Γελάμε η όχι με την Πευκίδα?

 

Η Πευκίδα είναι μια από τις ηρωίδες στο έργο ΠΟΙΑ ΕΛΕΝΗ? που παρακολουθήσαμε πρόσφατα για τέταρτη φορά στο υπαίθριο θέατρο Καρύστου.

Είναι η άσχημη ξαδέλφη της Ελένης η οποία μετά τα τεχνάσματα της Αφροδίτης, της Ήρας και της Αθηνάς, μεταμορφώθηκε στα μάτια των ανθρώπων στην όμορφη Ελένη , ενώ η Ελένη είχε την όψη της Πευκίδας.

Η Πευκίδα παρουσιάζεται στην αρχή του έργου σαν μια σεμνή και ταπεινή αρχοντοπούλα της Σπάρτης η οποία έπαιρνε ζωή και ενδιαφέρον για τον κόσμο μέσα από την ζωή της Ελένης.

Η Πευκίδα ήξερε την θέση της, την είχε αποδεκτεί και όλο το ηθικό πλαίσιο που όριζε την ζωή της, οριζόταν από αυτή την θέση.

Τι συνέβη όμως όταν όλα άλλαξαν? Όταν στα μάτια του κόσμου έγινε η ωραία των ωραίων και δεν ήταν πια στα παρασκήνια της ζωής αλλά στο κέντρο?

Η σεμνότητα έγινε καλυμμένη χυδαιότητα, η ταπεινότητα έγινε αλαζονεία, η μετριοφροσύνη έγινε έπαρση.

Η Πευκίδα μπορεί να ερωτεύτηκε τον Πάρη και να ενθουσιάστηκε από κάτι πρωτόγνωρο που δεν περίμενε ποτέ να ζήσει, αλλά θα ήταν αρκετό αυτό για να αλλάξει έτσι ο χαρακτήρας της?

Όχι βέβαια. Είναι αυτή η δύναμη της εξουσίας που την συντάραξε και της άλλαξε όλη της την προσωπικότητα μέχρι που ήρθε αντιμέτωπη με τα αποτελέσματα των επιλογών της και ένιωσε τα λάθη και τις ευθύνες της.

Το θέατρο διδάσκει έστω και μέσα από την ατάκα, τους έξυπνους διαλόγους και την απρόβλεπτη πλοκή αρκεί να "διαβάζουμε" τους χαρακτήρες και αν μπορούμε να βγάζουμε χρήσιμα συμπεράσματα που ίσως μας βοηθήσουν στην ζωή μας

Η κοινωνία αλλάζει, αλλά πάντα υπάρχουν σταθερές και μια από αυτές είναι η αντίσταση στην φθορά της όποιας εξουσίας. Η Πευκίδα το πλήρωσε με την ζωή της αφού οι Θεές την μετέτρεψαν σε Πεύκο και την πιστή της υπηρέτρια, Θυμαρίδα, σε Θυμάρι. Ήρθε η κάθαρση στο έργο, κάτι που δεν έρχεται στην πραγματική ζωή, όμως οι θεατές ένιωσαν ότι αποκαταστάθηκε η τάξη, υπήρξε κάποια δικαίωση, και το σπουδαιότερο, ότι υπάρχει περίπτωση και στην ζωή τους να υπάρξει κάποια δικαίωση.

---------------------------------------------------------------------------------------------------

Όλα τα ποτάμια καταλήγουν στη θάλασσα,
Επειδή αυτή βρίσκεται χαμηλότερα.
Η δύναμή της έγκειται στην ταπεινότητά της.
Γι’αυτό ο Σοφός ξέρει ότι
Για να κυβερνήσει τους ανθρώπους,
Πρέπει να τους αφήσει να ηγηθούν.
Για να οδηγήσει τους ανθρώπους,
Πρέπει να μάθει να τους ακολουθεί.
Με τον τρόπο αυτό, ο Σοφός στέκεται πάνω από τους ανθρώπους,
Αλλά κανείς δεν νιώθει το βάρος του.
Προπορεύεται, αλλά δεν εμποδίζει κανέναν
Να βαδίσει το δρόμο του.
Έτσι, όλος ο κόσμος τον ευγνωμονεί.
Επειδή ο Σοφός δεν ανταγωνίζεται κανέναν,
Κανένας δεν τον ανταγωνίζεται

Tao Te Ching, Lao Tzu, Chapter 66