"Τα βατράχια" Χρονογράφημα του Άγγελου Κεκεμπάνου στην Καρυστινή.

 "ΤΑ ΒΑΤΡΑΧΙΑ" Ιούνιος 2010

Κείνα τα χρόνια , ας πούμε στα παιδικά μου, πο δω μεριά στην ταβερνίτσα του Μιχάλη του Φλώρου, κατά ήλιου βγάλσιμο, ήτανε μια ρεματίτσα που την είχανε τα βατράχια από Μάρτη μετά παραθεριστήριο. Κουάξ, κουάξ λαλούσανε μέρα νύχτα, και οι φωνές τους ακούγονταν ίσαμε πόθε πόθε στο αρχοντικό του κυρ Μανώλη και ήτανε σαν να του λέγανε.

"Μανώλη σήκω! Φτάνει ο ύπνος!" Κειδά πέρα στην πλατεία. Πόξω από το μαγαζί σου περιμένει η κυρά Σεβαστή, να της αλλάξεις τη λιρίτσα  της πούχε κρυμμένη γιατί θέλει λεφτά για το γιατρό."

"Ο Γιάννης πάνου στο μουλάρι του ακόμη θέλει να πάει στα ζωντανά του, στον κάμπο αφού πρώτα χαλάσει σε δραχμές το τσέκι που τούστειλε από την Αμερική ο γιος του.    Βάλε και τον  Φώτη  και τον Τσαμάκα που θέλουνε βεντζίνα για τα ταξά τους και μόλα."

Στην πλάκα που λέτε δίπλα στο ρεματάκι φυτρώνανε μεργίζα που όταν λουλουδιάζανε το πεντοβόλημα τους έφτανε ίσαμε την Παξιμάδα. Τούτα έβλεπε και η Μαρίτσα από το πάνου τετράγωνο και είπε στην μάνα της.

"Μάνα, είμαι δεκατριού χρονού, και δεν φοβάμαι πια. Θα παένω κάθε βραδάκι να ακούω τους βατράχους και θα σε φέρνω μεργίζα"
"Καλά μωρή,! Κάνε ότι σου κόψει η γκλάβα σου! Να προσέχεις μόνο τσείνο που σούχω πει!"

Ξεκινάει λοιπόν μόλις κοντοβράδιαζε η Μαρίτσα για την βατραχοσυναυλία. Το μαλλί της κοντοκουρεμένο αγορίστικα της έκαναν να φαίνεται αγόρι. Τούτο τράβηξε και άλλα δυο τρια αγόρα της ηλικίας της και πηγαίνανε στην αλάνα να παίξουνε βαρετούπι.

Ένα από δαύτα, σε μια στιγμή, έβγαλε την κανουλίτσα του και αμόλησε τα ζουμιά του μέσα στην αμπολίτσα. Ζήλεψε και η Μαρίτσα και θέλησε να κάνει το ίδιο αλλά κάθισε καθιστή.

" Τι είναι τούτος ρε?" είπανε τα αλάνια." Παράξενα πράματα ! Πάμε να δούμε ρε? " Και πήγανε,. Άλλο πράμα τούτο δω σκεφτήκανε  νομίζουντες ακόμα ότι ήτανε αγόρι.

"Πάμε ρε να παλέψουμε μαζί του και θα καταλάβουμε!"

Αρχίσανε το πάλεμα και είδαμε ότι από την μέση και πάνου είχανε διαφορά.  Άσε που τους έπιασε και ένα γλυκό γαργαλητό και δεν θέλανε να σταματήσουνε  κείνο το παιχνίδι.

Σούρπωνε πια όταν η Μαρίτσα αγκομαχισμένη και πολύ φχαριστημένη γύρισε σπίτι της.

"Τίναι μωρή?" Τη ρώτησε η μάνα της. Ξένοιαστηη Μαρίτσα και άνευ φόβου και πάθους της ιστόρησε τα γεγονότα και  τότε είδε την μάνα της να γίνεται τούρκα από τη φούρκα της. Τη βούτηξε από το κοντό μαλλί , της άστραψε δυο φούσκους και της είπε. " Δεν είπα μωρή να προσέχεις τσείνο το πράμα? Του λοιπού δεν θα παένεις πουβετά χωρίς εμένα! Τσε άκου δω! Άμα έρχει ο τσαιρός θα σου βρω γω ένανε να σε παντρέψω τσε τότε θα κάνεις σε δαύτονε από τσίνα τα παιχνίδια και ακόμη πιο πολλά! Χάσου τώρα!"

Σημείωση.

Πολύ συνηθισμένη ήταν η λέξη μπούφλα, που σημαίνει σφαλιάρα η, φούσκος. Δηλ, έλεγε η μάνα η , η γιαγιά, "Θα φας δυο μπούφλες που θάνε όλες δικές σου"!

Εκεί λοιπόν , στην δυτική παραλία την δεκαετία του 70, η νεολαία διασκέδαση στην ντισκοτέκ Ο ΒΑΤΡΑΧΟΣ. Ακριβώς, επειδή υπήρχαν πολλοί βατράχοι ,Πολύ ωραία ντίσκο, μεγάλη, και μάζευε όλη την νεολαία της περιοχής μαζί με τους παραθεριστές και τους τουρίστες. Τότε είχε αρχίσει να αναπτύσεται ο τουρισμός και υπήρχε μεγάλη κίνηση και μάλιστα από νεολαία. Υπήρχε ελπίδα και υπήρχαν όνειρα, που κατά πως φαίνεται τόσα χρόνια μετά, βούλιαξαν στα νερά του βάλτου ...