https://www.iellada.gr/thriskeia/palaioimerologites-goh-ti-pisteyoyn-posoi-vriskontai-stin-ellada-vid

Παλαιοημερολογίτες (Γ.Ο.Χ): Τι πιστεύουν - Πόσοι βρίσκονται στην Ελλάδα (vid)

Θρησκεία

25/02/2024 - 15:34

            

Οι «Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί» (Γ.Ο.Χ.) ή όπως είναι ευρύτερα γνωστοί ως "Παλαιοημερολογίτες" είναι ορθόδοξοι χριστιανοί σε Ελλάδα και εξωτερικό, οι οποίοι ακολουθούν το Ιουλιανό ημερολόγιο, το οποίο υπολείπεται 13 ημέρες από το Γρηγοριανό ημερολόγιο.

Από το 1935, δεν βρίσκονται σε κοινωνία με την Εκκλησία της Ελλάδος, ούτε με την υπόλοιπη Ορθόδοξη Εκκλησία ανά τον κόσμο (Πατριαρχεία και αυτοκέφαλες Εκκλησίες) καθώς την θεωρούν οικουμενιστική. 

Αντιθέτως, οι μοναχοί του Αγίου Όρους και κάποιες αυτοκέφαλες Εκκλησίες και Πατριαρχεία όπως η Εκκλησία της Ρωσίας, της Σερβίας κ.α., οι οποίες εορτάζουν με βάση το Ιουλιανό ημερολόγιο, βρίσκονται σε ευχαριστιακή κοινωνία με τον υπόλοιπο ορθόδοξο χριστιανικό κόσμο και δεν θεωρούνται παλαιοημερολογίτες.

Ιστορικό υπόβαθρο

Ιερείς, λαϊκοί και μοναχοί (κυρίως απο το Άγιο Όρος) αντέδρασαν έναντι της κρατούσας Εκκλησίας της Ελλάδος, επειδή αυτή προσάρμοσε το εορτολόγιο της, το οποίο χαρακτηρίζουν ως πατροπαράδοτο, τη 10η Μαρτίου 1924, ώστε να συμπίπτει με το κρατικό-πολιτικό Γρηγοριανό ημερολόγιο που είχε υιοθετήσει το Βασίλειο της Ελλάδας ένα χρόνο νωρίτερα, τη 16η Φεβρουαρίου 1923 σε αντικατάσταση του Ιουλιανού ημερολογίου. Σε αυτό το ενδιάμεσο διάστημα, οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν δύο ημερολόγια, ένα πολιτικό και ένα εκκλησιαστικό. Τότε οι Παλαιοημερολογίτες θεώρησαν την αλλαγή του ημερολογίου ως πρώτο βήμα για την υποταγή της Εκκλησίας στον Πάπα και πως η Εκκλησία της Ελλάδος αποκτά οικουμενιστικό χαρακτήρα. Εξαιτίας αυτών των διαφωνιών, αλλά και άλλων, δημιουργήθηκαν αρκετές παρατάξεις παλαιοημερολογιτών, οι οποίες σήμερα δεν βρίσκονται σε ευχαριστιακή κοινωνία μεταξύ τους. Παλαιοημερολογίτες υπάρχουν επίσης σε Κύπρο, ΗΠΑ, Αυστραλία, Ρουμανία, και υπόλοιπη Ευρώπη.ΝΜε το ξεκίνημα του εικοστού αιώνα, οι διεθνείς σχέσεις της Ελλάδας επέβαλαν την ανάγκη στην πολιτεία να μεταρρυθμίσει το πολιτικό ημερολόγιό της, όπως άλλωστε έκαναν και άλλες ορθόδοξες χώρες εκείνη την εποχή. Όμως, οι αντιδράσεις που προκαλούνταν, ύστερα από κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης του ημερολογίου, είχαν ως αποτέλεσμα την αναβολή της. Από το 1920 και έπειτα έγιναν πιο αποφασιστικές κινήσεις με πρωταγωνιστή τον διακεκριμένο αστρονόμο Δημήτριο Αιγινήτη. Ο ίδιος ο Αιγινήτης συμμετείχε σε εκκλησιαστική επιτροπή σχετικά με το ημερολογιακό ζήτημα, της οποίας πρόεδρος ήταν ο επίσκοπος Δημητριάδος Γερμανός Μαυρομμάτης. Η επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν θα υπήρχε εκκλησιαστικό πρόβλημα στην υιοθέτηση του Γρηγοριανού ημερολογίου εκ μέρους της πολιτείας. Αργότερα, με απόφασή της, η Εκκλησία της Ελλάδος επέτρεψε στην πολιτεία να μεταρρυθμίσει το πολιτικό ημερολόγιο, διατηρώντας ασάλευτο το εκκλησιαστικό της ημερολόγιο, μέχρι να ληφθεί μια οριστική απόφαση από τις Ορθόδοξες Εκκλησίες. Έτσι, σύμφωνα, με το βασιλικό διάταγμα «Περί του νέου "Πολιτικού Ημερολογίου"» του Γεωργίου του Β'[3], που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως του Βασιλείου της Ελλάδος, αρ. ΦΕΚ 24, την 25η Ιανουαρίου 1923, η πολιτεία υιοθέτησε το Γρηγοριανό ημερολόγιο, μόνο για τις πολιτικές σχέσεις του κράτους, ενώ η Εκκλησία διατήρησε το Ιουλιανό ημερολόγιο στις θρησκευτικές εορτές. Επίσης, αναφερόταν ρητά ότι η εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου και γενικά οι θρησκευτικοί εορτασμοί, εξακολουθούν να ρυθμίζονται από το Ιουλιανό ημερολόγιο. Επομένως, από την 16η Φεβρουαρίου/1η Μαρτίου 1923, μέχρι και την 09η/22α Μαρτίου 1924 το πολιτικό και το εκκλησιαστικό ημερολόγιο απέκλιναν κατά 13 ημέρες, ενώ απο τις 23 Μαρτίου 1924 το εκκλησιαστικό και το πολιτικό ημερολόγιο συνταυτίστηκαν.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Μελέτιος Δ΄

Από τις 10 Μαΐου μέχρι τις 8 Ιουνίου του 1923, επί Οικουμενικού Πατριάρχη Μελετίου Δ΄, συγκαλείται Πανορθόδοξο (αυτό αμφισβητείται από πολλούς χριστιανούς καθώς πολλές Εκκλησίες δεν συμμετείχαν) Συνέδριο αρχιερέων και επιστημόνων, με σκοπό, μεταξύ άλλων, την μεταρρύθμιση του ισχύοντος τότε ημερολογίου με την εισαγωγή ενός νέου ημερολογίου. Ο Σέρβος μαθηματικός και αστρονόμος Μιλουτίν Μιλάνκοβιτς, πρότεινε στο συνέδριο ένα νέο ημερολόγιο ακριβέστερο του Γρηγοριανού στο οποίο υπήρχε και μεταρρύθμιση του πασχαλίου. (Αυτό το νέο ημερολόγιο ονομάστηκε Αναθεωρημένο Ιουλιανό Ημερολόγιο το οποίο είναι αστρονομικά ακριβέστερο του Γρηγοριανού). Πρακτικά, το νέο ημερολόγιο ταυτίζεται με το Γρηγοριανό ημερολόγιο μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου του 2800. Το συνέδριο αποδέχθηκε την πρόταση του Μιλάνκοβιτς περί του νέου ημερολογίου και πασχαλίου και έθεσε ως ημερομηνία εφαρμογής του την 1η Οκτωβρίου 1923 η οποία με την πρόσθεση δεκατριών ημερών στο μηνολόγιο θα λογιζόταν ως 14η Οκτωβρίου, τελικά όμως αυτή η απόφαση δεν εφαρμόστηκε από καμία εκκλησία, (Ούτε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, ούτε από την Εκκλησία της Ελλάδος). Επειδή ορισμένοι αρχιερείς και πιστοί θεώρησαν, ότι πίσω από την αλλαγή, βρισκόταν η κεκαλυμμένη επιδίωξη του Πάπα να επιβληθεί των Ορθοδόξων, δεν υπήρξε ομόφωνη αποδοχή της αντικατάστασης του ισχύοντος ημερολογίου και έτσι αποφασίστηκε πως κάθε εκκλησία ήταν ελεύθερη να ακολουθήσει όποιο ημερολόγιο ήθελε, διαταράσσοντας, με αυτό τον τρόπο, το κοινό εορτολόγιο, που είχαν διατηρήσει οι Ορθόδοξες Εκκλησίες μέχρι τότε. Η Εκκλησία της Ελλάδος στις 23 Μαρτίου 1924, λίγες μέρες μετά την ενθρόνιση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσοστόμου Α΄ αποφάσισε τον συναυτισμό του εκκλησιαστικού ημερολογίου προς το πολιτικό (Γρηγοριανό) ώστε οι ακίνητες εορτές όπως για παράδειγμα τα Χριστούγεννα να συμπίπτουν με αυτό, ενώ για την εορτή του Πάσχα και τις λοιπές κινητές εορτές διατήρησε και διατηρεί έως σήμερα το Ιουλιανό ημερολόγιο.

Ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Α΄

Η απόφαση αυτή του Χρυσοστόμου Α΄ δεν βρήκε σύμφωνους ορισμένους ιερείς και πιστούς. Ομάδες κληρικών και λαϊκών αντέδρασαν στην εισαγωγή του νέου ημερολογίου, την οποία θεώρησαν ως πρώτο βήμα για την ένωση των Εκκλησιών. Έτσι αρνήθηκαν να το ακολουθήσουν εμμένοντας στο παλαιό ημερολόγιο. Ιερείς που δεν συμμορφώνονταν με την απόφαση της Εκκλησίας της Ελλάδος αποσχηματίζονταν. Ακολούθησαν τοπικές σποραδικές αναταραχές με επεισόδια και επέμβαση της αστυνομίας. Οι αποσχηματισμένοι ιερείς (που δεν συμφώνησαν με το νέο ημερολόγιο) τελούσαν μυστικά σε σπίτια, σε υπόγεια και σε ορισμένα έρημα εξωκκλήσια. Δεν είχαν επίσκοπο και αυτό τους δημιουργούσε πρόβλημα, γιατί σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες δεν υφίσταται Εκκλησία χωρίς επίσκοπο αλλά και γιατί μόνο ο επίσκοπος μπορεί να χειροτονήσει νέους πρεσβυτέρους. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και οι Εκκλησίες της Κύπρου και της Ρουμανίας υιοθέτησαν το Νέο ημερολόγιο αμέσως, με την προσθήκη δεκατριών ημερών στο ήδη υπάρχον. Για να μη συμβεί, όμως, ό,τι συνέβη με το Πασχάλιο των Λατίνων, προτάθηκε ως ενδιάμεση λύση, το Πάσχα και όσες εορτές εξαρτώνται από αυτό, να ρυθμίζονται από το Ιουλιανό ημερολόγιο. Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων διατήρησε και διατηρεί ακόμη το Ιουλιανό ημερολόγιο μέχρι σήμερα, επειδή θεωρήθηκε ότι μια ενδεχόμενη αλλαγή στο ημερολόγιό του, θα είχε αρνητικές επιπτώσεις στον θρησκευτικό τουρισμό του Παναγίου Τάφου. Επίσης, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Φώτιος Πέρογλου διατήρησε σε ισχύ το Ιουλιανό ημερολόγιο στην Εκκλησία της Αλεξάνδρειας, εκφράζοντας έντονα την αντίρρησή του σχετικά με το θέμα της ημερολογιακής μεταρρύθμισης. Ακόμη, το Ιουλιανό ημερολόγιο διατήρησαν (και εξακολουθούν να το τηρούν ακόμη) τα Πατριαρχεία Μόσχας, Γεωργίας, Σερβίας και Βουλγαρίας (μέχρι το 1968), οι Εκκλησίες της Βόρειας Μακεδονίας, της Ουκρανίας, του Όρους Σινά και όλες οι μονές και οι σκήτες του Αγίου Όρους. Παρόλα αυτά, οι Εκκλησίες αυτές είναι ενωμένες δογματικά με το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και κάθε Πατριαρχείο ή αυτοκέφαλη Εκκλησία. Την 1η Οκτωβρίου του 1928, το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας προχώρησε στην υιοθέτηση του Νέου Ημερολογίου επί Πατριαρχίας Μελετίου Μεταξάκη, ο οποίος αφού είχε παραιτηθεί από τον Οικουμενικό Θρόνο από το 1923, αναδείχθηκε διάδοχος του Πατριάρχη Φωτίου, μετά τον θάνατο του τελευταίου, το 1925.

Δημιουργία κοινοτήτων των Γ.Ο.Χ.

Το 1934, η κοινότητα των Γ.Ο.Χ. είχε επαφές με την Ιεραρχία των Ρώσων της διασποράς, στη Σερβία, με αίτημα την απόκτηση κανονικών χειροτονημένων επισκόπων, οι οποίοι θα ηγούνταν των Γ.Ο.Χ. στην Ελλάδα. Έντεκα χρόνια μετά την εισαγωγή του νέου ημερολογίου, στις 26 Μαρτίου του 1935, τρεις μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος αποσχίστηκαν από αυτήν και τέθηκαν επικεφαλής των Γ.Ο.Χ.. Ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης, ο Δημητριάδος Γερμανός Μαυρομμάτης και ο Ζακύνθου Χρυσόστομος Δημητρίου, με δήλωσή τους προς την Ιερά Σύνοδο διέκοψαν κοινωνία με αυτήν και τους λοιπούς Μητροπολίτες και ανέλαβαν την ηγεσία των παλαιοημερολογιτών. Οι τρεις μητροπολίτες προέβησαν αμέσως σε χειροτονίες τεσσάρων νέων επισκόπων: του Κυκλάδων Γερμανού Βαρυκοπούλου, του Μεγαρίδος Χριστοφόρου Χατζή, του Διαυλείας Πολυκάρπου Λιώση, και του Βρεσθένης Ματθαίου Καρπαθάκη. Στο μεσοδιάστημα των έντεκα χρόνων πριν την απόσχιση (1924-1935), οι τρεις μητροπολίτες είχαν προσυπογράψει και οι ίδιοι την απόφαση της Ιεράς Συνόδου για την αλλαγή του ημερολογίου και ως μέλη επισκοπικών δικαστηρίων είχαν δικάσει και καταδικάσει παλαιοημερολογίτες κληρικούς «επί φατρία και τυρεία και απειθεία προς τας αποφάσεις της Εκκλησίας περί Ημερολογίου», μη τολμώντας να αποσχισθούν, αναμένοντας είτε την μεταστροφή της επίσημης εκκλησίας είτε την μεταστροφή των παλαιοημερολογιτών. Τελικά οι τρεις μητροπολίτες προσχώρησαν σε αυτούς. Ο Ζακύνθου Χρυσόστομος Δημητρίου, καθώς και δύο από τους τέσσερις νέους αρχιερείς, έκαναν πολύ σύντομα αίτηση επιστροφής στην Εκκλησία. Στις 14 Ιουλίου 1935, ο Ζακύνθου Χρυσόστομος δήλωσε μετάνοια στην Εκκλησία της Ελλάδος και αποκαταστάθηκε με απόφαση του Δευτεροβάθμιου Συνοδικού Δικαστηρίου (μάλιστα το 1957 εξελέγη Μητροπολίτης Τριφυλίας και Ολυμπίας της Εκκλησία της Ελλάδος).

Η διάσπαση μεταξύ Φλωρινικών και Ματθαιικών

Κατά τα έτη 1935-1937, την παλαιοημερολογιτική ηγεσία αποτελούσαν, εκτός από τους Γερμανό (Δημητριάδος) και Χρυσόστομο (Φλωρίνης), οι Γερμανός (Κυκλάδων) και Ματθαίος (Βρεσθένης). Τον Σεπτέμβριο του 1937, παρατηρήθηκε η πρώτη ρήξη μεταξύ των Γ.Ο.Χ. με εκφραστή τον επίσκοπο Βρεσθένης, Ματθαίο Καρπαθάκη, ο οποίος μαζί με τον Κυκλάδων Γερμανό, αποκήρυξε τον μετριοπαθή πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο. Αυτό έγινε διότι ο Χρυσόστομος δεχόταν πως η Εκκλησία της Ελλάδος μετά την αποδοχή του νέου ημερολογίου ήταν μόνο "δυνάμει σχισματική" και όχι "ενεργεία σχισματική". Αυτό σήμαινε ότι η αποδοχή του νέου ημερολογίου δεν κατέστησε την Εκκλησία της Ελλάδος όντως σχισματική, απλά «υπόδικη». Έτσι θεωρούνταν έγκυρα τα Ιερά της Μυστήρια από τους Γ.Ο.Χ. και ότι οι Λειτουργίες της έχουν την Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Από το 1941, Αρχιεπίσκοπος των Γ.Ο.Χ. ανέλαβε ο μόνος εναπομείνας επίσκοπος, ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης. Στις 16 Ιουλίου 1943 ο Δημητριάδος Γερμανός θέλησε να επιστρέψει στην Εκκλησία της Ελλάδος και υπέβαλε σε αυτήν αίτηση αναθεωρήσεως της δίκης του, επιζητώντας την επιείκεια της Εκκλησίας. Ωστόσο πριν προλάβει να εκδικασθεί η υπόθεση εκοιμήθη στις 20 Μαρτίου 1944. Την ίδια ημέρα αποκαταστάθηκε μετά θάνατον στο Αρχιερατικό αξίωμα από την Εκκλησία της Ελλάδος. Το 1944, ο Μεγαρίδος Χριστόφορος και ο Διαυλείας Πολύκαρπος επανήλθαν στη Σύνοδο του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου. Το 1948, επανήλθε στην Σύνοδο του Χρυσοστόμου και ο Κυκλάδων Γερμανός. Έτσι, ο Ματθαίος Βρεσθένης, ο μόνος που είχε απομείνει από τους διαφωνούντες, μην έχοντας άλλον επίσκοπο στο πλευρό του, αποφάσισε έκτακτα να χειροτονήσει μόνος του (πράγμα που κανονικά απαγορεύεται από τους Ιερούς Κανόνες χωρίς τη σύμπραξη άλλων αρχιερέων) τον ιερομόναχο Σπυρίδωνα σε επίσκοπο Τριμυθούντος. Οι δύο αυτοί άνδρες χειροτόνησαν αργότερα άλλους τρεις επισκόπους: τον Θεσσαλονίκης Δημήτριο Ψαροθεοδωρόπουλο, τον Πατρών Ανδρέα Ανέστη και τον Κορινθίας Κάλλιστο Μακρή. Έτσι, οι Γ.Ο.Χ. διασπάστηκαν σε ονομαζόμενους ως «Ματθαιικούς» και «Φλωρινικούς».

Από τότε και μέχρι σήμερα, υπήρξαν και υπάρχουν πολλές σύνοδοι των Γ.Ο.Χ., κάθε μια από τις οποίες έχει δική της Ιεραρχία και κλήρο, ενώ δεν αναγνωρίζει τις υπόλοιπες. Πολλοί επίσκοποι μεταπήδησαν σε άλλη ή άλλες παρατάξεις, άλλοι απομονώθηκαν, άλλοι επέστρεψαν, άλλοι έκαναν νέα παράταξη και άλλοι ένωσαν παρατάξεις. Μια γενική επισκόπηση, των παρατάξεων των Γ.Ο.Χ., γίνεται παρακάτω. Οι περισσότερες Σύνοδοι δημιουργήθηκαν είτε από αντίδραση σε εμφύλιες διενέξεις, είτε από ιδιοτελείς σκοπούς μερικών επισκόπων (αρχομανία, πνευματική ανεξαρτησία, δογματικοί λόγοι κ.ά.).

Διαδοχή των Ματθαιικών

Μετά τον θάνατο του Βρεσθένης Ματθαίου, το 1950, τη διοίκηση της συνόδου ανέλαβε ο από Θεσσαλονίκης Δημήτριος Ψαροθεοδωρόπουλος (1950-1958). Διάδοχοι της προεδρίας της Συνόδου, υπό τον τίτλο του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Γ.Ο.Χ. ήταν ο από Τήνου Αγαθάγγελος Ελευθερίου (1958-1967) και ο από Πατρών Ανδρέας Ανέστης (1967-2005).

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 η παράταξη των «Ματθαιικών» ήρθε σε επαφή με τη Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς (των Υπερορίων), η οποία αναγνώρισε και προσεπικύρωσε τις χειροτονίες των Ελλήνων Παλαιοημερολογιτών Επισκόπων, που είχε κάνει ο Βρεσθένης Ματθαίος και οι χειροτονημένοι από αυτόν, με την προϋπόθεση να ενωθούν σε μια Σύνοδο υπό τον Αρχιεπίσκοπο των Φλωρινικών Αυξέντιο Πάστρα, κάτι που τελικά δεν επετεύχθη. Ορισμένοι «ματθαιικοί» όμως αμφισβητούν κατά πόσο συνέβη αυτό και θεωρούν ότι οι χειροτονίες ήταν έγκυρες εξ αρχής, επειδή ο Ματθαίος ήταν ο τελευταίος μη αιρετικός ορθόδοξος επίσκοπος στη γη και άρα δικαιούνταν κατά τους ιερούς κανόνες κατ' εξαίρεση να προβεί μόνος του σε χειροτονίες νέων επισκόπων, προκειμένου να μην αφανιστεί η εκκλησία. Οι Ματθαιικοί, μετά το σχίσμα του 1937 παρέμειναν ενωμένοι σε μια παράταξη. Το έτος 1995 όμως, με αφορμή το ζήτημα πολλών εικόνων κλασσικής ή δυτικής αναγεννησιακής τεχνοτροπίας, με πιο χαρακτηριστικές αυτές της συμβολικής εικόνας της Αγίας Τριάδος με τον άναρχον Πατέρα ως «Παλαιός Ημερών», της εικόνας "τῆς ἐκ τοῦ Τάφου Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ", και της "Γεννήσεως του Χριστού" χωρίς το λουτρό και τις μαίες, διασπάστηκαν σε δύο παρατάξεις, με δύο Συνόδους, ενώ η κάθε μια διασπάστηκε σε άλλες δύο, το 2003. Η αντιπαλότητα για την τεχνοτροπία των εικόνων χαρακτηρίστηκε ως νεοεικονομαχία.

Διαδοχή των Φλωρινικών

Το 1941, αρχιεπίσκοπος των Γ.Ο.Χ. (Φλωρινικών) ανέλαβε ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης. Από το 1949, όταν Αρχιεπίσκοπος της Εκκλησίας της Ελλάδος ήταν ο Σπυρίδων Βλάχος, οι παλαιοημερολογίτες αντιμετώπισαν διώξεις. Οι αστυνομικές δυνάμεις σφράγιζαν τους ναούς τους και συλλάμβαναν τους ιερείς, που ιερουργούσαν σε αυτούς. Το 1951, συνελήφθη και οδηγήθηκε στην εξορία ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος, για έναν περίπου χρόνο. Τον Μάρτιο του 1952, πέθανε ο Κυκλάδων Γερμανός, αφήνοντας μοναδικό επίσκοπο της παράταξης τον Χρυσόστομο, ο οποίος επέστρεψε από την εξορία πέντε μήνες αργότερα. Τελικά, το 1953 ο Μεγαρίδος Χριστόφορος και ο Διαυλείας Πολύκαρπος επέστρεψαν οριστικά στην Εκκλησία της Ελλάδος, η οποία τους έκανε αμφότερους δεκτούς, αναγνωρίζοντάς τους την επισκοπική χειροτονία. Συγκεκριμένα, ο Χριστόφορος Χατζής τοποθετήθηκε αρχικά Βοηθός Επίσκοπος Καρυουπόλεως της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, ενώ στις 18 Απριλίου του 1956, εξελέγη Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης. Όμοια, ο Πολύκαρπος Λιώσης, τοποθετήθηκε αρχικά Τιτουλάριος Επίσκοπος Σταυρουπόλεως, ενώ στις 22 Σεπτεμβρίου του 1958, εξελέγη Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης. Στις 7 Σεπτεμβρίου του 1955, απεβίωσε ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος, χωρίς να χειροτονήσει άλλους επισκόπους. Για τα πέντε επόμενα χρόνια (1955-1960), η κοινότητα των Γ.Ο.Χ. (Φλωρινικών), έμεινε χωρίς επισκόπους, ενώ τη διοίκησή της ανέλαβε εκκλησιαστική επιτροπή, με πρόεδρο τον αρχιμανδρίτη Ακάκιο Παππά. Το έτος 1960, ο Ακάκιος Παππάς, μετέβη στην Αμερική, όπου δύο επίσκοποι της (Υπερώρειας) Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Διασποράς, ο Σικάγου Σεραφείμ και ο Ρουμάνος Θεόφιλος Ιονέσκου, τον χειροτόνησαν επίσκοπο Ταλαντίου για τους Φλωρινικούς Γ.Ο.Χ. Ελλάδος. Αυτό το γεγονός είναι σημαντικό στην ιστορία και έτσι ώστε οι Ματθαιικοί άρχισαν να τους χαρακτηρίζουν ως "Φλωρινοσεραφειμικούς", από τον Φλωρίνης και τον Σεραφείμ Σικάγου. Το 1962, οι Αρχιεπίσκοπος Χιλής και Περού Λεόντιος Φιλίπποβιτς και επίσκοπος Βενεζουέλας-Καράκας Σεραφείμ της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Διασποράς (Ρ.Ο.Ε.Δ.), χειροτόνησαν εις επίσκοπον Αστορίας τον ιερομόναχο Πέτρο Αστυφίδη, ο οποίος καταγόταν από τη Χίο και μετέβη στην Αμερική το 1951, ύστερα από πρόσκληση του τότε Αρχιεπισκόπου Αμερικής Αρσένιου Σάλτα. Ο Αστορίας Πέτρος μερίμνησε να χειροτονηθούν νέοι επίσκοποι των Φλωρινικών Γ.Ο.Χ. στην Ελλάδα. Την ίδια χρονιά, και κατόπιν πρόσκλησης του Ακακίου προς τη Ρωσική Διασπορά, ο Αρχιεπίσκοπος Χιλής και Περού Λεόντιος Φιλίπποβιτς ήρθε μυστικά στην Ελλάδα ως εκπρόσωπος και φιλοξενήθηκε κρυμμένος μέσα στην αποθήκη της Ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου Παιανίας (κτήτορας της οποίας ήταν ο Ακάκιος Παππάς), για να μη συλληφθεί, σε περίπτωση έρευνας από την αστυνομία. Την επομένη, οι δύο επίσκοποι Λεόντιος και Ακάκιος χειροτόνησαν μέσα στη Μονή τρεις νέους επισκόπους: τον Κυκλάδων Παρθένιο Σκουρλή, τον Γαρδικίου Αυξέντιο Πάστρα και τον Μαγνησίας Χρυσόστομο Νασλίμη. Αργότερα, οι τρεις νεοχειροτονηθέντες επίσκοποι, χειροτόνησαν δύο ακόμη επισκόπους, τον Διαυλείας Ακάκιο Παππά τον νεότερο, ανιψιό του Αρχιεπισκόπου Ακακίου, και τον Σαλαμίνος Γερόντιο Μαργιόλη. Το 1963, απεβίωσαν ο Κυκλάδων Παρθένιος και ο Αρχιεπίσκοπος Ακάκιος και νέος Αρχιεπίσκοπος εξελέγη ο από Γαρδικίου Αυξέντιος Πάστρας. Τα επόμενα χρόνια, επί Αυξεντίου, η Σύνοδος γνώρισε πολλές διασπάσεις και αρκετές εξ αυτών υφίστανται έως σήμερα.

Τον Δεκέμβριο του 1950 αστυνομικοί με επικεφαλής αξιωματικούς της χωροφυλακής, τον αρμόδιο αντιεισαγγελέα και ιατροδικαστή μπήκαν στις εγκαταστάσεις της λεγόμενης Μονής Πευκοβουνογιάτρισσας στην Κερατέα Αττικής που ανήκε στους Παλαιοημερολογίτες της παράταξης των Ματθαιϊκών. Εκεί βρήκαν δεκάδες ηλικιωμένους και παιδιά σε κατάσταση ασιτίας και εξάντλησης. Αποκαλύφθηκε τότε πως η παλαιοημερολογίτισσα Ηγουμένη Μαριάμ Σουλακιώτου, με τη βοηθό της Ευφροσύνη Μενδρινού, προσηλύτιζε πολίτες με σκοπό την οικειοποίηση των περιουσιών τους και διατηρούσε χώρο όπου κρατούσε ηλικιωμένους και παιδιά που τους υπέβαλε σε βασανιστήρια και άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Μοναχές επίσης υποβάλλονταν σε βασανισμούς και έχασαν τη ζωή τους. Σύμφωνα με τον εισαγγελέα στη Μονή πέθαναν 150 φυματικά κορίτσια ενώ η παλαιοημερολογίτισσα Ηγουμένη Μαριάμ είχε αποκτήσει περιουσία άνω των 150.000 δολαρίων από τις προίκες των Ελληνίδων που είχαν μπει στο μοναστήρι και οικειοποίηση περιουσιών ηλικιωμένων. Η παλαιοημερολογίτισσα Ηγουμένη Μαριάμ καταδικάστηκε για σειρά κακουργημάτων ανάμεσα στα οποία η απάτη, η πλαστογραφία διαθηκών, η εκβίαση, η ανθρωποκτονία και καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση. Πέθανε στις φυλακές Αβέρωφ το 1954. Συνολικά 177 άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες, έχασαν τη ζωή τους στις εγκαταστάσεις της λεγόμενης Μονής Πευκοβουνογιάτρισσας. Οι Παλαιοημερολογίτες το 1976 κατέλαβαν τον Ορθόδοξο Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (Salvatorkirche) του Μονάχου από την Ελληνορθόδοξη Μητρόπολη Γερμανίας, όμως μετά από απόφαση του Γερμανικού Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου, το 1999 υποχρεώθηκαν να αποδώσουν τον Ναό και πάλι στην Ιερά Μητρόπολη Γερμανίας.

ΠΗΓΗ el.wikipedia

ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ

ΓΟΧ

διαφορεΣ

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ

ΟΙ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΛΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ

Από Γεράσιμος Άνθης, Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2015 στις 1:24 π.μ.

1) ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ο παλιοημερολογιτισμός στην Ελλάδα αποτελεί φαινόμενο που διακρίνεται από πλήθος επί μέρους παλιοημερολογίτικων χριστιανικών «εκκλησιών» ή παρατάξεων, οι οποίες διακατέχονται τουλάχιστον από ασαφή διαχωριστικά όρια, έντονες εσωτερικές διαμάχες, συχνές «μεταγραφές» στελεχών και υπερβάλλοντα θρησκευτικό ζήλο… Στο παρελθόν, απώτερο και πρόσφατο, έχουν ακουστεί διάφορες κινήσειςστερούμενες σοβαρότητας, αλλά και πολλά και τρανταχτά σκάνδαλα στο χώρο τους, συνήθως οικονομικής και σεξουαλικής φύσεως, που συγκλόνισαν το πανελλήνιο, αλλά λόγω άγνοιας της κοινής γνώμης χρεώθηκαν γενικώς και αορίστως «στην Εκκλησία»… Πολλοί μιλούν για «βιομηχανία εξορκισμών» από παλιοημερολογίτες και ξεματιάσματα έναντι αμοιβής. Η Εκκλησία της Ελλάδος συχνά προβαίνει διά αρχιερέων της σε επίσημες ανακοινώσεις προς το ποίμνιό της, προσπαθώντας να τοπροφυλάξει ή αποτρέψει από παλιοημερολογίτες. Το ίδιο πράττουν ευαισθητοποιημένοι μεμονωμένοι ιερείς με δημοσιεύματα σε ιστοσελίδες και ιστολόγια, παρέχοντας ενημέρωση και τεκμηριωμένες αναλύσειςστους ορθοδόξους πιστούς. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως οι πλείστες παρατάξεις μονοπωλούν, καθεμία για τον εαυτό της, την αποκλειστικότητα της ορθοδοξίας, την μόνη καθαρή αποστολική διαδοχήεπί γης  και την ταύτιση με τη «Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία» του Συμβόλου της Πίστεως!

2) ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΝΑΛΥΣΗΣ-ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ

Ποια είναι η πραγματικότητα στον πολυκερματισμένο και άναρχο χώρο των εξωεκκλησιαστικών παλιοημερολογιτών Ελλάδος; Επιχειρούμε προσέγγιση του φαινομένου, το οποίο εν πολλοίς παραμένει «παρθένο έδαφος» για κάθε ενδιαφερόμενο ερευνητή. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η εκ του περισσού τάση παλιοημερολογιτών ηγετών για «επισκοποποίηση» και ηγεσία/εξουσία σε παλιοημερολογίτικες παρατάξεις, ενώ η προσωπολατρεία στους χώρους αυτούς είναι έντονη, πράγμα που έχει επισημανθεί πολλάκις σε κείμενα παλιοημερολογιτών σαν «η νόσος του ιερού ημών αγώνος», όπου «ιερός αγών» νοείται η εμμονική αποχή από κάθε προσπάθεια καταλλαγής τους με την ορθόδοξη Εκκλησία. Εκπονήσαμε και παρουσιάζουμε κάτωθι το αποτέλεσμα σύντομης έρευνάς μας σχετικά με τις διάφορες παλιοημερολογίτικες παρατάξεις, αναζητώντας τόσο τα βασικά χαρακτηριστικά εκάστης, όσο και τον συνολικό αριθμό τους. Για το σκοπό αυτό ήρθαμε σε προσωπική ή τηλεφωνική επαφή με εκπροσώπους ορισμένων και γνωρίσαμε αξιοπρόσεκτα σημεία.

 

3) Η ΠΟΛΥΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΥ

Τηρώντας την ορολογία των ίδιων των παλιοημερολογιτών, σημειώνουμε ότι στον χώρο του «παλιού ημερολογίου» υπάρχουν διάφορες «παρατάξεις», παρακλάδια ούτως ειπείν, που είναι όλες ανεξάρτητες μεταξύ τους, δίχως θρησκευτική σχέση μεταξύ τους και τουλάχιστον διά δημοσιευμάτων αλληλοαντιμαχόμενες ή αλληλοαφορισμένες. Δρουν αυτοτελώς και εκτός της κοινωνίας με την Εκκλησία της Ελλάδος και οποιασδήποτε άλλης τοπικής ορθόδοξης Εκκλησίας και Πατριαρχείου ανά την υφήλιο. Έκαστη παράταξη έχει κάποιον επικεφαλής ρασοφόρο, που φέρει τον τίτλο του «αρχιεπισκόπου Αθηνών» ή «επισκόπου» ή «μητροπολίτη» των «γνησίων ορθοδόξων», δηλαδή των παλιοημερολογιτών, και περιβάλλεται από αντίστοιχη «ιερά σύνοδο επισκόπων» παλιοημερολογιτών, κατά πάντα άσχετη με την κανονική εκκλησιαστική διοίκηση της Εκκλησίας της Ελλάδος και οποιασδήποτε τοπικής ορθόδοξης Εκκλησίας και Πατριαρχείου σε εκκλησιαστική κοινωνία με αυτή. Σχετικά με την ανέλιξη και επέκτασητων παλιοημερολογιτών μετά το 1961 έχει γραφεί προσφυώς για έναν από τους πρώτους παλιοημερολογίτες ηγέτες «αρχιεπίσκοπο» Αυξέντιο Πάστρα: «Επί εποχής Αυξεντίου γέμισε ο πλανήτης με «παλαιοημερολογίτες» επισκόπους, οι οποίοι με τη σειρά τους χειροτόνησαν και άλλους δημιουργώντας μια Λερναία Ύδρα με μίτρες αντί για κεφάλια.» 

Οι παρατάξεις είναι συνήθως οργανωμένες υπό μορφήν σωματείων. Τα μέλη των αντίστοιχων θρησκευτικών κοινοτήτων συνήθως αυτοποκαλούνται «γνήσιοι ορθόδοξοι χριστιανοί (ΓΟΧ)», ενώ τα ΜΜΕ και ο απλός κόσμος τους χαρακτηρίζει συχνά απλά ως «παλιοημερολογίτες» ή ακόμη και «παραεκκλησιαστικούς», ιδίως όταν δημοσιογραφικός θόρυβος προκαλείται από τις μεταξύ τους συγκρούσεις, π.χ. για σφετερισμούς ναών τους, «καθαιρέσεις» κληρικών τους κλπ. Σημειωτέον πως οι παλιοημερολογίτες, ιδίως οι ηγέτες αυτών, δεν έχουν την συνείδηση πως «αθροιστικά ο χώρος του παλιού ημερολογίου αποτελεί μία εκκλησία», αλλά ονομάζουν σχισματικούς ή αιρετικούς ή σχισματοαιρετικούς τους αντιπάλους παλιοημερολογίτες άλλων παρατάξεων. Η μεταξύ τους σχάση επιβεβαιώνεται από «αφορισμούς» και «καθαιρέσεις» που επιφυλάσσουν για αντιπάλους ή για αποχωρήσαντες ρασοφόρους, όπως αποτυπώνονται σε έντυπα περιοδικά τους και δημόσιες ομιλίες των παλιοημερολογιτών ηγετών.

Έχει γραφεί χαρακτηριστικά:

«Το μίσος και η πολεμική μεταξύ των Εκκλησιών αυτών είναι πραγματικά απερίγραπτο. Κάθε Εκκλησία Γ.Ο.Χ. θεωρεί, ότι οι υπόλοιπες «δεν είναι τίποτε, ότι δεν έχουν αποστολική διαδοχή, δεν έχουν ιερωσύνη, δεν σώζουν», δεν έχουν έγκυρα μυστήρια. Για τον λόγο αυτό οι Γ.Ο.Χ. τελούν αναμυρώσεις στους πιστούς ή ακόμη και αναχειροτονίες στους ιερείς και επισκόπους των άλλων παρατάξεων κατά την προσχώρησί τους στην δική τους παράταξι, όπως δηλαδή θα έπρατταν σε περιπτώσεις αιρετικών, που επιστρέφουν στην Ορθόδοξο Εκκλησία. Πολύ συχνά άλλωστε, οι διάφορες παρατάξεις αλληλοϋβρίζονται ως αιρετικές ψευδεκκλησίες και εξαπολύουν εκατέρωθεν φρικτούς αναθεματισμούς… Κάθε μία από τις ζηλωτικές παρατάξεις διεκδικεί αποκλειστικά για τον εαυτό της την Ορθοδοξία και την ταυτότητα με την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, απαιτώντας ακόμη και από την πραγματική Εκκλησία του Χριστού (το σύνολο των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών) να τις αναγνωρίσουμε ως τους μοναδικούς εκπροσώπους της Ορθοδοξίας… Οι μεταπηδήσεις των κληρικών και των λαϊκών από παράταξι σε παράταξι είναι συνηθισμένο φαινόμενο, καθώς οι λόγοι που τους ωθούν σε τέτοιες πράξεις είναι συνήθως ασήμαντοι (συμφεροντολογικοί, προσωπικοί, διοικητικοί και όχι ιδεολογικοί ή πολύ περισσότερο δογματικοί). Αρκετοί μάλιστα Γ.Ο.Χ. …μεταπηδούν αναλόγως από παράταξι σε παράταξι. Η πράξις τους αυτή είναι βέβαια τελείως άγνωστη για τα Ορθόδοξα δεδομένα. Πολλές φορές συμβαίνει και το εξής παράδοξο φαινόμενο: Η μεταπήδησις ενός επισκόπου ή ιερέως σε άλλη παράταξι συμπαρασύρει αναγκαστικά και το ποίμνιό του, το οποίο αντιλαμβάνεται ότι έχει βρεθή εντελώς ξαφνικά στα πλαίσια νέας… δικαιοδοσίας.»

4) ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΠΑΛΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ

Ακολουθεί κατάλογος παλιοημερολογίτικων παρατάξεων, αντιστοίχων αρχηγών και σύντομος σχολιασμός, όπως προέκυψε από έρευνά μας στα τέλη 2014 και αρχές 2015. Μετρήστε:

1. Φερόμενος ως «Αρχιεπίσκοπος Αθηνών» Μακάριος Καβακίδης. Ηγείται της παράταξης των «μακαριακών», που άλλοι παλιοημερολογίτες ονομάζουν χλευαστικά «μακαρίτες». Έχουν σχετικά ήπιο λόγο και ενδιαφέρον για την συνολική ενίσχυση του παλιοημερολογιτισμού στην Ελλάδα. Πρόκειται για τους οικονομικά ηττηθέντες από εσωτερικά σχίσματα στον κλάδο τους. Δεν δέχονται έγκυρα μυστήρια στην Εκκλησία της Ελλάδος, ούτε σε άλλη παλιοημερολογίτικη παράταξη. Εκπρόσωποί τους υιοθετούν συχνά «φιλοπατριωτική» ρητορική. Εδρεύουν στην Αθήνα, στην οδό Κάνιγγος, στον ίδιο αριθμό οδού και στην ίδια οικοδομή που εδρεύει ανταγωνιστική παλιοημερολογίτικη ομάδα, οι μεν στον 3ο όροφο, οι δε στον 4ο! Ανήκουν στον κλάδο των φλωρινοσεραφειμικών παλιοημερολογιτών.

2. Φερόμενος ως «Μητροπολίτης Μεσογαίας και Νήσων» Χριστοφόρος Αγγελόπουλος. Ηγείται της παράταξης των «χριστοφορικών». Έχουν προέλθει από διάσπαση εντός του έτους 2014 από την παράταξη των «μακαριακών». Δεν δέχονται έγκυρα μυστήρια στην Εκκλησία της Ελλάδος, δέχονται όμως σε κάποιες από τις άλλες παλιοημερολογίτικες παρατάξεις. Ανήκουν στον κλάδο των φλωρινοσεραφειμικών παλιοημερολογιτών.3α. Φερόμενος ως «Μητροπολίτης Φυλής» Κυπριανός Γιούλης. Ηγούνταν έως τις αρχές του 2014 της παράταξης των «ενισταμένων» ή «κυπριανιτών», που άλλοι παλιοημερολογίτες χλεύαζαν ή χλευάζουν ως «κΟπριανίτες». Είναι σχετικά μετριοπαθείς και επέτυχαν εντός Μαρτίου 2014 να αναγνωριστούν και να ενωθούν με τους «καλλινικούς» παλιοημερολογίτες, επιβάλλοντάς τους την προσθήκη σύσσωμης της αυτόκλητης «ιεραρχίας» τους. Εν όψει της ένωσης αυτής έχουν «σκληρύνει» τις θέσεις τους έναντι της Εκκλησίας, εγκαταλείποντας φαινομενικά την άποψη του ιδρυτή τους, καθηρημένου ιερέα Κυπριανού Κουτσούμπα, ότι η Εκκλησία της Ελλάδος έχει έγκυρα μυστήρια και το άγιο Πνεύμα ενεργεί σε αυτή. Το κοινό τους αποτελείται κυρίως από ορθοδόξους της Εκκλησίας της Ελλάδος (που δεν γνωρίζουν περί του παλιοημερολογίτικου σχίσματος) και κατά μικρό μέρος από όντως παλιοημερολογίτες. Πρόκειται για την πλέον οργανωμένη (πρώην αυτοτελή) ομάδα, δραστήρια στον προσηλυτισμό ορθοδόξων από την Εκκλησία της Ελλάδος, με δικά της διάσημα μοναστήρια και μεγάλη οικονομική επιφάνεια. Διαθέτουν αρχείο πολλών παλιών παλιοημερολογίτικων εγγράφων, όπως αλληλογραφία παλιών στελεχών. Κατά καιρούς εξέφραζαν πληθώρα διαφοροποιούμενων απόψεων, ξένων προς τον παλιοημερολογιτισμό, γι’ αυτό και αντίπαλοι παλιοημερολογίτες έκαναν λόγο για «κυπριανίτικη εκκλησιολογία-σαρανταποδαρούσα». Προς τιμήν τους, έφτασαν στο να παραδεχτούν την πλαστότητα σιγιλλίου, που δήθεν καταδίκαζε το νέο ημερολογίου. Ανήκουν στον κλάδο των φλωρινοσεραφειμικών παλιοημερολογιτών. Σήμερα είναι ενωμένοι μεν με τους καλλινικούς, διατηρούν δε ως δική τους μία παλιοημερολογίτικη «μητρόπολη».

3β. Φερόμενος ως «Αρχιεπίσκοπος Αθηνών» Καλλίνικος Σαραντόπουλος. Ηγείται της παράταξης των «καλλινικών» ή «επισήμων», που άλλοι παλιοημερολογίτες χλευάζουν ως «προδότες» ή «σωματειακούς», λόγω αφ’ ενός των προσπαθειών μονοπώλησης του παλιοημερολογίτικου χώρου έναντι της Πολιτείας και του έντονου ανταγωνισμού τους με τις λοιπές παρατάξεις, αφ’ ετέρου λόγω της ίδρυσης σωματείου για τους σκοπούς τους.  Είναι οι υποστηρικτές των σχισματικών καταληψιώνκτηρίων της μονής Εσφιγμένου μέσω εράνων ή ανακοινώσεων και υποστηρικτές του παλιοημερολογίτικου ιδρύματος «Χρυσοβαλάντου» στη Λυκόβρυση Αττικής. Κάνουν αγώνα πρόσκλησης δημάρχων και «επισήμων» στις τελετές τους, ενώ σχετίζονται εμφανώς με τα κόμματα «Χρυσή αυγή» και «Ανεξάρτητοι Έλληνες». Δεν δέχονται έγκυρα μυστήρια στην Εκκλησία της Ελλάδος και αποκαλούν δημοσίως «ψευδοαγίους των οικουμενιστών» τους συγχρόνους οσίους της ορθοδοξίας (π.χ. τους οσίους Πορφύριο, Παϊσιο κλπ). Εντός Μαρτίου 2014 δέχτηκαν ένωση και ενσωμάτωση με τους «κυπριανίτες» παλιοημερολογίτες και υποχρεώθηκαν σε αναδρομική αναγνώριση όλων των παρελθόντων ιεροπραξιών των κυπριανιτών, σε άρση «καθαιρέσεων» και σε άρση των χαρακτηρισμών τους περί σχισματικών. Στελέχη τους πρωτοστάτησαν στον εξοστρακισμού του «πατέρα» του κλάδου τους, Αυξεντίου Πάστρα. Συγκεντρώνουν την πλειοψηφία των παλιοημερολογιτών Ελλάδος και προβαίνουν σε κινήσεις προσεταιρισμού στελεχών από άλλες παρατάξεις. Ανήκουν στον κλάδο των φλωρινοσεραφειμικών παλιοημερολογιτών. Υιοθετούμε εδώ την διακριτή παρουσίαση των δύο ανωτέρω, ενωμένων πλέον παρατάξεων, τόσο λόγω της πρόσφατης εξέλιξης, όσο και χάριν λεπτομερέστερης ανάλυσης εκάστου μέρους. Τις προσμετρούμε βεβαίως ως μία, ενιαία παράταξη.

4. Φερόμενος ως «Αρχιεπίσκοπος Αθηνών» Στέφανος Τσακίρογλου. Ηγείται της παράταξης των «ανδρεϊκών», που άλλοι παλιοημερολογίτες χλευάζουν ως «νικολαΐτες» ή «νεονικολαΐτες» (κατά ειρωνική αναφορά στους ομώνυμους παλιούς αιρετικούς) ή «εικονομάχους». Είναι ακραία φανατικοί, αλλά σταθεροί στις απόψεις τους. Δεν δέχονται έγκυρα μυστήρια στην Εκκλησία της Ελλάδος, ούτε και σε οποιαδήποτε άλλη παράταξη από παλιοημερολογίτες. Κατηγορούν σε έντυπά τους τα παρακλάδια του φλωρινοσεραφειμικού κλάδου παλιοημερολογιτών ως «ουνίτες», «δεκατριμερίτες» και «παλιοημερολογίτες οικουμενιστές». Έλκουν νεολαία στην παράταξή τους μέσω παιδικών κατασκηνώσεων. Ανήκουν στον κλάδο των ματθαιικών παλιοημερολογιτών.

5. Φερόμενος ως «Μητροπολίτης Τρικάλων» Κοσμάς Σκρέτας. Ηγείται της παράταξης των «σκρετικών» ή «τρικαλινών», που άλλοι παλιοημερολογίτες χλευάζουν ως «κοσμικούς» κατά ειρωνικό λογοπαίγνιο με το όνομα του ηγέτη τους. Είναι ακραία φανατικοί, αλλά σταθεροί στις απόψεις τους. Δεν δέχονται έγκυρα μυστήρια στην Εκκλησία της Ελλάδος, ούτε και σε οποιαδήποτε άλλη παράταξη από παλιοημερολογίτες. Συμμετείχαν περί το έτος 2012 σε επεισόδια σε ιδιωτικό ναό των Τρικάλων σχετικά με τη δικαιοδοσία επ’ αυτού έναντι ομάδας έτερου παλιοημερολογίτη ρασοφόρου (Φιλόθεου Τουρτουνή της παράταξης Χρυσοστόμου Τζανή) και απασχόλησαν δυσμενώς τα ΜΜΕ. Θεωρούν τους λοιπούς παλιοημερολογίτες ως «ουνίτες» και «οικουμενιστές». Ανήκουν στον κλάδο των ματθαιικών παλιοημερολογιτών.

6. Φερόμενος ως «Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης» Χρυσόστομος Μητρόπουλος. Ηγείται της παράταξης των «χρυσοστομικών Θεσσαλονίκης». Είναι απομονωμένοι και ακραία φανατικοί, αλλά σταθεροί στις απόψεις τους. Δεν δέχονται έγκυρα μυστήρια στην Εκκλησία της Ελλάδος, ούτε και σε οποιαδήποτε άλλη παράταξη από παλιοημερολογίτες. Εκδίδουν περιοδικό με τεκμηριωμένες αποκαλύψειςγια τις άθεσμες και αντικανονικές αρχικές «χειροτονίες» (1960-61) των φλωρινοσεραφειμικών παλιοημερολογίτικων παρατάξεων. Κατηγορούν τους λοιπούς παλιοημερολογίτες ως «ουνίτες» και «οικουμενιστές», ενώ αποκαλύπτουν πολλά για τις αντικανονικές «χειροτονίες» των ανηκόντων στον 1ο κλάδο. Ανήκουν στον κλάδο των ματθαιικών παλιοημερολογιτών.

7. Φερόμενος ως «Αρχιεπίσκοπος Αθηνών» Νικόλαος Μεσσιακάρης. Ηγείται της παράταξης που αυτοαποκαλούνται «εικονόφιλοι», που άλλοι παλιοημερολογίτες χλευάζουν ως «νικολαΐτες» ή «νεονικολαΐτες». Είναι φανατικοί και σταθεροί στις απόψεις τους. Δεν δέχονται έγκυρα μυστήρια στην Εκκλησία της Ελλάδος, ούτε και σε οποιαδήποτε άλλη παράταξη από παλιοημερολογίτες. Φέρονται σχετιζόμενοι με τον πάλαι ποτέκαθηρημένο από την Εκκλησία της Ελλάδος ιερέα ονόματι Θεόκλητο Καντάρη, ο οποίος περί τα τέλη της δεκαετίας του ’70 έφερε αυτοσχεδίως τον τίτλο του «Οικουμενικού Πατριάρχη»! Ανήκουν στον κλάδο των ματθαιικών παλιοημερολογιτών.

8. Φερόμενος ως «Μητροπολίτης Μεσογαίας» Κήρυκος Κοντογιάννης. Ηγείται της δικής του παράταξης, η οποία παράγει πληθώρα κειμένων και διαθέτει αρχείο πολλών παλιών παλιοημερολογίτικων εγγράφων. Είναι φανατικοί, αλλά σταθεροί στις απόψεις τους. Δεν δέχονται έγκυρα μυστήρια στην Εκκλησία της Ελλάδος, ούτε και σε οποιαδήποτε άλλη παράταξη από παλιοημερολογίτες. Υπερτονίζουν την άποψή τους, ότι αποτελούν την μόνη κανονική ορθόδοξη σύνοδο σε όλον τον πλανήτη, με τον ηγέτη αυτών να έχει έντονη παρουσία στο διαδίκτυο διά κειμένων του και κειμένων λαϊκού θεολόγου υποστηρικτή. Έχουν έντονη αντιδικία με την παράταξη του Ν. Μεσσιακάρη, ακόμη και δικαστική. Κατηγορούν τους λοιπούς παλιοημερολογίτες ως «ουνίτες», «δεκατριμερίτες» και «οικουμενιστές». Ανήκουν στον κλάδο των ματθαιικών παλιοημερολογιτών.

9. Φερόμενος ως «Μητροπολίτης Θηβών» Χρυσόστομος Τζανής. Ηγείται της παράταξης των «χρυσοστομικών Θηβών». Κατέχουν μεγάλο μερίδιο των ματθαιικών παλιοημερολογιτών. Είναι φανατικοί και σταθεροί στις απόψεις τους. Δεν δέχονται έγκυρα μυστήρια στην Εκκλησία της Ελλάδος, ούτε και σε οποιαδήποτε άλλη παράταξη από παλιοημερολογίτες. Εκδίδουν περιοδικά με τις θέσεις τους. Κατηγορούν τους λοιπούς παλιοημερολογίτες ως «ουνίτες» και «οικουμενιστές. Ανήκουν στον κλάδο των ματθαιικών παλιοημερολογιτών.

10. Φερόμενος ως «Μητροπολίτης Λητής» Φιλόθεος Κυνηγαλάκης. Ηγείται μικρής παράταξης, η οποία προήλθε από πρόσφατο εσωτερικό παλιοημερολογίτικο σχίσμα. Άλλοι παλιοημερολογίτες τους χλευάζουν ως «ψυχούλες», λόγω σχετικής επαναλαμβανόμενης φράσης του Φ. Κυνηγαλάκη σε τηλεοπτικές εκπομπές που αυτός εμφανιζόταν. Ανήκουν στον κλάδο των φλωρινοσεραφειμικών παλιοημερολογιτών.

11. Φερόμενος ως «Μητροπολίτης Αιγίνης» Ιάκωβος Γιαννακής. Ηγείται της παράταξης, η οποία πρόσφατα προκάλεσε διάσπαση σε κύκλους της εκεί ομογένειας, αλλά και σύγχυση και πρόβλημα τόσο στην κανονική Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας, όσο και σε πλήθος από παλιοημερολογίτικες παρατάξεις που δρουν εξωεκκλησιαστικά στο χώρο των Ελληνοαυστραλών, με αποτέλεσμα δικαστικές διώξεις εκ μέρους της Αυστραλιανών Αρχών. Ανήκουν στον κλάδο των φλωρινοσεραφειμικών παλιοημερολογιτών.

12. Φερόμενος ως «Μητροπολίτης Αρχαγγέλων» Μιχαήλ. Ηγείται μικρής παράταξης, η οποία προήλθε από παλαιό εσωτερικό παλιοημερολογίτικο σχίσμα και ανεξαρτητοποίηση. Ανήκουν στον κλάδο των ανεξάρτητων παλιοημερολογιτών.

13. Φερόμενος ως «Μητροπολίτης Μεσογαίας» Ησαΐας. Ηγείται μικρής παράταξης, η οποία προήλθε από παλαιό εσωτερικό παλιοημερολογίτικο σχίσμα. Ανήκουν στον κλάδο των φλωρινοσεραφειμικών παλιοημερολογιτών.

14. Φερόμενος ως «Αρχιεπίσκοπος Αθηνών» Αυξέντιος Μαρίνης. Ηγείται μικρής παράταξης, η οποία προήλθε από πρόσφατο εσωτερικό παλιοημερολογίτικο σχίσμα και έλκει τη «χειροτονία» του από τον γνωστό Μάξιμο Βαλλιανάτο, φερόμενο ως επίσκοπο Κεφαλληνίας, και πέτρα του σκανδάλου (μαζί με τον καθηρημένο από την Εκκλησία της Ελλάδος το 1968 επί ομοφυλοφιλία Δωρόθεο Τσάκο). Ανήκουν στον κλάδο των φλωρινοσεραφειμικών παλιοημερολογιτών.

15. Φερόμενος ως «Αρχιεπίσκοπος Αθηνών» Ιάκωβος. Ηγείται μικρής παράταξης, η οποία προήλθε από πρόσφατο εσωτερικό παλιοημερολογίτικο σχίσμα και έλκει τη «χειροτονία» του από τον γνωστό Μάξιμο Βαλλιανάτο, για τον οποίο έχει γραφεί πως δεν δεχόταν την αγιότητα του αγίου Νεκταρίου, ενώ δραστηριοποιείται κυρίως μέσω… ίντερνετ. Ανήκουν στον κλάδο των φλωρινοσεραφειμικών παλιοημερολογιτών.

16. Φερόμενος ως «Μητροπολίτης Αυλώνος» Άγγελος. Ηγείται παράταξης, η οποία προήλθε από παλαιό εσωτερικό παλιοημερολογίτικο σχίσμα. Ο Άγγελος υπήρξε μέλος της παράταξης των «κυπριανιτών», αποχώρησε από αυτούς και έφτιαξε τη δική του. Υπάρχουν μαρτυρίες που μιλούν για θεατρικά πράγματα, όπως… πτήσεις ελικοπτέρου επάνω από το παλιοημερολογίτικο «μοναστήρι» του, όταν αυτό έχει πανήγυρη και το οποίο ελικόπτερο ραίνει τον κόσμο με… λουλούδια! Οπαδοί του είναι κυρίως ορθόδοξοι, μέλη της Εκκλησίας της Ελλάδος, που αγνοούν τη σοβαρότατη διαφορά της Εκκλησίας από τους διάφορους παλιοημερολογίτες. Ανήκουν στον κλάδο των φλωρινοσεραφειμικών παλιοημερολογιτών.

17. Οι «Εξαγωνίτες». Πρόκειται για ακραία ομάδα παλιοημερρολογιτών εντός… Αγίου Όρους. Ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά γι” αυτούς. Ενδεχομένως αρνούνται γενικώς την ύπαρξη ιεροσύνης επί των ημερών μας, όπως η μία από τις δύο πάλαι ποτέ παρατάξεις ρασκόλνικων στη Ρωσία. Τιμούν εκτός από το σύμβολο του σταυρού και το… εξάγωνο, ενώ αναμιγνύουν στοιχεία αριθμοσοφίας, μυστικισμού και αριθμολογίας. Πιθανότατα αποτελούν μια μυστικιστική μίξη χριστιανισμού και δωδεκάθεου. Ως μέλη τους στο Άγιον Όρος φέρονταν κάποιος Κάλλιστος Πολατίδης, κάποιος Αλύπιος από την Καψάλα και κάποιος Στέφανος από τα Καυσοκαλύβια. Οι εξαγωνίτες ανήκουν στον κλάδο των ανεξαρτήτων παλιοημερολογιτών.

18. Φερόμενος ως «Αρχιεπίσκοπος Χίου» Νικηφόρος. Ηγείται μικρής παράταξης, η οποία προήλθε από πρόσφατο εσωτερικό παλιοημερολογίτικο σχίσμα και φέρεται σαν διάδοχη της παράταξης του κεκοιμημένου Σεραφείμ Μίχα, ο οποίος ήταν καθηρημένος από την Εκκλησία της Ελλάδος. Ανήκουν στον κλάδο των φλωρινοσεραφειμικών παλιοημερολογιτών.

19. Φερόμενος ως «μοναχός» ή «ιερέας» ή «επίσκοπος» Ποιμένας από την παλιοημερολογίτικη «μονή Μυρελαίου Ευβοίας» και οι πέριξ αυτού. Απασχόλησε εντός του έτους 2013 τα ΜΜΕ, αλλά και την κανονικήμητρόπολη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, με παράδοξη τηλεοπτικήεμφάνισή του. Τον κατατάσσουμε στον κλάδο των ανεξαρτήτων παλιοημερολογιτών, αν και στο παρελθόν εμφανιζόταν ως «κληρικός» του σχισματικού εξωεκκλησιαστικού μορφώματος ονόματι «Πατριαρχείο Κιέβου».

20. Υπάρχει μικρή παλιοημερολογίτικη ομάδα που έχει ως βασικό σύνθημα την εναντίωση στην αγιότητα του αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως, πλάνη που φέρεται να ενεδρεύει και σε προβεβλημένους ρασοφόρους από άλλες παρατάξεις, οι οποίες επισήμως δέχονται τον άγιο Νεκτάριο. Η ομάδα αυτή είναι επίγονοι της παλιοημερολογίτισσας «μοναχής» Μαγδαληνής Καραγατσίδου της Κοζάνης (Σμαράγδας Καραγατσίδου), η οποία έπεσε σε πληθώρα από πλάνες, ακόμη και στο να «χειροτονήσει» η ίδια παλιοημερολογίτη «ιερέα» με το όνομα «Μαγδαληνός»! Οι παλιοημερολογίτες επικεφαλής και σήμερα εναντιώνονται γενικώς στους σύγχρονους αγίους ή τους διαστρεβλώνουν, π.χ. άγιο Γεώργιο Καρσλίδη, αγία Σοφία της Κλεισούρας, άγιο Πορφύριο Καυσοκαλυβίτη, άγιο Παϊσιο Αγιορείτη κλπ. Η Μαγδαληνή αυτή και η πλάνη της έφτασε να καταδικαστεί και να αφοριστεί συνοδικώς.

Ανήκουν στον κλάδο των φλωρινοσεραφειμικών παλιοημερολογιτών.

21. Φερόμενος ως «μητροπολίτης επισκοπής Λιτζάς & Αγράφων»

Λουκάς Σωτηρίου. Ηγείται παράταξης με έδρα σε παλιοημερολογίτικο μονύδριο σε χωριό της Καρδίτσας, τηρώντας την άποψη πως έγκυρα μυστήρια υφίστανται τόσο στις παλιοημερολογίτικες παρατάξεις, όσο και στην Εκκλησία της Ελλάδος. Ο επικεφαλής είναι Κύπριος και φέρεται ως πρώην σχετιζόμενος με την Εκκλησία της Κύπρου, ενώ σήμερα δεν ανήκει ούτε στην Εκκλησία της Κύπρου, ούτε στην Εκκλησία της Ελλάδος. Κάνουν συμπροσευχές στο εν λόγω μονύδριο τόσο με παλιοημερολογίτες ανεξαρτήτως παρατάξεων, όσο και με ορθοδόξους, μέλη της Εκκλησίας της Ελλάδος. Η παράταξη έχει κυρίως οπαδούς από Καρδίτσα και Θεσσαλονίκη και έως πρότινος μνημόνευε «υπέρ πάσης επισκοπής ορθοδόξων», ενώ δεν ανήκει στην οικεία μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων. Κάνουν κηρύγματα πάσης φύσεως και «βαπτίσεις» παιδιών και ενηλίκων (συνήθως με το όνομα «Λουκάς . Άγνωστο από πού έλκουν τις «επισκοπικές χειροτονίες» τους. Ανήκουν είτε στον κλάδο των ανεξαρτήτων παλιοημερολογιτών είτε στον κλάδο των φλωρινοσεραφειμικών.

22. Φερόμενος ως «Αρχιεπίσκοπος Αθηνών» Παρθένιος Βεζυρέας.

Υπήρξε φωτομοντέλο και είχε πολλές εμφανίσεις σε πρωινές και μεσημεριανές τηλεοπτικές εκπομπές κουτσομπολιού και λάιφ-στάιλ. Η ανάρρησή του στον παλιοημερολογίτικο «αρχιεπισκοπικό θρόνο Αθηνών» και η ευρεία δημοσιότητα που πέτυχε προκάλεσαν τις οργισμένες ανακοινώσεις άλλων παρατάξεων παλιοημερολογιτών. Διαδέχτηκε τον αυτοαποκαλούμενο «Αρχιεπίσκοπο Αθηνών» ή «Μητροπολίτη Ελευσίνος» Σεραφείμ Μίχα (που είναι ήδη κεκοιμημένος). Ανήκουν είτε στον κλάδο των φλωρινοσεραφειμικών παλιοημερολογιτών.

Σχόλιο: Καταγράψαμε στις αρχές του έτους 2015 συνολικά ΕΙΚΟΣΙΔΥΟ (22) ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ΠΑΛΙΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ, όλες ανεξάρτητες μεταξύ τους, κάθε μία με τη δική της «ιεραρχία» και δομή! Είναι σχεδόν αδύνατη η πλήρης αποτύπωση των παλιοημερολογίτικων ομάδων, διότι πρόκειται για «μπερδεμένο κουβάρι». Ζητούμε κατανόηση για την ελλιπή ή με ενδεχόμενα λάθη καταγραφή, καθώς και την βοήθεια κάθε γνώστη ή ενδιαφερομένου, ώστε το κείμενό μας να συμπληρωθεί και να διορθωθεί.

 

5) ΟΞΥΜΩΡΗ ΣΤΑΣΗ ΠΑΛΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ ΗΓΕΤΩΝ

Γενικά οι παλιοημερολογίτες ηγέτες καλλιεργούν εντέχνως ή αφήνουν να αιωρείται σύγχυση στους πιστούς περί της σχέσης τους με την κανονική ορθόδοξη Εκκλησία. Η πλειοψηφία των ορθοδόξων πιστών δεν γνωρίζει την κατάσταση σχίσματος ή παρασυναγωγής στην οποία η εκάστοτε παλιοημερολογίτικη παράταξη βρίσκεται (σύμφωνα με την Εκκλησία) και υποπίπτει σε σύγχυση. Απόδειξη αυτών είναι το ότι πολλοί ορθόδοξοι που είναι μέλη της Εκκλησίας της Ελλάδος παρακολουθούν (χωρίς να ξέρουν) ιεροπραξίες παλιοημερολογιτών στη «μονή Χρυσοβαλάντου» στη Λυκόβρυση Αττικής, στη «Σκήτη Παναγουλάκη» Καλαμάτας, στη μονή «Πευκοβουνογιάτρισσας» στην Κερατέα Αττικής, στη «μονή αγίου Κυπριανού» στον Ωρωπό Αττικής, στην «μονή Μεταμορφώσεως» Κουβαρά Αττικής, στην κατειλημμένη από σχισματικούς μονή Εσφιγμένου Αγίου Όρους κλπ. Εάν όμως και οι παλιοημερολογίτες ρασοφόροι ήθελαν να είναι συνεπείς προς εαυτούς, όπως π.χ. στο ότι κατηγορούν την Εκκλησία της Ελλάδος ως… αιρετική (!) και ότι δήθεν αποφεύγουν την έστω και απλή συμπροσευχή με «αιρετικούς», χάριν δήθεν προσήλωσης στην τήρηση ιερών κανόνων (από παρασυνάγωγους!), θα έπρεπε να προειδοποιούν τους ορθοδόξους πιστούς να μην εισέρχονται καν σε ναούς που δεν τελούνται ακολουθίες της Εκκλησίας της Ελλάδος ή οποιασδήποτε Εκκλησίας σε κοινωνία με αυτήν, πολλώ δε μάλλον να μην δέχονται «οβολό» από «αιρετικούς». Η πράξη δείχνει ότι και δεν ενημερώνουν και συμπροσεύχονται (ακόμη και «κοινωνούν») και χρήματα δέχονται από ορθοδόξους μέλη της Εκκλησίας της Ελλάδος, κατ” αυτούς «αιρετικούς»…

6) ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΕΙΣ

Ενδεικτικό της χαώδους διοικητικής και εκκλησιολογικής κατάστασης στον παλιοημερολογίτικο χώρο είναι και το εξής:

Στον Πειραιά ορθόδοξος μητροπολίτης είναι, ως γνωστόν, ο Πειραιώς Σεραφείμ. Σύμφωνα με ανακοίνωση που η μητρόπολή του εξέδωσε, στη μητροπολιτική του περιφέρεια δραστηριοποιούνται διάφοροι ρασοφόροι κύριοι, παντελώς ξένοι προς την Μητρόπολη Πειραιώς και στην Εκκλησία γενικότερα, που όλοι αυτοαποκαλούνται «μητροπολίτες» ή, απλώς «επίσκοποι»! Πέραν των άλλων κλάδων, «ανεξάρτητοι» παλιοημερολογίτες υπάρχουν πάρα πολλοί, κάποιοι μάλιστα απασχολούν κατά καιρούς με παλινδρομήσεις περισσότερες από δύο παλιοημερολογίτικες παρατάξεις επιλογής τους. Πρόσφατο είναι το φαινόμενο των «αποτειχισμένων», όπως οι καθηρημένοι Ευθύμιος Τρ. Και Ευθύμιος Χαρ. Τέτοιες περιπτώσεις παρατηρείται πως αργά ή γρήγορα απορροφώνται από κάποια παλιοημερολογίτικη ομάδα. 

