Ο αέρας φυσάει κρύος και διεκδικητικός. Αν οι ανάσες του ήταν λέξεις, τι θα μας έλεγε άραγε? Αν ήταν ο άνεμος μια ενσυνείδητη οντότητα, τι θα μπορούσε να πει για μας αυτές τις εποχές?
Θα έβλεπε κάποια αλλαγή που θα άξιζε την προσοχή του, η πάλι, βρυχάται γιατί ακριβώς δεν βλέπει καμιά αλλαγή?
Από πάντα τα φυσικά φαινόμενα ήταν θεότητες με την δικιά του προσωπικότητα ο καθένας και η κάθε μια. Ιστορίες, θρύλοι, μύθοι και λατρείες ακόμα και αργότερα, όταν η επιστήμη έκανε την ζωή μας πολύ πιο πεζή γεμάτη εξηγήσεις για το πως και το γιατί συμβαίνει το κάθε τι, ο άνθρωπος δεν εγκατέλειψε την ανάγκη να προσωποποιεί ότι τον φοβίζει η τον ευχαριστεί και να του αποδίδει τους δικούς του φόβους και ελπίδες. Ίσως θα μπορούσαμε να πούμε ότι η μεγαλύτερη διαφορά στις μέρες μας με άλλες παλαιότερες εποχές, είναι το ότι προσπαθούμε να φορτώσουμε στην φύση τις ελλείψεις και τις ενοχές μας για ότι κακό συμβαίνει στην δική μας ζωή.
Ίσως θα ήταν καλύτερα να είχαμε μείνει τότε που τα θεωρούσαμε θεότητες και φοβόμασταν την οργή τους. Τώρα έχουμε την οργή και όχι μόνο δεν αισθανόμαστε κανένα δέος για την δύναμη τους, αλλά αντίθετα, τα κατηγορούμε σαν κοινούς εγκληματίες και ανοίγουμε σειρήνες για να απομακρυνθούμε από τον δρόμο τους όποτε η δύναμη τους ξεχειλίζει.
Μόνο οι ποιητές ίσως να αντιστέκονται και να γράφουν όπως ο Ελύτης στο Δοξαστικό από το Άξιον Εστί.
" Οι σημάντορες άνεμοι που ιερουργούνε
και σηκώνουν το πέλαγος σαν Θεοτόκο
που φυσούν και ανάβουνε τα πορτοκάλια
που σφυρίζουν στα όρη κι έρχονται
Ο Μαίστρος, ο Λεβάντες, ο Γαρμπής,
ο Πουνέντες, ο Γραίκος ο Σιρόκος,
η Τραμουντάνα, η Όστρια."
Ο Αίολος ,ο γιος του Έλληνα και της Νύμφης Ορσηίδας εγγονός του Δευκαλίωνα, ιδρυτής της Αιολίας της σημερινής Θεσσαλίας, αρχηγός του Αιολικού κλάδου του Ελληνικού Έθνους, φέρνει στους Έλληνες απογόνους του πάνω στις πλάτες του τον νέο χρόνο. Θα μας τον δώσει για άλλη μια φορά να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε , η τουλάχιστον να μην προκαλέσουμε την μήνιν των θεών.
Οι αέρηδες στην Πλάκα.
Στη κορυφή της στέγης υπήρχε ορειχάλκινος ανεμοδείκτης υπό μορφή Τρίτωνα, ο οποίος περιστρεφόμενος έδειχνε, κρατώντας δείκτη, την κατεύθυνση ενός από τους οκτώ κύριους ανέμους. Οι άνεμοι, προσωποποιημένοι, φέρονται ανάγλυφοι να ίπτανται (φτερωτοί) στο άνω μέρος της κάθε πλευράς του πύργου, φέροντας ο καθένας και ιδιαίτερο σύμβολο. Τα ονόματά τους είναι χαραγμένα κάτω από το αντίστοιχο τμήμα του οκταγωνικού γείσου, και είναι: ο Βορρέας (βόρειος), ο Καικίας (βορειοανατολικός), ο Απηλιώτης (ανατολικός), ο Εύρος (νοτιοανατολικός), ο Νότος (νότιος), ο Λιψ (Λίβας, νοτιοδυτικός), ο Ζέφυρος (δυτικός), και ο Σκίρων (βορειοδυτικός). Κάτω δε από κάθε προσωποποίηση, εγχάρακτες ακτίνες κατά διάφορους σχηματισμούς αποτελούσαν αυτούσια ηλιακό ρολόι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου