"Επτώσεις άνω των 60 σε ότι πάρετε !" είπε η κυρία στο ραδιόφωνο και έμεινα με το κίτρινο σφουγγαράκι με το σύρμα στην μια πλευρά να περιμένει πάνω στην κατσαρόλα υπομονετικά να συνεχίσει το πλύσιμο. Έμεινα ακίνητη με όλη μου την προσοχή στο ραδιόφωνο μήπως επαναλάβει την φράση, μήπως δεν άκουσα καλά. Και όμως, το επανέλαβε καθαρά και δυνατά με μια χαρούμενη νότα να τονίζει τα σύμφωνα. "ΤΤΤΤράντα τττις εκαττττό, άνω τττων εξξήντα σσε όττι πάρρρετε από την μπμπουτίκκ "ForrrYou" !
To σφουγγαράκι συνέχισε γρήγορα την δουλειά του σχεδόν αυτόνομα αφού το μυαλό μου έτρεξε στην ντουλάπα και στα συρτάρια με τα καλοκαιρινά να δω τι μου λείπει.
"Ένα παρεό για την θάλασσα που είχα τσεκάρι στην βιτρίνα τις προάλλες, να πάρω και μια μπλουζίτσα για το τζιν που πήρα την Άνοιξη και τι άλλο? Τι άλλο? ΑΑΑ, ναι, ένα συνολάκι για τον γάμο που έχω να πάω τον Σεπτέμβρη.."
Έκανα την λίστα μου και ήμουν τόσο ευχαριστημένη με τον εαυτό μου που τον καμάρωσα στον καθρέπτη ενώ ετοιμαζόμουν αργότερα για να πάω να ψωνίσω , να προλάβω τις προσφορές. "Δεν μπορεί να το άκουσα μόνο εγώ, έτσι δεν είναι? Μπορεί άλλες ήδη να έχουν πάει και να μου έχουν πάρει αυτά που σκεφτόμουν γιατί η "ForYou" έχει τα ωραιότερα ρούχα για μένα που ταιριάζουν τόσο πολύ στον τύπο μου και δεν φαίνομαι ούτε πολύ μαντάμ αλλά ούτε και μικρομπεμπέκα, κάτι που δεν το θέλω για τον εαυτό μου με τίποτα. Και δεν είναι ότι δεν θέλω να μικροδείχνω, κάθε άλλο μάλιστα, είναι που δεν θέλω να φαίνομαι ότι δεν έχω συναίσθηση της ηλικίας μου και μετά άντε να σε πάρει κανείς στα σοβαρά.
Ξεκίνησα με χαρά, μέτρησα και τα λεφτά μου στο περίπου και να έλειπε κάτι, εντάξει, δεν είμαστε και ξένοι..κάθε άλλο. Θα πάω αύριο, σιγά το πράγμα..Το θέμα είναι να μην μου τα έχουν πάρει.
Πήγα πάνω που είχε βάλει το κλειδί στην πόρτα με το ένα χέρι και με το άλλο κρατούσε τον καφέ.
'Καλησπέρα καλή μου" με χαιρέτησε.."Ένα λεπτό να μπούμε και θα τα πούμε "
" Να σε βοηθήσω παιδί μου" της είπα με το πιο γλυκό μου χαμόγελο και της πήρα τον καφέ από το χέρι.'Ανοιξε την πόρτα, άνοιξε τα φώτα, άφησε την τσάντα της , ήπιε μια γουλιά από τον καφέ της ενώ εγώ κοιτούσα περισκοπικά το μαγαζί, με προσοχή αλλά και με κάποια εγκράτεια γιατί όσο να πεις η έκπτωση ήταν μεγάλη και δεν ήθελα να φανώ ότι κάνω τόση χαρά πάνω στο ποσοστό που χάνει η ιδιοκτήτρια ,δεν είναι και σωστό εδώ που τα λέμε..
'Πως μπορώ να σε εξυπηρετήσω" με ρώτησε στο τέλος ενώ στο βλέμμα της έβλεπα ξεκάθα την απορία του γιατί να είναι τόσο επείγον ώστε να πάω πάνω στην ώρα που άνοιγε.
Εγώ βέβαια ήδη είχα πάει στα παρεό και είχα διαλέξει το αγαπημένο μου που το είχα δει από τον Ιούνιο. "Τι ωραίο παρεό! Τι ωραία χρώματα! Και πόσο κομψό! "
Με κοίταξε με ένα χαμόγελο, αβέβαιο, αν θα ολοκληρωθεί."Κομψό? Το παρεό? Ναι, ναι , βέβαια.."
Το σκέφτηκα και γω εν τω μεταξύ..."Πόσο κομψό μπορεί να είναι ένα παρεό..και όμως τα χρώματα του ήταν τόσο ήρεμα και ταιριαστά μεταξύ τους που θύμιζε ένα ρομαντικό μαντήλι άλλης εποχής..'Ημουν πολύ χαρούμενη με το παρεό και προχώρησα χωρίς να την περιμένω στα φορέματα.."Πιες τον καφέ σου με την ησυχία σου!" της είπα, "Ξέρω τι θέλω"...
Τι να κάνει και αυτή...να μην είναι πάνω από το κεφάλι της πελάτισσας αφού ξέρει τι θέλει, κάθισε την καρέκλα της και παρακολουθούσε από απόσταση. Με αγωνία περνούσα το ένα φόρεμα μετά το άλλο,"Που είναι? Μου το πήραν? Άργησα? ΑΑΑΑ, νάτο! Το υπέροχο φόρεμα για τον γάμο με περίμενε και μόνο δάκρυα δεν μου ανέβηκαν στα μάτια από την συγκίνηση. "Τι ώραία! Το βρήκα! Αυτό θα πάρω! Είναι και στο νούμερο μου! " -"Πράγματι, πολύ ωραία επιλογή!" συμπλήρωσε ευχαριστημένη και κείνη και με θαύμασε μαζί με μένα στον μεγάλο καθρέπτη αφού το δοκίμασα για να είμαι σίγουρη ότι είναι το πιο καλό, το πιο ταιριαστό, το πιο μοντέρνο φόρεμα για μένα.
Άλλαξα και το ακούμπησα στον πάγκο δίπλα στο παρεό. "Θα ήθελες και κάτι άλλο?" με ρώτησε πάλι αφού έβλεπε ότι δεν είχα διάθεση να τελειώσω τα ψώνια μου.
'Ναι, ναι, βέβαια, θα ήθελα και μια μπλουζίτσα για το τζιν..." Την βρήκα την ιδανική ανάμεσα στις άλλες στριμωγμένη στις κρεμάστρες με τις άλλες, μια ωραιότατη άσπρη με μπλέ ρίγες...
"Τώρα τελείωσα",της είπα και περιμένα υπομονετικά να τα βάλει στην τσάντα και να κάνει λογαριασμό. Δεν το θεωρούσα σωστό να της πω για την έκπτωση άνω των 60, είναι και εκπτώσεις, να μην φανώ και αγενής..
"20 το παρεό από 25, 30 η μπλούζα από 32, 50 το φόρεμα από 55 σύνολο 100 ευρώ.κρρρρρς κρρρρατς η ταμιακή έβγαλε το χαρτάκι και μου το έδωσε. Μετρητά η κάρτα? Mε ρώτησε . Tι να κάνω ? Έβγαλα την κάρτα γιατί τα μετρητά δεν έφταναν. "ΑΑΑ, ωραία.. μου είπε...Ορίστε η τσαντούλα σου, καλοφόρετα, να τα χαρείς!" Μου έδωσε όλες τις ευχές της και την χαιρέτησα και εγώ αναλόγως βέβαια..'Τι ωραία πράγματα που πήρα,! Είμαι πολύ ευχαριστημένη ! Ευχαριστώ πολύ! " και αφού χαιρετιστήκαμε , βγήκα έξω από το μαγαζί και κοίταξα με τρόπο την αφίσα στην βιτρίνα που δεν είχα προσέξει προηγουμένως. " ΕΚΠΤΏΣΕΙΣ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΑΝΩ ΤΩΝ 60 ΕΥΡΩ"
Και τότε όλα ξεκαθάρισαν...Δεν φταίει κανείς...οι διαφημιστικές που μπερδεύουν τον κόσμο...άνω των 60 ευρώ έπρεπε να πουν και στο ραδιόφωνο, όχι σκέτο άνω των 60...Έκανα και γω μια φορά χαρά που έχω μεγαλώσει, να έχω και κάποιο όφελος και γιατί παρακαλώ θα ήταν απίθανο? Ένιωσα λίγο ανόητη εκείνη την ώρα αλλά ταυτόχρονα και τυχερή που με είχε φωτίσει ο Θεός και δεν έπιασα την κουβέντα για την διαφήμιση μέσα στο μαγαζί να γινόμουν ρεζίλι.
"Δεν βαριέσαι" σκέφτηκα μετά ..μια χαρά τιμές και πήρα και αυτά που ήθελα..Όλα καλά..και χαρούμενη μπήκα στο αυτοκίνητο και έβαλα μπροστά την μηχανή..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου