Διαβάζοντας τα βιβλία λαογραφίας και τις καταγραφές που υπάρχουν εκεί, αφήνω και τούτη που μου την είπε ο πεθερός μου Λεωνίδας Μήλας.
Ήταν μια χρονιά στην δεκαετία του 50 , Φθινόπωρο, αρχή χειμώνα αλλά στο βουνό το πρωί έχει καταχνιά και ομίχλη. Στην είσοδο του Φαραγγιού Δημοσάρι, εμφανίστηκε μπροστά του ξαφνικά ένας καλόγερος και αφού του έκανε το σημείο του σταυρού, τον ρώτησε πως να πάει στην Κάρυστο.
Παραξενεύτηκε γιατί δεν είχε ούτε ζώο, ούτε τίποτα και δεν τον ήξερε. Ήταν ψηλός, αδύνατος με μακριά γένια και μαύρο ράσο.
Του είπε να λέει το Πάτερ ημών και εξαφανίστηκε όσο ξαφνικά είχε παρουσιαστεί.
Αργότερα έμαθε ότι πολλοί άνθρωποι τον είχαν δει μπροστά στο Μπούρτζι. Τον είχαν δει ξαφνικά και είχε εξαφανιστεί και από εκεί, μπροστά τα μάτια τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου