Αθάνατα σεμέν και κεντήματα!

Δεν υπήρχαν "άεργα" χέρια τις προηγούμενες δεκαετίες. Από το πρωί μέχρι την ώρα του ύπνου, τα χέρια δούλευαν πάνω σε κάτι. Η δημιουργία του στολισμού του σπιτιού ήταν δουλειά της νοικοκυράς και έπλεκε και κεντούσε σεμέν, τραπεζομάντηλα, καρέ , κλπ.

Ακόμα και οι δίσκοι κεράσματος,  είχαν τα δικά τους πλεκτά που έδειχναν την προκοπή και την νοικοκυροσύνη της οικοδέσποινας.

Λεπτοκαμωμένα και διάφανα καλλιτεχνήματα που ήταν μέρος της προίκας  της κόρης η οποία με την σειρά της , έπρεπε να δημιουργήσει τα δικά της και για τις δικές της κόρες.

Το κέντημα και το πλέξιμο, είναι σήμερα αγαπημένο χόμπυ και όχι ανάγκη. Πάρα πολλά περιοδικά και σελίδες στο ίντερνετ, αναβιώνουν και περνούν την μορφή αυτή της τέχνης στις νεότερες γεννιές. Ακόμα και την σαίτα, που τόσο εντύπωση μου έκανε στα χέρια της θείας Θοδώρας, μπορεί κάποιος να την μάθει απλά ανοίγοντας τους ανάλογους συνδέσμους.

Τα Καρυστινά σπίτια στολιζόντουσαν στις γιορτές με καινούργια περίτεχνα κεντήματα που θα εντυπωσίαζαν τους καλεσμένους και θα γεννούσαν αισθήματα θαυμασμού για την δεξιότητα της κεντήστρας.

Με τρόπο οι άλλες κυρίες γύριζαν το κέντημα από την ανάποδη. Εκεί φαινόταν και η λεπτοδουλειά, και η σωστή τέχνη. "ΩΩΩ, δεν ξεχωρίζεις την καλή από την ανάποδη!" άκουγες και κέρδιζες το περήφανο χαμόγελο της νοικοκυράς.

Ήταν χρέος κάθε Καρυστινής μάννας να μάθει το κορίτσι της να κεντά. Το είχαμε και μάθημα στο δημοτικό. Πέρασαν δεκαετίες για να αναδειχθεί η θεραπευτική δράση στην ψυχολογία της διαδικασίας του κεντήματος και να βρεθεί ξανά στην ζωή μας σαν χαρά και όχι σαν υποχρέωση.

Τα κεντήματα της προίκας  και οι αναμνήσεις των σκυμένων γυναικών με προσήλωση πάνω στο πανί, η στον καμβά, η στο νήμα για να μην χάσουν το μέτρημα ανάμεσα σε κουβέντες στις αυλόπορτες το καλοκαίρι συνοδεύουν τις καλοκαιρινές εικόνες της παλιάς Καρύστου.