Οι Πεταλιοί είναι άθροισμα νησίδων, από τις οποίες η νοτιότερη είανι αρκετά μεγάλη και η έκταση της είναι όση περίπου όλων των άλλων μαζί. Αυτή ονομάζεται Μεγάλο Νησί η Ρώσσα. Η αμέσως μικρότερη από αυτήν και μεγαλύτερη από τα υπόλοιπα, 8 νησιά ονομάζεται Ξερονήσι . Και τα δύο αυτά νησιά είχαν κατοίκους την δεκαετία του 50 τουλάχιστον.
Σε ένα σημείο πάνω σε νοητή κατεύθυνση από Ν.Δ προς Β.Α αυτά τα νησάκια προσεγγίζουν το ένα το άλλο και σχηματίζουν αβαθή δίαυλο τον οποίο μόνο μικρού βυθίσματος πλοιάρια μπορούν να διαπλεύσουν. (το βάθος είναι περίπου μιας οργιάς) . Σε καιρό νηνεμίας μπορούμε να δούμε στον βυθό ερείπια που δηλώνουν ότι τους παλαιούς χρόνους υπήρχε γέφυρα σε αυτό το σημείο και ότι το Μεγάλο Νησί με το Ξερονήσι συνδέονταν .
Ανατολικά του Μεγάλου Νησιού είναι η νησίδα Λαλούδα. Βόρεια του Μ.Νησιού είναι το Ποντικονήσι και ακόμα πιο βόρεια , είναι το Τραγονήσι ενώ αριστερότερα από αυτό, είναι το Πλατόνησο και ο Φούντας, πάνω στο οποίο υπάρχει φανός. Βορειότερα όλων αυτών και στο άνοιγμα πια του κόλπου του Μαρμαρίου είναι το Μακρόνησο η Στρογγύλη και η Λεμπερούσα.
Το σύμπλεγμα των Πεταλιών που αναφέρουν και αρχαίοι συγγραφείς ανήκε στις αρχές του 19 αιώνα στον Τούρκο Αντιναύαρχο Τοπάλ Πασά ο οποίος το δώρησε πολλά χρόνια πριν την Επανάσταση του 1821 στον Καρυστινό Οθωμανό (Ελληνικής καταγωγής) Ομέρ Βέη, τον μετέπειτα Πασά του Ευρίπου. Αυτός, πολλές φορές έπαιρνε το χαρέμι του από την Χαλκίδα τον Χειμώνα και επήγαινε στο Ξερονήσι .
Τόσο όσο στην εποχή της Τουρκοκρατίας όσο και σήμερα σε πολλές από αυτές τις νησίδες υπάρχει νερό και αυτοφυής βλάστηση.
Αλλά και μερικά από αυτά καλλιεργούνται και παράγουν δημητριακά, λάδι, και άλλα γεωργικά προιόντα. Οι μόνιμοι κάτοικοι η ενοικιαστές γεωργοί ασχολούνται με την κτηνοτροφία όπως και με την ξύλευση και εξαγωγή καυσόξυλων.
Τα νησίδια αυτά , όταν η Εύβοια παραχαρήθηκε το 1833 στην Ελλάδα, ο Ομέρ τα πούλησε στον τότε Γενικό Πρόξενο της Ρωσσίας στην Ελλάδα, Ιωάννη Παπαρρηγόπουλο, ο οποίος μετά τα πούλησε σε μια αριστοκρατική οικογένεια στην Πετρούπολη τους Σαβινιάν. Το 1871 όμως, τα αδέλφια Αλέξανδρος και Λέων Σαβινιάν τα πούλησαν για εκατόν χιλιάδες δραχμές στον Βασιλέα της Ελλάδας Γεώργιο τον Πρώτο, όπως αναφέρει ο Γουναρόπουλος. Ο Γεώργιος αγάπησε τα νησιά και έκτισε έπαυλη και άλλες εγκαταστάσεις και ήγαινε τακτικά να κυνηγήσει αιγάγρους. ( είδος κατσίκας). Έπαιρνε μαζί του και τους μικρούς πρίγκηπες. Ο πρίγκιπας Νικόλαος , ο οποίος ήταν ζωγράφος και ποιητής, στα απομνημονεύματα του που εκδόθηκαν το 1926 διηγείται τις ιστορίες του κυνηγιού και το πως αυτά τα ζώα τα είχε φέρει στα νησιά ο Βασιλιάς Γεώργιος από τα Κύθηρα η από την Κρήτη.
Ο Βασιλιάς Γεώργιος ο Α, άφησε τους Πεταλιούς στον γιό του Γεώργιο. Ο Γεώργιος τα πούλησε το 1915 η το 1916 στον Μαρή Εμπειρίκο στους κληρονόμους του οποίου ανήκουν μέχρι σήμερα. (δεκαετία 1950)
Ο Εμπειρίκος έκτισε στο νησί έπαυλη το 1917 στο Ξερονήσι την οποία αργότερα την παραχώρησε στον τότε διάδοχο και μετέπειτα βασιλιά Παύλο. Τα παλαιότερα κτίσματα επισκευασμένα από τους Ρώσσους παραμένουν μέχρι σήμερα και χρησιμεύουν για κατοικίες των επιστατών γεωργών και άλλων.Είναι περίπου 25 δωμάτια και αποθήκες. Το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου είναι κτισμένο από τους Ρώσσους.
Στο Μεγάλο Νησί και σε μερικά άλλα έμεναν άλλοτε περίπου 2000 άτομα , και βρέθηκαν ερείπια κτισμάτων, όπως και τάφοι. Συγκεκριμένα στο Μεγάλο Νησί και στις τοποθεσίες Πέραμα, Ρόσσα, και Βασιλικό, υπάρχουν τέτοια ερείπια.
Όλο το νησί περιβάλλεται από περιφερειακό καρόδρομο ο οποίος από Βορρά προς Δυτικά Νότια και Ανατολή, περνά από τις τοποθεσίες Παναγιά, Πουρί, Βαθύρεμα, Μικρή Ρώσσα, Μεγάλη Ρώσσα, Βασιλικό, Πευκάδι, Κόκκινα η Λέλουδα, Μεγάλος Ελαιώνας , παληόμαντρο.
Τα τοπωνύμια και τα ερείπια των παλαιών κτισμάτων όπως και οι παραδόσεις μαρτυρούν ότι άλλοτε, άκμαζε η ζωή πάνω στα νησιά ιδίως πάνω στο Μεγάλο Νησί και Ξερονήσι.
ΠΗΓΗ
Θ.Γ ΠΑΠΑΜΑΝΩΛΗΣ
ΚΑΡΥΣΤΟΣ
ΡΑΦΗΝΑ ΠΕΤΑΛΙΟΙ ΜΑΡΜΑΡΙ
ΕΚΔΟΣΗ 1954
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Η ΣΕΙΡΆ ΑΛΛΑΓΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 1954
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου