Η" Ηλέκτρα" του Σοφοκλή και " Προς κατεδάφισιν" του Τενεσί Ουίλιαμς στην Κάρυστο.

Απόψε το βράδυ ανέβηκε η ΗΛΕΚΤΡΑ του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία του Γιώργου Μπινιάρη και το "Προς κατεδάφισιν" του Τενεσί Ουίλιαμς σε σκηνοθεσία της Πετρούλας Μαντζουκίδου  στο προαύλιο χώρο του Πρώτου Δημοτικού Σχολείου . Στα video μπορείτε να παρακολουθήσετε μερικά στιγμιότυπα από την παράσταση ΗΛΕΚΤΡΑ ,από τις πρόβες. Οι φωτογραφίες επίσης είναι από την πρόβα την προηγούμενη μέρα.

Η ΗΛΕΚΤΡΑ, είναι μια συγκλονιστική ιστορία όπως ήταν και οι συμμετέχοντες στην παράσταση. Μια πραγματική αποκάλυψη σε δραματικό ρόλο ήταν η Γιωργία Κόλλια που έσπειρε ρίγη συγκίνησης με την ερμηνεία της. Το ίδιο και η Σοφία Σταμπέλου, η Σοφία Κακαβογιάννη και η Μαρία Βοριά.

Όλοι ήταν μέσα στον ρόλο τους και το στήσιμο της παράστασης από τον Γιώργο όπως και η διδασκαλία του στην κάθε λεπτομέρεια, από την αναπνοή, το βλέμμα, το δάκρυ, την κίνηση, την ένταση, τα πάντα, δημιούργησαν ένα καθηλωτικό θεατρικό σύνολο.

Πάρα πολλά συγχαρητήρια σε όλους και όλες που έκαναν αυτήν την μεγάλη υπέρβαση και άφησαν τον εαυτό τους να πλαστεί ένας τέτοιος ρόλος για τον κάθε ένα και την κάθε μία.

Πιστεύω ότι ο Γιώργος Μπινιάρης έχει ένα λαμπρό μέλλον μπροστά του σαν σκηνοθέτης και εύχομαι να τον καμαρώσουμε σε μεγάλες σκηνές .

Έπαιξαν οι :  Ηλεκτρα:
Γεωργία Κόλλια, Φανή Σταυρουλάκη, Σταμάτης Μπαλτάς, Περσεφόνη Κώσταρου, Κωνσταντίνος Σαμαράς, Σεβαστή Μπαλτά, Σεβαστή Ζωγράφου, Σοφία Κακαβογιάννη, Σοφία Σταμπέλου.

 

Μια γλυκόπικρη ιστορία διάλεξε η Πετρούλα για την Αθηνά και τον Κέιντι. Την απέδωσαν τόσο μα τόσο τρυφερά που κατάφεραν να αποδώσουν τις σκληρές αλήθειες της ζωής των ηρώων με έναν τόσο αθώο τρόπο και με την ελαφριά αφέλεια που έχουν οι αγνές ψυχές.

Πολλά μπράβο  και στους τρεις και ειδικά στον Κέιντι που είναι μικρούλης και πρωτάρης στην θεατρική σκηνή.

Έπαιξαν οι : Αθηνά Ξενούλη και Κέιντι Σαχόλι

Στην «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, Ηλέκτρα και Ορέστης εκδικούνται για το φόνο του Αγαμέμνονα από την Κλυταιμνήστρα και τον Αίγισθο, πληρώνοντας το αίμα με αίμα. Ο Μύθος έχει ως εξής ο Αγαμέμνονας προκειμένου να φυσήξει Ούριος άνεμος και να φύγουν τα ελληνικά καράβια από την Αυλίδα για την Τροία, θυσιάζει την κόρη του Ιφιγένεια. Όταν τελειώνει ο πόλεμος και επιστρέφει νικητής η γυναίκα του ή Κλυταιμνήστρα μαζί με τον Αίγισθο αποφασίζουν να τιμωρισουν τον Αγαμέμνονα για αυτή την θυσια σκοτωνοντας τον. Η Ηλέκτρα, η Χρυσοθεμης και ο Ορέστης παιδιά του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας βιώνουν αυτον τον θάνατο. Η Ηλέκτρα δεν μπορεί να το συγχωρήσει ποτέ στην μητέρα της και φοβουμενη για τον Ορέστη αποφασίζει να τον φυγαδευσει σε άλλη χώρα. Όταν ο Ορέστης ελνηλικιονετε επιστρέφει στις Μυκήνες και επειδή δεν ξέρει αν το περιβάλλον είναι εχθρικό προσποιείται τον αγγελιαφόρο που δηλώνει ότι ο Ορέστης πέθανε.Τραγική ειρωνεία, Η Ηλέκτρα θρηνεί τον ψεύτικο χαμό του αδερφού της μπροστά στα μάτια του.ο Ορέστης αποκαλύπτετε και πραγματοποιείται η σκηνή της αναγνώρισης των δύο αδελφών. Και από κοινού αποφασίζουν να τιμωρήσουν την μητέρα τους Κλυταιμνήστρα θάνατονοντας την. Βαθιά επηρεασμένος από την εποχή του (τέλη του 5ου αιώνα), που διακατέχεται από πνεύμα αμφισβήτησης, διερεύνησης και αποδόμησης, ο Σοφοκλής επιλέγει να αφηγηθεί τον μύθο των Ατρειδών μέσα από το υποκειμενικό βλέμμα της Ηλέκτρας. Ένα βλέμμα θρυμματισμένο από τον πόνο και το πένθος, που αντανακλά, μεγεθύνει και ενίοτε παραμορφώνει την πραγματικότητα που την  περιβάλλει. Πρόκειται για μία πραγματικότητα ζοφερή. Ένα σύμπαν που βουλιάζει στην διαφθορά και την αδικία. Ένας κόσμος αντιηρωικός όπου τα πάντα έχουν ανατραπεί και η τάξη των πραγμάτων έχει διασαλευτεί επικίνδυνα. Σε αυτόν τον κόσμο, η Ηλέκτρα επιλέγει να αποτελέσει το μοναδικό κύτταρο ζωντανής συνείδησης που δεν θα πάψει να καταγγέλλει στο διηνεκές την ανηθικότητα και την υποκρισία. Η φωνή της αποτελεί μια γενναία και δυναμική πράξη ενεργητικής αντίστασης που ενοχλεί διαρκώς και υπενθυμίζει ακατάπαυστα την ανάγκη για αποκατάσταση της φρικτής αδικίας.