Ένα πολύ ωραίο και συγκινητικό κείμενο.💓
" Όπως θρέει το φύλλο έτσι να θρέουν και τα καλά στο σπίτι μας"
Η ΚΑΡΥΣΤΙΝΗ ΜΠΑΚΛΑΗ!
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, τον μπακλαβά- την μπακλαή, όπως τη λέμε στην Κάρυστο- τον έχω συνδυάσει με την Πρωτοχρονιά όπως συμβαίνει και στα περισσότερα σπίτια στον τόπο μας.
Ανεξίτηλη εικόνα, η γιαγιά η Μόσχα και η μαμά μου σκυμμένες πάνω από το μεγάλο στρογγυλό ταψί, η μια να στρώνει φύλλα, η άλλη να τα βουτυρώνει και να ρίχνει το καρύδι και πάλι φύλλο και πάλι βούτυρο και πάλι καρύδι, μέχρι να φτάσει το χείλος του ταψιού γιατί " άμα δεν είναι ψηλός ο μπακλαβάς δεν έχει αρχοντιά"!! Από δίπλα ο παππούς ο Ζάχος που το'χε έννοια μεγάλη αν έριχναν μπόλικη γέμιση στις γωνίες γιατί απ'αυτές θα έτρωγε, αφού τα "καλά' κομμάτια, τα εμφανίσιμα τα δίναμε στους μουσαφίρηδες. Τι? Τις γωνιές θα δίναμε να τρώγαν σκέτο φύλλο να μας κουσελεύανε?? Και- το έχω ξαναγράψει- χωνόταν ανάμεσά τους, έπαιρνε μια χούφτα γέμιση κι έριχνε μόνος του στις γωνίες για να το σιγουρέψει, μουρμουρίζοντας "και εις την γωνίαν διότι υπέρ ημών γέγραπται", καθαρευουσιάνος γαρ!!
Κι όταν ερχόταν το ταψί απ'το φούρνο, μοσχοβόλαγε όλο το σπίτι που έπεφτε πάνω του το ζεστό σιρόπι με το μέλι και ξεπήδαγαν από μέσα του αρώματα από κανέλα και γαρύφαλλο ανακατεμένα με το ντόπιο βούτυρο.
Κι όταν την άλλη μέρα ήταν να κοπεί, η γιαγιά το σταύρωνε και ξεκινούσε το κόψιμο κι όταν άκουγε τα τραγανά φύλλα που έτριζαν έλεγε: Όπως θρέει το φύλλο έτσι να θρέουν και τα καλά στο σπίτι μας!
Το πρώτο στάδιο της... κατανάλωσης ήταν η μοιρασιά σε συγγενείς και φίλους: "Τόσα κομμάτια στη Μαρίκα και στον Χρήστο, τόσα στη θεία τη Πιπίνα του Μαστραντώνη και στη θεία Μαρίκα του Στουραϊτη, τόσα στην Κλειώ του Πλατυμέση, τόσα στη Τούλα του δήμαρχου του Δεληγιώργη....Κι έβαζαν από λίγα κομμάτια στο καλό το πιάτο σκεπασμένο με την κολλαριστή λευκή πετσέτα με το χειροποίητο αζούρ γύρω γύρω κι έστελναν εμένα να τρέχω να τα μοιράζω, παραμονή Πρωτοχρονιάς!...
Κι αφού τέλειωνε η εξωτερική μοιρασιά, ξεκινούσε η των ενδοτέρων!! Στις καλές πιατέλες που θα έμεναν κρυμμένες στον μπουφέ για τους μουσαφίρηδες γιατί τι? Χρονιάρες μέρες, θα 'ρθει κάνας χριστιανός, να μην έχουμε να τον τρατάρουμε? Άδικο είχε λοιπόν ο παππούς που μπούκωνε τις γωνίες για να τις εξασφαλίσει??
Οι δε πιατέλες ήταν ειδικότητα δική μου και του αδερφού μου του Ζάχου: Πηγαίναμε κρυφά, σηκώναμε το πάνω φύλλο, τρώγαμε γέμιση και μετά ξαναβάζαμε το πάνω φύλλο στη θέση του και μέχρι να το καταλάβει η μάνα μας να μας αρχίσει στις μπούφλες, εμείς είχαμε φάει τη μισή πιατέλα!...
Τα χρόνια πέρασαν, έμεινε μόνη της η μάνα μου να στρώνει κάθε προπαραμονή Πρωτοχρονιάς τον μπακλαβά, μετά μου έδειχνε κι εμένα και τον κάναμε μαζί, μετά τον έκανα μόνη μου υπό το άγρυπνο βλέμμα και υπό τας υποδείξεις της και εδώ και τέσσερα χρόνια, άνευ υποδείξεων πλέον....Αχ αυτές οι υποδείξεις, πόσο με νευρίαζαν αλλά πόσο μου λείπουν τώρα!...Στο άγχος μου μήπως πέσει πολύ το γαρύφαλλο και πικρίσει, μήπως δεν έβαλα πολλή κανέλα και γίνει άνοστο, μήπως δεν έβαλα πολύ μέλι στο σιρόπι, δεν μου απαντάει πλέον κανείς... Και δεν είναι η βοήθεια, η παρέα είναι που λείπει...
Έτσι, τα τελευταία χρόνια, μόνη μου στρώνω τα φύλλα, μόνη μου τα βουτυρώνω, ρίχνω μπόλικη γέμιση στις γωνίες γιατί "υπέρ ημών γέγραπται" και μουρμουρίζω κόβοντας: Όπως θρέουν τα φύλλα έτσι να θρέουν και τα καλά στο σπίτι μας και στο σπίτι του Ζάχου μας και στο σπίτι της Ελένης μας!!! Και πάντα ρε παιδί μου, πάντα όμως, κάθε χρόνο, μου ξεφεύγει ένα τόσο δα δακρυάκι που όμως δεν είναι λύπης αλλά γλυκιάς νοσταλγίας, είναι περισσότερο δάκρυ χαράς και συγκίνησης για τη συνέχεια του μπακλαβά της Πρωτοχρονιάς, για τη συνέχεια των συνηθειών, των παραδόσεων, των εθίμων, για τη συνέχεια της ίδιας της ζωής!...
Να είμαστε όλοι καλά και του χρόνου!!
ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ για όλους σας με υγεία και χαρές στα σπίτια σας!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου