλέξη. Στα μεταξένια κρόσσα του γλέντι να στήσουν και τα δυο ήθελαν, νύχτας ανίπωτο όργιο. Δεν πρόλαβε να ξεπεράση κι΄ο Κώστας με την πατούνα του την ίδια τύχη του πρώτου και σε τούτο έδωσε.

-Δεν ξέρεις συ από φταλουτρούδες, γύρισε και είπε. Δεν ξέρεις συ τι έπαθε δυο χρόνια τώρα ο Στέλιος της Παγώνας. Αν ήξερες, αν ήξερες…!! Το ίδιο σαν και μένα θάκανες και χειρότερα.

Τάλεγε και τα πίστευε. Και σε μένα που δεν μιλούσα. – Δεν ξέρεις και γι’ αυτό.. Τρόμαξε να ρθή στα συγκαλά του ο κακομοίρης ο Στέλιος.

-        Γιατί έπαθε από τη φταλουτρού? Του είπα αδιάφορος. –Τι τούκανε?

-        -Παράξενο σου φαίνεται εσένα? Και βγάζοντας απ’ το  ζονάρι του πελώριο τσιμπούκα απ΄τη καπνοσακκούλα του έβγαλε χοντροκομμένο καπνό λαθραίο. Την ίσκα με την τσακμακόπετρα του άναψε και φτύνοντας χάμω σάλιο κατάμαυρο από το δηλητήριο του καπνού εξακολούθησε.

-        - Έτσι όπως και τώρα ήτανε. Στο θέρος. Ακούς? Στο θέρος ήτανε. Έτσι όπως και μεις, στο φρύδι τα’ αλωνιού καθότανε. Χρυσά βουνά οι θημωνιές σηκώνονταν στ΄αλώνια κι’ ο κάμπος βούιζε από της εργατιάς τα χάχανα.

-        Έτσι όπως κι΄εμείς. ..Το βράδυ Φεγγάρι άσημόχρωμο πρόβαλλε στης λιόκρισης την ώρα. Γοργά η νύχτα πλάκωσε και το Φεγγάρι διάχυτο το φως σκορπούσε στου κάμπου τη γυμνή την άπλα.

-        Από μακρυά φάνταζαν τα σανά ίσκιοι πελώριοι. Δω και κει, της ερημιάς τη βουβαμάρα αλύχτισμα σκυλιού αριόπυκνο την έλυνε. Που και που φτερούγισμα νυχτοπουλιού ακουόταν.

-        Στις μακρυνές κορφές , πέρα κατά το Λυκόρεμμα  των τροκανιών τα’ ανάμιχτο χτύπημα μόλις στ’ αυτί του έφτανε. Κοπάδι είχε βγη στο νυχτοσκάρι. Ο Στέλιος στ’ αλώνι φύλακας πιστός της θημωνιάς του στο ράσο του ξαπλώθηκε.  Έτσι όπως κι΄εμείς..τ’ ακούς? Στους λογισμούς του έφερε κι’ αυτός της ζωής τα βάσανα.

-        Το θέρος πρώτη σκοτούρα αυτή? Συρίκι άτιμο είχε βαρέσει τα σπαρτά. Χόβολη σωστή εκείνο που απόμεινε. Κλωνί δίχως καρπό, άφτουρο, σιτεμένο. Τ’ αλώνισμα άλλη σκοτούρα αυτή! Τρέχα να βρης φορδιαρέους να σου ζητάν τη πίστη τους. Ό,τι κι’ αν έμεινε απ’ το συρίκι θε να σου τώτρωγε των εξωτάρηδων η κολλιγιά. Τ’ αμπέλια , οι μούστοι, η σπορά καθένα απ’ το μυαλό του Στέλιου παιρνούσαν. Και κείνος στους φρενιασμένους του λογισμούς-άτια βαρβάτα, ανεμοπόδαρα,- της βιοπάλης τα βάσανα έφερνε. Και κει που το κεφάλι σφιχτά κρατούσε μη φτερουγίση το μυαλό, εφταλουτρού φαρμακερή δίπλα του πέρασε. Την μπάκα φουσκωμένη είχε δηλητήριο κι’ υφάδι μαγικό στου αλωνιού τις πέτρες πήγαινε για να πλέξη. Το αίμα του φτωχού ορέχτηκε και γρήγορα στο σβέρκο του ανέβη και τον δάγκασε.

-        -ΩΧ! Φώναξε ο Στέλιος. Και βάζοντας τη χούφτα του στο σβέρκο ασυναίσθητα την φταλουτρού στο χώμα τιναχτά απίθωσε.

-        Σύγκρυο τον έπιασε τον άμοιρο. Η φταλουτρού κακό μαμούνι τη χολή της τη φαρμακερή στο Στέλιου το λαιμοτράζηλο ξέρασε. Πόνος δυνατός με προίξιμο άρχισε στη δαγκωματιά. Μάτι δεν έκλεισε ολονυχτίς ο δύστυχος. Ξημερώματα με το σβέρκο τούμπανο απ΄το προίξιμο στη γριά Γιαννούλα τη γιτεύτρα του χωριού έτρεξε.

-        -Κακή η ώρα παλληκάρη μου του είπε εκείνη. Η φταρουτρού σε δάγκωσε γρήγορα θα ξεμπλέξης.

-        Σύγκορμος έτρεμε ο Στέλιος. Η γριά γιτεύτρα τόνε φόβισε. Μηγαρίς δεν επολέμησε αυτός τόσους πολέμους? Χάθηκε τότε βόλι εχθρικό?

-        -Και δεν θα πάρη γιατριά το δάγκωμα κυρά-μάννα? Τηνε ρώτησε.

-        -Παίρνει…σα δύσκολα.

Και κουνώντας το κεφάλι στην πίστη της δύναμης πούχαν τα γιατρικά της. Εφτά Μαρίες θα να βρης σύγκαιρα. Του είπε. Γερό σεντόνι από κρεβατίνας νηόφαντης αντί να κόψης και κει θα τυλιχτείς ολόκληρος. Στα χέρια τους θα σε κρατήσουνε και τα εφτά κορίτσια , της φταλουτρούς το μαγεμένο ξόρκι για ν’ αρχίσουνε.

Καιρό ο Στέλιος δεν έχασε. Εφτά Μαρίες μικρομέγαλες απ΄του χωριού τον κοριτσόκοσμο εμάζεψε στο σπίτι του σύγκαιρα. Πανί από κρεββατίνας νηόφαντης αντί εκόψανε και μέσα ο Στέλιος μωρό παιδί τυλίχτηκε. Και τα κορίτσια με τη κυρά Γιαννούλα τη γιτεύτρα το ξόρκι της φταλουτρούς αρχίσανε.

Κουνήστε την την έμμορφη

Κουνήστε την την άσπρη

Κουνήστε την εφταλουτρού

Να χύση το φαρμάκι.

 

Κι΄ανοίγοντας τρύπα στη γή η γριά Γιαννούλα με το χώμα το Στέλιο εφτά φορές πασπάτεψε. Σύγκαιρα της φταλουτρούς το δηλητήριο χύθηκε από του Στέλιου την πληγή. Έννιωθε τώρα το λαιμοτράχηλο ξαλαφρωμένο.

-Κι’ αν δεν τούκάνανε τα μάγια αυτά, ο Στέλιος τι θα πάθαινε? Ρώτησε τον Κώστα.

-Θα πέθαινε σίγουρα, τα’ ακούς? Θα πέθαινε σίγουρα, μου είπε.

-Τα παραλές, του είπα να τον πειράξω.

-Βουρλίστηκε. Και σα να τον δάγκωσε σκορπιός  μου φώναξε:

- Ούφ! Και σεις πεια οι γραμματισμένοι. Τίποτα δεν πιστεύετε. Και χώνοντας στο ζουνάρι το τσιμπούκι του μου φώναξε θριαβευτικά.

-Νάτη, νάτη κι΄άλλη κι΄άλλη. Πιστεύεις , πιστεύεις τώρα στα όσα σου είπα? Εφτά θα περάσουνε, Τ’ ακούς ? Εφτά!

Κι’ αλήθεια! Κι’ άλλο σφαλάγκι προισκοκοίλικο διάβαινε εκείθε με πόδια τρεμάμενα. Εκεί κατά τη θημωνιά.

Ταίρι ζευγαρωμένο διάβαινε στα μεταξοσέντονα να κοιμηθή που έχει στρωμένα η σφαλαγκίνα, της νύχτας ν’ αρχίσουνε  ανείπωτο όργιο.

Κι’ ο Κώστας κυττάζοντας τη φταλουτρού σιγομουρμούριζε.

-Βλέπεις κι΄άλλη κι΄άλλη. Πιστεύεις στα όσα σούπα πρωτύτερα?