9 Αυγούστου , βράδυ, πανέληνος, αέρας, το βράδυ μαζεύει καλούμα στον αετό του καλοκαιριού και μεις το κοιτάμε να κάνει τούμπες στον αέρα και να περιμένουμε να το δούμε να ζυγιάζεται περήφανα και ήρεμα για ακόμα λίγο μέσα στο άπειρο γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας.
Μπορεί να συμβαίνουν πολλά που μας πονάνε το μυαλό να τα σκεφτόμαστε αλλά που δεν αντέχει η καρδιά μας να τα αισθανθεί και έτσι τα αφήνουμε να περνούν και προσπαθούμε να μην μας αγγίζουν.
Όπως όταν περπατάμε σε πολυσύχναστο δρόμο και προσπαθούμε να μην αγγίζουμε τους διπλανούς μας, περνάμε ξυστά και ίσως μόνο να αγγίζουμε τα μπράτσα μας ζητώντας συγγνώμη.
9 Αυγούστου με πολύ κόσμο στις παραλίες . Σειρά τα καρεκλάκια κάτω από τα δέντρα, παιδιά που παίζουν ανέμελα, ηλικιωμένοι που κάνουν τον σταυρό τους μόλις τα πόδια τους αγγίζουν το νερό, γονείς που γελούν δυνατά κρατώντας τα παιδιά τους και μια σανίδα που χάνεται στο βάθος του ορίζοντα με μια φιγούρα να κάνει κουπί. Που βγήκε αυτός ο άνθρωπος? Που πήγε? Που πάνε έτσι ανέμελα σε ξένα νερά? Ποιος ξέρει..
Το πρωί τα χελιδόνια κάνουν βόλτες κοντά εκεί που σκάει το κύμμα . Μαύρες σαιτιές πάνω από το ατλαζένιο μπλε , οι δύο κύκνοι λικνίζονται υπεροπτικά και βολτάρουν από την μια άκρη μέχρι την άλλη , εκεί και αυτοί, έξω έξω, παίρνουν πόζες για φωτογραφίες και μετά, φλαπ φλαπ, ξεκινούν πάλι την διαδρομή τους, πέρα δώθε , πέρα δώθε.
Πιο πάνω στον δρόμο, άλλοι τρέχουν άλλοι περπατούν βιαστικά, οι εντολές γιατρού έχουν πιάσει τόπο και κάθε χρόνο όλο και περισσότεροι γυμνάζονται είτε εντατικά είτε χαλαρά σε όλη την δυτική παραλία.
Το καλοκαίρι θέλει και τις συνήθειες του. Να νιώθεις σαν το σπίτι σου στην άμμο. Γι αυτό πολλοί προτιμούν να πηγαίνουν στο ίδιο σημείο.
9 Αυγούστου με μποφώρ που έσπασαν κλαδιά και έδιωξαν μακριά πολλούς αλλά σε λίγο ο αέρας θα πέσει και η παραλία θα γεμίζει χαρούμενες παρέες που θα χαρούν χωρίς φόβο τις ομορφιές της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου