Στις 25 Μάη έγινε η τελετή αποφοίτησης και η απονομή πτυχιακών και μεταπτυχιακών τίτλων στις εγκαταστάσεις του Πανεπιστημίου Harvard.
Είχα την μεγάλη χαρά να βρίσκομαι και γω εκεί με την οικογένεια μου για την αποφοίτηση του γιού μου.
Στους μεγάλους κήπους των σχολών, συγκεντρώθηκε ένα πλήθος κόσμου, χιλιάδων ανθρώπων από παντού στην Γη. Μετά την κεντρική εκδήλωση κάθε σχολή συνέχισε στους δικούς της χώρους όπου έγινε και η απονομή.
Μια γιορτή παγκόσμια που αν και από τόσα διαφορετικά και μακρινά μέρη είχαν μερικά ίδια χαρακτηριστικά.
Πρώτα από όλα την στήριξη στα παιδιά της οικογένειας που αγωνίστηκαν για να πετύχουν τον στόχο τους. Αυτό είναι και κάτι που τονίστηκε πολλές φορές από πολλούς ομιλητές και συγκίνησε πάρα πολύ όλους.
Δεύτερον, η κοινή πίστη στο καλό της εκπαίδευσης, και η αναγνώριση της συμβολής της στην καλυτέρευση της προσωπικής και της κοινωνικής ζωής.
Τρίτον, η ένωση σε μια ευρύτερη ομάδα όπου η φυλή, η χώρα, η θρησκεία, το φύλο, η καταγωγή, η οικονομική και η κοινωνική καταστάσταση δεν έχουν καμιά σημασία. Σημασία έχει μόνο η πίστη στις πανανθρώπινες αξίες του ανθρωπισμού, της ισότητας και της αδελφοσύνης.
Όλες αυτά αναδείχθηκαν σε όλους τους λόγους, όλων των πρυτάνεων.
"Να είστε ευγενικοί και να δουλεύετε σκληρά" ήταν το μήνυμα της τελευταίας ομιλίτριας ανάμεσα σε άλλα πολύ ενδιαφέροντα που ανέφερε.
Μέσα από τις ομιλίες γνωρίσαμε σπουδαίες προσωπικότητες που ξεκίνησαν χωρίς κανένα εφόδιο, χωρίς ορισμένοι να έχουν πάει σχολείο, και όμως, μέσα από την προσωπική τους προσπάθεια κατάφεραν και διέπρεψαν, και μέσα από το έργο τους βοήθησαν τις κοινότητες τους και όλο τον κόσμο.
Το Harvard μπορεί να είναι το πιο πλούσιο εκπαιδευτικό ίδρυμα στον κόσμο, αλλά από την άλλη μεριά, είναι μια κυψέλη που μαζεύει εργατικές μελισσούλες από όλον τον κόσμο και τους παρέχει στέγη, εφόδια, στήριξη και εκπαίδευση στο ανώτατο επίπεδο.
Με μια φράση θα μπορούσα να πω ότι ήταν σαν να μεταφέρθηκα σε μια άλλη διάσταση όπου όλα όσα ονειρευόμαστε για μια ανοιχτή και δεκτική κοινωνία έγιναν πραγματικότητα . Εκεί που βλέπεις ανθρώπους που έχουν πάρει βραβείο Νόμπελ , να χαμογελούν ντροπαλά. Δεν ήταν παρά ένα κοριτσάκι που έφτασε κυνηγημένη με την οικογένεια της στην Αμερική με ελάχιστα δολάρια στην τσέπη από την Ουγγαρία για να βρει μετά από πολύ αγώνα και διάβασμα τον δρόμο για το Πανεπιστήμιο και την επιστήμη της. Εκεί που ο γλυκύτατος ηλικιωμένος που σεμνά δέχεται τον τιμητικό έπαινο, αποδεικνύεται ότι ήταν ένα παιδάκι που δούλευε στα χωράφια και δεν πήγαινε καν σχολείο μέχρι την εφηβεία. Αλλά μόνος του, διάβασε, μελέτησε σκληρά, πέρασε εξετάσεις, άνοιξε τον πρώτο ισπανόφωνο ραδιοφωνικό σταθμό για να ενημερώνει για τα διακαιώματα των εργατών γης και τώρα είναι ένα δίκτυο από 200 σταθμούς χώρια τα άλλα που πέτυχε, μέχρι και έδρα με το όνομα του.
Εκεί που μαθαίνεις για ένα παιδί στην Ινδία που έφυγε χωρίς καν παπούτσια από το χωριό του και ο δρόμος του τον οδήγησε να γίνει καθηγητής στο Ίδρυμα και εμπνεύστηκε και δημιούργησε τα προγράμματα σπουδών που φτάνουν σε όλους παντού στον κόσμο.
Μια από τις ιστορίες ήταν για την μια νεαρή κοπέλα που έκανε μεταπτυχιακό με ειδίκευση στην κυκλοφορία γιατί ήθελα να βρει τρόπο να σταματήσει η απομόνωση στα γκέτο και να βγάλει την κοινότητα της από την απομόνωση. Μια άριστη εργασία που ήδη την μελετούν για την εφαρμόσουν.
Πολλές πολλές περιπτώσεις, ακόμα και ανθρώπων που είχαν να αντιμετωπίσουν βαριά ιατρικά περισταστικά που άλλοι θα είχαν εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια, και όμως, τα ξεπέρασαν με τεράστια δύναμη ψυχής και συνέχισαν να βγουν νικητές της ζωής.
Τι ωραία παραδείγματα, τι ωραίοι άνθρωποι, γεμάτοι αισιοδοξία, δυνατό μυαλό και ατσάλινη ψυχή!
Και κάτι τελευταίο.
Όλα τα πανεπιστήμια έκαναν τελετές λήξεις και στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης έγινε κάτι φανταστικό! Ένας πολυεκατομμυριούχος μοίρασε σε όλους τους μαθητές 2 φακέλους. Ο ένας είχε 500 δολάρια για να ξοδέψουν όπως θέλουν, και έναν άλλον με άλλα 500 , να τα δώσουν σε όσους τους βοήθησαν. Φανταστείτε την χαρά τους!
Με λίγα λόγια που δεν είναι αρκετά, προσπάθησα να σας μεταφέρω το συναίσθημα της ημέρας, που ήταν γεμάτη μουσική από την πάντα του πανεπιστημίου, χαρούμενες φωνές και γέλια, εικόνες από όλον τον πλανήτη και ανθρώπους που έχουμε μόνο πράγματα να μας ενώνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου