Το ράδιο KARYSTOS 104.2 FM STEREO και γω.

 

Το πρώτο μου ρεπορτάζ έγινε το καλοκαίρι του 1987. Ήταν μέσω τηλεφώνου σε ένα περίπτερο στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Με μεγάλη ένταση και επιμονή, ήθελα να μεταδώσει ο 104.2 FM stereo την ανταπόκριση μου για όσα μόλις είχαν γίνει πάνω στον λόφο του Λυκαβηττού. Νεολαία από όλα τα σημεία της Αθήνας είχε συγκεντρωθεί μετά την ανακοίνωση και έκκληση του ΑΘΗΝΑ 9.84 για να μην κατέβει η κεραία του σταθμού. Τα ΜΑΤ από την μια, εμείς από την άλλη να φωνάζουμε για το δικαίωμα μας στην ελεύθερη ραδιοφωνία. «Γιατί μας διώχνετε?» Ρώτησα με ευγένεια αυτόν που κατάλαβα ότι ήταν ο διοικητής. « Δεν είναι κάτι πολύ λογικό να ακούμε τον σταθμό? Που είναι το κακό και θέλετε να μας διώξετε και να κατεβάσετε την κεραία?» Εκείνος, ένας συμπαθητικός πενηντάρης, χαμογέλασε με κατανόηση και μου είπε με ένα γέλιο που προσπαθούσε πολύ να μην φανεί « Πήγαινε παιδάκι μου σπίτι σου γιατί μπορεί να αρχίσει ξύλο και δεν σε βλέπω για παιδί που παίρνεις μέρος σε φασαρίες»

φωτογραφίες από τον σταθμό, πρωτοχρονιά και Φλεβάρης του 1990 και μια γιορτή με τους συμμετέχοντες ερασιτέχνες .

Η κατάσταση γύρω μου ζωήρευε συνεχώς και νέος κόσμος ερχόταν. Φωνές, φασαρία, αμήχανοι αστυνομικοί, απρόσωπα ΜΑΤ, εξαγριωμένο πλήθος και η λογική όπως πάντα απούσα.

Ο ΑΘΗΝΑ 9.84, ο δημοτικός σταθμός Αθήνας και ο δήμαρχος τότε Μιλτιάδης Έβερτ, άνοιξε τον δρόμο για να βγει η ραδιοφωνία από την πειρατεία και την παρανομία. Βγήκε στον αέρα στις 21 Μάη του 1987 και ήταν σαν να άνοιξε ένα παράθυρο στην μουσική και στην επικοινωνία.

Στην Κάρυστο, όπως και σε χιλιάδες άλλες επαρχιακές πόλεις και χωριά, το ραδιόφωνο ήταν ίσως ο μοναδικός τρόπος να επικοινωνήσει ο κόσμος μεταξύ τους, κυρίως οι νέοι που ασφυκτιούσαν μέσα στα κάγκελα των αυστηρών κανόνων της δημόσιας ζωής, μιας ηθικής που έπνεε τα λοίσθια και μιας ερήμου στην ενημέρωση και στην διασκέδαση μέσω της μουσικής.

Ο κόσμος άλλαζε και αυτό το κύμα των πειρατών έδειξε στο τότε κοινό του μια εναλλακτική μορφή επικοινωνίας. Η μουσική φέρνει τον κόσμο πιο κοντά και αυτό συνέβη και τότε.

Από μια τηλεόραση που έκανε υποστολή σημαίας στις 12 το βράδυ στα δυο κρατικά κανάλια της ΕΙΡΤ και της ΥΕΝΕΔ, και τις καθώς πρέπει εκπομπές του ραδιοφώνου, την σκυτάλη έπαιρναν οι πειρατές που έπαιζαν αυτά που ήθελε ο κόσμος για να διασκεδάσει, να στείλει τα μηνύματα του στα αγαπημένα του πρόσωπα, τα ραδιοραβασάκια της εποχής και να κρατήσει παρέα στην νεολαία με τα τραντζιστοράκια στο αυτί για να μην καταλάβουν τίποτα οι αυστηροί γονείς που φοβόντουσαν για την ηθική ακεραιότητα των τέκνων τους.

«Το παιδί με το παπί αφιερώνει στο κορίτσι από τα βόρεια προάστια», και το «παιδί από το λιμάνι αφιερώνει στους φίλους που τα πίνουν», ήταν τυπικά δείγματα αφιερώσεων τότε σε αυτές τις κοινότητες.

Τα αυτοσχέδια στούντιο γέμιζαν από επισκέπτες που έπρεπε να κάνουν ησυχία στην ώρα της εκφώνησης, η σε άλλες περιπτώσεις, τα τηλέφωνα για αφιερώσεις αποζημίωναν τον μοναχικό παραγωγό για την παρέα που έλειπε.

Δισκάκια των 33 και τον 45 στροφών , νησιώτικα, λαικά, ρεμπέτικα, ανάλογα την διάθεση της παρέας και των ακροατών, έπαιζαν εναλλάξ μέχρι το άλλο ραντεβού στον αέρα. Αργά, το βράδυ, όταν οι συχνότητες ήταν πιο καθαρές, είχαν την ευκαιρία να επικοινωνήσουν με άλλους λάτρεις του ραδιοφώνου από όλη την Ελλάδα μέχρι και τα Βαλκάνια. Χωρίς να το ξέρουν καλλιέργησαν την εντύπωση ότι όλος ο κόσμος έχει το δικαίωμα στην επιλογή της μουσικής και της ενημέρωσης, έχει το δικαίωμα στην ελεύθερη ραδιοφωνία.

Ο πρώτος ραδιοφωνικός σταθμός στην Κάρυστο ήταν ο ΚΑΡΥΣΤΟΣ 104.2 FM STEREO που επίσημα και είχε μια συντριπτική ακροαματικότητα κερδίζοντας τις καρδιές όλων των Καρυστινών των απέναντι νησιών και των ανατολικών ακτών της Αττικής.

Τα ιδρυτικά του μέλη ήταν ιδιώτες και ο Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος. Οι Παναγιώτης Αντωνιάδης, Νίκος Λαγώνικος, Γιώργος Φροσύνης (Γλογκλός) Δημήτρης Βλάχος και Σταμάτης Μήλας, έγινε η ομάδα που έφερε τον KARYSTOS 104.2 στην καρδιά των γεγονότων και με την ταυτόχρονη πολυεπίπεδη δράση τους, το ραδιόφωνο συμμετείχε σε όλες τις αγωνιστικές, πολιτιστικές  και διεκδικητικές κινήσεις για όλα τα σοβαρά θέματα της περιοχής μας.

Στην αρχή οι εκπομπές γινόντουσαν από το μεσημέρι μέχρι τα μεσάνυχτα, αργότερα ο σταθμός απέκτησε πρωινή ζώνη και ακολούθησε το 24ωρο πρόγραμμα. Μας έκανε συντροφιά μέχρι τις αρχές του 2000 όπου την ιδιοκτησία του ανέλαβε ο γιατρός Δημήτρης Ασπρογέρακας. 

Το πρώτο στούντιο ήταν στα Αλαμανέικα, απέναντι από την ταβέρνα του Ζούρα. Πολύ αργότερα μετακόμισε στην πολυκατοικία απέναντι από την πλατεία. Στα Αλαμανέικα,  το ποταμάκι από την μια, η θέα από την άλλη, και οι ερασιτέχνες εκφωνητές , DJs και σχολιαστές, έπαιρναν με την σειρά τους την θέση τους για εκπομπές λόγου, μουσικής, ενημέρωσης και ψυχαγωγίας.

Όλα τα είδη της μουσικής και όλων των ειδών τα θέματα πέρασαν από τα μικρόφωνα του σταθμού με τους ερασιτέχνες και ενθουσιώδης νέους ραδιοφωνικούς παραγωγούς να μοιράζονται την αγάπη και τις γνώσεις τους για την μουσική με τον κόσμο, αποκτώντας το δικό τους ακροατήριο και το δικό τους Fun club. Πολλά νέα παιδιά ήρθαν τότε σε επαφή με την μαγεία του ραδιοφώνου και τα διάφορα είδη της μουσικής μας έκαναν να γνωρίσουμε καλύτερα τις διάφορες νοοτροπίες που θέριευαν το κάθε είδος.

Εκτός των άλλων, ήταν ένας τόπος συνάντησης ειδικά τον χειμώνα που η ερημιά κτυπούσε κόκκινο στην μικρή μας Κάρυστο.

Η πρώτη ηχητική μόνωση ήταν από αυγοθήκες, αλλά αυτό δεν άλλαζε με τίποτα την μοναδική αγάπη που δημιουργείται για το ραδιόφωνο, είτε αν το στούντιο είναι με αυγοθήκες η το σωστό μονωτικό που ακολούθησε και αισθανόμασταν πιο επαγγελματίες.

Στον σταθμό είχα την δική μου εκπομπή αλλά ούτε που θυμάμαι πως την έλεγαν. Έγραφα διαφημιστικά σποτ και έλεγα τις ειδήσεις. Θυμάμαι, ερχόμουν σε πολύ δύσκολη θέση όταν έπρεπε να γράψω και να εκφωνήσω κείμενα που δεν ενέκρινα αλλά ο πελάτης έχει πάντα δίκιο, σωστά?

Η προσφορά όλων ήταν αφιλοκερδής αλλά το ρεύμα έπρεπε να πληρωθεί, το νοίκι κλπ, έτσι οι διαφημίσεις ήταν απαραίτητες.

Πόσο έχει αλλάξει η ζωή! Πως θα φαίνονται όλα αυτά στα σημερινά παιδιά που με ρωτούν «Κυρία, τι είναι σταθερός υπολογιστής?» γιατί όλα είναι στο τηλέφωνο πια, στα I PAD και το πολύ πολύ να έχουν Laptop .

Η ζωή όμως έπρεπε να πάρει τον δρόμο της και μας οδήγησε σε άλλους δρόμους για δημιουργία και απασχόληση. Η τάξη μου έγινε το στούντιο και οι μαθητές το κοινό μου.

Τι καλύτερο θα μπορούσα να ζητήσω?

 

 ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Μόλις το 1989 επιτράπει η λειτουργία ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών. Το 1995 ίντερνετ είχε μόνο το 1% στην Ελλάδα και σταδιακά ανέβηκε στο 85% το 2017. Στα πρώτα χρόνια, έπρεπε να περιμένεις να συνδεθείς όπως στο τηλέφωνο με πολύ αργές ταχύτητες και πολύ ακριβό.

Στις 26 Σεπτεμβρίου του 2006, έγινε το face book προσβάσιμο στο ευρύ κοινό, και στις 14 Φλεβάρη του 2006, δημιουργήθηκε το you tube.

Πρέπει να προσθέσουμε αρκετά χρόνια μέχρι να γίνουν γνωστά και προσβάσιμα σε όλους. Επομένως η γενιά του 2000, αντιμετωπίζει σαν κάτι αρχαία ιστορία τις ιστορίες των πειρατών και των αγώνων για την ελεύθερη ραδιοφωνία.