Το παλιό μας καρνάγιο
Της Μαρίας Βουλή
Ο νους του ανθρώπου τριγυρνά στα περασμένα.Περισσοτερο εκεί που μεγάλωσε.Προχθες τα βήμα τα μου με οδήγησαν στο μέρος που πριν αρκετά χρόνια ήταν το Καρνάγιο.Εκει που η γη ανταμωνε με την αμμουδια.Και η αμμουδιά γλυκοφιλουσε τη θάλασσα.Το Καρνάγιο ...ήταν για μένα τόπος ιερος.Ψαροτοπος βλέπετε η Κάρυστος Το κύριο επάγγελμα των περισσότερων ήταν αυτό του ψαρα.Κι εκείνο ήταν η Μάννα του τοπου μας.Απο εκεί γεννιόντουσαν τα πιο όμορφα σκαριά ..μικρά μεγάλα που φιλοτεχνουσαν τα άξια χέρια δύο Καραβομαραγκων.Του κυρ Χρήστου του Ξυλα η Χριστοφή όπως τον ήξερε τότε όλος ο κοσμος.Και του κυρ Βαγγελη του Γκιβιση.Θεος χωρες τους..Μορφές Βιβλικές ζυμωμενες με την τέχνη και το μόχθο.Ειχα λοιπόν την τύχη αρκετές φορές να είμαι παρών την ώρα που το καινούριο σκαρί στερεωμένο πάνω στα βάζα.στεκοταν υπερήφανο και η ολογαλανη θάλασσα.το καλούσε να πλαγιάσει στο κύμα της να το νανουρισει.Τοτε εκείνο έπεφτε στη γλυστρα και σαν το χέλι γλυστρουσε στην αγκαλιά της.Ξεροντας ίσως πως θαρθουνε και στιγμές που θα χρειαστεί να παλέψει μαζί της.Τοτε όλοι το ερραιναν με Αγιασμό για Ναναι καλοταξειδο.Οι ευχές τους διέσχιζαν τον αερα και απλώνονταν στη θάλασσα που το καρτερουσε....Στο Καρνάγιο γινόταν επίσης και η συντήρηση όλων των παλιών σκαφων.Τα τραβούσαν έξω και με φωτιά με το καμινέτο καθάριζαν δηλ.εβγαζαν τις παλιές μπογιές από τα ύφαλα του σκάφους για να περάσουν τα καινούρια υφαλοχρωματα...Τα καλαφατιζαν...τα παλαμιζαν.. και ταρριχναν ξανά στη θάλασσα συντηρημένα και ανανεωμενα.Μαλιστα ερχόντουσαν και σκάφη από τα γύρω νησιά και από την Αττικη.και έκαναν εδώ τις επισκευές τους.Ακομα ακούω τον ήχο από το γκαπγκαπ που προερχόταν από το καλαφατισμα.Στα μεταλλικά πλεούμενα έκαναν ματσακονι.Στα ξύλινα καμινετο.Μπορει να πέρασε τόσος καιρος...αλλα εγώ οσφραινομαι ακόμα εκείνη τη μυρωδιά που έβγαινε από το σμίξιμο του κατραμιου με το πευκο. Όπως βλέπετε στη φωτογραφία Το Καρνάγιο ήταν ένα όμορφο στολίδι για τη δυτική παραλια.Ο τόπος αυτός είχε ψυχη.Τωρα πια εδώ και χρόνια δεν ακούγονται εκεί οι λογής λογής φωνές του Καρναγιου.Δεν πηγαινοέρχονται πια οι ψαράδες και οι καραβοκυρηδες.που συντηρούσαν το βίος τους.Ουτε και καινούρια πια σκαριά θα γεννηθουν.Ομως εμένα τα βήματα μου δε θαναι λίγες οι φορές που θα με οδηγούν εκει.Για να αποτισω έτσι ένα φόρο τιμής στους ήρωες εκείνους της ζωης.Που αν και τα χρόνια τότε ήταν δύσκολα Τα δυο τους αξια χέρια και το καθαρό τους μυαλό Ήταν αρκετά για να δημιουργούν και να προσφέρουν στον τόπο τους και στον εαυτό τους..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου