Πέντε φεργάδαις ήμαστε, τα΄η τέσσεραις κουρσέβα,
Ο σκλάβος ανεστέναξε, τσαι σείσθη η φεργάδα-
Τα΄ο μπέης όπου τ΄άκουσε , πολύ του κακοφάνει,
Τι έχεις τα΄αναστέναξες, τσι σείσθει η φεργάδα?
Θυμήθηκα το σπίτι μου τη δόλια μου γυναίκα,
Που ήμουν τρου μερού γαμπρός, δώδεκα χρόνους σκλάβος,
Τς΄απόψε τη γυναίκα μου άλλος την στεφανώνει.
Σκλάβε, ξανατραγούδησε, να διής τη λευτεριά σου,
Πολλές φορές στραγούδησα, τσαι λευτεριά δεν είδα.
Φέρτε μου το διολάτσι μου το πολυπικραμένο,
Να το βαρέσω δυνατά, τσαι να το πω γεμάτα.
Τς΄ο σκλάβος ετραγούδησε, τα΄είδε τη λευτεριά του.
Εχτύπησε το μαύρο του, στ΄αμπέλι του ευρέθη,
Βρίσκει τονε γέροντα, τσαι σκάβει τσαι κλαδεύει.
Πες μου να ζήσεις γέροντα, του ποίνους είν΄τ΄αμπέλι?
Της ερημιάς , της σκοτουριάς, του γιού μου του Γιαννάτσι.
Όπούταν τρου μερού γαμπρός, δώδεκα χρόνους σκλάβος,
Τς΄απόψε τη γυναίκα του, άλλος την ευλογάει.
Πές μου να ζήσεις γέροντα, φτάνω τα΄εγώ στο γάμο?
Αν είν΄ο μαύρος σου οκνός, φτάνεις τσαι στο τραπέζι,
Αν είν΄ο μαύρος γλήγορος, φτάνεις τσαι στο στεφάνι.
Εβάρησε το μαύρο του, στο σπίτι του ευρέθη.
Βρίσκει την γερόντισσα, τσαι κάθεται τσαι κλαίει.
Ώρα καλή γερόντισσα ,- Καλώς το παλληκάρι.
Πες μου, να ζήσεις γερόντισσα, του ποίνους είν΄το σπίτι?
Της ερημιάς, της σκοτουριάς, του γιού μου του Γιαννάτση,
Όπούταν τρου μερού γαμπρός, δώδεκα χρόνους σκλάβος,
Τς΄απόψε τη γυναίκα του άλλος την ευλογάει.
Πες μου να ζήσεις γερόντισσα, φτάνω και γω στον γάμο?
Αν είν΄ο μαύρος σου οκνός, φτάνεις τσαι στο τραπέζι,
Αν είν΄ο μαύρος γλήγορος , φτάνεις τσαι στο στεφάνι.
Εβάρησε το μαύρο του, τσαι στο στεφάνι ευρέθη.
Ώρα καλή σας άρχοντες,- Καλώς το παλληκάρι.
Φέρτε ρακί, φέρτε κρασί, τσεράστε τον ξένο.
Ζάρομε΄μεις στον τόπο μας, ένα καλό ζακόνι,
Ο μουσαφίρης όπου πάει, η νύφη τον τσερνάει-
Έτσυψε΄από το μαύρο του, τα΄απάνου του την πήρε,
Όσο να πει έχετε γεια, σαράντα μίλια διάη,
Τσ’ άλλον δεν τον εγνώρισεν η κόρ΄απ΄το στεφάνι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου