Σπουδαίοι Καρυστινοί στην Αρχαιότητα. Αθλητισμός- Επιστήμες και Γράμματα.

 

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

Πολλή φήμη απέκτησε η Κάρυστος στους αρχαίους χρόνους από τον περίφημο πυγμάχο της Γλαύκο, που ήταν γιός του γεωργού Δημήλου και εργαζόταν στα κτήματα του πατέρα του. Κάποτε που ζευγάριζε και έπεσε από το αλέτρι το υνί, δεν μεταχειρίσθηκε σφυρί για να το προσαρμόσει αλλά την γροθιά του και ο πατέρας του σαν είδε τούτη την δύναμη τον έφερε στην Ολυμπία που τελούνταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες για να αγωνισθεί. Μα ο Γλαύκος μη γνωρίζοντας την τέχνη κινδύνευσε να νικηθεί και τότε ο πατέρας του, του φώναξε από ψηλά.

« Την του αρότρου παίε ω παί» ( Χτύπα γιέ μου όπως χτύπαγες τ΄αλέτρι».

Αμέσως έλαβε θάρρος και κατάφερε στον αντίπαλο πιο δυνατή γροθιά , τον νίκησε και ανακηρύχθηκε δημόσια νικητής. Έπειτα, αφού ασκήθηκε, έγινε ξακουστός και κατά πως μαρτυρά ο Παυσανίας, δυο φορές στέφθηκε στα Πύθια και οχτώ στα Νέμεια και Ίσθμια. Κατά την παράδοση θάφτηκε στο απέναντι νησάκι , στην σημερινή Πελαγίτισσα, που και νήσος του Γλαύκου λεγόταν παλιά.

ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ –ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Από τα διάφορα γραπτά απομεινάρια που περισώθηκαν λέγεται πως και οι επιστήμες και τα γράμματα αναδείχθηκαν στην Κάρυστο και πολλοί ξακουστοί συγγραφείς δημιουργήθηκαν.  Σαν τέτοιοι δείχνονται, πρώτος ο Ανδρέας ο Καρύστιος, ο οποίος έγραψε ΠΕΡΙ ΙΑΤΡΙΚΗΣ και μια ιατρική του γνώμη αναφέρει ο Ρωμαίος Κάσσιος, πως δηλαδή « επί καταγμάτων ο μυελός προσχεόμενος εις τας κοιλότητας των οστών και περί τα χείλη της διαιρέσεως του οστού περιπηγνόμενος και σκληρυνόμενος μεταβάλλεται εις πώρον»

Δεύτερος, ο Διοκλής ο ρήτωρ. Έζησε στην εποχή του Αυτοκράτορα Αυγούστου. Τον αναφέρει  ο Ρωμαίος Σενέκας και μιλεί για αυτόν με επαίνους. Ήταν οπαδός του λεγόμενου Ασιατικού ύφους και αγαπούσε την ζωγραφιστική έκφραση των διανοημάτων του χωρίς να φθάνει σε υπερβολές. Δικό του έργο είναι και ένα επιτύμβιο ποίημα σωζόμενο στην Παλατιανή Ανθολογία.

Τρίτος, ο Διοκλής  ο Καρύστιος, περίφημος γιατρός που ονομάσθηκε για την σοφία του σαν ο Νεώτερος Ιπποκράτης. Έζησε στις αρχές του Δ΄π.Χ  αιώνα και ήταν γιός του γιατρού Αρχιδάμου ή Αρκίδα. Επισκέφθηκε την Αθήνα όπου και εξάσκησε το επάγγελμα του, έγραψε δε, πάρα πολλά συγγράματα « Περί Ανατομικής» , - το πιο παλιό ελληνικό ανατομικό έργο, «Περί  Πάθος αιτίας και θεραπείας» « Θεραπευτικά» σε τέσσερα βιβλία , «Ριζοτομικόν» , το πιο αρχαίο φαρμακολογικό ελληνικό σύγγραμμα ,κλπ. Περιέγραψε πολλές ασθένειες ως και τους κακοήθεις ελώδεις πυρετούς των παιδιών και θεωρούσε τους διαλείποντες, πιο καλοήθεις από τους συνεχή. Διασώθηκε επίδεσμος με το όνομα ΔΙΟΚΛΗ λεγόμενος σκαφίον ή θόλος όπως και το άριστο εργαλείο του, ο ΔΙΟΚΛΕΙΟΣ ΚΥΑΘΙΣΚΟΣ για την εξαγωγή των βελών από το σώμα.