 

7) ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Οι ιεροί κανόνες της Εκκλησίας καταδικάζουν τη διάσπαση της εκκλησιαστικής ενότητας και τονίζουν την αυτονόητη αναγκαιότητα κοινωνίας με τον οικείο επίσκοπο. Ενδεικτικά αναφέρουμε τους ιερούςκανόνες ιβ’, ιγ’, ιδ’, ιε’, ις’, ιζ’ της εν Κωνσταντινουπόλει Πρωτοδευτέρας Συνόδου.

 Αρχήθεν διαμορφωμένες και ξεκάθαρες είναι οι θέσεις της Εκκλησίας σχετικά με την αίρεση, το σχίσμα, την παρασυναγωγή και συναφείς έννοιες παρακοής προς την Εκκλησία και απόκλισης από αυτή. Συγκεκριμένα, «η δημιουργία ιδίας θρησκευτικής κοινότητας μακριά από τη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, ή η προσχώρηση σε σχίσμα τιμωρείται η μάλλον επισφραγίζεται (διαπιστωτική πράξη) με ανάθεμα». Οι παλιοημερολογίτες όλων των παρατάξεων επέλεξαν να τοποθετούν εαυτούς εκτός της Εκκλησίας, ενίοτε ή συχνά δε και να την πολεμούν.

8. ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Εντολή του Κυρίου είναι πάντες να είμαστε ενωμένοι μεταξύ μας και πάντες μαζί Του, «ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ἕν ἐσμεν» (Ιω. 17, στ. 22). Ευχή όλων παραμένει η ένωση των διεστώτων, η επανασυναγωγή των πεπλανημένων στην Εκκλησία!

Μ.Γ.

Ποιοι είναι οι παλαιοημερολογίτες και γιατί έχουν κόντρα με την Εκκλησία της Ελλάδος

Πόσοι είναι τελικά και γιατί θεωρούν ότι είναι οι μόνοι Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί;

25.10.23, 18:144.3kViews

Από Γιώργος Τσαγκόζης

Θυμάμαι από μικρό παιδί η μάνα μου να μου λέει για κάποια μοναχή που πετυχαίναμε στον δρόμο να μοιράζει φυλλάδια, “αυτοί είναι Παλαιοημερολογίτες Γιώργο” και πάντα να ρωτάω κάτι τύπου “τι είναι αυτοί;”  Η απάντηση της μάνας μου ήταν, “Είναι χριστιανοί αλλά έχουν άλλη ημέρα Χριστούγεννα και Πάσχα”.

Δεν είχε άδικο η μάνα, αλλά με αφορμή την αντίδραση των Παλαιοημερολογιτών που αντέδρασαν για τη νέα κωμική σειρά του Alpha “Φόνοι στο καμπαναριό”  είπα να το ψάξω λίγο παραπάνω και από ό,τι φαίνεται το θέμα έχει ζουμάκι.

Σύμφωνα με τη Wikipedia:

“Οι Έλληνες Ορθόδοξοι Παλαιοημερολογίτες είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, σε Ελλάδα και εξωτερικό, οι οποίοι ακολουθούν το Ιουλιανό ημερολόγιο, το οποίο υπολείπεται από το Γρηγοριανό ημερολόγιο κατά 13 ημέρες. Όσοι Παλαιοημερολογίτες αυτοπροσδιορίζονται ως «Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί» ή Γ.Ο.Χ., δε βρίσκονται σε κοινωνία με την Εκκλησία της Ελλάδος, ούτε με τις περισσότερες Ορθόδοξες Εκκλησίες ανά τον κόσμο (Πατριαρχεία και αυτοκέφαλες Εκκλησίες). Εξαίρεση αποτελούν οι Αγιορείτες πατέρες, οι οποίοι εορτάζουν μεν με βάση το ιουλιανό ημερολόγιο αλλά επικοινωνούν με την Εκκλησία της Ελλάδος [1] και πνευματικά διατελούν υπό την άμεση δικαιοδοσία του Oικουμενικού Πατριαρχείου. [2]”

Και σκέφτομαι, όλος αυτός ο χαμός για τις 13 μέρες διαφορά;  Και όμως, πριν περίπου εκατό χρόνια έγινε αυτό:

“Το 1924, ιερείς, λαϊκοί και μοναχοί πιστοί του παλαιού ημερολογίου, διέκοψαν την εκκλησιαστική κοινωνία με την κρατούσα Εκκλησία της Ελλάδος, επειδή αυτή προσάρμοσε το εορτολόγιο της στο Γρηγοριανό ημερολόγιο, ώστε να συμπίπτει με το κρατικό-πολιτικό, Γρηγοριανό ημερολόγιο που είχε υιοθετήσει το Βασίλειο της Ελλάδας ένα χρόνο νωρίτερα το 1923. Οι Παλαιοημερολογίτες θεώρησαν την αλλαγή του ημερολογίου ως πρώτο βήμα για την υποταγή των Ορθοδόξων στον Πάπα όπως επίσης πως η Εκκλησία της Ελλάδος έχει οικουμενιστικό χαρακτήρα. Σήμερα υπάρχουν αρκετές παρατάξεις παλαιοημερολογιτών εντός και εκτός Ελλάδος οι οποίες δεν βρίσκονται σε ευχαριστιακή κοινωνία μεταξύ τους.”

Ουσιαστικά λοιπόν, οι πιο φανατικοί ορθόδοξοι χριστιανοί τα έβαλαν με την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος γιατί θεώρησαν ότι με την αλλαγή της από το Ιουλιανό στο Γρηγοριανό ημερολόγιο, η εκκλησία υποτάζεται στον καθολικό Πάπα (αφού θα έχει το ίδιο ημερολόγιο). Μετά από την πρώτη ρήξη (σχίσμα) με την επίσημη Ορθόδοξη Εκκλησία, άρχισαν τις διασπάσεις μεταξύ τους. Ο παρακάτω κατάλογος από τη Wiki είναι ενδεικτικός για το πόσο διασπασμένος είναι ο χώρος των παλαιοημερολογιτών

Οι  Παλαιοημερολογίτες, αναφέρονται στον εαυτό τους σαν Γ.Ο.Χ, που σημαίνει Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί.Οι Γ.Ο.Χ θεωρούν αιρετική την επίσημη ορθόδοξή εκκλησία και η Ορθόδοξη Εκκλησία τους θεωρεί σχηματικούς. Οι Γ.Ο.Χ δεν αναγνωρίζονται νομικά από την επίσημη εκκλησία και από το κράτος για αυτό επικρατεί στις τάξεις τους μια αναρχία καθώς όποιος θέλει λέει ότι είναι ιεράρχης όπως π.χ ο viral “πατέρας” Κλεομένης.

Σύμφωνα με την επίσημη σελίδα των Γ.Ο.Χ

“Ἡ κοινότητα αὐτὴ τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν προσέλαβε ἤδη ἀπὸ τὸ 1925 τὴν ἐπωνυμία «Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί» πρὸς ἀντιδιαστολήν ἀπό τοὺς υἱοθετήσαντες τὴν καινοτομία («νεοημερολογίτες») κληρικούς καὶ λαϊκούς τὴς κρατούσης Ἐκκλησίας στὴν Ἑλλάδα. Τὸ 1935, μὲ τὴν ἐπιστροφή στὴν γνησία Ὀρθοδοξία τριῶν Μητροπολιτῶν καὶ τὶς χειροτονίες τῶν πρώτων Ἐπισκόπων, δημιουργεῖται Ἱερὰ Σύνοδος καὶ ὀργανώνεται διοικητικῶς ἡ «Ἐκκλησία Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος» (ἢ, ἄλλως, ἡ «Ἑλληνική Ἐκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ.»).

Ἔκτοτε ἡ Ἐκκλησία Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος δρᾶ καί ὑφίσται αὐτοτελῶς, ὀργανωμένη σέ Μητροπόλεις, Ἐνορίες καί Μοναστήρια σέ σχεδόν ὅλη την Ἐλληνική Ἐπικράτεια, ἀλλά καί στην διασπορά. Ἐξυπηρετεῖται ἀπό δικούς της κληρικούς οἱ ὁποῖοι εἶναι ὅλοι ἄμισθοι καί συντηροῦνται ἀπό βοηθήματα τῶν πιστῶν τούς ὁποίους ἐξυπηρετοῦν. Κατά καιρούς ὑπέστησαν διώξεις ἀπό τίς ἑλληνικές ἐκκλησιαστικές και πολιτικές ἀρχές.”

Η κοινότητα των Παλαιοημερολογιτών αριθμεί μερικές δεκάδες χιλιάδες μέλη στη χώρα μας (λέγεται ότι ήταν 50-60.000 τη δεκαετία του 70) και διαθέτει 13 μητροπόλεις.