Τέταρτος, ο Αντίγονος ο Καρύστιος Γραμματικός, που πρώτα σπούδασε στην Ερέτρια, κοντά στον φιλόσοφο Μενέδημον, και από εκεί ήρθε στην Αθήνα όπου συγκαταλέχθηκε στον κύκλο των φιλοσόφων και καλλιτεχνών. Ύστερα τον προσκάλεσε ο βασιλιάς της Περγάμου , Άταλλος Α΄, στην αυλή του και εκεί αναδείχθηκε  ένας από τους εξοχότερους λόγιους της παλαιότερης σχολής της Περγάμου. Τα κυριότερα έργα του είναι, « Βίος φιλοσόφων « γραμμένο από την πραγματική ζωή πολλών φιλοσόφων των χρόνων του, που είχε γνωρίσει από κοντά. Συνέχεια τούτου του έργου είναι τα «Ιστορικά υπομνήματα» όπου εκτός από άλλα μας δίνει την πληροφορία με πικρία ότι ο βασιλιάς της Περγάμου Λυσίμαχος , εξεδίωξε τους φιλοσόφους  από το βασίλειο του. Σώζεται και το έργο του «Συναγωγή παραδόξων ιστοριών» που γραμμένο με απλή γλώσσα και ακρίβεια, περιλαμβάνει πολλά παράδοξα παρμένα από τον Ηρόδοτο, την Κτησία, τον Αριστοτέλη, τον Τιμαίο και άλλους. Το μεγαλύτερο όμως μέρος της Συναγωγής,  είναι οι « Εκλογαί απ τις Περί ζώων» ιστορίες του Αριστοτέλη και από την «Συναγωγή θαυμάτων» του Καλλίμαχου.

Πέμπτος ο Σιμωνίδης ο Καρύστιος, ποιητής που έγραψε σε ιαμβικούς τρίμετρους « Σύνοδος των Αχαιών στην Αυλίδα» και « Περί Ιφιγένειας».

Σαν άξιοι λόγου αναφέρονται εκτός από άλλους και ο Εύελπις και ο Περγαμηνός για τους οποίους ιδιαίτερες ειδήσεις δεν έχουμε αλλά την μνήμη του διασώσανε άλλα ελληνικά συγγράμματα.

Από την Κάρυστο καταγόταν και ο γαμβρός του θρυλικού Αυτοκράτορα Κωσταντίνου Παλαιολόγου Θεόδωρος ο Καρυστινός που στην πολιορκία και άλωση της Κωσταντινούπολης από τον Μωάμεθ ήταν αρχηγός της φρουράς της Χαρσίας Πύλης. Μολονότι γέρος τότε ο Καρυστινός, διεύθυνε με ικανότητα την άμυνα γύρω από την Πύλη αυτή και απέκρουσε όλες τις προσπάθειες των Τούρκων για την άλωση της.

Την νύχτα δε της 18-19 Μάη, κατόρθωσε να καταστρέψει ένα οχυρό ακόμα του εχθρού προ της Χερσαίας Πύλης που απειλούσε όλη την άμυνα της Πόλης. Ο Καρυστινός θα έπεσε κατά την άλωση της πρωτεύουσας από τους Τούρκους.

ΠΗΓΗ

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΥΣΤΟΥ ( Από τους Αρχαιοτάτους Χρόνους) του Δημητρίου Χατζηκωσταντή. Αθήναι 1947.

Άλλα έργα του Διοκλή του Καρύστιου

Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι τίτλοι των έργων που αποδίδονται στον Διοκλή είναι οι παρακάτω:^[5]

• Ανατομικόν ή ανατομαί
• Αρχίδαμος
• Επιστολή προφυλακτική προς Αντίγονο
• Οψαρτυτικά
• Πάθος, Αιτία, Θεραπεία
• Περί αφροδισίων
• Περί γυναικείων
• Περί εκκενώσεων
• Περί επιδέσμων
• Περί θανασίμων φαρμάκων
• Περί θεραπειών
• Περί καταρρών
• Περί λαχάνων
• Περί πέψεως
• Περί πυρετών
• Περί των έξωθεν θεραπειών
• Περί των κατ'ιατρείων
• Προγνωστικόν
• Ριζοτομικόν
• Υγειινά προς Πλείσταρχον

Ο Αντίγονος ο Καρύστιος (λατ: Antigonus Carystius, 250 π.Χ. - 197 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας συγγραφέας, ποιητής, ιστορικός, βιογράφος μα κυρίως γλύπτης κι επιγραμματοποιός και πιο συγκεκριμένα χαλκοπλάστης, από τη Κάρυστο, ο οποίος έζησε στην Αθήνα και μετά στη Πέργαμο. Φιλοτέχνησε αρκετούς χάλκινους ανδριάντες, διακρίθηκε όμως κι ως συγγραφέας. Συνέγραψε την Ιστορία της ζωγραφικής και της ανδριαντοποιίας από την οποία άντλησε υλικό ο Πλίνιος (Nat. Hist. xxxiv 19), ενώ από το έργο του Βίοι φιλοσόφων περιέσωσε πολλά αποσπάσματα ο Διογένης Λαέρτιος. Διασώθηκε ακέραιο το έργο του Αντιγόνου Ιστοριών παραδόξων συναγωγή.